ΑΓΧΟΣ ΑΓΧΟΣ ΑΓΧΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣ

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΞΕΚΙΝΑΩ ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ...Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ...ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ ΗΜΟΥΝ ΑΓΧΩΔΗΣ ΓΥΡΟ ΣΤΑ 24 ΕΜΦΑΝΙΣΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΟΛΛΙΤΙΔΑ ΕΑΝ ΕΧΕΤΕ ΑΚΟΥΣΤΑ...ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ...ΚΑΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ..ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΛΑ..ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΑΝΤΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ...2006 ΛΟΓΩ ΠΙΕΣΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΥ ΑΓΧΟΥΣ ΕΜΦΑΝΙΖΩ ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΩΜΑ ...ΠΑΙΡΝΩ ΑΝΤΙΣΤΑΜΙΝΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΝΑΩ...ΓΙΝΟΜΑΙ ΚΑΛΑ..ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΟΜΩΣ 2008...ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΟΒΟΛΗ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΠΑΘΑΙΝΩ ΞΑΝΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ..ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ..ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ...ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ..ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΥΚΛΟ ..ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΑ EFFEXOR XR 75MG ΒΛΕΠΩ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΟΚ?????ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΟΧΙ ΚΑΛΑ ...ΜΟΝΟ ΒΕΛΤΙΩΣΗ...ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ ΜΟΥ...ΜΟΥΔΙΑΣΜΑΤΑ ,ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΕΣ,ΚΟΜΠΟΣ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ,ΣΤΟΝ ΑΥΧΕΝΑ ,ΣΤΟ ΑΥΤΙ,ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ.....ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ...ΤΑ ΕΧΩ ΝΙΩΣΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ..ΜΕ ΤΗΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΕΧΩ ΔΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ (ΜΗΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΗ) ΑΛΛΑ...ΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΩ ΤΕΛΕΙΩΣ..ΘΑ ΓΙΝΩ ΠΟΤΕ ΚΑΛΑ...ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΘΕΛΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΝ? ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ..ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ...ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ?????????????

Καλως το κοριτσι μας!wellcome to the club!
Φυσικα και δεν ειναι υπερβολες ολα αυτα που αναφερεις.Αυτα και αλλα τοσα εχω παθει!Μεχρι και νευρικη ανορεξια,που μια ζωη ετρωγα και τρωω σαν γουρουνα.Το υπομονη-κουραγιο-ψυχραιμια,το εχεις ακουσει?Ερχεται γαντι στην περιπτωση μας!Ηδη αρχεσαι να αισθανεσαι καλυτερα,οπως λες.αλλα μην βιαζεσαι.σκεψου πως ησουν πριν λιγο καιρο!
ποτε θα το ξεπερασεις?αυτο εξαρταται απο εσενα την ιδια.ενταξει,τα φαρμακα βοηθουν πολυ και οσο περναει ο καιρος θα αισθανεσαι ακομη καλυτερα.αλλα με τον εαυτο σου πως τα πας?εκει ειναι που χρειαζομαστε δουλεια εμεις!αυτοπεποιθηση,προσωπ ικη ζωη,ενοχες για το τιποτα?γιατι ολα αυτα τα ψυχοσωματικα σιγουρα δεν ερχονται μονο απο φορτο εργασιας!με τον-την ψυχιατρο σου συζητατε?τι σου προτεινει?
Τα χαπακια καλα ειναι αλλα πρεπει να αρχισεις να προσεχεις τη silia .τα θελω της!
Η φαρμακευτικη αγωγη (αντικαταθληπτικα ειναι?)απο αυτα που γνωριζω,το λιγοτερο που κραταει ειναι γυρω στο εξαμηνο!Απο εσενα εξαρταται!Θες να δουλεψεις και να βοηθησεις τη silia?H θα διαιωνιζεις την κατασταση(οπως κανω
εγω)με τα χαπακια!
Να προσεχεις τη silia!και ο,τι αλλο θες να ρωτησεις και μπορω να βοηθησω,ειμαι εδω!

Quote:

---

Originally posted by lenapiatsa


(οπως κανω
εγω)με τα χαπακια!

---

χμμμ και εσυ γιατι το κανεις???
αφελης ερωτηση κανω...

