Επιμονή, πάθος, εμμονή, ένταση.

Ειμαι κολλημένη μαζί του!
Με θεωρω γελοια, αλλα δυστυχως ειναι η αληθεια.
Θελω να ξεκολλησω.
Παθος είναι? Ερωτας είναι? Ενα κάρο προβολές είναι? Μαζεμενες σε μια ψευτικη επιθυμία?
Τετοιο πάθος πια?
Σφίγγομαι ολόκληρη, το στομάχι μου εχει συρρικνωθεί, το μυαλό μου διαρκώς εκεί.
Ενα ηλίθιο πείσμα του εγωισμού και του ναρκισσισμού μου?
Τόσοι και τόσοι με φλερτάρουν κι εγω κόλλησα εκει???
Σ αυτόν?
ΠΟυ δεν είναι καν ωραίος!!!!!!!!!!!
Το ξερω οτι μιλαω σαν ηλιθιο, αλλα καπου θελω να τα βγαλω απο μεσα μου.
Και ναι, πρεπει να δω καθαρα τι κρυβεται απο πισω και να ξεκολλησω...
Να ξαναβρω τον βαθυστόχαστο εαυτό μου, το να ενδοσκοπώ, να γράφω, να διαβαζω.... ΤΙΠΟΤΑ τωρα δεν με νοιαζει.
Πολυ στεναχωριεμαι που ξεπεφτω σε ανουσιες ιστοριες.
Για ολα φταιει το εγω μου μαλλον.

Quote:

---

Originally posted by weird

Με θεωρω γελοια, αλλα δυστυχως ειναι η αληθεια.
Θελω να ξεκολλησω.

---

γιατι?

Επειδή
1. νιωθω αποδιοργανωμένη και σε μια τρελή κατάσταση.
2. Ο τυπος το πιθανότερο είναι οτι παίζει μαζί μου.
Οσες φορες κι αν εχω πει θα ξεκολλήσω, παλι σε αυτόν καταλήγω.
Παω να γνωρίσω άλλους αντρες και ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, δεν τους βλεπω καν σεξουαλικα!
Θελω να μην ξαναπαω στο μαγαζι του.
Δεν πρεπει να ξαναπαω.
Πρεπει να βρω την αυτοκυριαρχία μου.
Τις προάλλες ηταν να βγούμε, και περίμενα να ερθει η ωρα.
Δεν περναγαν οι ωρες, ενιωθα πως εκαιγα, πως εχω πυρετο, ημουν σε μια ενταση, δεν με χώραγε ο τόπος. Προσπαθούσα να παρω ανασα, ειχα εκεινο το αγχος του ενθουσιασμού, δεν μπορουσα να φαω, δεν μπορουσα να σκεφτώ τιποτα αλλο, το σωμα μου ανατριχιαζει και μολις στην σκεψη οτι θα με ακουμπησει....
Αρρωστια!
Οταν μου εστειλε τελευταια στιγμη για να μου πει ακυρο,
ενιωθα τη ματαιωση σαν μια μαυρη τρυπα που με ρουφα μεσα της.
Για ενα λεπτο νόμιζα πως χανω τα μυαλά μου, πως θα τρελαθώ....
Τρομαξα, τρομαζω με όλο αυτό.

Καλημερα.Θα ηθελες να γινεις πιο συγκεκριμενη?Ποσο καιρο κραταει η σχεση,πως σου φερεται,γιατι θελεις να χωρισεις,γιατι πιστευεις οτι παιζει μαζι σου ?

weird, αυτό που δεν καταλαβα είναι το \"Για όλα φταίει το εγώ μου μάλλον\"...δεν καταλαβα τί ακριβώς εμπεριέχεται δηλ. κατά τ΄άλλα...εγώ νομίζω πως έρωτας και αυτοκυριαρχία είναι λίγο δύσκολο να συνυπάρξουν, ειδικά σε ανθρώπους που είναι των έντονων συναισθημάτων...εμένα πάντως όλα αυτά που περιγράφεις δεν μου κάνουν αρρώστια, αλλά...έρωτας:)

Quote:

---

Originally posted by weird
Επειδή
1. νιωθω αποδιοργανωμένη και σε μια τρελή κατάσταση.

- γιατι παλι??


2. Ο τυπος το πιθανότερο είναι οτι παίζει μαζί μου.

- παιξε και εσυ μαζι του και ζησε το....

Οσες φορες κι αν εχω πει θα ξεκολλήσω, παλι σε αυτόν καταλήγω.


- οποτε?? προς τι το παλευεις??


Παω να γνωρίσω άλλους αντρες και ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, δεν τους βλεπω καν σεξουαλικα!
Θελω να μην ξαναπαω στο μαγαζι του.
Δεν πρεπει να ξαναπαω.

- αντιφατικα τα παραπανω.



