Πως να διαχειριστω το χωρισμο

Καλησπερα, γραφω πρωτη φορα στο φορουμ γιατι δεν ξερω σε ποιον να μιλησω, θελω απλα να βγει απο μεσα μου. Ημουν με μια κοπελα για 3 χρονια, για τον ενα ή τον αλλο λογο χωρισαμε. Δεν εχω ξανανιωσει ετσι, οταν ειμαι σπιτι καθομαι ολη μερα στο δωματιο μου, οταν βγαινω προσποιουμαι,οντως γελαω και περναω καλα για 3-4 ωρες και μολις μπαινω στο αμαξι και μενω μονος υποφερω, δε σκεφτομαι τιποτα αλλο. Περα κ απ το χωρισμο ειμαι και στη δυσκολοτερη φαση της ζωης μου, ζοριζομαι αρκετα και μου ειναι τοσο βαρυ ολο αυτο. Με εκεινη ειχα ενα στηριγμα. Πως χανεται ο ερωτας με εναν ανθρωπο που πριν δυο μηνες σε αγκαλιαζε και σου ελεγε να μεινετε ετσι με τις ωρες?? Πως γινεται να το ξεπερασω οταν καθε φορα που μιλαμε εκτοτε μου λεει πως δεν ειναι καθολου σιγουρη για την αποφαση της να χωρισουμε και μπορει να ειναι και τελειως λαθος? Βαρεθηκα να ρωταω αυτα τα πραγματα τον εαυτο μου καθε μερα, βαρεθηκα να περιμενω σα χαζος ενα μηνυμα να με ρωτησει πως ειμαι. Τι πηγε λαθος?? και μεσα σ ολα αυτα δε ξερω και σε ποιον να μιλησω, παντα σε εκεινη ελεγα τα προβληματα μου, περα απ τη σχεση μου την ενιωθα και σαν τον καλυτερο φιλο που εχω και με βοηθουσε παντα. τωρα νιωθω κενος. Κανα δυο φορες που εχουμε μιλησει στο τηλεφωνο την ακουω απλα και αμεσως χαμογελαω, ενω μεσα μου στεναχωριεμαι πολυ, θελω να την ακουω καλα. Απλα δε ξερω τι να κανω για να το διαχειριστω

σε νιωθω απολυτα. μακαρι να υπηρχε λυση. τωρα θα την εκανα. για μενα δεν υπαρχει.

Ο έρωτας δε χάνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Αλλά δυστυχώς χάνεται. Αν ο χωρισμός ήρθε ξαφνικά και από το πουθενά, προφανώς αυτή το δούλευε στο μυαλό της λογικά. Πόσο καιρό είστε χωρισμένοι;

2 μηνες. Κοιτα το καταλαβαινω οτι δεν ημασταν οπως παλια καποιες φορες αλλα θυμαμαι καταστασεις που δεν εχουν πολυ καιρο πριν που πραγματικα ενιωθα τελεια μαζι της και ξερω οτι ενιωθε το ιδιο, ή τουλαχιστον ετσι εδειχνε. Και οταν της το λεω οτι μεχρι προσφατα συνεβαιναν πραγματα με τα οποια ενιωθα ερωτευμενος και δεν γινεται να μου λεει πως δεν ειμαστε μου απανταει παντα αυτο που ειπα και πριν "δεν ξερω , ισως ειναι λαθος η αποφαση να χωρισουμε" κ αλλα τετοια... απλα ειναι ανθρωπος που πιστευω οτι και να θελει να τα ξαναβρουμε , επειδη ειπαμε τελος δε θα γυρισει οσο και να το θελει. Παλιοτερα οταν χωριζα με κοπελες ελεγα πως θα ξαναβρω αλλη που να ειναι τοσο καλος ανθρωπος κτλπ... αλλα εδω ειναι αλλο... εδω προκεται για τη μεγαλυτερη μου σχεση , για εναν ανθρωπο με τον οποιο δεν τσακωθηκα ποτε και τον αγαπω αφανταστα, για μια φιλη μου πραγματικα. δε μου εχει σταθει αλλος τοσο πολυ σε οτι προβληματα ειχα και συνεχεια με παρακινουσε για το κατι παραπανω. Τωρα ολα μου μοιαζουν ανουσια. Ισως κανω λαθος και εγω που πιστευω οτι θα πρεπε να ειμαστε ακομα μαζι και να το πιεζω περισσοτερο απ οσο τραβαει, αλλα πραγματικα γ αυτον τον ανθρωπο νιωθω οτι εχω τοσα να δωσω ακομα... ξερω πως αν εκεινη δεν εχει να δωσει δεν μπορω να κανω κατι αλλα δεν το αντεχω πραγματικα. Δεν εχω βιωσει παρομοιο χωρισμο , ηρθε στη ζωη μου σε πολυ ασχημες μερες ψυχολογικα για μενα και με εκανε απιστευτα ευτιχισμενο, οι υπολοιπες σχεσεις μου ηταν απλες σχεσεις που κρατησαν οσο κρατησαν και τιποτα παραπανω... σ αυτη τη κοπελα χρωσταω παρα πολλα απ τη ζωη μου και τωρα εχω πελαγωσει, δε ξερω τι να κανω και πως να ανταπεξελθω στα δικα μου προβληματα τωρα που με πιεζουν πολυ και δε τα καταλαβαινει κανεις πια