χμμμ και εσυ γιατι το κανεις???
αφελης ερωτηση κανω.
γιατι το κανεις και εσυ!?!
χρονια τωρα,εχω μαθει να προσεχω ολους τους αλλους εκτος απο εμενα.οποτε θυμαμαι ,χαιρομαι!κι αυτο γινεται πολυ σπανια.γι αυτο και τα χαπακια.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ..ΛΕΝΑ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..ΤΟ ΟΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ..ΤΟ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΙΣΩ..ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ..ΛΕΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΣΗ...ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΟΜΩΣ ΠΟΥ Η ΕΛΠΙΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ..ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΖΩΗ..ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΩΓΕΛΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ..ΜΙΑ ΑΦΟΡΜΗ...ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΔΑ ΜΩΡΑΚΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ..ΟΤΙ ΔΕ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ...ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ?????ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΝ ΓΙΕΝΝΙΕΤΑΙ...ΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΔΕΝ ΧΑΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ..ΕΓΩ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ..ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ,ΔΥΝΑΤΗ...ΤΩΡΑ ΞΥΠΝΑΩ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΒΑΖΩ ΤΟ ΑΝΙΧΝΕΥΤΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟ..ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΠΟΝΑΕΙ Ο ΑΥΧΕΝΑΣ ,ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ...ΕΝΑ ΡΑΝΤΑΡ...ΣΑΝ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΖΗΤΑΩ ..ΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΜΩΡΙΑ..ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ?ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΦΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΩ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΥΡΡΑΝΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΛΑΙΩ..????ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ?????

Quote:

---

Originally posted by SILIA
ΚΑΛΗΜΕΡΑ..ΛΕΝΑ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..ΤΟ ΟΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ..ΤΟ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΙΣΩ..ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΛΕΩ ΟΤΙ ΘΑ ΒΡΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ..ΛΕΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΕΜΠΟΔΙΣΗ...ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΟΜΩΣ ΠΟΥ Η ΕΛΠΙΔΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ..ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΜΟΥ ΖΩΗ..ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΩΓΕΛΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ..ΜΙΑ ΑΦΟΡΜΗ...ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΔΑ ΜΩΡΑΚΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ..ΟΤΙ ΔΕ ΣΕ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ ΛΕΩ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ...ΠΩΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ?????ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΝ ΓΙΕΝΝΙΕΤΑΙ...ΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΔΕΝ ΧΑΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ..ΕΓΩ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΑΛΙΑ..ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ,ΔΥΝΑΤΗ...ΤΩΡΑ ΞΥΠΝΑΩ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΒΑΖΩ ΤΟ ΑΝΙΧΝΕΥΤΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΟΥ ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΤΟ ΠΟΔΙ ΜΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΝΑ ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟ..ΝΑ ΔΩ ΑΝ ΠΟΝΑΕΙ Ο ΑΥΧΕΝΑΣ ,ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ...ΕΝΑ ΡΑΝΤΑΡ...ΣΑΝ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΝΑ ΤΑ ΖΗΤΑΩ ..ΣΑΝ ΑΠΟ ΤΙΜΩΡΙΑ..ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ?ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΑΦΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΩ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΤΥΡΡΑΝΑΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ...ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΛΑΙΩ..????ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑΤΙ?????

