Αυπνία,αγχος και αλκοόλ

Καλησπέρα με λένε Κατερίνα και θα ήθελα την βοήθεια σας σε ένα θέμα που αντιμετωπίζω.Με τον άντρα μου είμαστε μαζί 16χρόνια τα 6 τελευταία παντρευτήκαμε και κάναμε ενα παιδάκι.Σε όλα τα χρόνια που τον ξέρω είχε πάντα απωθημένα αγάπης απο την οικογένεια του.Ο πατέρας του ήταν απών στην οικογένεια.Βάραγε μητέρα και κόρη και ο άντρας μου για να αποφύγει να τα βλέπει αυτά ξεκίνησε να μένει απο μικρός 12 χρονών σε ένα δώμα πάνω απο το σπίτι του.Είχε μια δική του επιχείρηση και λόγω κρίσης έκλεισε.Έμεινε για αρκετό καιρό άνεργος και παραλλήλα εγω έμεινα και εγκυος.Είχε αρχίσει να μπαίνει σε καταθλίψη μια λόγω του παιδιού που είχε απαιτήσεις μια της στεναχωρίας του που δεν είχε δουλειά.Με τα χίλια ζόρια και μέσω γνωστού μετα απο 2 χρόνια ανεργίας βρήκε δουλειά.Ξεκίνησε πολύ καλά όμως μετα απο ενα χρόνο άρχισε να ζορίζετε.Του βγαίνανε φοβίες που είχε αλλα δεν τις είχε βγάλει.Κρίσεις πανικού,κλειστοφοβία, έπαιρνε προσωπικά κάποιες
Παρατηρήσεις που δεν αφορούσαν αυτόν.Με αποτέλεσμα οταν ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού είχε ενα μπουκαλάκι με τσίπουρο στην τσάντα του για να μπορέσει να
Αντιμετωπίσει την κατάσταση.Μετά απο καιρό ξεκίνησαν και οι αυπνίες και εκεί πάλι το τσίπουρο για να τον βοηθήσει να κοιμηθεί.Μετά απο 1χρόνο είχε πάντα μαζί του μια τσάντα με ενα μπουκα΄λι νερό και ενα μπουκαλάκι τσίπουρο για να νιώθει ασφάλεια.Κάποια στιγμή μετά απο πολύ ζόρι στην δουλειά πιέστηκε και ήρθε φουσκωμένος στο σπίτι.Έκαιγε το στήθος του και μου λέει δεν μπορώ άλλο.Τον ρώτησα πως αν έφευγε απο την δουλειά θα τον βοηθούσε ψυχολογικά?Και μου είπε ΝΑΙ και το έκανε.Την μια μέρα το έκανε την άλλη έπεσε ξερός για ύπνο.Όλη την ημέρα κοιμόταν και το βράδυ έπινε αλκοόλ όχι μεγάλες ποσότητες για να κοιμηθει.

Πότε δεν ήταν μεθυσμένος,πότε δεν μας πείραξε ποτέ δεν μας ενόχλησε.Μόνο κοιμόταν.Όταν του έλεγα να το κοιτάξει και να βρούμε ενα γιατρό για τα ψυχολογικα του πάντα έλεγε ξέρω τι έχω θα το φτιάξω μόνος μου.Έτσι άντεξα ενα μήνα στο σπίτι μετά αναγκαστηκά τον έδιωξα απο το σπίτι και τον έστειλα στους γονείς του για να μην τον βλέπει το παιδί.Εκεί κάθισε 2μηνές.Πήγε σε ψυχιατρο ξεκινησε να παιρνει τα χαπιά σιγα σιγα σταμάτησε να πίνει.Και ετσι γυρισε στο σπιτι ξανά.

