Είμαι στα 20 και το αγόρι μου στα 23. Δυόμιση χρόνια μαζί και ανεπίσημα αραβωνιασμενοι. Μένουμε στο εξωτερικό και φιλοξενούμαστε τον τελευταίο καιρό από συγγενικό πρόσωπο λόγω του οτι στη συγκεκριμένη πόλη είναι απίστευτα δύσκολο να δώσουν σπίτι σε ένα νέο ζευγάρι. Είμαστε νέοι όμως αποφασίσαμε να μπούμε μόνοι στο νόημα της ζωης χωρις την βοήθεια των γονιών μας και έχουμε ήδη τα απλά καθημερινά προβλήματα του μέσου ανθρώπου όπως πρώτα απ’ολα τα οικονομικά. Πέρα από αυτά περνάμε καλά όμως τον τελευταίο ενάμιση μήνα σπάσαμε ερωτικά.. για να το κάνω πιο εύκολο όσο κι αν αγαπιόμαστε δεν νιώθω ότι είμαστε πλέον ερωτευμένοι ώστε να κρατηθεί το πάθος. Όταν το συζητήσαμε μου είπε πως δεν έχει την όρεξη που είχε λόγω των προβλημάτων που έχουμε. Δεκτό, αν όμως σκεφτώ την ηλικία μας το βρίσκω πραγματικά κρίμα να μην έχουμε από τώρα όρεξη να κάνουμε έρωτα με τον σύντροφο μας. Κατανοώ ότι έχουμε οικονομικά προβλήματα και έχουμε φτάσει σε σημείο να μαλώνουμε για τα πιάτα για τα ρούχα για το που θα πάμε τι θα φάμε και το τι ταινία/σειρά θα δούμε σήμερα. Νιώθω πως εγώ έγινα η καταπιεστική πάνω στον ερωτικο τομέα ενώ είχα συνηθίσει το αντίθετο. Ναι, ήταν συνήθεια να προσπαθεί αυτός να με «ρίξει» και όχι εγώ αυτόν. Επειδή φιλοξενούμαστε όπως σας είπα και παραπάνω, έχουμε χρόνο για κάτι πιο προσωπικό μόνο κάθε Σαββατοκύριακο που λείπει το συγγενικό μας πρόσωπο. Κι όμως περνάνε οι εβδομάδες και κάθε φορά που καταλήγουμε σ’αυτην την όμορφη πράξη πλέον δε νιώθω το ίδιο γιατί μου βγαίνει η ιδέα ότι πια γίνεται μόνο και μόνο για να καλύψουμε τις ορμές μας. Να μη σας τα πολυλογώ πριν δυο ημέρες του έπιασα πάλι αυτή την κουβέντα και του ζήτησα να μου απαντήσει ειλικρινά. Αν είμαι εγώ το πρόβλημα η αυτός. Μου είπε πως εγώ δε φταίω (το ότι δεν με απατάει το ξέρω με απόλυτη σιγουριά) αλλά ότι δεν του βγαίνει κι ότι είναι μια φάση. Εκεί του απάντησα πως αν είναι μια φάση που αφορά μόνο αυτόν, είμαι εδώ και θα περιμένω να ξανά νιώσει έτοιμος.. αν όμως είμαι εγώ το πρόβλημα και βαριέται κυριολεκτικά να κάνουμε σεξ μαζί μου μόνο αλλά μπορεί άνετα να δει πορνό ας πούμε ώστε να αυτοϊκανοποιηθεί, τότε δεν έχω θέση στη ζωή κάποιου που δεν του αρκώ. Με τα πολλά μαλωσαμε άσχημα και του ζήτησα να φύγει.. είναι μόνο δυο μέρες όποτε δεν είναι τόσο τραγικό απλά καμία φορά ρωτάω τον εαυτό μου αν έπρεπε να βρω κάποιον άλλον τρόπο να τον φέρω κοντά μου ή αν έκανα καλά που του έδειξα πως τον «διώχνω» ώστε να καταλάβει πως κατά κάποιο τρόπο έχανε την ανδρική του αξία στα μάτια μου είτε γιατί δεν ήταν ειλικρινής-που δε μπορώ να το ξέρω εγώ παρά μόνο αυτός-, είτε επειδή με έκανε να τα βάζω με τον εαυτό μου και να νιώθω μειονεκτικά. Εδώ να θίξω κι αυτό το θέμα.. δεν είναι αρκετά ώριμος για την ηλικία του. Με αγαπάει αλλά δε βρίσκει καμία φορά τα κατάλληλα λόγια για να σώσει έναν τσακωμό.. πράξεις κάνει όμως αρκετές και από εκεί ξέρω τι νιώθει.
Φεύγοντας μου είπε πως δε θέλει να με ξαναδεί.. πράγμα που ξέρω ότι δεν εννοεί γιατί όταν είναι ηττημένος μπορεί να πει κάτι που εκείνη τη στιγμή δε το εννοεί αλλά δεν παύει να με πειράζει σαν φράση που ακούω από τον άνθρωπο μου.
Ρωτάω τον εαυτό μου αν θα γύριζα σε αυτή τη σχέση. Και η απάντηση είναι εννοείται.. ίσως ακούγεται ηλιθιο αλλά μόνο εγώ κι εκείνος ξέρουμε τι έχουμε περάσει. Κι ίσως να σκεφτεί κι αυτός το ίδιο κι όταν μου μιλήσει να μου δείξει πως είναι διατεθειμένος όχι να αλλάξει αλλά να γίνει ο άνθρωπος που γνώρισα. Η έλλειψη επικοινωνίας έπαιξε μεγάλο ρόλο και για τον ίδιο λόγο σκέφτομαι πως δε θα πρέπει να αφήσω τον εαυτό μου να τον ενοχλήσει και να τον τραβήξει με το ζόρι έξω από αυτή την ήσυχη φωλίτσα που είναι τώρα σαν «ελεύθερος». Πιστεύω πως αν έρθει η ώρα, το βήμα πρέπει να το κάνει αυτός.
Περισσότερο ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου αλλά κάθε συμβουλή δεκτή.
