Φιλία.

Έχω ενα πρόβλημα.
Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω και θα ήθελα την άποψή σας.
Βασικά δεν έχω και πολλές επιλογές, αλλα ας σας εκθέσω την ιστορία.
Κάποτε, μεσω μιας γνωστής μου, γνώρισα μια κοπέλα.
Με την κοπέλα αυτή, απο τα πρώτα λεπτά κατάλαβα οτι ταιριάζαμε ιδιαίτερα.
Ενιωθα ενα περίεργο είδος χημείας αναμεσά μας. Συμπληρώναμε η μία τα λόγια της άλλης, ηταν σαν να επικοινωνούσαμε δίχως λόγια απο την άλλη, αλλα ειχα κι ενα αισθημα, οτι την ήξερα απο καιρό.
Ενθουσιασμένες και οι δύο, απο το πρώτο βράδυ της γνωριμίας μας.
Ξεκίνησε μια φιλία. περάσαμε διάφορα, τα οποία δεν θελω να αναλύσω γιατί δεν εχουν και σημασία για το πρόβλημά μου.
Ηταν μια δύσκολη σχεση παντως. Αλλους ρυθμούς εγω, αλλους εκείνη, καναμε κι οι δυο προσπάθειες να φροντίζουμε το μαζί μας.
Μετα απο διάφορες καταστάσεις, εφτασε το καλοκαιράκι.Κάναμε ήδη παρέα δυο χρόνια περίπου.
Ηταν μια απο εκεινες τις μέρες που χρειαζόμουν την παρέα της, την συμβουλή της... το βλεμμα της. Και της το είπα. Δεν μπορούσε τότε, αλλα συμφωνήσαμε να βγούμε την επόμενη να συζητήσουμε αυτό που με προβλημάτιζε. Μου είπε οτι θα μου εστελνε μήνυμα, για να βρεθούμε το βραδάκι.
Έφτασε η επόμενη. Και περίμενα, περίμενα.... ΄Δεν έστελνε. Κατα τις εντεκα, της λεω, θα βγουμε τελικα?Της εστειλα μηνυμα.
. Απο οσο θυμαμαι μου απαντησε οτι εχει κατι πόνους και μάλλον είναι απο το αγχος. Τσατίστηκα, γιατι δεν θεωρησα αμεση την απαντηση της. Γιατι δεν με ειδοποιησες, της εστειλα, ειχες πει θα εστελνες.
Και μου απάντησε κατι, που με εκανε εξω φρενων.
\" Η αληθεια είναι οτι αμφιταλαντευόμουν και δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία να βγούμε\"
\"Πολύ εγωιστικό αυτό, θα μπορούσα να είχα κανονίσει αλλιώς το βραδυ μου. Δεν θα ανεχτώ ξανα τετοια συμπεριφορά.\"
Εκτοτε, η φίλη μου δεν επικοινώνησε ξανά μαζί μου....
Πικράθηκα.
Είδες? Της εδειξα, εστω με απότομο τρόπο την αγανάκτηση μου κι αυτη δεν το δεχτηκε, σκεφτόμουν. Παντα με τον τρόπο της ένιωθα να με απειλέι... μην κανεις το ενα ή το άλλο γιατι θα εξαφανιστώ. Βλεπετε, οι απουσίες και οι σιωπες της, ηταν κατι που συχνα αντιμετωπισα και δυσκολευόμουν να βγάλω άκρη και να επικοινωνήσω.
Της εστειλα την ημερα που γιόρταζε χρονια πολλα, και απαντηση, δεν έλαβα.

Weird, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πιο δύσκολες απο ποτέ πλέον. Ζούμε σε έναν κοινωνικό ιστό αλλά τα σημεία είναι τόσο μοναδικά..

Κάτι που ίσως θα έπρεπε να σκεφτείς.. δεν έμαθες γιατί η φίλη σου αντέδρασε με αυτό τον τρόπο. Ίσως τα συμπεράσματα ήσαν βιαστικά. Η ειλικρινή αντίδραση να ξέρεις είναι αφοπλιστική και μπορεί να μην είχες απομακρυνθεί απο την φίλη σου εάν δεν της έδειχνες την μη ανοχή σου στη συμπεριφορά της όπως λές, τη στιγμή που ένιωθες τόσο δεμένη μαζί της.

