Η επιμέλεια των παιδιών στο διαζύγιο

Κατόπιν σκέψεως και συζητήσεων απείρων ωρών, αντιλήφθηκα ότι η μορφή της επιμέλειας μετά τον χωρισμό μπορεί να έχει αρκετούς συνδυασμούς. Κάποιες είναι:
α. επιμέλεια στη μαμά, μπαμπάς σε Σαββατοκύριακα
β. το αντίστροφο
γ. ένα (ή περισσότερα) παιδί ο καθένας με τακτές ανταλλαγές
δ. μισή βδομάδα ο κάθε γονιός
ε. σταθερό σπίτι τα παιδιά με εναλασσόμενους τους γονείς
στ. σταθερό σπίτι ο κάθε γονιός με εναλλασσόμενα τα σπίτια για τα παιδιά

Αυτά με δεδομένο ότι και οι δυο γονείς επιθυμούν να βρίσκονται σε επαφή με τα παιδιά. Θα ήθελα πολύ να ακούσω μια αξιολόγηση και κατάταξη των ανωτέρω, ειδικά από θύματα τέτοιων καταστάσεων (γονεις ή παιδιά)

Θα σου απαντήσω αν και εγώ όταν χώρισα τα παιδιά μου ήταν μεγάλα, 19 και 20 χρονων. Εμεις δεν είχαμε θέμα επιμέλειας γιατι ήταν ενήλικες, αλλά στην πρακτική βοήθησε αρκετά το οτι είχαμε διαφορετικά σπίτια και μπορούσαν να επιλέγουν σε ποιό θα πάνε όποτε ήθελαν.Για μικρότερες ηλικίες δεν θα μπορούσα να πω τι θα ήταν το πιο σωστό αλλά κλίνω προς την ίδια κατεύθυνση. Δηλαδή να επισκέπτονται και τους δύο γονεις ανεξάρτητα απο μέρες και ώρες.

Να επισκέπτονται τους γονεις ανεξάρτητα απο μερες κ ώρες, να νιωθουν ελεύθερα δλδ. Αυτο ειναι ενα σημειο που μου φαινεται λογικο. Αυτο που δεν μου φαινεται λογικο, μα τρελο ειναι να μη τους δοθει ενα περιβάλλον σταθερότητας κ ασφάλειας. Και δεν ξέρω (τα παιδια ειναι μικρα μαλλον) πώς θα βιώσουν ενα τέτοιο περιβάλλον, αν μια ζουν σε ενα σπιτι, μια στο άλλο, μία ειναι με τον ένα αδερφο και μία με τον άλλο....μάλλον πρεπει να υπάρχουν κ κάποια όρια.

και κάτι ακομα: τα θύματα τέτοιων καταστάσεων γιατί ειναι και οι γονεις? δεν δημιούργησαν αυτή την κατάσταση μονοι τους? ή τη φεσώθηκαν? ή τους την έκανε δώρο καποιος άλλος?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
και κάτι ακομα: τα θύματα τέτοιων καταστάσεων γιατί ειναι και οι γονεις? δεν δημιούργησαν αυτή την κατάσταση μονοι τους? ή τη φεσώθηκαν? ή τους την έκανε δώρο καποιος άλλος?

---

Κανείς δεν ξεκινά έναν γάμο για να καταλήξει στο διαζύγιο. Μάλλον στη συντριπτική πλεοψηφία των περιπτώσεων, οι γονείς βρίσσκονται στη δυσμενέστατη θέση να ανακαλύπτουν ότι έμειναν μόνοι τους στη ζωή, χωρίς το σύντροφο που χρειάζονταν -αν δεν έχει μετατραπεί και σε εχθρό. Δεν πρόκειται για κάτι που το δημιουργείς ακριβώς. Τουλάχιστον κατά 50%.


Το πρόβλημα με τη μεγάλη ελευθερία στην επικοινωνία των παιδιών με τον απόντα γονέα, είναι ότι απειλείται τελικά η πολυπόθητη σταθερότητα. Φαντάζομαι ότι για κάθε ηλικία και για κάθε φύλλο, ίσως παίζει διαφορετικό σενάριο. Τα δικά μου είναι 8 και 4, αγόρι-κορίτσι αντίστοιχα. Με ανησυχεί η υπερβολική προσκόλληση του γυιου στον πατέρα, μα και του πατέρα στα δυο παιδιά. Αυτές τις μέρες δρομολογούνται οι αλλαγές, καθόλου ρόδινα φοβούμαι..

.....ε ολα αυτα κρινονται κατα περιπτωση!προσωπικοτητα του μπαμπα,της μαμας,πιθανη η οχι ψυχοπαθολογια,ιστορικο η οχι κακοποιησης κλπ κλπ Πολλες μεταβλητες....

Quote:

---

Originally posted by Alkmeon
.....ε ολα αυτα κρινονται κατα περιπτωση!προσωπικοτητα του μπαμπα,της μαμας,πιθανη η οχι ψυχοπαθολογια,ιστορικο η οχι κακοποιησης κλπ κλπ Πολλες μεταβλητες....

