Επηρεαζει το Φθινόπωρο την Καταθλιψη?

Καθε χρόνο τέτοια εποχή (αρχες οκτώβρη βασικα) αισθάνομαι οτι αρχίζει η διάθεση μου να παίρνει τη κατηφόρα και δεν αναφέρομαι σε άσχημα συναισθήματα ή θλίψη όσο στο οτι δεν έχω διάθεση για τίποτα απολύτως, το να σηκωθώ απο το κρεβάτι μου φαίνεται το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο (όχι επειδή αναγκαστικά νυστάζω, εννοώ να θέλω όλη τη μέρα να την περάσω στο κρεβάτι, να αισθάνομαι ότι δεν έχω δυνάμεις να σηκωθώ ή να κάνω κάτι) καμία διάθεση γενικά να κάνω πράγματα σαν να πέφτω σε χειμερια νάρκη Φετος, ακόμα δεν έχω βρεθεί στην κατάσταση αυτή και ίσως να βοηθά η γυμναστική στο να έχω έστω και μικρά επίπεδα ενέργειας...
Μέσα προς τέλη μαρτίου όμως όλο αυτό αλλάζει δραματικά καλά δεν λέω πως γίνομαι και ο πιο δραστήριος ή κοινωνικός άνθρωπος στον κόσμο αλλά έχω διάθεση να κάνω πράγματα έχω κίνητρα και μπορώ να πειθαρχήσω ώστε να μην είμαι σαν φυτό όλη μέρα
Βέβαια στην όλη υπόθεση να αναφέρω ότι όταν είμαι στην down φάση (φθινόπωρο-χειμώνα) είμαι ταυτόχρονα και ήρεμη δηλαδη δεν με απασχολούν ιδιαίτερα πράγματα ,(τωρα θα μου πείς αφού είναι σαν να κοιμάμαι όρθια τι να με απασχολεί λολ) ενώ άνοιξη-καλοκαίρι μαζί με τη διάθεση και την ενέργεια ανεβαίνει και το στρες
Πέρισυ που το ανέφερα στο doc θυμάμαι να με ρωτάει είσαι σίγουρη ότι συμβάινει αυτό που λές γιατί είναι σημαντικό άλλα δεν είμαι σίγουρη αν συμβαίνει ας πούμε αυτό σαν ένα συγκεκριμένο επαναλαμβανόμενο πρότυπο ή απλά είναι ο τρόπος που θυμάμαι τα γεγονότα (γιατι να αναφέρω ότι έχω τρομερά κακή μνήμη λολ) και απλά μου είπε να παρατηρήσω αν θα συμβεί και φέτος και θα δούμε
Είναι και το γεγονός ότι γύρω στα μέσα οκτώβρη είχαν άρχισει και οι κρίσεις πανικού πριν απο χρόνια και σκέφτομαι οτι μπορεί και όλη αυτή η αίσθηση που έχω για το φθινόπωρο να προέρχεται και απο το φόβο (εννοώ δηλαδή να έχω συνδέσει τα ερεθίσματα που συνοδεύουν αυτήν την εποχή με τα δικά μου τότε άσχημα συναισθήματα)

Τεσπα δεν ξέρω αν έχει κάποιός άλλος παρατηρήσει κάτι παρόμοιο στη δική του περίπτωση ή αν θέλει να παραθέσει σχετικές σκέψεις παρακαλω μη διστάσετε χεχε

Χμμμ στην δική μου περίπτωση το τέλος του καλοκαιριού-αρχή φθινοπώρου σηματοδοτεί την περίοδο κατά την οποία μπορώ να προσπαθώ να βάλω την ζωή μου σε τάξη αλλά και τις προηγούμενες αποτυχημένες μου προσπάθειες να το επιτύχω αυτό. Για αυτό το λόγο νομίζω ότι είναι αγχογόνος περίοδος για μένα. Είναι μία ευκαιρία για μένα (υπερβολικά αγχογόνος - τουλάχιστον στην φαντασία μου) να βάλω τέλος στην αδράνεια (αγχογόνος αλλά με γνώριμο το άγχος της και σχετικά \"υποφερτό\"). Να δούμε πότε θα σπάσω τον κύκλο!

