Τελικά φτάνει μόνο η αγάπη?

Αναρωτιώμουν αν τελικά φτάνει μόνο η αγάπη για να κρατήσει μια σχέση....είμαι 3 χρόνια με τον καλό μου και ενω εχουμε περάσει απο σαράντα κυμματα...και πρόσφατα χωρίσαμε, τα ξαναβρήκαμε και μου ζήτησε να επισημοποιήσουμε την σχέση μας...
Ύστερα βέβαια άλλαξε γνώμη...θεώρησε ότι έχουμε προβλήματα και θέλει να το καθυστερήσει λίγο και αυτό γιατί ζήτησα να βάλει όρια στην μητέρα του καθώς δεν θέλω να επεμβαίνει στην ζωή μας...και γω νομίζω ότι είμαι θεατής σε όλο αυτό το έργο....και ενω τόσο καιρό μιλάω και εκφράζω τα παράπονα που έχω απο εκείνον...τώρα συνειδητοποίησε ότι έχουμε πρόβλημα....!!!!!!!!!!
το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν φτάνει τελικά η αγάπη μου και όλα αυτά που νοιώθω για να προχωρήσω μαζί του....τελικά δεν ξέρω αν φτάνει που είναι "καλό παιδί"......
και απο την άλλη σκέφτομαι μήπως είμαι υπερβολική....και μεγαλοποιώ κάποιες καταστάσεις...

οχι δεν φτανει.

αυτό είναι!!!
λιτός και περιεκτικός!!! γειά σου ρε κρίνε!!
το θέμα ξέρεις ποιό είναι όμως?...μήπως είναι απλή φοβία δική μου?...αυτό που σκέφτομαι είναι μήπως κάνω λάθος...μήπως τα βλέπω όλα υπερβολικά? μήπως είμαι παράλογη?
αυτά είναι που με τρελαίνουν και δεν ξέρω τι να κάνω....επειδή έχω τρέλα με το νοικοκυριό και με τα πράγματα που θέλω να είναι σε μια τάξη, μήπως υπερβάλω και δεν φταίει κανενας άλλος εκτός απο την τρέλα που με δέρνει και δεν φταίει η μαμά του? μήπως τα κάνει με καλή πρόθεση κι εγώ είμαι απλά προκατειλλημένη? μήπως δεν μπορούμε τελικά να φέρνουμε τους ανθρώοπους στα μέτρα τα δικά μας....μήπως πρέπει να κάνω κι εγώ λίγο πίσω? να μην είμαι τόσο απαιτητική?

Dodis, καλημέρα, ξέρεις το δικό μου πρόβλημα...
Για μένα όχι δε φτάνει μόνο η αγάπη.
ΟΜΩΣ: Πιστεύω πως με συγκεκριμένους ανθρώπους (ΟΧΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ) μπορεί μία αγάπη να τη φτάσεις πολύ ψηλά, να αγγίξεις την τελειότητα, να νιώσεις υπεράνθρωπος.
Όλο αυτό ίσως για κάποιους να έρχεται με πολύ ακριβό τίμημα, κάποιοι άλλοι ίσως πουν ότι αξίζει τον κόπο.
Εγώ ανήκω στη δεύτερη περίπτωση, σκέφτομαι πως αυτό που νιώθω, δε μπορεί να είναι λάθος. Ακόμα όμως και αν είναι, θέλω να το ζήσω με όλη μου την ψυχή.
Και αν μια μέρα μου τελειώσει, θα πω ότι τουλάχιστον μου επέτρεψα να το ρουφήξω ως το μεδούλι.
Αν πάλι πληγωθώ, το προτιμώ από το να φοβάμαι και να χάνω τα πάντα.
Δε νομίζω να βοήθησα πολύ ( δεν είμαι και στα καλύτερά μου) όμως ξέρω πως όταν φοβάσαι να ζήσεις και να νιώσεις, χάνεις τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής...

Προχώρα για μένα, μη σταματήσεις να ζητάς το παραπάνω, αν όμως δεν το παίρνεις, μένεις σε ότι έχει να σου δώσει ο άλλος. Αν αυτό πάψει να είναι αρκετό και δε σε γεμίζει πιά , τότε ευχαρίστησέ τον και φύγε...

Και κάτι ακόμα: όχι μέσα στις γιορτές, μην πάρεις τώρα αποφάσεις... Ειμαστε πάντα πιό συναισθηματικοί από ποτέ!

Χρόνια Πολλά σε όλους, και όσοι είστε με τους αγαπημένους σας, νιώστε πόσο πολύτιμοι έιναι εκείνοι και πόσο τυχεροί εσεις που τους έχετε πλάι σας!!!