Για ποιον λόγο λοιπόν σε χώρισε; Της έφυγε ο έρωτας; Εγώ πιστεύω πως αν θέλει σίγουρα θα γυρίσει. Το ξέρω ότι σημαινει πολλά για'σενα, αλλά τώρα πρέπει να βρεις ένα υποστηρικτικό δίκτυο, φίλους, οικογένεια, να μιλήσεις, να εκφραστείς για να μπορέσεις να την παλέψεις.

Φίλε θα κάνεις αυτό που έχουμε κάνει οι περισσότεροι: θα δώσεις χρόνο και χώρο στον εαυτό σου. Μπορεί να σου φαίνονται τώρα όλα μάταια και ανυπέρβλητα και το παρελθόν ιδανικό, αλλά μερικούς μήνες μετά, θα αρχίσεις να βλέπεις αλλιώς τα πράγματα. Τα έχω περάσει και το ξέρω.

Πιο πολυ με στεναχωρει το γεγονος οτι δεν εχω τιποτα απολυτως να με ευχαριστει ρε παιδια... για να μη τα πολυλογω ειμαι φανταρος, τελειωνω σε ενα διμηνο αλλα ολο τον καιρο περναω πολυ ασχημα,δεν ηθελα ποτε το στρατο το ειδα σαν αναγκαιο κακο ,με αναγκασε να την αποχωριστω, με τρωει τοσο πολυ το πως θα ημασταν αν ημουν ακομα εξω. Και απ τη μια δεν περναω καθολου καλα, απλα υπαρχω και αφηνω τις μερες να περνανε.Και δε μιλαω μονο για το στρατο,δεν ειναι τιποτα φοβερο, δεν εχω πολλους φιλους εδω που ειμαι,χανω τοσα πολλα πραγματα απ τη παρεα μου που ειναι ολοι μαζι και παρα πολυ σπανια με περνει καποιος ενα τηλεφωνο να ρωτησει τι κανω και πως ειμαι..Εκεινη ηταν το στηριγμα μου,ενας λογος να κανω υπομονη να τελειωσω και να φυγω απο δω μεσα και να ειμαστε μαζι. Τωρα χωρισαμε και δε μου εμεινε τιποτα να περιμενω για μετα, ισα ισα που το αγχος μου με κατατρωει καθε μερα για το τι θα κανω μετα,αν θελω να συνεχισω σπουδες αν θελω να ψαξω για δουλεια. Ειμαι πελαγωμενος απο ολα αυτα. Θα εδινα χρονο στον εαυτο μου αν περνουσα καλα αλλα με το ζορι εχω χρονο για οτιδηποτε,εχω κουραστει τοσους μηνες εδω και γυρναω σπιτι και απλα κοιμαμαι και το πολυ να παω για μια βολτα για ενα τριωρο οπως ειπα και στο πρωτο μηνυμα και να ξεχαστω για λιγο. Μου φαινεται απιστευτο να μην εχω τη στηριξη της, οταν χωριστηκαμε ημουν σε μαυρα χαλια και την εβλεπα να μου χαμογελαει και να μου λεει "ενας χρονος ειναι θα τα καταφερουμε" και το πιστευα οτι θα πανε ολα καλα...

γιατι σε χωρισε; για ποιον λογο;

γεια σου βρε ρεμεντυ .......που γυρνας στα νησια .....