Στην δική σου περίπτωση μήπως ο γιατρός σου υποπτεύεται Εποχιακή Συναισθηματική Διαταραχή? http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=11&articleID=4617&amp ;la=1

πολλές φορές οι άνθρωποι επιβεβαιώνουν τον κανόνα της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Εάν περιμένεις ότι τον Σεπτέμβρη θα έχεις κατάθλιψη, θα βρεις τον τρόπο να την έχεις.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η εποχιακή κατάθλιψη είναι ψυχογενής και όπως κάθε κατάθλιψη, αποτελεί μια λύση του εαυτού προκειμένου να αντιμετωπίσει μια δυσάρεστη ζωή, μια δυσβάσταχτη καθημερινότητα.

nikos D, καλημερα ρε φιλε!! εισαι απιστευτος ετσι???
να σου πω....εισαι ψυχιατρος?

NikosD. με πέθανες με το \"μια δυσάρεστη ζωή, μια δυσβάσταχτη καθημερινότητα\", θα θελα να ρωτήσω σχετικα με την καταθλιψη, την αντιμετωπιση, την ψυχοθεραπεία, για να λυθεί το πρόβλημα, κοιτάζεις το παρελθον σαν πηγή προβλημάτων ανακαλύπτοντας πολλές αιτίες, όμως τώρα στο παρον, σε αυτην την καθημερινότητα βρίσκεται το κλειδι κ η ουσία του προβλήματος; Νομίζω ότι ακολουθώ λάθος δρόμο, έχω μπρεδευτεί, έχω χαθεί μέσα σε όλα αυτα

Quote:

---

Originally posted by NikosD.
πολλές φορές οι άνθρωποι επιβεβαιώνουν τον κανόνα της αυτοεκπληρούμενης προφητείας.

---

Μου θύμησε κάτι που είχα διαβάσει η παραπάνω πρόταση. Υπήρξε περίπτωση ατόμου που προφήτεψε το πότε θα καταστραφεί ο κόσμος και μάλιστα είχε δώσει και συγκεκριμένη ημερομηνία. Τελικά το μόνο που συνέβη ήταν να χάσει ο ίδιος την ζωή του την ημερομηνία που ο ίδιος είχε προφητέψει (και ο κόσμος βεβαίως να συνεχίσει στους δικούς του αυτόνομους ρυθμούς). Λίγο ακραίο βέβαια το παράδειγμα αλλά δείχνει αν μη τι άλλο την ευθύνη που έχει ο καθένας για την δικιά του ζωή. Μια ευθύνη που έχει μεγαλύτερο μερίδιο απο την ευθύνη που έχει ο περίγυρος του ατόμου για την εξέλιξη και κατάλληξη του ιδίου.

Ναι το αντιλαμβάνομαι αυτό και πιστεύω ότι κολλά και με αυτό που έγραψα ότι οι κρίσεις πανικού μου άρχισαν μέσα οκτώβρη.. τότε δεν είχα ζητήσει βοήθεια και το έκρυβα από όλους (εκτός από το αγόρι που είχα τότε σχέση) μέχρι το Μάρτιο κοντά στα γενέθλια μου όπου πήγα σε ειδικό και όλο αυτό το διάστημα είχα περάσει απελπιστικά άσχημα και μάλλον το σκέφτομαι ότι μπορεί να ξανασυμβεί και έτσι μπαίνω σε μια μορφή λήθαργου μέχρι να σιγουρευτώ ότι τίποτα δεν θα μου θυμίζει εκείνη την εποχή από τα εξωτερικά ερεθίσματα ενώ μόλις πλησιάζει η εποχή που ζήτησα τότε βοήθεια, ξαναπαίρνω θάρρος.

Δηλαδή πέφτεις σε ένα είδος νάρκης μέχρι να περάσει η εποχή που σου θυμίζει τους πανικούς σου? Και μόλις περάσει αυτή η εποχή, ξυπνάς και συνεχίζεις τη ζωή σου?

Εχμμμ σίγουρα ο τρόπος που εκφράζομαι είναι υπερβολικός δηλαδή και εγώ όταν διαβάζω τα πόστ μου αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που λέω είναι πολύ χειρότερο απο την πραγματικότητα, δεν μπαίνω εντελώς σε νάρκη δηλαδή τι θέλω πω... ότι μειώνεται κατά μεγαλο βαθμό η διάθεση μου, η ενέργεια μου, κοιμάμαι περισσότερες ώρες, δεν αναζητώ καταστάσεις ή φίλους αλλά παρόλαυτα προσπαθώ να επιβάλλομαι όσο μπορώ στον εαυτό μου να μην τα παρατάει αλλά όλη αυτή η μειωμένη ενέργεια νιώθω σαν να με προστατεύει απο το άγχος και την απογοήτευση...
Μόλις περάσει αυτή η εποχή με πιάνει μια μεγάλη λαχτάρα να τα βάλω όλα αυτά πισω μου, να πάρω τη ζωή στα χέρια μου, να μην έχω φόβους ή αγχος που να με οδηγεί αλλά να είναι εκεί μόνο για να με προστατεύει απο κινδύνους αλλά και αυτό σε μεγάλο βαθμό ψυχφθόρο είναι γιατι δεν υπάρχει ισορροπία.
Πιο παλιά είχα πολύ πιο έντονη την επιθυμία να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο και τις χαρές που είχα χάσει από τις κρίσεις πανικού και την κατάθλιψη, τώρα δεν με πολυ νοιάζει θέλω απλά να βρώ το δρόμο μου και να γίνω όσο καλύτερα μπορω αλλά δεν μπορώ να βρώ τις ισορροπίες μου ακόμα

