Originally Posted by
Lanis
Τον γνώρισα μέσω εφαρμογής γνωριμιών.
Το πρώτο βράδυ, μιλήσαμε τηλεφωνικά επί ώρες, χωρίς να δούμε ο ένας τον άλλον. Την επομένη, έμαθε πως δε ζούμε στην ίδια πόλη, αλλά 1,5 ώρα μακριά περίπου. Του πρότεινα να διακόψουμε αν η απόσταση είναι γι'αυτόν πρόβλημα, αλλά είπε όχι. Κι έτσι, ξεκίνησε μια διαρκής επικοινωνία, μέσω τηλεφώνου και viber, να μαθαίνουμε αμφότεροι τα πάντα για τον άλλον, χωρίς όμως ο ένας να έχει δει τον άλλον. Φοβόταν να ξενερώσει, είπε, αν η οπτική εικόνα δεν ταίριαζε με αυτήν που το μυαλό του δημιουργούσε, και πόσο ονειρεύονταν να ειδωθούμε για πρώτη φορά σ'ένα ταξίδι έκπληξη, σε προκαθορισμένο σημείο, π.χ.ταδε του μήνα, αυτήν την ώρα, στον πύργο του Άιφελ. Κι εγώ να ενθουσιάζομαι με όσα μάθαινα γισ το πολυκύμαντο παρελθόν του, τον 3ψήφιο αριθμό ερωτικών συντρόφων, τις παλιές του εξαρτήσεις, τη νεανική του τρέλα. Δέκα χρόνια μικρότερός μου. Ενώ είχα σοβαρούς ενδοιασμούς, περίοδος γιορτών γαρ, και αισθάνθηκα να πιέζομαι απο το 'ή τώρα ή ποτέ' τελεσίγραφό του, οργάνωσα το ταξίδι στο εξωτερικό, έκλεισα εισιτήρια με διαφορετικές πτήσεις (για να μην ειδωθούμε και χαλάσει η έκπληξη), ρύθμισα κάθε λεπτομέρεια, όλα ιδίοις αναλώμασι και όντως γνωριστήκαμε κινηματογραφικά, δυο άγνωστοι στο τάδε σημείο, και περάσαμε λίγες όμορφες μέρες στο εξωτερικό, να γνωριζόμαστε, να τον σέβομαι, να μην τον αγγίζω αν και κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι και φυσικά να πληρώνω ΟΛΑ τα έξοδά μας, μου είχε ήδη από τις αρχικές μας επικοινωνίες ξεκαθαρίσει ότι η οικονομική του κατάσταση δεν είναι καλή και πως εφόσον θέλω και μπορώ (όπως του είχα ξεκάθαρα δηλώσει) το οικονομικό κομμάτι θα βαρύνει εμένα. Στο ταξίδι του έκανα πανάκριβα δώρα, γιατί χαίρονταν σαν παιδάκι και γιατί μου άρεσε να τον βλέπω έτσι. Τα δώρα ο ίδιος ζητούσε ή τουλάχιστον υπέβαλε σ'εμενα με τσαχπινιά και μαεστρία. Το τελευταίο και μόνο βράδυ υπήρξε σωματική επαφή.
Με την επιστροφή στην Ελλάδα, συνεχίστηκε η διαρκής επικοινωνία, και σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο πήγαινα στην πόλη του. Άτομο με ανασφάλειες για την εικόνα του αλλά με ένα 'εξωφρενικό' προφίλ χιλιάδων ακολούθων και 'προκλητικών' φωτογραφιών στο Ινσταγκραμ. Συχνά πυκνά να με τσιγκλάει για το τάδε τεκνό του Ινσταγκραμ, να σχολιάζει την εμφάνισή μου, να απαριθμεί εμπειρίες του. Θαμπωμένος, έκανα τα πάντα να μη τον χάσω, αν και όλη αυτή η συμπεριφορά πυροδοτούσε καυγάδες, καθώς ζήλευα την εμφάνιση, τις εμπειρίες και τη δυνατότητα να έχει όποιον θέλει, καυγάδες που έληγαν με δικές μου συγγνώμες κσι παρακάλια.
