Printable View
Γεια σας.επειτα από κάποιου εύλογου χρόνου προσπαθειών έμεινα έγκυος.Η χαρά δεν κράτησε πολύ γιατί διαπιστώθηκε Εξωμήτριος κυηση.Δεν ξέρω αν κάνω καλά που το γράφω εδώ.Ειμαι λυπημένη.Αφενος σκέφτομαι ότι δεν θα ξαναπιασω παιδάκι μιας που δεν έμεινα αμέσως έγκυος Κι από την άλλη έχασα την μια σάλπιγγα από την λαμπαροσκοπηση που υποβλήθηκα για να μην γίνει ρήξη εξωμητριου.Οποια οικογένεια έχει περάσει κάτι αντίστοιχο θα με βοηθούσε.Ευχαριστώ.
Σφίγγεται η καρδιά μου μόνο που το ακούω. Είναι πολύ σκληρό αυτό που περιγράφεις. Λυπάμαι πολύ.
Σου εύχομαι καλή ανάρρωση.
Ο γιατρός μου διαβεβαιώνει ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα και ότι πρέπει να αφεθώ και θα ρθει διότι εφόσον έμεινα μια φορά θα ξαναμεινω (βάση λογικης)
Σε τέτοιες περιπτώσεις ο γιατρός σου είναι καλύτερος και από 100 ψυχολόγους.
Αν σου λέει την αλήθεια και αν σου λεει τα πράγματα όπως έχουν, μη φοβάσαι.
Πήραν αρκετές γνώμες όλοι είχαν την ίδια.παντα πάμε βάση του τι γίνεται συνήθως. Φυσικά στη ζωή όλα παίζουν
Ένας μορφωμένος γιατρός εκτός από γνώσεις έχει και το τακτ να μιλήσει όπως πρέπει.
Αφού μπορείς να πιασεις παιδί είναι καλό. Και έπειτα τόσες θετικές εξελιξεις ακούμε καθημερινά με νέες μεθοδους κυησης και γονιμοποίησης.
Κουράγιο. Μακάρι όλα να πάνε καλά.
Ευχαριστώ πολυ
Να είσαι καλά! Καληνύχτα!
Γνωριζω κοπελα που της εδιναν 5% πιθανοτητα να μεινει εγκυος. Πολλα γυναικολογικα προβληματα. Στα 40 χωρις ορμονες απλα εμεινε. Δευτερον γυναικα μετα απο 2 αποβολες στα 23 της εμεινε την 3η. Ειναι απωλεια. Εχει πονο σωματικο μα κυριως ψυχολογικο. Σου ευχομαι με το καλο εκει που πλεον θα νιωθεις γαληνη με οτι και εαν συμβει να ελθει το μωρακι. Μη διστασεις να μιλησεις σε ψυχολογο αν ειναι δυσβασταχτο.
Ναι ξέρω και Γω περιστατικά.. αλλά σκέφτομαι πολύ πως Μήπως Εγώ δεν ανήκω σε αυτά τα χαρούμενα περιστατικα.ειμαι 29.Τι να πω στη ψυχολογο;ότι δεν την παλυεω;
Σαφως. Αν γεμισεις τον εαυτο σου ενοχες μεσω της συγκρισης " σιγα το προβλημα αλλοι βιωνουν χειροτερα κτλ" δε θα σου επιτρεψεις τη διαδικασια αντιμετωπισης του σοβαρου συμβαντος. Με την ηλικια θα σου ελεγα να μην το σκεφτεσαι... ειχα τον ιδιο τροπο σκεψης και πλεον τα 35 θεωρουνται καλη ηλικια κυησης. Το βιωσα αυτο. Ειμαι μια αγνωστη και ο,τι και να γραψω δεν εχει ιδιαιτερη βαρυτητα. Οταν φυγει το πλακωμα και με τον συντροφο σου απλα ενωνεστε τοτε ολα αυτα που τωρα ειναι πονος δακρυ στεναχωρια θα παρουν αλλη μορφη.
Απλώς αγχώνομαι γιατί προσπαθουσαμε 2 χρόνια οχι συνέχεια γιατί πέρσυ είχαμε κάποια θέματα και λέω ίσως έχω πρόβλημα σύλληψης αν και ο γιατρός γελάει όταν του το λέω.
Μπα, ξέρω πολλές κοπέλες μεγαλύτερες σε ηλικία, κάποιες και με ιστορικό με εξωμήτριο που μετά έκαναν παιδιά. Μην αγχώνεσαι και εμπιστέψου τον γιατρό σου.
Προσεύχομαι πολύ και έχω πίστη. Ντρέπομαι καμία φορά που λέω..."Εγω αυτό ηθελα"
Τι αυτο ηθελες;;; την εξωμητριο;; Ο παραγοντας αγχος οπως θα σου εχουν χιλλιο πει μπλοκαρει τη συλληψη. Πενθεις το μωρακι που δεν ηρθε. Οταν ξανα αισθανθεις ετοιμη αλλά γαληνεμενη με ο,τι και αν γινει οποιο μηνα δλδ και να γινει η συλληψη θα ειναι καλυτερα. Ευχομαι να μιλησεις σε αυτο σε πλαισιο ψυχοθεραπειας. Κακο δεν ειναι. Εκτος απο το σωμα μας πληγωνεται και η ψυχη μας.