ΕΙΜΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΦΙΛΗ ΛΕΕΙ...

Σκεφτόμουν πως έχω μια φίλη μόνο και αυτή επειδή έχει μια νορμαλ ζωή,δηλαδή τη δουλειά της και τη σχέση της,είναι παντελώς χαμένη.Για να επικοινωνήσουμε,πρέπει να πάρω εγώ την πρωτοβουλία και να κάνω κίνηση...Και τη γνωρίζω 10+ χρόνια.Και μετά λέει πως είμαι η καλύτερή της φίλη.Και δεν της έχω πει καν πως παίρνω φάρμακα,γιατί δεν ξέρω τι θα πιστέψει,μιας και είναι κατά.

Αλλά πάντα έτσι ήταν η σχέση μας,βρισκόμαστε αραιά,παλαιότερα δεν με πείραζε.Τώρα άλλαξε ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα.

Η απόλυτη απομυθοποίηση... Τελικά μόνοι γεννιόμαστε ,μόνοι θα φύγουμε από αυτή τη ζωή.

Έτσι είναι οι ανθρωπινες σχεσεις δυστυχως.χανόμαστε με φίλους και και με συγγενείς ακομη καθώς αλλάζουν οι ρυθμοι της ζωής μας.δεν είναι κακό ομως

Βρε Αποστολια, το καταλαβαίνω πως ο καθένας έχει τη ζωη του,τις υποχρεώσεις του αλλά δεν μπορεί να με πάρει ένα τηλ. 1 φορά την εβδομάδα,ας είναι και 2 εβδομάδες. Χάνεται για μήνες φαντασου και πάντα έχει έτοιμη τη δικαιολογία,ότι με σκεφτόταν αλλά είχε να κάνει το ένα,είχε να κάνει το άλλο. Δεν είναι όμορφο. Όλο αυτόν τον καιρο που δεν περνάω εύκολα το έχω συνειδητοποιήσει. Δεν είναι αληθινή φιλία αυτό.και πραγματικά της εύχομαι να μη μείνει ποτέ μόνη της και να αναρωτιέται που είναι η φίλη μου τώρα που την χρειάζομαι.

Quote:

---

Originally Posted by harmonylover

Βρε Αποστολια, το καταλαβαίνω πως ο καθένας έχει τη ζωη του,τις υποχρεώσεις του αλλά δεν μπορεί να με πάρει ένα τηλ. 1 φορά την εβδομάδα,ας είναι και 2 εβδομάδες. Χάνεται για μήνες φαντασου και πάντα έχει έτοιμη τη δικαιολογία,ότι με σκεφτόταν αλλά είχε να κάνει το ένα,είχε να κάνει το άλλο. Δεν είναι όμορφο. Όλο αυτόν τον καιρο που δεν περνάω εύκολα το έχω συνειδητοποιήσει. Δεν είναι αληθινή φιλία αυτό.και πραγματικά της εύχομαι να μη μείνει ποτέ μόνη της και να αναρωτιέται που είναι η φίλη μου τώρα που την χρειάζομαι.

---

Σε καταλαβαινω πως το λες.και εγώ έχω χαθεί με πολλές φίλες μου λογω αποστασης λόγω οικογένειας που έχουν δημιουργησει ακόμη και λόγω σχεσης.είχα μια και μοναδική φίλη που βγαιναμε και μόλις βρηκε αγόρι δεν θελησε ποτε να ξανά βγούμε βραδυ οι δύο μας γιατί βρήκε αντρα και αυτό έψαχνε βγαίνοντας.εγώ όμως έβγαιναν για την παρέα γιατι μου αρεσε να περνάμε καλά. Και μάλιστα όταν εγώ είχα ερωτικη απογοήτευση τότε σταμάτησαμε να βγαίνουμε που το είχα ανάγκη.καταλαβαινεις πως ενιωσα όμως δεν τις κρατησα ποτέ κακία και όταν με χρειαζεται προσπαθώ να της συμπαραστεκομαι.δεν είμαστε όλοι οι ανθρωποι ίδιοι. Αν σε ενοχλει αυτό που κάνει η σταμάτησε να κάνεις παρέα η εξηγησε της ότι σε ενοχλεί.