---

Silia καλησπέρα,
αν θέλεις τη δική μου άποψη, έχω να σου πω τα εξής.
Σίγουρα μία αποβολή είναι κάτι που στοιχίζει. Με εμάς τους αγχοκαταθλιπτικούς, η λύπη δεν περιορίζεται στο υγειές συναίσθημα που θα βίωνε ένας \"normal\" άνθρωπος. Γιατί περί υγειούς συναισθήματος πρόκειται. Σε άτομα σαν και εμάς μία αγχώδης κατάσταση παίρνει τέτοιες διαστάσεις που μας γονατίζει.
10 χρόνια παλεύω με τους πανικούς και την κατάθλιψη. Αυτό που βρήκα ότι μου φταίει είναι οι σκέψεις που προκαλούν το συναίσθημα που με τη σειρά του προκαλεί πανικό ή κατάθλιψη. Πώς όμως να αλλάξω τρόπο σκέψης;Το χάπι θα βοηθήσει και αν σου ταιριάξει απόλυτα ίσως να νιώσεις καλύτερα από ποτέ στη ζωή σου. Αλλά ο μηχανισμός του άγχους και της θλίψης έχει πλέον ενεργοποιηθεί. Κόβεις τα χάπια αλλά με την πρώτη στραβή πάλι στο λάκκο. Ο doc που με έσωσε την πρώτη φορά από τις κρίσεις πανικού, μου είπε όταν τον επισκέφτηκα μετά από τη 2η κατραπακιά μου. \"Τα χάπια δεν δίνουν ριζικό αποτέλεσμα, βρες ψυχοθεραπευτή\". Και έτσι κι έκανα. Ριζικά το πρόβλημά μου δε λύθηκε, αλλά μπορώ πλέον και το ελέγχω τις περισσότερες φορές. Κατάλαβα ότι όλα ξεκινούν από τις σκέψεις μας και πρέπει να εκπαιδευτούμε ώστε να αναλύουμε το ερέθισμα που μας τσακίζει με βάση την κοινή αντικειμενική λογική. Θέλει βοήθεια και υποστήριξη αλλά κυρίως θέληση να το πολεμήσεις. Κάποτε έπιασα πάτο, σκεφτόμουνα ότι δεν ήθελα ζωή με τόσο πόνο. 28 χρονών παιδί έπαιρνα χάπι για την πίεση, χάπι για την κατάθλιψη, χάπι για τις ημικρανίες, χάπι για να κοιμηθώ. Μετά από 3 μήνες ψυχοθεραπειών άρχισε η σκέψη μου να καθαρίζει. Μην αφήσεις τις σκέψεις σου να σε καταβάλλουν, ψάξε βοήθεια, βρες ένα καλό ψυχοθεραπευτή. Αυτός θα σου δείξει τον τρόπο ώστε ΕΣΥ να κάνεις τον εαυτό σου να βγει από το αδιέξοδο.
Να είσαι καλά!

Quote:

---

Originally posted by lenapiatsa
γιατι το κανεις και εσυ!?!
χρονια τωρα,εχω μαθει να προσεχω ολους τους αλλους εκτος απο εμενα.οποτε θυμαμαι ,χαιρομαι!κι αυτο γινεται πολυ σπανια.γι αυτο και τα χαπακια.

---

εγω καλη μου, περα απο ντεπον (και αυτο ισως οχι) αποφευγω να βαλω ουσιες μεσα μου.

Ισως θα επρεπε να το δεις αλλιως σχετικα με την προσοχη του εαυτου σου....

ΤΑΣΟ 75 ΝΑ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΟΤΙ ΠΕΡΑΣΑ ΜΙΑ ΑΡΚΕΤΑ ΕΛΑΦΡΥΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΕΦΥΓΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ..ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΗ ΠΑΝΤΑ ΗΜΟΥΝ ΜΕΣ ΤΗΝ ΤΡΕΛΗ ΧΑΡΑ..ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΕΘΗΚΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΓΟΝΑΤΙΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ..ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΤΑ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ,ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΑ,ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΟ ΑΓΧΟΣ,ΕΧΩ ΒΓΑΛΕΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΣΑ ΒΑΘΕΙΑ ΣΤΟ ΕΓΩ ΜΟΥ ..ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΠΑΩ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗ..ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ..ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΜΟΥ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΕΧΩ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΑ ΕΧΩ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΜΟΥ..ΨΑΧΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΥΣΗ..ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ...

Πέρισυ περνούσα κ γω πάρα πολύ δύσκολα λόγω άγχους που ουσιαστικά εγώ προκαλούσα στον εαυτό μου. Αυτό που θέλω μόνο να πω είναι πως και 30 γιατροί να πέσουν ΄πάνω σε κάποιον άνθρωπο, αν αυτός δεν το πάρει απόφαση ότι πρέπει να διορθώσει κάτι, για τυον ίδιο και όχι για τους άλλους, τότε τπτ δε μπορεί να γίνει. Επίσης πιστεύω πως τα φάρμακα δεν κάνουν κανένα καλά, απλώς μετριάζουν τα όποια συμπτώματα του άγχους. Για μένα αυτό είνια καταστροφικό, γιατί ουσιαστικά αποφεύγεις να αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο το πρόβλημα. Give yourself a break, που λένε και οι αγγλόφωνοι, κάνε αυτό που θες και μη λογαριάζεις απόψεις και αντιδράσεις, εφόσον βέβαια κινέίσαι σε νομοταγή πλαίσια:P