Εχω υπόψη μου τα λόγια του NkosD ότι αν πιστεύω οτι 8α πάθω κατάθλιψη θα βρω τρόπο να την πάθω και παρότι ενοχλέι τον εγωισμό μου.. παρόλα αυτά προσπαθώ να χρησιμοποιήσω το πείσμα μου όσο πιο εποικοδομητικά γίνεται ώστε να αντιμετωπίζω τις καταστάσεις και να προσπαθώ... αντι να κρύβομαι στον εαυτό μου. ΔΥΣΚΟΛΟ αλλά τι να κάνεις για την ζωή μου πρόκειται οπότε αξίζει να προσπαθήσω :p
Μέχρι στιγμής δεν έχω \"πέσει\" και όταν οι καταστάσεις με ωθούν να πέσω και να κρυφτώ σκέφτομαι ότι τόσο καιρό δεν βρήκα εκεί καμία λύση όποτε πάμε πάλι απο την αρχή...
Έκανα πολύ μεγάλες αλλάγές στη ζωή μου όταν έπαθα διαταραχή πανικου αλλάγές που μου πήρε πολύ χρόνο και πολύ συζήτηση με τον ψυχοθεραπευτή ώστε να μπορέσω να άντιληφθώ γιατί έκανα αυτές τις επιλογές, τι προσπαθούσα να καλύψω, τι προσπαθούσα να πετύχω, τι κατέστρεφα στην πορεία, γιατί ήμουν διατεθιμένη να καταστρέψω όλα αυτά κλπ κλπ
Οι αλλαγές φέραν πολύ θετικά αποτελέσματα αν και κατα διαστήματα \'εχω την τάση να γυρνώ την σκέψη μου σε λανθασμένες επιλογές σαν λύση παρότι μέσα μου ξέρω ότι δεν είναι εκεί η απάντηση
Υπάρχουν θέματα που αντιλαμβάνομαι ότι είναι άκυρα όπως πχ στην προσωπική μου ζωή και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις έχω την τάση να πιστεύω ή να δείχνω ότι πιστεύω πως έχω πολύ περισσότερες δυνάμεις από οσες πραγματικά έχω, ότι δεν επηρεάζομαι απο τίποτα, ότι μπορώ να λύσω οτιδήποτε και αν προκύψει και να κά8ομαι και να ασχολούμαι με προβλήματα που στην ουσία δεν αξίζει να ασχολούμαι ή δεν είναι ο ρόλος μου να λύσω.
Αυτό είναι όμως τόσο βαθιά ριζωμένο μέσα μου που δεν μπορώ να το αλλάξω όσες φορες έχω προσπαθήσει να διαχειριστώ αυτή τη πεποίθηση το μ\'ονο που βγαίνει είναι ένα απίστευτα τρομαγμένο και ανύμπορο άτομο που οτιδήποτε μπορέι να το σπάσει
Και παρότι μπορώ να δω με τη ψυχρή λογική ότι ούτε υπερανθρωπος είμαι αλλά ούτε ανύμπορη .. ουσιαστικά μόνο αυτά τα δύο πρότυπα συμπεριφοράς έχω στο μυαλό μου ένα ενδιάμεσο δεν μπορώ να καταλάβω πως λειτουργεί
Τώρα θα μου πείτε τι κάθομαι και τα γράφω αυτά εδώ και και δεν συνεχίζω ψυχοθεραπεία.. εχμ δεν είμαι ακόμα έτοιμη να το διαχειριστώ καθόλου χεχε