Γεια σου ..εγω απο τοτε που επαθα οτι επαθα δεν ειχα να βγω ουτε με ενα ατομο ..και να φανταστεις εβγαινα καθε μερα . .μεγαλη απογοητευση απο φιλους .. ειχαν πολλες δουλειες και μενα και μετα απο πολυ καιρο που θυμηθηκαν οτι υπαρχω μου λεγαν να βγουμε αλλα επειδη απομονωθηκα εγινα χειροτερα και δεν μπορουσα ουτε να βγω . μονο μια πολυ καλη σχεση αξιζει ..αυτον θα εχεις και για να περασεις καλα και για τα δυσκολα ..

Quote:

---

Originally Posted by ντολορ

Γεια σου ..εγω απο τοτε που επαθα οτι επαθα δεν ειχα να βγω ουτε με ενα ατομο ..και να φανταστεις εβγαινα καθε μερα . .μεγαλη απογοητευση απο φιλους .. ειχαν πολλες δουλειες και μενα και μετα απο πολυ καιρο που θυμηθηκαν οτι υπαρχω μου λεγαν να βγουμε αλλα επειδη απομονωθηκα εγινα χειροτερα και δεν μπορουσα ουτε να βγω . μονο μια πολυ καλη σχεση αξιζει ..αυτον θα εχεις και για να περασεις καλα και για τα δυσκολα ..

---

Κρίμα...Δεν ένιωθες ότι οι φίλοι αυτοί μπορεί να ήταν μια (προσωρινή) παρηγορία από την άσχημη ψυχολογική σου κατάσταση?
Εκτός αν τους εξήγησες ποτέ την όλη φάση και αυτοί αδιαφόρησαν.

harmonylover, οσο και να μας πληγώνει... οι παρέες, οι γνωριμίες και οι φιλιες με το πέρασμα των χρόνων φθίνουν. Μας πειράζει και δικαίως μας επηρεάζει οταν οι φιλίες δεν ανακυκλώνονται απο εισερχόμενα νέα άτομα, είτε απο την δουλειά είτε απο την σχολή είτε απο οπουδήποτε.
Πρεπει να καταλάβεις και να αποδεχτείς οτι απο ενα σημείο και μετά *μη σου πω απο τα 18 και μετά, οι ανθρωποι τείνουν να γινονται λίγο πιο εγωκεντρικοί. Κοιτάνε την πάρτη τους που λέμε... Εγω το εχω παρατηρήσει σε ολους. Ακόμη και σε μένα.
Δεν μπορουμε λοιπον να διαχειριστούμε με την ίδια ευκολία καταστάσεις που μας μιζεριάζουν, μας ρίχνουν ψυχολογικά ή απαιτούν την υποστήριξή μας. Ειναι σαν να αδειάζουμε απο μπαταρίες και δεν μπορούμε να δώσουμε τίποτα. Η φίλη σου πιθανά να σε βλέπει ως μοναδική φίλη της εφόσον αυτο σου λέει. Αλλά μπορεί να είναι πολύ αφοσιωμένη σε άλλα πράγματα και οχι στην έννοια φιλία όπως το βλέπεις εσύ. Απο την άλλη επειδή εχω βιώσει και εγω την εννοια απομόνωση στη ζωή μου (κατα καιρούς) να ξέρεις οτι ανθρωπος που δεν σε κόβει μαχαίρι απο την ζωή του αλλα που και που καπου κάτι δίνει, δεν ειναι απολυτα ποινικοποιήσιμος. Αυτο μπορεί. Να το εκτιμάς. Εχω παραδείγματα σε ατομα που εν μία νυκτί ο αλλος εξαφανίζεται με διαγραφες αποκλεισμους κτλ κτλ.
Προτού τα βάλεις με αυτή την φίλη σου, λοιπόν, γιατί πιστεύεις κατα την γνώμη σου οτι ειναι η μόνη που μπορείς και αποκαλείς φίλη σου? Θελω να πώ ..δεν υπάρχουν αλλες προσλαμβάνουσες για να τροφοδοτήσουν τις ανάγκες των διαπροσωπικών σου σχέσεων?

Δεν της κρατάω κακία. Και όπως έγραψα παλαιότερα δεν με πείραζε...Αλλά παλαιότερα ήμουν μια άλλη,διαφορετική.
Τώρα με αυτό που μου έτυχε όλα έχουν αλλάξει,είναι σαν να έχω σχιστεί στα 2,είμαι η <<harmonylover>>προ και μετα. Τώρα είδα τον εαυτό μου όπως δεν τον έχω ξαναδεί και προσπαθώ να μάθω από όλο αυτό. Και αν καταλαβαίνω κάτι είναι πως οι διαπροσωπικές μου σχέσεις πάσχουν κάπου. Και ναι,με πειράζει που δεν έχω κάποιον να ακουμπήσω...
Τέσπα,έχω πάρει την απόφαση να της μιλήσω για να τα βγάλω από μέσα μου,απλώς όσο φαντάζομαι το σκηνικό νιώθω περίεργα και άσχημα που θα μπω σε αυτή τη θέση.