Quote:

---

Originally posted by dodis
αυτό είναι!!!
λιτός και περιεκτικός!!! γειά σου ρε κρίνε!!
το θέμα ξέρεις ποιό είναι όμως?...μήπως είναι απλή φοβία δική μου?...αυτό που σκέφτομαι είναι μήπως κάνω λάθος...μήπως τα βλέπω όλα υπερβολικά? μήπως είμαι παράλογη?
αυτά είναι που με τρελαίνουν και δεν ξέρω τι να κάνω....επειδή έχω τρέλα με το νοικοκυριό και με τα πράγματα που θέλω να είναι σε μια τάξη, μήπως υπερβάλω και δεν φταίει κανενας άλλος εκτός απο την τρέλα που με δέρνει και δεν φταίει η μαμά του? μήπως τα κάνει με καλή πρόθεση κι εγώ είμαι απλά προκατειλλημένη? μήπως δεν μπορούμε τελικά να φέρνουμε τους ανθρώοπους στα μέτρα τα δικά μας....μήπως πρέπει να κάνω κι εγώ λίγο πίσω? να μην είμαι τόσο απαιτητική?

---

σου αρεσε???
:P
εεεε μια ερωτηση εκανες και σου εδωσα μια απαντηση....
τωρα εσυ θες να τρωγεσαι με ερωτησεις ετσι??

Θα στα κανω διφραγκα γιατι αλλιως δεν σου κανουν.



Οι σχεσεις καποια στιγμη χρειαζονται διαπραγματευσεις για να βρεθουν ισορροπιες.
Η αγαπη καλη ειναι και προφανως πρεπει να υπαρχει αλλα δεν μπορει να λυνει τα παντα.
Αν ο συντροφος σου (και ισως συντροφος μιας ζωης) δεν καταλαβαινει στο περιπου τα θελω σου και δεν τα λαμβανει υποψη του (ομοιως και εσυ) τοτε σε τι να βοηθησει η αγαπη???

Επειη σε αγαπω δηλαδη καλα κανω και σου αλλαζω τα φωτα και εσυ φαε αγαπη??


Βαλε τα θελω σου μπροστα - τουλαχιστον αυτα τα οποια θεωρεις απαραβατα - και συζητησε τα.
Αν δεν προκυψει καποια αμοιβαια κατανοηση - συμφωνια και παρολα αυτα προχωρησεις σε σχεση ειναι θεμα διαφορων συνδιασμων για το κατα ποσο θα αντεξει.


Οκ τωρα?

mdask μου καλημέρα και σε σενα και χρόνια πολλά...το πρόβλημα με μένα είναι ότι αμφισβητώ τα πάντα....την προηγούμενη εβδομάδα μάζεψα όλα μου τα πράγματα και έφυγα...και μου ζήτησε να επιστρέψω...δεν με ενδιαφέρουν οι γιορτές πλέον...όταν αποφασίζω κάτι, ο κόσμος να χαλάσει θα κάνω αυτό που έχω βάλει στο ξεροκέφαλο μου!!!
το θέμα είναι ότι τώρα πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει να φύγω ή όχι...έχει πολύ καλά στοιχεία σαν χαρακτήρας αλλά είναι φυγόπονος, ανασφαλής και ευαίσθητος σε σημείο αηδίας και μαμάκιας!!! και λίγο τσιγκουνάκος!
έχεις δίκιο σε αυτό που λες....όταν φοβάσαι να ζήσεις και να νοιώσεις, χάνεις τις πιο όμορφες στιγμές...
βοήθησες καλή μου....κι εσύ να θυμάσαι πως ότι γίνεται, γίνεται πάντα για καλό....ίσως τώρα να μην το καταλαβαίνεις αλλά όταν θα περάσει ο καιρός και θα έχεις αποστασιοποιηθεί πια, θα έχεις ηρεμήσει, θα το δεις...σίγουρα υπάρχει ένας άνθρωπος εκεί έξω που είναι ο δικός σου άνθρωπος...αυτός που θα σου δώσει όσα λαχταράς....χρειάζεται απλά υπομονή και μάτια ανοιχτά, γιατί η τύχη δεν θα χτυπήσει πολλές φορές την πόρτα σου, ενώ η ρουφιάνα η ατυχία όχι απλά χτυπάει συνέχεια, σπάει την πόρτα και μπαίνει μόνη της...!!!
;)

ναι μου άρεσε, έλλωστε την γνώμη μου για σενα την έχω εκφράσει πολλάκις....;)
εεε....τώρα εντάξει...κατάλαβα!!!!
:P
όταν δεν διεκδικείς τα θέλω σου και ξαφνικά συνειδητοποιήσεις ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι και αρχίζεις και σαρώνεις...ο άλλος απο που ν\' αρχίσει και που να τελειώσει...
το φταίξιμο είναι και δικό μου σίγουρα γιατί είμαι λίγο ισοπεδωτική σαν χαρακτήρας....και όταν έχω πρόβλήμα φτάνω πρώτα στο αμήν και μετά αρχίζω να μιλάω....