2 πραγματάκια: \'\'αγάπα τον άλλον με τα ελαττώματά του\'\'... και \'\'μακρυά κι αγαπημένοι\'\'... Μήν δίνεις εξηγήσεις. Απλώς, έγινε, weird. Αν δεν θέλει ο άλλος, δεν μπορεις να κάνεις τίποτα.

To post έχει κενά. Και αρκετά. Δεν μπόρεσα να καταλάβω. Μιλάς εξ ονόματός της, και το πώς εσύ το ερμήνευσες, αλλά η φίλη σου μπορεί νάχει διαφορετική άποψη. Δεν είσασταν πλασμένες για φίλες.

Δύο χρόνια, δύσκολη σχέση. \"Δεν θα ανεχτώ ξανα τετοια συμπεριφορά\" \"Παντα με τον τρόπο της ένιωθα να με απειλέι... μην κανεις το ενα ή το άλλο γιατι θα εξαφανιστώ\"

Ίσως η φίλη σου επέλεξε να εξαφανιστεί από την ζωή σου για να μην υπάρχει περίπτωση να σε ξαναπληγώσει ή να ξαναπληγωθεί. Ίσως κατάλαβε ότι κάποιες πλευρές στην συμπεριφορά της ήταν πέρα από τον έλεγχο ή τις δυνάμεις της και προκειμένου να χρειάζεται να αντιμετωπίζει τις συνέπειές τους, αποφάσισε να τις περιορίσει.

Από δική μου εμπειρία σου λέω ότι δεν επιδιώκω να συναντώ συγγενείς και φίλους, ή τουλάχιστον δεν παίρνω εγώ την πρωτοβουλία να κάνω το πρώτο βήμα. Και αυτό γιατί δεν έχω καλή ιδέα για τον εαυτό μου. Νιώθω ότι έχω χάσει πολλά χρόνια από την ζωή μου ενώ οι άλλοι προχωρούν και γενικά ότι δεν είμαι άξιος άνθρωπος. Αν τελικά βρεθώ μαζί τους, συχνά περνάω καλά παρόλο το αμήχανο χρονικό διάστημα των πρώτων λεπτών, αλλά αυτό που με διαλύει είναι το άγχος της προσμονής του γεγονότος (καταστροφολογικά σενάρια κτλ).

Νομίζεις ότι θα βρισκόταν κάποια άκρη αν επεδίωκες να συναντήσεις την φίλη σου και να την ρωτήσεις τι πραγματικά ήταν αυτό που σας χώρισε?

Παιδια σας ευχαριστω ολους πολυ για το ενδιαφερον και για τις απαντησεις σας. Η σχεση με αυτην την κοπελα, εχει πολλες πτυχες, κι εχουν γινει καποια σκηνικα που θεωρω θα επρεπε να αναφερω. Αν δεν ημουν τοσο απελπισμενη, δεν θα ζηταγα την γνωμη σας.
Τωρα βρισκομαι σε χωρο εργασιας και εκλεισα αποτομα την προηγουμενη φορα επειδη μπηκε ο εργοδοτης μου :)Δεν προλαβα καν να το τελειωσω.
Σημερα κιολας θα βρω καποια στιγμη, να σας γραψω κι αλλα ωστε να καταλαβετε πιο σφαιρικα το τι γινεται, τι εχει συμβει.

Λοιπόν συνεχίζω.
Η φίλη μου αυτή είχε διάφορες τάσεις.
Οταν είμασταν μαζί, υπήρχε νοιαξιμο στην ατμόσφαιρα και συχνα δεν άντεχα τα εγκώμια που μου έπλεκε. Θεωρώ οτι με είχε εξιδανικεύσει. Παρόλαυτα εβλεπε πανω μου πτυχες που κανενας αλλος δεν ειχε καταφερει να δει, και η ιδια μου ελεγε πως με κανεναν δεν μπορει να ειναι τοσο ο εαυτός μου όσο με μενα.
Καποτε της είπα οτι απορρωφόμαστε πολυ με το να μιλάμε για μένα και ξεχνάμε εκείνη. Το δέσιμο ήταν δύσκολο. Και οι δυο είχαμε άμυνες αλλα το παλεύαμε. Το θέμα είναι, οτι ενω οταν βρισκόμασταν, ηταν ετσι δοτική, κι εγω φυσικα, το πραγμα αλλαζε οταν φευγαμε.
Συχνα δεν θα απαντουσε στα μηνυματα που έστελνα, η θα απαντουσε αινιγματικά, η θα μου προτεινε πχ. απο κοντα να παμε στην ταδε συναυλια και μετα δεν εκανε καμια κίνηση. Κι ακομα κι αν εκανα εγω θα μου το ακυρωνε. Η θα σχεδιαζαμε να παμε πχ. Αθηνα κι η ιδια απλα ποτε δεν θα το προτεινε στα αληθεια ουτε θα ειχε χρόνο.
Για αλλη μια φορα, ενιωθα να καλυπτω την απόσταση. Καταρχας χαλάρωσα, σεβόμενη και τους δικούς της ρυθμούς και το γεγονός οτι είχε πολλά τρεχάματα με την δουλειά της και προσπάθησα να εχω εμπιστοσύνη και να μην βαζω στη μεση εγωισμούς.