---

ασφαλώς..
με ενδιαφέρει εντούτοις θεωρητικά, υποθέτοντας ότι έχουμε δυο ώριμους ανθρώπους (που δεν έχουμε) και όλα είναι λογικά και ανθρώπινα. Κυρίως επειδή θέλω να προτείνω θεωρητικά (στην πράξη δε γλιτώνω το δικαστήριο..) την καλύτερη λύση για τα παιδιά. Ενώ η άποψή μου ήταν ότι πρέπει την επιμέλεια να κρατά σταθερά ο ένας γονέας, πιθανώς διαφορετικός ανάλογα την ηλικία των παιδιών, και ο άλλος να είναι σε δόσεις, πληθαίνουν οι φωνές ανθρώπων που εμπιστεύομαι, οι οποίοι υποστηρίζουν την κοινή επιμέλεια, κάποιοι και σε σταθερό σπίτι για τα παιδιά.

Quote:

---

Originally posted by anitak
πληθαίνουν οι φωνές ανθρώπων που εμπιστεύομαι, οι οποίοι υποστηρίζουν την κοινή επιμέλεια, κάποιοι και σε σταθερό σπίτι για τα παιδιά.

---

ναι, ασφαλως κατι θα ξερεις για να τις εμπιστευεσαι. Εμενα ομως, γιατι μου φαινονται φωνες απο το παρελθον; εσωτερικες ισως.

Λ.χ.
1. αν προκειται να ειναι κυνη η επιμελεια, προς τι ο χωριζμος;
1β. ειναι ο αντρας σου αρκετα ωριμος ωστε να χει τα παιδια σου; το ελαβαν οι φωνες αυτο υποψιν τους; http://homepage.eircom.net/~bray/em/mssad.gif
2. \"σταθερο σπιτι\"; ενδιαφερον. να το προχωρησω λιγο: τι θα λεγες για σταθερο σπιτι με εναλλασσομενα παιδια;
μα καλα, ποιος αηνσταην το προτινε αφτο;; http://homepage.eircom.net/~bray/em/mserrr.gif


εντελι, μηπως ολες αφτες οι φονες νιοθουν οτι ισε απροθιμι να αναλαβις το βαρος τισ ευθυνης των παιδιων σου;


τελος, θα προτεινα μη σκεφτεις να χωρισεις τα παιδια, μεχρι να μεγαλωσουν εστω.


[align=center]Τα γιατί που μείναν πίσω
ρίζες βγάλαν μέσα στα όνειρα μου.
Όποιο μέλλον και να ζήσω
πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου.
Κι όλα αυτά που φοβάμαι...
Όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ.

Σαν κερί που λιώνει
Η αγάπη καίει και λυτρώνει
Ιερό και Μέκκα το χθες που κρύβει μια γυναίκα
Να σε δω να γελάς
Μου φτάνει απόψε για να ξαναρχίσω
Να πετάξω ψηλά
Να ανοίξω μόνη φτερά

Η ταχύτητα του χρόνου
στάχτη αφήνει πάνω στο κορμί μου
Ό,τι απέμεινε δικό μου
το \'χει πια ξεχάσει η αφή μου.
Κι όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ

Όποιο μέλλον και να αγγίξω
πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου. [/align]http://www.dailymotion.com/relevance/search/alkistis/video/x110kp_a-protopsalti-ola-auta-pou-fovamai_music

από τις αρχικές εναλλακτικές που αναφέρεις, οι 4 τελευταίες έχουν πολλά μειονεκτήματα: να πάρει ο καθένας από ένα παιδί και να τα...ανταλλάσσουν κάθε τόσο, γιατί; αυτό είναι απλή εγωιστική ικανοποίηση των αναγκών του γονέα. να τα έχει πάλι από μισή εβδομάδα ο κάθε γονέας, δεν υπάρχει η απαιτούμενη σταθερότητα για το παιδί. να έχουν σταθερό σπίτι τα παιδιά και να εναλλάσσονται οι γονείς; δηλαδή ο γονέας δεν θα έχει ένα σταθερό σπίτι; πώς θα μπορέσει έτσι να αναπτύξει τη ζωή του και σε άλλα επίπεδα, θα παραμένει μόνο στο ρόλο του \'γονέα\'; το τελευταίο πάλι φαντάζομαι σημαίνει πως το παιδί μπορεί να επισκέπτεται κατά βούληση το κάθε σπίτι; εδώ να μην ξεχνάμε ότι ανάλογα με την ηλικία των παιδιών είναι σημαντικά τα όρια.