Κι έτσι συνεχίστηκε ένα 6μηνο ταξιδιών, δώρων, εστιατορίων, εκδρομών και άλλων κοστοβόρων γούστων του, για τα οποία ουδέποτε έβαλε το χέρι στην τσέπη. Ήμουν μαγεμένος αν όχι ερωτευμένος. Μιλούσαμε διαρκώς στο τηλέφωνο και παρά την απόσταση ήταν σα να περνούσαμε παρέα την καθημερινότητά μας. Η επικοινωνία μας μου φαίνονταν καλή και τρυφερή, κάναμε σχέδια για το μέλλον, ήθελε να γνωρίσει δικούς μου ανθρώπους, κι εγώ ανεβοκατέβαινα συχνά, γιατί ο ίδιος είχε δηλώσει πως τον καταπίεζε το σπίτι μου, έχρηζε ανακαίνισης. Ακόμα και αυθημερόν ταξίδια έκανα, προσφέροντάς του μια ζωή, που σύμφωνα με τις περιγραφές αλλά και την αντίληψή μου δεν είχε συνηθίσει να κάνει. Το έκανα, γιατί ήθελα να τον βλέπω χαρούμενο παρέχοντάς του ο,τι καλύτερο, καθώς πίστευα πως το άξιζε. Βέβαια, οι διαφωνίες και οι καυγάδες δεν έλειπαν, είχε προφανώς καταλάβει πως έχει το πάνω χέρι και πως έχω εξαρτηθεί απ'αυτόν, οπότε δεν είχε πρόβλημα να εκφράσει π.χ.τον θαυμασμό του για τον τάδε διαδικτυακό του φίλο ακόμα και να συγκρίνει το σώμα μου με εκείνο των πρώην του και να ζητήσει απο εμένα 'περισσότερη γυμναστική'. Δεν κώλωνε να γίνει εριστικός ή έστω να τραβήξει το τρολάρισμα ως εκεί που πιστεύω πως ήξερε ότι θα με πειράξει. Κι εγώ να παρακαλάω διαρκώς να μην τον χάσω.
Ώσπου, μετά από τηλεφωνική μας επικοινωνία στην οποία διαφωνήσαμε και στην οποία δεν φώναξα, αν και υπερασπίστηκα τη θέση μου έντονα, έλαβα μήνυμα με το οποίο ζητούσε 'διάλειμμα'. Πέντε μέρες αφού έλαβε ως δώρο γενεθλίων όχημα και ενώ φαίνονταν πως ήμαστε όμορφα και κάναμε σχεδια για το καλοκαίρι. Και τρεις περίπου εβδομάδες μετά το 'διάλειμμα', χωρίς να έχει υπάρξει επικοινωνία εκ μέρους του, μόνο εγώ προσπάθησα, έλαβα μήνυμα για τη λήξη. Παρακάλεσα να τον δω απο κοντά, μετά από επιμονή μου το δέχτηκε, οδήγησα μεσάνυχτα σαν τρελός, μα όσο κι αν έκλαψα, όσο κι αν του παραδόθηκα, όσο κι αν παρακάλεσα, είπε πως οι τσακωμοί τον κούρασαν και πως δε θέλει να ξαναμπεί σ'αυτή τη σχέση (στην οποία εγώ είχα μείνει αποκωδικοποιώντας το διάλειμμα ως τέτοιο και όχι ως λήξη).
Κι έτσι, έζησα ένα καλοκαίρι σα φάντασμα, με ψυχική κατάρρευση, ένα βήμα πριν τη φαρμακευτική αγωγή, με αϋπνίες, κλάματα, τσακωμούς με τους δικούς μου ανθρώπους, εξαφάνιση της σεξουαλικής διάθεσης, πλήρη παραίτηση, ενώ εκείνος συνέχιζε τη ζωή του με διακοπές, βόλτες, διασκέδαση (όπως -αραιά και πού- έβλεπα στα social media) και, προφάνως πολύ σεξ (παλιά του τέχνη...).
Τρεις μήνες μετά εξακολουθώ να τον σκέφτομαι και να υποφέρω 24/7, αν κι έχω αρχίσει να γίνομαι λιγάκι πιο λειτουργικός, ωστόσο δεν είμαι ο άνθρωπος που ήμουν.
Δεν αντέχω να συνεχίζω έτσι, να ζηλεύω που προχωρά χωρίς εμένα, να αισθάνομαι μόνος και εξαπατημένος, να 'φεύγω' από τη ζωή.
Οι φιλοι μου μού στάθηκαν εξαιρετικά κι ακόμα με βοηθούν όσο μπορούν, αλλά ούτε οι απόψεις τους για το πορνικό της φύσης και του χαρακτήρα του με βοηθούν να ξεκολλήσω.
Ένιωθα τρυφερά μαζι του και τώρα φοβάμαι πως δε θα είμαι ξανά ο ίδιος.
Έχω τελματώσει, ΠΩΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ;