Απο πλευράς μου εδειξα υπομονη κι επιμονη. Υπηρξαν συγρούσεις αλλα κατεληξαν σε συμφωνιες κι υποχωρήσεις κι ετσι η φιλία μας συνεχιζε.
Εβλεπα ποση δυσκολία εχει αυτός ο ανθρωπος σε καποια θέματα , της επισημανα καποια πραγματα που μου είπε και άλλοι της ειχαν επισημάνει, που την γνώριζαν χρόνια όχι μήνες. Εβλεπα και πόσο ζορίζομαι εγω σε άλλα.

Ενα περιστατικό που με ειχε στεναχωρήσει ηταν το εξης.
Της ειχα μιλήσει για μια φίλη μου με την οποία εχουμε ψυχρανθεί. Την φίλη μου αυτη ετυχε να την γνωρίσει καποια στιγμή. Αρχισαν να μιλάνε όλο το βραδυ και καποια στιγμη γυρνα η ψυχραμενη και μου λεει, κανονισαμε να παμε Αθηνα, θα ερθεις?Εντωμεταξυ, ειχα προτεινει ερκετες φορες στη φιλη μου να παμε Αθηνα και επαιρνα μετεωρες απαντήσεις.
Το γεγονός οτι κανόνισε ετσι ευκολα, με μια γνωστή μου με την οποία ήξερε οτι δεν μιλάμε, δεν μου εκατσε καλα. Μετα αρχισαν να βγαινουν οι δυο τους. Κι αυτο δεν μου εκατσε καλα.
Απομακρυνθηκαμε, οταν της εδειξα την απογοητευση μου σε ολο της το μεγαλειο....
Μετα απο αρκετό καιρο, με αφορμη νομιζω καποια γιορτη ξαναμιλησαμε.
Ειχε πει οτι μου εγραψε ενα γραμμα οπου με σκεψεις της που θα ηθελε να ξερω.
Περιμενα για εκεινο το γραμμα αλλα δεν εφτασε ποτε. Υπεθεσα οτι θα χαθηκε στο ταχυδρομειο.
Της πρότεινα καλύτερα να βγούμε να τα πουμε απο κοντα, κι ετσι, επανασυδνεθηκαμε.

Εκατσα σε εκεινο το ραντεβου και την περιμενα τρια τεταρτα!!! η δικαιολογια, οτι επεσε σε πορεια με το ταξι. Η φιλη μου αυτη ειχε παντα μια δικαιολογια...
Αρχισαμε να μιλαμε.
Θεωρούσαμε και οι δυο πως μετα απο αυτο το δεσιμό μας εγινε πιο εντονο. Καναμε και οι δυο υποχωρησεις και επικοινωνουσαμε πολυ.
Καποια στιγμή μου ανεφερε οτι διέκοψε το παρε δωσε με εκεινη τη γνωστη μου γιατι της φανηκε καπως κτλ. Δεν μίλησα.
Αρρωστησε ο αδερφός της. Πηγα στο Νοσοκομείο, γνωρισα την οικογένεια της..
Αρρώστησε κι η δική μου η αδερφούλα, ηρθε κι εκεινη στο Νοσοκομειο, γνωρισε τους δικους μου.
Ηταν ομορφες στιγμες. Η μια φιλη, να ειναι εκει, να στηριζει την αλλη.
Πολυ ομορφες στιγμες, παρολες τις δυσκολιες που περνουσαμε.

