πιο λεπτομερης για καλυτερη κατανοηση.
Θα ξεκινησω απο την αρχη. Ολα ξεκινησαν απο μια ξαφνικη αμηχανια και ντροπαλοτητα. Ακομα και με τους ιδιους μου φιλους. Απο μικρο παιδι ημουν ντροπαλος, αλλα σε φυσιολογικο σημειο δηλαδη δεν με επηρεαζε στην ζωη μου. Εχω αρκετους φιλους και μεγαλωσα αξιοπρεπεστατα. Ολα ομως ξεκινησαν εκει γυρω στα 18-19. Ενιωθα αμηχανια οταν βρισκομουν με κοσμο που δεν ηξερα. Ενιωθα οτι φαινεται και στους γυρω μου αυτο και καταλαβαιναν τι αισθανομαι. πχ βγαιναμε εξω για μπυρα και καθως εισχωρουσαμε μεσα στο πληθος ενιωθα πολυ αμηχανα και σκεφτομουν οτι θα με βλεπουν και θα καταλαβαινουν τη νιωθω. Δεν πιστευα οτι γινεται οντως αλλα με επηρεαζε. Εβγαινα με φιλους μου που ηξερα χρονια αλλαη πλακα και το γελιο για μενα ειχαν παψει να υπαρχουν. Μπορει να λεγαμε κατι αστειο και εκει που γελουσαν ολοι εγω να ενιωθα τοσο αμηχανα που "ξυνιζε" το προσωπο μου. Απο εκει και υστερα μου πηρε 2 χρονια να το πολεμησω μονος μου διχως αποτελεσμα, ισως με καποια ανεβοκατεβασματα. Ειχα παει σε μια ψυχιατρο και μου ειπε οτι εχω αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας. Τωρα σε μια αλλη ψυχιατρο που πηγα μου ειπε οτι εχω OCD. Μου εχουν συμβει διαφορα απο τοτε αλλα ξερω κιολας αν εγιναν πραγματικα ή ειναι απο τον φοβο μου ολα αυτα. Φοβαμαι να παω σε νεο ψυχιατρο μηπως μου πει τιποτα πολυ βαρυ.
Θελω τις συμβουλες σας παρακαλω!!!