Στο σπίτι η χαρα κράτησε ενα μήνα.Μετα ξεκίνησε παλι να πίνει σιγα σιγα.Στην αρχή σαν παρέα μετά μόνο το βράδυ.Μετά απο ενα τσακωμο που είχε με τους γονείς του σταμάτησε και τα χάπια και άφησε μόνο το βράδυ το ποτό να τον βοηθάει να κοιμάται.Η γιατρός μας είπε πως πρέπει να είμαστε αυστηροί μαζί του.Εφτασα να μην κοιμάμαι τα βραδυα για να παρακολουθώ τι κάνει.Έχει κάνει την νύχτα μέρα.Πάντα μου το έκρυβε,μου έελγε ψέμματα και έβγαινε απο το σπίτι μόν όταν ήταν να πάρει
Το ποτό του.Εχουν περάσει 5μήνες απο τότε και πλέον εχω κουραστεί.Πως μπορώ να τον βοηθήσω ψυχολογικά?Τι μπορώ να κάνω να τον βοηθήσω?Μου έιπαν να πάει σε ομάδα μόνο έτσι θα βοηθηθεί.Αυτό που κάνω πλέον είναι πως του λέω πως θα φύγει απο σπίτι την τάδε μέρα και αυτή είναι την άλλη Πεμπτη.Και θα το κάνω.Τον βοηθάω έτσι η τα κάνω χειρότερα?

Δεν είμαι σίγουρη ότι σε αυτή τη φάση μπορείς να τον βοηθήσεις... Κι εγώ θεωρώ πως η καλύτερη λύση είναι η απεξάρτηση... ακόμη και σε ψυχίατρο να ξαναπάει, θα τον φορτώσει χάπια που δεν είμαι σίγουρη αν θα βοηθήσουν ή αν θα ολοκληρώσει την θεραπεία. Μπρείτε να ψάξετε είτε για κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης. Η δική του άποψη ποια είναι;

Οταν κατάλαβα οτι σταμάτησε τα χάπια τον ξεκίνησα πάλι απο την αρχή.Τον ξύπναγα και του τα έδινα .Τα πρωινά δεν μπορούσα να τον παρακολουθήσω γατί δουλεύω και το απόγευμα όταν γύρναγα ήταν πάντα ξύπνιος εκτός απο μερικές μέρες που του μίλαγα και κοιμόταν όρθιος.Μέτα έβλεπα πως του πέφτανε τα πιάτα,τα ποτήρια απο τα χέρια. Δεν ήξερα αν η υπνηλία είναι απο τα χαπια που τα ξαναέπαιρνε απο την αρχή η απο το ποτό.Οταν του έλεγα έχεις θέμα δεν το καταλαβαίνεις? Θα μας χάσεις.θα χάσεις την οικογένεια σου.Μου έλεγε μην αγχώνεσαι θα τα φτιάξω όλα. Ενα βράδυ σηκώθηκα να δω που είναι και ξυπόλητη όπως ήμουν πάτησα χυμένο ποτό και εκεί τσανίστηκα τόσο πολύ που είπα τέλος.Και πριν προλάβω να τον βοηθήσω να τον βάλω στο κρεββάτι σωριάστηκε στο πάτωμα.Η γιατρός μας είχε δώσει χάπι για το ποτό.Έτσι ανέλαβα δράση και του είπα πως αν μέχρι την Πέμπτη δεν έχει γίνει καλά η δεν πάρει την απόφαση να πάει σε κέντρο θα φύγιε απο το σπίτι.Του ετοιμασα και μια τσάντα να την βλέπει.

Μέχρι την Πέμπτη σίγουρα δεν προλαβαίνει να γίνει καλά, αλλά ίσως μπορέσει να πάρει μια απόφαση. Ο αλκοολισμός είναι από τις χειρότερες αρρώστιες και δύσκολα αντιμετωπίσιμη, ιδιατέρως όταν δεν υπάρχει θέληση... Κάνε μια έρευνα για κέντρα απεξάρτησης με στεγνά προγράμματα.... Μην βασίζεσαι μόνο στην ψυχίατρο και στο χάπι που του έδωσε.... κι έχε στο νου σου ότι κόβοντας το αλκοόλ υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αναδυθούν συμπτώματα κατάθλιψης.

Του το έχω πει καιρό και δεν το κάνω για να γίνει καλά αλλα για να πάρει μια απόφαση.Απλά αν δεν πάρει αυτη την απόφαση δυστυχώς δεν μπορώ να τον βοηθήσω άλλο.Μετά θα έχω θέμα με το παιδί.Ο μικρός ήδη λέει μαμά ο μπαμπας θα κοιμάται οταν θα πάμε σπίτι ή θα είναι ορθιος να παίξουμε?Οταν εννοείς στεγνά προγραμματα?ΜΟυ προτεινε η γιατρος το προγραμμα Αθηνα η το ανωνυνοι αλκοολικοι.