Quote:

---

Originally posted by weird
Εκατσα σε εκεινο το ραντεβου και την περιμενα τρια τεταρτα!!! η δικαιολογια, οτι επεσε σε πορεια με το ταξι. Η φιλη μου αυτη ειχε παντα μια δικαιολογια...
Αρχισαμε να μιλαμε.
Θεωρούσαμε και οι δυο πως μετα απο αυτο το δεσιμό μας εγινε πιο εντονο. Καναμε και οι δυο υποχωρησεις και επικοινωνουσαμε πολυ.
Καποια στιγμή μου ανεφερε οτι διέκοψε το παρε δωσε με εκεινη τη γνωστη μου γιατι της φανηκε καπως κτλ. Δεν μίλησα.
Αρρωστησε ο αδερφός της. Πηγα στο Νοσοκομείο, γνωρισα την οικογένεια της..
Αρρώστησε κι η δική μου η αδερφούλα, ηρθε κι εκεινη στο Νοσοκομειο, γνωρισε τους δικους μου.
Ηταν ομορφες στιγμες. Η μια φιλη, να ειναι εκει, να στηριζει την αλλη.
Πολυ ομορφες στιγμες, παρολες τις δυσκολιες που περνουσαμε.

---

Δεν ξέρω αν σε βοηθήσει αυτό…αλλά έχω περίπου υπάρξει στην θέση της φίλης σου..( περίπου ). Νομίζω πως η φιλία, όπως και κάθε σχέση, ξεκινά με βάση αυτό που είμαστε σαν προσωπικότητες. Πχ. εγω παλαιότερα είχα την τάση να δένομαι με άτομα, να τα θεωρώ φίλους μου ( για τα δικά μου δεδομένα ) αλλά να μην ξεπερνούν ένα όριο μέσα μου και να φεύγω με εξαιρετική ευκολία ( όταν ένιωθα ότι δεν έχω να παρω ή να δώσω κάτι στην σχέση ). Αυτό είχε να κάνει με μένα και όχι με το ότι κάτι κανανε λάθος εκείνα. Αλλά και τώρα ακόμα, έχω άτομα που θεωρώ φίλες μου και αγαπάω, αλλά μου τηλ. και δεν τα σηκώνω ή που λέω ναι, θα ρθω ( κι εκείνη την ώρα το πιστεύω και το θέλω ), μετά όμως ή δεν θα μαι σε καλή διάθεση ή θα μαι πολύ κουρασμένη…φυσικά και όταν είναι χάλια μια φίλη, θα τσακιστώ να πάω. Αλλά γενικά, θα λεγα πως ενώ είμαι πολύ δοτική σε δύσκολες στιγμές ή στο από κοντά, μετά κρατώ πάλι τις αποστάσεις μου. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν τις αγαπάω, κάθε άλλο…απλά οριοθετώ διαφορετικά την φιλία μάλλον. Δεν υποννοώ κάτι για την φίλη σου και σένα, αν πχ έχεις παράπονα ότι δεν σου στέκεται τότε σίγουρα υπάρχει πρόβλημα…απλά σου λέω πως δεν είναι απίθανο να σε αγαπάει όντως, απλά να το αντιλαμβάνεται πολύ διαφορετικά από ότι εσύ…βέβαια, το αν μπορεί να υπάρξει υγιής και πλήρης φιλία υπό αυτές τις συνθήκες…δεν το ξέρω. Αν είστε διαμετρικά αντίθετες, δύσκολο…

Καποια στιγμη ηρθε στο γραφειο που δουλευα τοτε και μου ζητησε να της ετοιμασω καποια χαρτια.
Εκτος αυτου μου μιλησε αναστατωμενη για ενα θεμα που το γραφειο θα μπορουσε να βοηθησει. Της ειπα οτι θα μπορουσα να της κλεισω ραντεβου με τον Προισταμενο...
εδωσα τα χαρτια στον συναδελφο γιατι εγω τοτε ακομα ημουν καινουργια και δεν ειχα την δυνατότητα.
Εκτοτε, εξαφανιστηκε....
Δεν επικοινωνησε για το ραντεβου που της ειχα ηδη κλεισει. Εκτεθηκα στον συναδελφο που της ειχε ετοιμασει τα χαρτια και επρεπε να πληρωθει.
Επικοινωνησε η ιδια μετα απο καιρο, απαντωντας στις κλησεις μου λεγοντας μου οτι ειχε τυχει κατι οικογενειακό...
Μου ελεγε οτι ειχε δουλεια και δεν βολευε να ερθει στο γραφειο.