Quote:

---

Originally posted by dodis
Αναρωτιώμουν αν τελικά φτάνει μόνο η αγάπη για να κρατήσει μια σχέση....

---

Και γιατί να φτάσει μόνο η αγάπη ;)
Μόνο για αγάπη έχεις ανάγκη … για συντρόφια … για επικοινωνία … ευγένεια … στήριξη και κατανόηση … έρωτα … παιχνίδι… σεξ … πάθος … δημιουργία … για ολα αυτα δεν εχεις αναγκη ; Μόνο εάν λέγοντας \'\'αγάπη\'\' εννοείς όλα τα παραπάνω και άλλα περισσότερα που δεν αναφέρω ... οποτε μπορεις να καταλαβει εαν φτανει μονο η γλυκια αγαπη :)

να σου πω...αν δεν έχεις στήριξη και κατανόηση, πάθος, δημιουργία, έρωτα, συντροφικότητα....τότε μπορείς να αρκεστείς στο ότι απλά κάποιος σε \"αγαπάει\" ? χωρίς να τα έχει όλα αυτά...μπορείς να αρκεστείς στο να έχει \"μερικά\"???

Quote:

---

Originally posted by dodis


και όταν έχω πρόβλήμα φτάνω πρώτα στο αμήν και μετά αρχίζω να μιλάω....

---

οι καλοι λογαριασμοι κανουν τους καλους φιλους, γκομενους, συζυγους κλπ κλπ....

Quote:

---

Originally posted by dodis
να σου πω...αν δεν έχεις στήριξη και κατανόηση, πάθος, δημιουργία, έρωτα, συντροφικότητα....τότε μπορείς να αρκεστείς στο ότι απλά κάποιος σε \"αγαπάει\" ? χωρίς να τα έχει όλα αυτά...μπορείς να αρκεστείς στο να έχει \"μερικά\"???

---

Emena rwtas :) ; Nwmizw esy prepei na apantiseis :)

ρητορική η ερώτηση thessalo μου...!!!
κάθε φορά που απαντάω και πέρνω μια απόφαση...πάντα μα πάντα κάτι γίνεται, κάτι κάνει και γυρνάω πίσω....

Αγαπητή Ντοντις, εγώ προσωπικά πιστεύω ότι η αγάπη δεν φτάνει. Οκ, είναι το κυριότερο συστατικό, αλλά αν δεν υπάρχει έρωτας και σημαντικά κομμάτια στα οποία ταιριάζουμε με τον άλλον...άστα....

το ερωτημα ειναι υπαρχει αγαπη;και απο τους δυο;γιατι αν υπαρχει πραγματικα δεν υπαρχουν σαραντα κυματα,υπαρχει συνεφακι που ταξιδευει και με τους δυο,αρα κατι δεν παει καλα στην περιπτωση σου ...,μηπως υπαρχουν αλλα πραγματα στην σχεση σου τελικα;

Θα έλεγε κανείς πως ο σεβασμός, η εκτίμηση, η συνεργασία μέσα σε μια σχέση είναι συνδεδεμένες με την αγάπη επομένως αυτή από μόνη της αρκεί.

Ζώντας μέσα σε μια σχέση με τρελλό έρωτα και τρελλό πάθος όπου αγάπησα πολύ, κατάλαβα πως δεν αρκεί.

Όταν τα \"θέλω\" και οι προορισμοί σας είναι διαφορετικοί όσο και να αγαπάς δεν θα αντέξεις να καταπιέσεις τις επιθυμίες σου και \"αναγκαστικά\" θα χωρίσεις.

Αυτό βέβαια που αναρωτιέμαι και θα ήθελα να μου απαντήσει κάποιος είναι, εαν βρείς (όχι εσύ προσωπικά, γενικά μιλώντας!) έναν άνθρωπο με τον οποίο περνάτε καλά, έχετε κοινά θέλω και κοινούς στόχους σου εγγυάται κανείς πως θα αγαπήσεις το ίδιο δυνατά;;;;

Δηλαδή μεν η αγάπη από μόνη της δεν αρκεί αλλά ούτε τα υπόλοιπα \"συστατικά\" μπορούν από μόνα τους να κάνουν μια σχέση να \"σταθεί\"!