τι εννοείς πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν την κοινή επιμέλεια ίσως και σε σταθερό σπίτι για τα παιδιά; να μένουν και οι δύο (χωρισμένοι) γονείς στο ίδιο σπίτι με τα παιδιά;

Quote:

---

Originally posted by pennyva
από τις αρχικές εναλλακτικές που αναφέρεις, οι 4 τελευταίες έχουν πολλά μειονεκτήματα: να πάρει ο καθένας από ένα παιδί και να τα...ανταλλάσσουν κάθε τόσο, γιατί; αυτό είναι απλή εγωιστική ικανοποίηση των αναγκών του γονέα. να τα έχει πάλι από μισή εβδομάδα ο κάθε γονέας, δεν υπάρχει η απαιτούμενη σταθερότητα για το παιδί. να έχουν σταθερό σπίτι τα παιδιά και να εναλλάσσονται οι γονείς; δηλαδή ο γονέας δεν θα έχει ένα σταθερό σπίτι; πώς θα μπορέσει έτσι να αναπτύξει τη ζωή του και σε άλλα επίπεδα, θα παραμένει μόνο στο ρόλο του \'γονέα\'; το τελευταίο πάλι φαντάζομαι σημαίνει πως το παιδί μπορεί να επισκέπτεται κατά βούληση το κάθε σπίτι; εδώ να μην ξεχνάμε ότι ανάλογα με την ηλικία των παιδιών είναι σημαντικά τα όρια.

τι εννοείς πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν την κοινή επιμέλεια ίσως και σε σταθερό σπίτι για τα παιδιά; να μένουν και οι δύο (χωρισμένοι) γονείς στο ίδιο σπίτι με τα παιδιά;

---

Οι φίλοι μου που μου πρότειναν το σταθερό σπίτι, βασίστηκαν -πέρα από το πόσο άσχημο είναι ένα παιδί με τη βαλίτσα στο χέρι πέρα-δώθε - στο ότι αυτή που φεύγει από το σπίτι (το οικογενειακό) είμαι εγώ και θα ήταν ίσως προτιμώτερο για τα παιδιά και να μην αλλάξουν περιβάλλον και να μην αναγκαστούν να μένουν μόνιμα (τουλάχιστον όχι αρχικά) σε ένα πολύ μικρότερο και φτωχότερο σπίτι -αυτό που ανταποκρίνεται στα οικονομικά μου, εντέλει.

απλά απαξιώ να απαντήσω σε όποιον μίλησε για απροθυμία μου να αναλάβω την ευθύνη των παιδιών μου. Μερικές φορές, καλύτερα να μασάς..

....δεν νομιζω οτι ειναι τοσο θεμα σταθερου σπιτιου,περισσοτερο ειναι θεμα ξεκαθαρης και προστατευτικης στασης των γονιων ως προς τα παιδια, ωστε να μην αισθανονται ενοχες για τον αποχωρισμο αυτο!

o Alkmeon έχει απόλυτο δίκιο, οι φίλοι σου πάλι όχι... :)

θέλω ένα ταβόρ ακόμα!

Quote:

---

Originally posted by arktos
θέλω ένα ταβόρ ακόμα!

---

καημενούλα μου...
το ίδιο ένοιωθα κι εγώ παλιότερα στην ιδέα και μόνο πως θα μπω σε τέτοιες διαδικασίες! Η μόνη διαφορά του τώρα με το τότε ήταν ότι τώρα πονάω πολύ, αλλά είμαι υγιής. Τότε ήμουν ασφαλισμένη αλλά καταθλιπτική. Κάτι σαν εγχείρηση δηλαδή...

Quote:

---

Originally posted by Alkmeon
....δεν νομιζω οτι ειναι τοσο θεμα σταθερου σπιτιου,περισσοτερο ειναι θεμα ξεκαθαρης και προστατευτικης στασης των γονιων ως προς τα παιδια, ωστε να μην αισθανονται ενοχες για τον αποχωρισμο αυτο!

---

..ποιος να μην αισθανεται ενοχες; τα παιδιά; για ποιο λόγο; πως εγκαταλείπουν εκείνα τον γονέα;

όσα απαντήσατε οι περισσότεροι, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη. Ήθελα όμως να διερευνήσω περισσότερο ως αντικειμενικούς παράγοντες, τις παραμέτρους του χώρου και του χρόνου.
Άντε και την κερδίζω την επιμέλεια. Τί θα κάνω με τον 8χρονο που λέει ότι με μισεί επειδή αφήνω τον μπαμπά; Εγώ δεν θέλω να μεγαλώσει με τον μπαμπά επειδή τον θεωρώ εγκληματικό παιδαγωγικά. Ο μικρός όμως τον λατρεύει, τώρα που δεν μπορεί να νοιώσει πόσο ανώριμος είναι. Έχει πέσει θύμα του εξαγορασμού της αγάπης του από τον μπαμπά (τους κάνει όλα τα χατήρια, ακόμα και αυτά που δεν του ζητάνε!) και έχει μάθει ένα είδος ανθρώπινων σχέσεων που βασίζεται στη συναλλαγή. Δεν είναι δικαίωμά μου να θέλω να μεγαλώσω με τον τρόπο μου το παιδί μου; Έχει το παιδί το δικαίωμα να μη θέλει το ίδιο;