Στεγνά προγράμματα είναι αυτά που δεν αντικαθιστούν την ουσία της εξάρτησης με κάποια άλλη. Μπορείς να ψάξεις στο διαδίκτυο πληροφορίες για προγράμματα κι επίσης σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθάει η ομαδική ψυχοθεραπεία.
Ο άντρας σου έχει καταλάβει την έκταση του προβλήματος;

Αυτο που μου είχε κάνει εντύπωση είναι πως οταν είχε φύγει απο το σπίτι του έκρυψε η αδερφη του τα ποτά,χρηματα και οτιδηποτε μπορει να τον κανει να πίνει η να τον κάνει να πάει να πάρει ποτό και τότε έπαθε στερητικό σύνδρομο έτρεμε.Το κινήτρο του για να γίνει καλά είμασταν εμείς.Ήρθε σε εμάς νηφάλιος χωρίς να πίνει σταγόνα και στα τραπέζια που είμασταν το δεν έπινε ποτέ.Μετα ομως απο εναν τσακωμο με τους γονεις του το ξαναρχισε.Ο άντρας δεν νομίζω ότι εχει καταλάβει την έκταση.Οταν μας χάσει μόνο θα το καταλάβει.

Συνήθως όταν καταστραφούν διάφοροι τομείς στη ζωή τους αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος, αλλά αυτή η στιγμή είναι διαφορετική για τον καθένα. Αν βρίσκεται σε άρνηση, δεν ξέρω αν θα καταφέρει να μείνει στο πρόγραμμα, αλλά αξίζει να δοκιμάσετε.

Quote:

---

Originally Posted by Έρις

Συνήθως όταν καταστραφούν διάφοροι τομείς στη ζωή τους αντιλαμβάνονται το μέγεθος του προβλήματος

---

KandA αυτο ειναι το κλειδι. Δυστυχως. Προσπαθεις να βοηθησεις αλλα αθελα σου συντηρεις αυτη την κατασταση. Ισως χρειαστει να τον απομακρυνεις απο το παιδακι σου για μεγαλυτερο διαστημα. Ο ψυχιατρος δεν ειναι ο καταλληλος να αντιμετωπισει τον αλκοολισμο. Καλυτερα να παει σε κεντρο απεξαρτησης να τον αναλαβουν εμπειρα ατομα.
Θα σου φανει και εσενα και σε εκεινον πολυ σκληρο να του κλεισεις την πορτα, αλλα το σοκ μπορει να του κανει καλο.

Quote:

---

Originally Posted by KandA

Το ποτό του.Εχουν περάσει 5μήνες απο τότε και πλέον εχω κουραστεί.Πως μπορώ να τον βοηθήσω ψυχολογικά?Τι μπορώ να κάνω να τον βοηθήσω?Μου έιπαν να πάει σε ομάδα μόνο έτσι θα βοηθηθεί.Αυτό που κάνω πλέον είναι πως του λέω πως θα φύγει απο σπίτι την τάδε μέρα και αυτή είναι την άλλη Πεμπτη.Και θα το κάνω.Τον βοηθάω έτσι η τα κάνω χειρότερα?

