Χαιρετώ την ομάδα ,
Παίρνω την απόφαση να γράψω μια βιωματική εμπειρία να την μοιραστώ γιατί μπορεί και άλλα άτομα να περνάνε το ίδιο. Όλα ξεκίνησαν όταν ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι είμαι ομοφυλόφιλη. Είχα σχέση με μία κοπέλα και δεν μπορούσα να το κρύβω άλλο ήμουν μονίμως με έναν έντονο φόβο - άγχος. Έτσι μια μέρα μίλησα στην μητέρα μου της είπα τι συνέβη τι έχει γίνει με μενα. Δεν το πήρε καθόλου καλά εννοείται και το ανακοίνωσε στον πατέρα μου. Έτσι σαν αποτέλεσμα είχε να με κλείσουν στο σπίτι επί μήνες χωρίς να έχω καμία επαφή με τον έξω κόσμο. Τα χρόνια πέρασαν ζούσα ένα κολαστήριο μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Οι γονείς μου γινόντουσαν βίαιοι λεκτικά και σωματικά προς εμένα. Έτσι λοιπόν αποφάσισαν μέσα σε ένα βράδυ μετά από καυγά να με διώξουν από το σπίτι μια για πάντα. Δεν πρόλαβα να πάρω τίποτα μαζί μου ούτε ρούχα ούτε προσωπικά έγγραφα ούτε χρήματα. Ξεκίνησα από το μηδέν χωρίς τίποτα. Παραλίγο να μείνω άστεγη στην κυριολεξία. Έκανα απόπειρες να πάω απο το σπίτι να μιλήσουμε. Το μόνο που μου είπαν το παιδί μας έχει πεθάνει δεν έχουμε κόρη και μου έκλεισαν την πόρτα. Από τότε δεν έχω καμία επαφή μαζί τους δεν ξέρουν αν είμαι ζωντανή νεκρή. Καμιά φορά μπορεί να συναντηθούμε τυχαία στον δρόμο να δουν πόσο μεγάλωσα άλλαξα και αναρωτιέμαι μέσα μου θα νιωσουν κάτι? Έστω λίγη αγάπη συναισθήματα? Γιατί πραγματικά οι ίδιοι μου οι γονείς ήταν οι χειρότεροι εχθροί μου. Δεν με αποδέχτηκαν ποτε με έδιωξαν από το σπίτι απ' την ζωή τους. Σίγουρα έχω πληγές μέσα μου. Ευτυχώς με ψυχανάλυση με την βοήθεια φίλων και της σχέσης μου προσπαθούν να επουλωθούν. Κανένας άνθρωπος δεν αξίζει αυτή την ζωή να περάσει όλα αυτά τα βασανιστήρια λόγω μιας προτίμησης. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας :)
