Originally Posted by
riama
Γεια σας! Είμαι φοιτήτρια και μέχρι τώρα δεν έχει τύχει να κάνω καμιά σχέση, ποτέ, τίποτα. Εννοείται βεβαία ότι έρωτες υπήρχαν. Παλιότερα είχα αφοσιωθεί στον αθλητισμό έχοντας μεγάλα όνειρα και σε συνδυασμό με την λίγη αυστηρότητα των γονιών μου είχα μάθει να ειμαι λογικη, να κοιτάω τους στόχους μου, μην βγαίνω έξω και να γυρνάω με αγόρια κλπ όπως τα σημερινά 18-... Βεβαία δεν είχα κανένα πρόβλημα, ουτε τωρα το μετανιωνω. Μου αρεσει το πως με εχουν μεγαλώσει με πειθαρχία. Να τονισω βεβαια οτι πιο πολυ καλλιεργησα εγω την πειθαρχια μου παρα οι γονεις μου, δλδ αυτοι με εχουν πολυ πιο ελευθερη. Θεωρώ χάσιμο χρόνου να βγαίνεις για καφέ, τα βράδια σε κλαμπ και άλλα τέτοια. Θελω να μην σπαταλάω τον χρονο μου σε ανούσια πράγματα.
Όμως αυτο με κρατησε πισω στο θεμα των σχέσεων. Ενταξει, εγω με θεωρω φυσιολογικη αλλα η πλειοψηφιας που εχει μια πρώτη σχεση καπου στα 16... Επίσης εχω καποια πραγματα που νομιζω οτι με κρατανε πισω ως γυναικα. Πχ δεν μου αρεσει καθολου να βαφομαι ή να βαφω νυχια κλπ τα θεωρω επισης χασιμο χρονου, χρηματος ή οπως θελετε πειτε το. Γενικα δεν προσεχω ιδιαίτερα την εμφανιση μου, δλδ να ειμαι τελεια, ενταξει, το πως θα βγω εξω απο το σπιτι το προσεχω βεβαια...
Το θεμα μου αυτες τις μερες ειναι οτι ενα παιδι δείχνει κάποιο ενδιαφέρον προς εμένα, το έχει προσέξει και η φιλη μου και γενικα και μενα μου αρεσε σαν παιδι απο την αρχη. Αν βεβαια δεν μου εδινε καποια σημαδια αυτος εγω δεν θα εδινα σημασια ξεροντας οτι δεν θα γινει κατι. Ομως εχω καταντησει να χτυπαει η καρδια μου οταν τον βλεπω. Εχω και την εξεταστικη εχω και αυτον, με φορείο θα με μαζευουν στο πρωτο μαθημα απο το αγχος. :ρ
Δεν θελω όμως να σταθώ εκει. Ας γίνει οτι γίνει, αμα γινει μεχρι την εξεταστικη γιατι μετα θα χαθουμε, λογω κοινων μαθηματων τον γνωρισα. Το θεμα μου ομως ειναι τι πρεπει να κανω για να κανω σχεση καποτε, γιατι και στο ραφι δεν θελω να μεινω. Πρεπει να κανω κατι που δεν με εκφραζει πχ να βαφτω ή ξερω γω να αλλαξω συμπεριφορα;Σκεφτομαι οτι θελω να μεινω οπως ειμαι, παντα ειμαι ο αληθινος χαρακτηρας μου, και κοιταζοντας παντα τους στοχους μου πχ τωρα την σχολη μου και έχοντας στο πισω μερος του μυαλου μου οτι κατι μπορει να προκυψει. Θα υπαρξει ομως για μενα πράγματι; Ή χρειάζονται αλλαγές κατά την γνώμη σας (και δεν εννοω μονο εμφανιση)?
Ξερω οτι θα μου πειτε βεβαια οτι αμα δεν βγαινω και για καφε δεν θα γνωρισω κανεναν αλλα γνωμη μου ειναι οτι δεν θελω να γνωριζω ετσι ατομα. Μου αρεσει να γνωριζω
ατομα απο παρεες στη σχολη ή απο παρεες φιλων μου και γενικα ατομα που εχουμε κατι κοινο.
Δηλαδη η ερωτηση μου ειναι πως χτιζετε μια σχεση?... σοβαρη ετσι, οχι γκομενακια και τετοια...