Της ειχα εκφρασει τη δυσφορια μου απο την σταση της. Οποτε θελει ειναι παρουσα, οποτε θελει χανεται, με εκθετει, με στηνει, ξεχνα να απαντησει...
Απο τη μια, αυτο το σπανιο ειδος επικοινωνιας που βρηκα μαζι της δεν το εβρισκα αλλου, απο την αλλη τα συναισθηματα μου με εκαναν παρα το οτι της ελεγα τα παραπονα μου, να μενω, ή καλυτερα, να αναμενω.
Καμια φορα ελεγα οτι ολα αυτα οφειλονται στην αδυναμια της να σχετισθει.... ακι τα δικαιολογουσα.

Τι σταση κρατουσε η ίδια...
Στην αρχη θυμωνε, μετα καποια τα σκεφτόταν. Παντως απεφευγε γενικα να παρει ευκολα θεση.

Quote:

---

Originally posted by weird
Καποια στιγμη ηρθε στο γραφειο που δουλευα τοτε και μου ζητησε να της ετοιμασω καποια χαρτια.
Εκτος αυτου μου μιλησε αναστατωμενη για ενα θεμα που το γραφειο θα μπορουσε να βοηθησει. Της ειπα οτι θα μπορουσα να της κλεισω ραντεβου με τον Προισταμενο...
εδωσα τα χαρτια στον συναδελφο γιατι εγω τοτε ακομα ημουν καινουργια και δεν ειχα την δυνατότητα.
Εκτοτε, εξαφανιστηκε....
Δεν επικοινωνησε για το ραντεβου που της ειχα ηδη κλεισει. Εκτεθηκα στον συναδελφο που της ειχε ετοιμασει τα χαρτια και επρεπε να πληρωθει.
Επικοινωνησε η ιδια μετα απο καιρο, απαντωντας στις κλησεις μου λεγοντας μου οτι ειχε τυχει κατι οικογενειακό...
Μου ελεγε οτι ειχε δουλεια και δεν βολευε να ερθει στο γραφειο.

---

αρα η φιλη σου είναι ασυνεπής...αυτο δεν εχει παντα να κανει με τα αισθηματα της για σενα...δεν την δικαιολογω, προσωπικά την ασυνέπεια την θεωρω από τα μεγαλύτερα ελαττωματα που μπορει να εχει κάποιος και δεν εχω καταφερει να συνυπαρξω με ασυνεπη ατομο. απλά λεω πως αν ειναι ετσι γενικά, ειναι επομενο να φερεται και σε σενα ετσι κι αν εσυ δεν μπορεις να το δεχθεις ( εγω πχ δεν θα μπορουσα ) απλά θα την αγαπούσα αλλά από απόσταση....κι η φιλία είναι μια σχεση που μπορεί να έχει τελος.

Quote:

---

Originally posted by weird
Της ειχα εκφρασει τη δυσφορια μου απο την σταση της. Οποτε θελει ειναι παρουσα, οποτε θελει χανεται, με εκθετει, με στηνει, ξεχνα να απαντησει...
Απο τη μια, αυτο το σπανιο ειδος επικοινωνιας που βρηκα μαζι της δεν το εβρισκα αλλου, απο την αλλη τα συναισθηματα μου με εκαναν παρα το οτι της ελεγα τα παραπονα μου, να μενω, ή καλυτερα, να αναμενω.
Καμια φορα ελεγα οτι ολα αυτα οφειλονται στην αδυναμια της να σχετισθει.... ακι τα δικαιολογουσα.

---

ενταξει...αλλο η αδυναμία να σχετισθεί και άλλο η ασυνέπεια...δεν νομίζω πως ειναι το ίδιο. εγω πιστευω πως εχω ενα θεματάκι να σχετισθώ ας πούμε...αλλά δεν στήνω και δεν εκθέτω τοπυς γύρω μου...
αλλά μιλας για σπανιο είδος επικοινωνίας...γιατί δεν κρατας αυτό να χτίσεις εκεί ένα άλλο είδος σχεσης μαζι της;