Καλησπέρα σας. Είμαι καινούργιο μέλος στο site αυτό. Απόγευμα Πέμπτης λοιπόν, μια κοπέλα 22 χρονών, φοιτήτρια του τμήματος Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο της πόλης της και μένω με τους γονείς μου. Νομίζω το θέμα που θα γράψω , ταιριάζει σε αυτό το forum. Δεν ήξερα που να τα πω , με ποιον να τα μοιραστώ. Πάντοτε είχα πρόβλημα με το να κάνω παρέες και φιλίες. Για την ακρίβεια, αυτή τη στιγμή που πληκτρολογώ πάνω από τον υπολογιστή μου, δεν έχω καμία φίλη, καμία παρέα. Μόνο τους λεγόμενους γνωστούς , που τους βλέπεις στον δρόμο και λένε το γνωστό "Τι κάνεις; Καλά; ". Είμαι γενικά κοινωνική και ευγενική, αρκετά ευαίσθητη, με ενδιέφερε να γνωρίσω καινούργους χαρακτήρες, να βρω ανθρώπους που μπορώ να συνάψω μια ουσιαστική και ποιοτική φιλία μαζί τους, πέρα από έναν καφέ και ένα κοτσομπολιό. Πέρασαν πολλά άτομα από τη ζωή μου, αγόρια , κορίτσια. Είχα κολλητές. Είχα κολλητούς. Αποδείχθηκαν ψεύτικα όλα. Έκανα παρέα με άτομα τα οποία δεν ταίριαζα. Απλά ξεγελούσα τον εαυτό μου ότι είχα φίλες, για να μην δω τη πραγματικότητα, ότι ήμουν μόνη. Οι " φιλίες " που έκανα τα εφηβικά μου χρόνια, καθώς και τα φοιτητικά, ήταν επιφανειακές και περαστικές. Φταίει η ηλικία αυτή; Με ήθελαν μόνο για το συμφέρον τους, με είχαν δεδομένη, όταν είχαν προβλήματα και ήθελαν κάπου να τα πουν, ξαφνικά χτυπούσε το τηλέφωνο μου. Μετά από μέρες και βδομάδες σιωπής, άκουσα τον ήχο κλήσης μου. Ξαφνικά θυμούνταν ότι έχουν καιρό να με δουν και "έχουν να μου πουν". Όταν δεν είχαν με κάποιον να βγουν, όταν τους έπιανε η βαρεμάρα, ξαφνικά έβλεπα μύνημα στο κινητό μου "που είσαι; Χαθήκαμε! ". Φίλες οι οποίες πισώπλατα μιλούσαν άσχημα για μένα, μου έλεγαν ψέματα, με παρατούσαν μόλις έμπαιναν σε σχέση. Παρόλα αυτά εγώ δενόμουν , ήμουν πάντα δίπλα τους, χαιρόμουν με τις χαρές τους, λυπόμουν με τις στεναχώριες τους. Κάποιες φορές ήμουν κολλημένη πάνω τους, όμως δεν ήμουν καθόλου καταπιεστική. Τώρα πλέον δεν έχω τι να πω με τους ανθρώπους. Δεν έχω όρεξη πια να προσπαθήσω να γνωρίσω κάποια / κάποιον. Παρόλα αυτά δίνω ευκαιρίες με μια επιφύλαξη και καχυποψία, δεν σνομπάρω. Τη περίμενα αλλιώς τη φοιτητική μου ζωή. Ήλπιζα ότι θα γνωρίσω κόσμο. Τίποτα. Έλεγα εγώ φταίω, δε μπορεί, κάτι κάνω λάθος. Σίγουρα πολλοί άνθρωποι νιώθουν μόνοι και έχουν περάσει τα ίδια με μένα, πολύ αργότερα στη ζωή τους βρήκαν πραγματικές φιλίες. Είμαι ακόμα μικρή ηλικιακά για να απογοητεύομαι. Έχω έρθει πολλές φορές σε δύσκολη θέση, όταν κάθομαι μόνη μου μες στο αμφιθέατρο, τα σ/κ που τόσα άτομα βγαίνουν για μια βόλτα, για ένα ποτό να ξεσκάσουν, τα καλοκαίρια που κανονίζουν μαζί διακοπές, η δική μου παρέα είναι η μουσική, οι σειρές κτλ. Έκανα παρέα με τη κατά 6 χρόνια μικρότερη αδερφή μου, καλά περνούσαμε αλλά ήταν σε άλλη φάση στη ζωή της και είχε δικές της παρέες. Ωστόσο περνάει τα ίδια ακριβώς σε θέματα φιλίας και παρέας. Τι συμβαίνει; Δεν αξίζω να κάνω φιλίες; Δεν εξαρτώμαι από αυτές αλλά σίγουρα η ζωή γίνεται καλύτερη με καλούς φίλους. Μερικές φορές με πιάνουν οι ανασφάλειες μου, καθώς έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση και νιώθω ότι είμαι αρκετά βαρετός άνθρωπος, μίζερος , καθόλου ενδιαφέρων χαρακτήρας, με καθόλου χιούμορ. Σίγουρα δεν μπορώ να αρέσω σε όλους και να ταιριάζω με όλους. Κάποιες φορές έκανα υπομονή και ανεχόμουν πολλά πράγματα για να μην χάσω τις παρέες μου. Έψαχνα απλά λίγη αγάπη, λίγο ενδιαφέρον γιατί από την οικογένεια μου δε το πήρα ποτέ, είχα δύο γονείς συντηριτικούς, καταπιεστικούς, επικριτικούς με καθόλου κατανοήση. Έψαχνα ανθρώπους να κάνουμε τρέλες μαζί, να μπαίνουμε σε περιπέτειες, να πειραζόμαστε, να γελάμε με τη ψυχή μας, να ζήσω λίγο την ηλικία μου. Γιατί είναι τόσο δύσκολο αυτό; Ζητάω πολλά; Πάντα ζήλευα, με την καλή έννοια, τους ανθρώπους που έχουν αληθινές φιλίες, σπάνιο πλέον στην εποχή μας να βρεις κάτι τέτοιο. Η μάνα μου πάντα έλεγε, δεν υπάρχουν φιλίες, μόνο κοινά συμφέροντα, και κάποτε είχα πέσει στην παγίδα της αυτοεκπληρούμενης προφητείας τόσες φορές που το άκουγα, το έκανα δικό μου πιστεύω. Το διόρθωσα πλέον. Ευχαριστώ για όσους το διάβασαν. Θα μου άρεσε να διαβάσω και τις δικές σας εμπειρίες , καθώς και τη γνώμη σας. Γιατί ο θεσμός της φιλίας περνάει τόσο μεγάλη κρίση;