καλησπέρα κατερίνα, διαβάζω τα post σου και σκέφτομαι...μην γυρνάς γύρω από το πρόβλημα, αφου το αναγνωρίζεις το μόνο που σου μένει είναι να το λύσεις...στα λόγια βέβαια όλα φαίνονται πολύ εύκολα...trust me, I know...αλλά κάποιος σοφός στο forum με συμβούλεψε να βάλω τα πάντα πίσω και να πάρω ένα καινούργιο τετράδιο και ν\' αρχίσω να γράφω από την αρχή..αυτό το κωλοτετράδιο δυσκολο πράγμα...σου δίνω με την σειρά μου αυτή την συμβουλή...
μην κλείσεις τα μάτια μπροστά στο πρόβλημα σου, πες , ε!ναι λοιπόν έχω αυτό, νοιώθω αυτό, δεν είναι φυσιολογικό, πως το λύνουμε τώρα...εγώ πιστεύω πως εκτός από τον ψυχοθεραπευτή σημαντικό ρόλο παίζει η υποστήριξη και η καταννόηση από το φιλικό,οικογενειακό περιβάλλον..αυτοί που σε αγαπούν μπορούν αν σε βοηθήσουν φτάνει να το ζητήσεις..αυτό που είπες είναι η λέξη κλειδί...\"παρ\'΄ολα αυτά προσπαθώ.........για την ζωή μου πρόκειται οπότε αξίζει να προσπαθήσω...\" αν το πιστεύεις αυτό τοτε να είσαι σίγουρη πως όλα θα πάνε καλά
ξέρεις πολλές φορές μπαίνω μέσα στην δίνη του προβλήματος μου και χάνομαι εκεί μέσα...μπορώ να το καταλάβω αυτό που λες...όμως πιστεύω πως μέσα μας κρύβουμε δυνάμεις, δυνάμεις που αυτό που είναι ριζωμένο μέσα σου μπορούν αν το ξεριζώσουν..ακριβώς όπως το λες..δεν είσαι ανύμπορη...άρα....και μην γυρνάς γύρω από τις λανθασμένες επιλογές σου, ότι και να ήταν, ήταν επιλογές. έγιναν, πιθανόν πόνεσαν μιας και λες ότι ήταν λανθασμένες, αλλά φτάνει..δες το σαν δίδαγμα για να μην τις επαναλαβεις...μπορεί να έπαθες αλλά το βασικό είναι ότι έμαθες...
εγώ θα το ξαναπω για χιλιοστή φορά...τα προβλήματα έρχονται σε αυτούς που μπορούν να τα διαχειριστούν.
το θέμα έιναι να αποδεχτείς το πρόβλημα και να βαδίσεις σιγά σιγά προς την λύση, εγώ πιστεύω πως κανείς δεν θα σου πει το πως θα λύσεις το πρόβλημα σου, ακούς γνώμες όπως και την δική μου...κάνε αυτό, κάνε εκείνο, βρες δύναμη κλπ...ναι όλα δεκτά και αποδεκτά...αλλά η λύση είναι μέσα σόυ..η δύναμη είναι μέσα σου...και θα δείς πως με επιμονή και υπομονή όλα θα πάνε καλά...
;)

:) Να εισαι καλα dodis :) Θα έχω και τα δικά σου λόγια στο μυαλό μου για δύναμη για το επόμενο βήμα :)

Γεια σου kater1na, μπορω να πω οτι παχουμε ακριβος απο το ιδιο πραγμα , ηθελα να σε ρωτησω αν βρηκες καμια λυση για αυτη την απεσια επωχιακη καταθλιψη.
Κατι βρηκα ψαχνοντας στο θεμα για φωτοθεραπεια με μια λαμπα με εντονο φως ξερει κανεις τιποτα γιαυτο η που μπορει να βρεθει αυτη η συσκευη?

Γεια σου Oscar δεν έχω γράψει και πολλές λεπτομέριες σε αυτό το τοπικ για το τι ακριβώς έχω.. αλλά να σου πω δεν έχω εποχιακή κατάθλιψη έχω όμως κατάθλιψη γενικότερα (λολ lucky me) απλά το φθινόπωρο τα προηγούμενα χρόνια με έπαιρνε εντελώς απο κατώ.

Oxxx .. εγω εχω αυτη τη επωχιακη κατθλιψη και μου εχει σπασει τα νευρα , αλλα εχω προσεξει οτι 100 % εχει να κανει με το φως και οταν πεφτει πολυ συνεφο και σκοταδι , και σημερα βλεπω δεν ειναι απο τα καλυτερα του ο καιρος. ουυυ
Τεσπα. εχω διαβασει στο διαδυκτιο για φωτοθεραπεια, και το πιο αστειο ειναι οτι δεν βρισκω αυτη τη συσκευη στnν ελλαδα . καλο?????
:-)