Καλησπέρα, ο γιος μου είναι 19 χρονών και βασανίζεται από έμμονες σκέψεις ότι είναι κοντός. Έχει ύψος 1,67 και εδώ και 7 μήνες του έχει γίνει έμμονη σκέψη ότι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα για τον ίδιο. Ενώ μένει μακριά μας τώρα, επικοινωνεί 6-7 φορές την ημέρα και επαναλαμβάνει τα ίδια πάντα. "Είμαι κοντός", "Μου είπε ο .... ότι φαίνομαι μικρότερος από την ηλικία μου", "Δεν αντέχω άλλο", "Το ήξερα ότι έχω πρόβλημα με την εμφάνισή μου", "Δεν μπορώ να κάνω αυτά που θα ήθελα να κάνω λόγω του ύψους μου" κλπ. Η όλη κατάσταση φαίνεται να τον καθηλώνει και να τον αγχώνει. Δεν θέλει να βγαίνει έξω, αποφεύγει τις κοινωνικές επαφές, δεν τολμά να μιλήσει σε γυναίκες (δεν είχε ποτέ του σχέση ως τώρα) και γενικά κλείστηκε μόνο σε αυτές τις σκέψεις. Για 6 μήνες έβλεπε ειδικό ψυχολόγο, αλλά αυτές οι εμμονές δεν σταματούν. Μέχρι τα 15 του ήταν ένα εύθυμο και δραστήριο αγόρι. Με τα τελευταία χρόνια στο λύκειο είχε μεγάλο άγχος για να περάσει στη σχολή που ήθελε και ευτυχώς τα κατάφερε (ήταν άριστος μαθητής). Στο διάστημα πριν τις εισαγωγικές είχαμε ανάλογη συμπεριφορά για 8 μήνες με κύριο άξονα το ότι δεν είναι έξυπνος αρκετά και ότι δεν θα περνούσε τις εξετάσεις. Εκεί που νομίζαμε ότι θα ηρεμούσε και θα πίστευε στις δυνατότητές του μετά την επιτυχία του, άρχισε να έχει αυτές τις έντονες σκέψεις για το ύψος. Προσωπικά ανησυχώ πάρα πολύ, γιατί παρόλες τις συμβουλές μας (γονιών και ειδικών) βλέπω να γίνεται όλο και πιο δύσκολη η κατάσταση. Ευχαριστώ για τις σκέψεις - εισηγήσεις σας.