Ντολορ εννοείς ερωτική σχέση αν καταλαβαίνω καλά... Δεν ξέρω αν θα το βρω ποτέ αυτό.Γενικά μου φαντάζει κάτι πολύ δύσκολο όπως έχουν γίνει οι ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό που με καίει περισσότερο και ψάχνω είναι πώς θα τα έχω καλά με εμένα,θα ήθελα να φτιάξω τη σχέση με τον εαυτό μου,να τη βελτιώσω. Γιατί αισθάνομαι πως δεν μπορώ να στηριχτώ στους άλλους.

Kobo είμαστε εγωκεντρικοί όταν πιστεύουμε πως τα έχουμε όλα μάλλον και δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε τα πράγματα σε βάθος. Είναι οι ρυθμοί της ζωής βλέπεις τέτοιοι... Και εγώ που ένιωθα καλά,πριν πάθω το καταθλιπτικό επεισόδιο,δεν είχα σκεφτεί το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων σε όλες του τις προεκτάσεις. Τώρα ανακάλυψα και άλλες πτυχές που είναι πολύ σημαντικές.
Δηλαδή τι γίνεται στα δύσκολα,αυτό είναι που με προβληματίζει κυρίως. Αν η φίλη μου αύριο μεθαύριο χωρίσει και μείνει άνεργη δεν θα στραφεί και σε εμένα? Θα στραφεί και εγώ θα είμαι εκεί,γιατί ξέρω πλεον... Πρέπει να πάθεις για να μάθεις,καλά τα λέει ο σοφός λαός.

Σε αυτό που (ψιλο)φταίω είναι που δεν έχω άλλες φίλες,λόγω συνθηκών,υπερβολικής εσωστρέφειας και χαμηλής αυτοπεποίθησης για να απαντήσω και στο ερώτημά σου. Ευτυχώς που έχω αδέρφια βέβαια,παρόλο που αρκετές φορές και με αυτά δεν έχω τη σχέση που θα ήθελα.

Μάλλον θέλω σχέσεις με ουσία και βάθος και δεν τις έχω.Για αυτό στενοχωριέμαι κιόλας...

Γνώρισα μια κοπέλα στο γυμναστήριο πριν κανά μήνα,μου λέει μόνη της θα σε ψάξω στα social media,δεν το έκανε και απόρησα γιατί.Εκανα κάτι λάθος?Σχημάτισε κάποια συγκεκριμένη εντύπωση? Και τα έβαλα με τον εαυτό μου πάλι αλλά μετά μου πέρασε.

Καλα κανεις και θες να εισαι καλα μονη σου αυτο θα ειναι πολυ καλο γιατι οντως ειναι πολυ δυσκολο πια να εχεις μια καλη σχεση . Εγω πριν χροοονια που ειχα μια τελεια σχεδη δεν ειχα αναγκη κανεναν ..η σχεση μου ηταν και φιλος μου και οικογενεια και ολα . .μονο αυτον να ειχα δεν θα θελα κανεναν απ τους φιλους που ειχα ..

Ναι,είναι ωραιο αλλα δυσευρετο αυτο που περιγραφεις. Επισης,εχω αρχισει και πιστευω πως η φιλια ειναι πιο πανω απο τον ερωτα τελικα.

Και εγώ είχα δεθεί με μια φίλη μου που ήμασταν πολλά χρόνια μαζί αλλά έληξε γτ θεωρούσα ότι είχα δώσει περισσότερα απ ότι εκείνη

Άκου....Δεν είναι καλό να δενεσαι παρά πολύ με φίλους...σημαντικοι είναι μόνο οι γονείς και η οικογένειά μας να το θυμάσαι αυτό.....Ο σύντροφος μας που θα μοιραστούμε ζωή μας μαζί του (αν είμαστε τυχερές ) και η οικογένειά που θα κάνουμε......σε αυτούς μόνο βασιζόμαστε.......

Οι φιλοι και κυρίως οι παρέες χάνονται...παρα πολυ λίγοι φίλοι είναι αυτοί που θα μείνουν πολλά χρόνια στη ζωή σου αν είσαι τυχερή......και αυτούς πάλι δεν θα πρέπει να τους θεωρείς δεδομένους γτ κάποια στιγμή ο καθένας κάνει δική του οικογένεια και τη βάζει ως προτεραιότητα ....