Πρεπει να βρω την αυτοκυριαρχία μου.
Τις προάλλες ηταν να βγούμε, και περίμενα να ερθει η ωρα.
Δεν περναγαν οι ωρες, ενιωθα πως εκαιγα, πως εχω πυρετο, ημουν σε μια ενταση, δεν με χώραγε ο τόπος. Προσπαθούσα να παρω ανασα, ειχα εκεινο το αγχος του ενθουσιασμού, δεν μπορουσα να φαω, δεν μπορουσα να σκεφτώ τιποτα αλλο, το σωμα μου ανατριχιαζει και μολις στην σκεψη οτι θα με ακουμπησει....
Αρρωστια!
Οταν μου εστειλε τελευταια στιγμη για να μου πει ακυρο,
ενιωθα τη ματαιωση σαν μια μαυρη τρυπα που με ρουφα μεσα της.
Για ενα λεπτο νόμιζα πως χανω τα μυαλά μου, πως θα τρελαθώ....
Τρομαξα, τρομαζω με όλο αυτό.

---

\'



χαλαρωσε και ζησε το.

Quote:

---

Originally posted by weird
Επειδή
1. νιωθω αποδιοργανωμένη και σε μια τρελή κατάσταση.
2. Ο τυπος το πιθανότερο είναι οτι παίζει μαζί μου.
Οσες φορες κι αν εχω πει θα ξεκολλήσω, παλι σε αυτόν καταλήγω.
Παω να γνωρίσω άλλους αντρες και ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ, δεν τους βλεπω καν σεξουαλικα!
Θελω να μην ξαναπαω στο μαγαζι του.
Δεν πρεπει να ξαναπαω.
Πρεπει να βρω την αυτοκυριαρχία μου.
Τις προάλλες ηταν να βγούμε, και περίμενα να ερθει η ωρα.
Δεν περναγαν οι ωρες, ενιωθα πως εκαιγα, πως εχω πυρετο, ημουν σε μια ενταση, δεν με χώραγε ο τόπος. Προσπαθούσα να παρω ανασα, ειχα εκεινο το αγχος του ενθουσιασμού, δεν μπορουσα να φαω, δεν μπορουσα να σκεφτώ τιποτα αλλο, το σωμα μου ανατριχιαζει και μολις στην σκεψη οτι θα με ακουμπησει....
Αρρωστια!
Οταν μου εστειλε τελευταια στιγμη για να μου πει ακυρο,
ενιωθα τη ματαιωση σαν μια μαυρη τρυπα που με ρουφα μεσα της.
Για ενα λεπτο νόμιζα πως χανω τα μυαλά μου, πως θα τρελαθώ....
Τρομαξα, τρομαζω με όλο αυτό.

---

weird διαβάζοντας το μύνημά σου μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα ενός ανθρώπου που έχει στους ώμους του ένα διαβολάκι κι ένα αγγελάκι. Μόνο που σε σένα το όλο πράγμα δεν είναι αστείο αλλά μοιάζει σοβαρό.
Σαν όλο σου το κορμί να το καθοδηγεί αυτή η διαβολεμένη φλόγα που σε καίει, σε αναστατώνει, σε αγχώνει...
Κι ο άγγελος, κατατρομαγμένος απο όλη αυτή τη φωτιά που στα μάτια του φαντάζει τόσο απειλητική, προσπαθεί με όπλο του χίλια \"πρέπει\" να σε κρατήσει πίσω...

Επισης πως ειναι δυνατον να καθεσαι και απλα να \"κοιτας\" το προβλημα?

Κανε κατι απο την στιγμη που σε χαλαει...αν σε χαλαει, γιατι μαλλον ειναι καψουρα/ερωτας οπως θες πεστο...

εγω ειμαι υπερ οτι τα παθη μας πρεπει να τα ζουμε και οχι να τα καταδιωκουμε.-

Κρινο συμφωνω μαζι σου

;)

Μια απο τα ιδια..αλλα λιγοι εχουν τα κοτσια να κατσουν να διαχειριστουν τετοιου ειδους καταστασεις και να περασουν καλα μεσα απο αυτες:)

Το θεμα ειναι οτι κατανταει αδιεξοδο...
γιατι απο την μια δεν μπορεις να το διαχειριστεις απο την αλλη θελεις.

Τι πιο απλο και ωραιο απο το να κατσεις να χαλαρωσεις και να ζησεις κατι ομορφο που περνας???
Γιατι πρεπει να το ξορκισουμε σωνει και καλα??
Η αν δεν γινει ετσι πρεπει να το τεντωσουμε για να ερθει στα μετρα μας??

Γιατι Κρινο εκεινη τη στιγμη μιλανε οι φοβιες μας Κ γιατι δεν παραδινομαστε 100%.

οκ τι να σου πω....
ολα ειναι επιλογες μας ετσι?