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

γεια σου βρε ρεμεντυ .......που γυρνας στα νησια .....

---

που το ξερεις εσυ;

αυτο ειναι ενα κακο. μολις χωρισεις μετα απο χρονια σχεσης νιωθεις να χανεις τα παντα. δεν ξερεις πως να καταφερεις να κανεις κατι χωρις αυτην. πως να αντιδρασεις. δεν σε ευχαριστει τιποτα. δεν σε ενδιαφερουν οι αλλοι και γενικα τιποτα. μακαρι να υπηρχε κατι ετσι απλο ολα να τα αλλαζε.

Ο λογος ηταν οτι ενιωθε πως δεν ημασταν ερωτευμενοι και δε περνουσαμε καλα οπως παλια. Εγω αυτο το χρεωνω κυριως στην αποσταση. Θυμαμαι πριν μερικους μηνες να βρισκομαστε και ολα να ειναι τελεια, συγκεκριμενα περασαμε απ τις καλυτερες μερες μας μαζι πριν 3-4 μηνες ... και οταν της τα θυμιζω αυτα μου λεει πως δεν ειναι σιγουρη αν ηταν σωστο να χωρισουμε. Δεν μπαινει ενα τελος για μενα ετσι... και ισως με χαροποιει κιολας αυτο , το να εχω μια ελπιδα οτι μπορει και να γινει ξανα κατι... αλλα ενιαι δυσκολο και μου κανει κακο...

Quote:

---

Originally Posted by Loneng

Ο λογος ηταν οτι ενιωθε πως δεν ημασταν ερωτευμενοι και δε περνουσαμε καλα οπως παλια. Εγω αυτο το χρεωνω κυριως στην αποσταση. Θυμαμαι πριν μερικους μηνες να βρισκομαστε και ολα να ειναι τελεια, συγκεκριμενα περασαμε απ τις καλυτερες μερες μας μαζι πριν 3-4 μηνες ... και οταν της τα θυμιζω αυτα μου λεει πως δεν ειναι σιγουρη αν ηταν σωστο να χωρισουμε. Δεν μπαινει ενα τελος για μενα ετσι... και ισως με χαροποιει κιολας αυτο , το να εχω μια ελπιδα οτι μπορει και να γινει ξανα κατι... αλλα ενιαι δυσκολο και μου κανει κακο...

---

αφου εχει κι εκεινη αμφιβολιες οτι εκανε καλα που χωρισε, γιατι δεν διατηρειτε επαφη να μιλατε για τα θεματα σας οπως και πριν, κι αν σας βγει και τοε ρωτικο, τοτε το ξαναβλεπετε το θεμα του χωρισμου..

Πως ? οσες φορες μιλησαμε μιλησαμε καλα, ειδικα μια φορα στο τηλεφωνο υπηρχε καλη επικοινωνια και την ακουσα πολυ πιο χαλια απο μενα εξαιτιας του χωρισμου και μου εκανε εντυπωση, βεβαια αυτο ηταν πριν ενα μηνα...νιωθω περιεργα να την παρω τηλεφωνο ή να στειλω μηνυμα? αν τη πριζω? αν δε θελει? στη ττελικη μπορει να απανταει για να μη με κανει να νιωσω ασχημα επειδη δε χωρισαμε ουτε με τσακωμο ουτε τιποτα και ξερω οτι με αγαπαει και με νοιαζεται... δεν θα ναι περιεργο να μιλαμε συχνα? δε ξερω πραγματικα...

Ο χωρισμός κοστίζει, είτε είσαι αυτός που το αποφασίζει είτε όχι. Αν της έχεις δείξει ήδη ότι είσαι ανοιχτός σε μια επανασύνδεση, θα έλεγα να της αφήσεις χώρο και χρόνο και να πάρει αυτή την πρωτοβουλία σε περίπτωση που θέλει. Αν δεν έχεις κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις σου, να το κάνεις. Οι υπόλοιπες ενδιάμεσες καταστάσεις απλώς σε κρατάνε σε μια βασανιστική αναμονή. Τώρα θα μου πεις μιλάω εγώ που μετά από 2 χρόνια χωρισμού ακόμα στα αζήτητα είμαι. Τελικά, αυτή σε χώρισε ενώ εσύ είσαι φαντάρος; Πώς ακριβώς έγινε; Τηλεφωνικά ή από κοντά;