---

Αγαπητη Κατερινα , ειναι λες και μιλας για μενα ............ ειχα ακριβως το ιδιο προβλημα , δεν επινα μεγαλες ποσοτητες , κρασι επινα , ουτε καν τσιπουρο ........................ εκρυβα κι εγω τα μπουκαλια σε ευφανταστα μερη , δεν ειχα φτασει στο σημειο ομως να εχω μαζι μου ενα μπουκαλι αλκοολ ........ η σταση σου δεν τον βοηθαει , κανεις δεν μπορει να τον πεισει να κοψει το αλκοολ , ο ιδιος ο Θεος να κατεβη να του πει να κοψει το αλκοολ ,παλι δεν θα το κοψει.......... θα το κοψει οποτε και αν θελει εκεινος μονον , εγω τοκοψα οταν πλεον κοντευα τα 50 , και ειπα οτι δεν θελω να καταστρεψω την υπολοιπη ζωη μου , και τα καταφερα , δυσκολα ομως , μετα απο πολλες αποτυχημενες αποπειρες ........ η γνωμη μου ως παθοντος , ειναι να καταφυγει σε καποιον ειδικο η μια ομαδα , εσυ ειναι αδυνατον να τον βοηθησεις , το μονο που θα καταφερεις ειναι να κρυβει καλυτερα τα μπουκαλια , η να σε κοροιδευει ( αναγκαστικα ) , σιγουρα πραματα ........ και παλι , ειναι τοσο ισχυρη η εξη στο αλκοολ , που μονο το 15% απο τους καταφευγοντες σε ειδικους η ακομη καλυτερα ομαδες , καταφερνει να αποκοπει μονιμως απο το αλκοολ , οποτε καταλαβαινεις την δυναμη του εθισμου αυτου ......... ειναι ασθενεια ο αλκοολισμος , και βαρια μαλιστα ......
επινα επι 6-7 χρονια ............ με ατυχηματα , νοσοκομεια απο τραυματισμους , και ολα τα συνεπακολουθα .......
παντα εχουμε μια δικαιολογια γιατι αρχισαμε το ποτο ( εχασα κι εγω χρηματα αρκετα και το αρχισα ) , αλλα πραματικη δικαιολογια δεν υπαρχει .......... εφευρισκουμε μια για να δικαιολογουμε το ποτο ......

Savatage Μου ειναι πολυ δυσκολο να τον αφησω.Παντα ειμασταν διπλα ο ενας στον αλλο.Παλευω τοσο καιρο για να γινω σκληρη μαζι του και να αρχιζω να το δουλευω στο μυαλο μου οτι ετσι πρεπει να γινει.Οτι πρεπει να φυγει.Με ποναει που βρισκει δυναμη να παει να παρει ποτο και οχι δυναμη να παει το μεσημερι το παιδι του απο το νηπιο.Εκτος απο τον αντρα μου εχω και ενα παιδακι με ΔΕΠΥ που θελει και αυτο βοηθεια τρεχω λογο εργο δουλεια δραστηριοτητες σπιτι και αυτος πουθενα.Σε ολα μονη μου.Παντως οσοι καταφερατε να το νικησετε ολο αυτο ΜΠΡΑΒΟ σας.Εισαστε πιο δυνατοι απ οσο νομιζατε.

Macgyver λυπαμαι αν σου θυμησα τ δικα σου αλλα χαιρομαι που το ξεπερασες.Οτσν εννοεις η σταση μου δεν τον βοηθαει;

Quote:

---

Ο μικρός ήδη λέει μαμά ο μπαμπας θα κοιμάται οταν θα πάμε σπίτι ή θα είναι ορθιος να παίξουμε

---

ε δε ξερεις τι θα γινει οταν μεγαλωσει θα κλωσαει τα αυγα σε καμια καρεκλα θα τυλιζεται με παπλωματα και η φιλη του θα του λεει σηκω κλπ και τελικα μπορει να γινει διευθυντης η προεδρος στη ταξη οπως λεει και η λεξη ειναι αυτος που καθεται στην εδρα συνεχεια.

Quote:

---

Ισως χρειαστει να τον απομακρυνεις απο το παιδακι σου για μεγαλυτερο διαστημα.

---

τωρα ειναι αργα μαλον θα εχει καταγραψει στον εγκεφαλο του ολες τις πληροφοριες για το τι συμβαινει αφου αρχισε να τα σχολιαζει και ολας

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

τωρα ειναι αργα μαλον θα εχει καταγραψει στον εγκεφαλο του ολες τις πληροφοριες για το τι συμβαινει αφου αρχισε να τα σχολιαζει και ολας

---

Αλεξανδρε το λαθος μου ειναι οτι τον πιστεψα.Οταν γυρισε ηταν τοσο κοντα στον μικρο που ο μικρος δεθηκε μαζι του.Τα απογευματα ειναι παντα ξυπνιος.Σημερα παω σε ψυχολογο να μου πει πως να δουλεψω τον αποχωρισμο του μπαμπα απο το σπιτι.