Οι φιλοι λοιπον ....χάνονται....συνδεόμαστε με κάποιους ανθρώπους κάποια συγκεκριμένη περίοδο και τραβάμε άτομα που εκείνη τη δεδομένη στιγμή ανταποκρίνονται στο πως νιώθουμε και στο πως βλέπουμε τον εαυτό μας...προβάλλουν αυτό που θα θέλαμε και αυτό που είμαστε...

Κάνουμε παρέες στη σχολή πχ επδ μας δένει η καθημερινότητα μας τα μαθήματα μας και επδ θέλουμε να βγαίνουμε έξω στη φοιτητική ζωή.....Μόλις τελειώσει η φοιτητική ζωή και αλλάξει η ρουτίνα οι περισσότερες φιλίες χάνονται.....πχ κάνουμε μια φίλη στο σχολείο επδ ταιριάζουμε μαζί της εκείνη τη στιγμή..Η φιλία μας φουντώνει μέσω της σχολικής καθημερινότητας μας και κρατάει για χρόνια επδ υπάρχει δέσιμο και ταύτιση όμως μετά σιγά σιγά διαλύεται επδ μεγαλώνοντας αλλάζουμε.......βγάζουμε στοιχεία της προσωπικότητας μας που κάποτε δεν είχαμε αναπτύξει και που δεν ταιριάζουν με το άλλο άτομο....ή ωριμάζουμε πιο γρήγορα από ότι ο φιλος ή η φίλη μας και δεν μπορουμε να βρούμε επικοινωνία πλέον....ή αλλάζουν τα γούστα μας και τα ενδιαφέροντα μας κ δεν μπορούμε να τα μοιραστούμε με τον παλιότερο φίλο μας...η φιλια τοτε σπαει...

Οι φιλοι έρχονται και φεύγουν.......Δεν χρειάζεται να δενεσαι υπερβολικα με ένα άτομο και να κολλάς εκεί....χρειάζεται να κάνεις συνεχώς νέους φίλους και παρέες και δεν χρειαζεται να το παίρνεις κατάκαρδα ούτε να έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τους αλλους ...Ο καθένας ζει για τον εαυτό του.....αυτη είναι η πικρή αλήθεια.....χωρίς να σημάνει πως δεν θα υπάρξουν άνθρωποι που θα σου δώσουν πράγματα και θα μοιραστούν μαζί σου ......όμως καταβαθος ο άνθρωπος είναι ον εγωκεντρικό.......και εσύ να χαίρεσαι να περνάς καλά με του φίλους σου να είσαι σωστοί σε όσους είναι σωστοί μαζί σου και τυπική και ευχαριστη σε αυτούς που είναι απλως γνωστοί σου....όμως να μην εξιδανικευεις σχέσεις..ανθρώπους και φιλίες....

Η φίλη που περιγράφεις είτε έχει και άλλους φίλους και βγαίνει και μαζί τους είτε έχει αγόρι..τους εχεις παρατησει ολους και έχει πέσει με τα μούτρα εκεί (μεγάλο λάθος)......είτε θέλει άλλα πράγματα από τη ζωή της και δεν την νοιάζει να βγαίνει βόλτες......σίγουρα πάντως δεν είσαι μια από τις προτεραιότητες της και καλύτερα να αναθεωρήσεις για το ποσό καλή φίλη είναι ......άμα την πιέσεις θα την κανεις να φύγει ........είτε σε θέλει ο άλλος είτε όχι....αν όχι.. Δεν χρειάζεται να επιμένεις και να παρακαλάς για τη φιλία κανενος!!!

Βγες εκεί έξω κανε νέους φίλους και παρέες και πάρε πιο ανάλαφρα το κομμάτι της φιλίας....

Πολλοί θα σου δώσουν πράγματα ....πολλούς θα αγαπήσεις πολλούς θα συμπαθήσεις...με άλλους θα γελάσεις άλλους θα τους χάσεις για παντα άλλους θα τους ξανά βρεις...κάποιοι δεν θα σε αφήσουν ποτέ....όμως να ξέρεις πως το σίγουρο είναι πως μόνο ο εαυτός μας μένει μέχρι το τέλος...γι αυτό να προσπαθήσεις να τα χεις καλά μαζί του:)

(Μεγάλο το κείμενο ελπίζω να βοήθησα)

@harmonylover ... είμαστε εγωκεντρικοί και οταν πιστεύουμε οτι δεν εχουμε τίποτα και αισθανόμαστε παραμελημένοι απο τους πάντες. Εγώ σπάνια σκέφτομαι οτι είμαι καλά... σπάνια σκέφτομαι οτι αλλοι δεν εχουν να φάνε αλλοι δεν εχουν οικογενεια αλλοι δεν εχουν υγεία.. και αυτό ναι με κάνει εγωκεντρική. Διαφέρει βέβαια απο βαθμο σε βαθμό ο εγωκεντρισμός εννοείται.. διαφέρει οσο διαφέρουν και οι ανθρωποι μεταξύ τους.