Αν τα βάμαμε μόνοι μας στο κεφάλι μας, μόνοι μας πρέπει και να τα βγάλουμε. Η ψυχοθεραπεία απλώς θα σου δώσει τις σωστές κατευθύνσεις για το τι κάνεις λάθος, σύμφωνα με το είναι σου. Αποδέξου το άγχος και άκου το, τι σου λέει. Όταν αγχώνεσαι, αναρωτήσου:\" Οκ, αγχώθηκα, αλλά γιατί??\" Είμαι βέβαιος πως στις 9/10 φορές ο λόγος θα σου φανεί αστείος. Με τον καιρό και την πρακτική αυτή, εγώ μπορώ να πω πως εκεί που ντρεπόμουν να μιλήσω στο θυροτηλέφωνο, σήμερα βγαίνω και μιλάω σε ακροατήρια εκατονταδων ανθρώπων, και λέω αυτό που θέλω. Αγχώνομαι ακόμα και τώρα, αλλά δε το αφήνω να με καπελώσει.

ΥΓ Επειδή λογγάρω στη σελίδα μετά από καιρό, δράττομαι της ευκαιρίας να πω ευχαριστώ σε όσους με προσωπικά μηνύματα με εμψύχωσαν και με βοήθησαν, όπως και να ζητήσω συγγνήμη από σε όποιον δεν απάντησα, καθώς είχα παραμελίσει τελείως αυτό το σάιτ. Καλή ζωή;)

ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΛΕΣ ΟΜΩΣ..ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΑΣ ΜΕ ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΛΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΥΝΟΝΟΝΤΑΙ,,ΟΤΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΕΝΑ ΣΟΥ ΠΟΔΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΜΟ,,ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ..ΟΤΑΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ..ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ????ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ(ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ) ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΜΕΤΡΙΑΣΕΙ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΙ ΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΟΝΟ..ΕΙΤΕ ΝΑ ΚΥΛΙΣΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ..

ναι, εννοείται, δεν λέω σε κανένα κόψε την φαρμακευτική σου αγωγή... απλώς αντιτίθεμαι στους γιατρους και τους ασθενείς που με το πρώτο ραντεβού συνταγογραφούν ή ζητούν φάρμακα. Σίγουρα τα συμπτώματα, η έντασή τους και το πως κανείς τα βιώνει είναι υποκειμενικά, το ζήτημα είναι να αρχίσει κανείς να προσπαθεί να αντιληφθεί, πότε ξεκινάει ένα σύμπτωμα, πότε εντείνεται, πόσο διαρκεί και πως νιώθει γι αυτό. δλδ λες πως νομίζεις πως είναι το ένα μέλος σου αδύναμο, τι σκέφτεσαι κείνη την ώρα, πόσο αδύναμο, τι προηγήθηκε για να το αισθανθείς αδύναμο και πως το αντιμετωπίζεις? Λες αχ είναι αδύναμο, είμαι κουρέλι και δε μπορώ να πάρω τα πόδια μου ή λες το \"νομίζω\" αδύνατο, δεν είναι αδύναμο και για να το πιστέψεις ρίξε κ μια κλωτσιά σε κάτι ακίνδυνο να το πιστέψεις.

Δεν πάω να το παίξω έξυπνος, παντοδύναμος ή ψυχίατρος, απλώς επειδή πιστεύω πια πως έχω ξεπεράσει τη δυσλειτουργικότητα που με σάπιζε κυριολεκτικά, και επειδή την ξεπέρασα απλώς με θετική σκέψη και δυο μήνες ψυχοθεραπεία, σου λέω πως το μεγάλο όπλο είνια η σκέψη. Εγώ πάντα έλεγα στον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω τα πάντα κλπκλπ, αλλά όταν αγχωνόμουν και δε γίνονταν, τότε τα βαζα με μένα, τσαντιζόμουν με τον εαυτό μου. Ήμουν ουσιαστικά ένας άνθρωπος με σπασμένο πόδι που με πίεζα να τρέξω με γύψο. Μπορόυμε τα πάντα, απλώς πρέπει να καταλάβουμε ότι είμαστε άνθρωποι, και πως με το ζόρι δεν καταφέρνουμε τπτ, και πως στο λάθος, στην κακοτυχία και στην αρρώστεια έχουμε δικαίωμα όλοι. Μη ζορίζεις τον εαυτό σου να γίνει καλά και μην ψάχνεις τις απαντήσεις από άλλους. Μόνη σου, με τη βοήθεια της ψυχοθεραπείας και με υπομονή, πιστη στον εαυτό σου, και κρατωντας του χαλαρά τα γκέμια, θα γίνει αυτή που είσαι πραγματικά, και στο εύχομαι

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ..ΣΩΣΤΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ..
ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ,ΘΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΗ! ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΗΣΟΥΝ ΧΑΛΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ???? ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΧΕΣ??? ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΓΙΝΟΜΑΙ ΑΔΙΑΚΡΙΤΗ! ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΑΠΑΝΤΑΣ..

Από παιδί εγώ ήμουν \" ενήλικας\" . Δλδ σκεφτόμουν πάντα πολύ πιο ώριμα από την ηλικία μου. Επίσης, από γονείς είχα μια έμμεση πίεση να εκπληρώσω τις προσδοκίες τους ως ένας καλός μαθητής που ήμουν κλπ, και πάντα έμπαινα σε σύγριση με τον αδερφό μου που με περνά 8 χρόνια αλλά συμπεριφορικά, είναι 8 χρόνια μικρότερος. Εν ολίγοις ότι έκανα το κανα για τους άλλους, ώσπου όντας τελειομανής, χωρίς να ξέρω τι πάει να πει αποτυχία, μπαίνω πολυτεχνείο και βλέποντας αρχικά πως δεν είναι αυτό που περίμενα αποτύγχανα κατα συρροή... Ε, δεν ήθελα και πολύ, να τα αγχη, να οι πανικοί, να η κατάθλιψη... ¨ωσπου βρήκα αργότερα την πηγή του κακού και είπα στο διάολο όλοι και τα πάντα, θα κάνω αυτό που θέλω και ας μη κοκορεύεστε στους συγγενείς.. ΄Βρήκα ένα επιστημονικό πεδίο που με ενδιέφερε, κάνω μεταπτυχιακό στα θέματα διοίκησης προσωπικού και λαμβάνω σεμινάρια personal training, με σκοπό να μπορώ να κρατάω τις ισορροπίες στη ζωή μου αλλά και δοθείσης της ευκαιρίας να μπορώ να βοηθήσω ανθρώπους που βρίσκονται σε σύγχυση.
Ακόμα το ξεπερνάω, δεν είμαι 100% αυτός που θέλω να μαι, αλλά σίγουρα λειτουργώ πολύ καλύτερα και από μη πάσχοντες. 3 χρόνια περίπου ήμουν άσχημα, με κάποιους μήνες ιδιαίτερα δύσκολους

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΕΙΣΑΙ ΑΡΚΕΤΑ ΔΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΤΕΛΙΚΑ..ΠΗΡΕΣ ΚΑΠΟΙΑ ΑΓΩΓΗ? Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ..? ΑΠΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΠΑΝΤΩΣ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟ ΕΧΩ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ..ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΕΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ..ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!! ΝΑ ΑΝΠΝΕΥΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΜΟΥ ΑΕΡΑ..ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ..ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΕΧΩ ΟΜΩΣ ΠΕΙΣΜΑ..ΕΧΩ ΘΕΛΗΣΗ..ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙ..Η ΖΩΗ ΜΟΥ..ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ.. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΠΟΝΑΝΕ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΦΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΖΩΗΣ...ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΟΥ..

Μόνο ψυχοθεραπεία, αν και χρειαζόμουν φάρμακα, αυτα τα πήρα σε μια περίπτωση για την κατάθλιψη και για βδομάδα ή δυο βδομάδες. Βρες ένα ψυχοθεραπευτή, με τον οποί να μπορείς να μιλάς άνετα ακόμα και γι αυτά που δε μιλάς στον εαυτό σου τον ίδιο. Είμαι σίγουρος πως με υπομονή και δουλειά θα κάνεις αυτό που θες, αλλά μην περιμένεις το φλεβάργη για να ενεργοποιηθείς. Από σήμερα, βρες κάτι, μικρό, εύκολο και βατό για να εκπληρώσεις αύριο και να νιώσεις μια μικρή νίκη. Προγραμματίσου, έτσι ώστε καθημερινά να κάνεις μικρές νίκες. Και σε λίγο καιρό θα δεις πόσο μεγάλες και καθημερινές νίκες θα καταφέρνεις.;)