Θα σου μιλήσω ως ενα ατομο που τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της κατάθλιψης εχει απομονωθεί πολύ.. ΠΑΡΑ πολύ..
Διαπίστωσα λοιπόν οτι οταν πρωτοεμφανισα τα σημάδια της κατάθλιψης.. περα απο την μόνιμα στεναχωρημένη φάτσα που είχα, πέρα απο την αβαφτη ρίζα, πέραν απο το απεριποίητο γενικά εαυτό μου αρχισα να χάνω γενικά και το ενδιαφέρον μου σαν προσωπικότητα. Καθολου χιουμορ, καθολου γελιο, άπειρος κομπλεξισμος και εκνευρισμός, (ολοι μου φάνταζαν εχθροι) γούσταρα να τσακώνομαι για το οτιδήποτε, στη συνέχεια εβαλα και κιλά αρκετά, οπότε η αυτοεκτιμηση οχι απλα επεσε στα τάρταρα.. παίζει να με μισούσα κάργα. Εμεινα τελείως μόνη. Μονη απο αυτο που λές ποιοτική επικοινωνία, οχι ποσοτική.

Δυστυχώς η ευτυχώς οσο πιο καλή ειναι η εικόνα μας για τον εαυτό μας, οσο πιο ωραίο εσωτερικά και εξωτερικά ειναι αυτο που "πουλάμε" τοσο πιο πολλοι μας "αγοράζουν". Επίσης οσο πιο ΣΥΜΒΑΤΟ ειναι αυτο που δινουμε τοσο πιο πολλους λήπτες θα βρούμε. ΠΧ αν ήσουν και εσυ σε σχέση θα μπορούσατε με την φίλη σου να βγαίνετε ζευγαροπαρέα. Το οτι ζείτε μια διαφορετική καθημερινότητα σας κάνει λιγότερο συμβατες.. Σου ξαναλέω δεν ειναι ποινικοποιήσιμο. Αλλα ουτε και εσυ θα κάθεσαι να περιμένεις το πότε και άν θα μπορέσει να καλύψει αυτη η κοπελα τις δικές σου αναγκες κοινωνικοποίησης.
Πρεπει να ξανοιχτεις, λιγο μέσα απο δραστηριοτητες (πχ αν εχει ο Δήμος σου κάτι που μπορεί να σε ενδιαφέρει).

Γενικά πάντως συμφωνώ σε ενα απολυτα. Πρεπει να κάνεις δουλεια με τον εαυτό σου και πάνω απο ολα να ΣΕ φροντίσεις να ΣΕ καλύπτεις και να ΣΕ κάνεις υπερήφανη.
Οσο ματαιόδοξο και αν ακούγεται... οι φιλίες οι παντοτινές και μόνιμες.. δεν υπάρχουν.. ειναι non realistic. Υπάρχουν συναναστροφές με πυκνή είτε με αραιή συχνότητα.

Miliva21 ευχαριστώ πολύ για το κείμενο. Οπως λες ένα από τα προβλήματά μου είναι πως πέφτω με τα μούτρα και έχω προσδοκίες εκεί που δεν πρέπει κιόλας. Αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω. Π.χ.έγραψα για την κοπέλα στο gym,δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου είπε πως θα με ψάξει στα σοσιαλ και δεν το έκανε. Και αποθαρρύνθηκα,γιατί σκεφτόμουν πως ίσως βρέθηκε ένα άτομο να κάνουμε παρέα που και που αλλά τζίφος.

Οσον αφορά τη φίλη μου,δεν πρόκειται να την πιέσω,απλώς δεν μπορώ να υποκρίνομαι πως όλα είναι εντάξει ενώ συμβαίνει το αντίθετο. Ίσως εγώ την έχω πιο πάνω,τι να πω...
Δεν έχω άλλους φίλους και θέλω να προσπαθήσω αλλά απογοητεύομαι.Φοβάμαι να εκτεθώ κιόλας.

Έχω μόνο την οικογένειά μου.