Αυτοβοήθεια για όλους

Καλοκαίρι 2008...μετά απο πολλές ώρες δουλειάς καθημερινά, προβλήματα με τους γονείς μου στο πατρικό μου (τότε) σπίτι, μια έντονη και σοβαρή σχέση με την κοπέλα που τελικά αρραβωνιαστήκαμε...αποφασί� �ω να πάω διακοπες για επτά ημέρες..λες και θα γύρναγα το διακόπτη και απλά θα τελείωναν όλα! Εγώ και η αρραβωνιαστικιά μου..
Οι κρίσεις πανικού ήρθαν απο την πρώτη μέρα κιόλας..μαζί με όλα τα γνωστά συμπτώματα, έρχονται οι φοβίες για το ταξίδι, για την απομάκρυνση απο οικείους χώρους, οι ασθενοφοβία, η ανασφάλεια. Δεν λέω τίποτα..στην Κ. Πιστεύω ότι όλα είναι στο μυαλό μου..δεν έχω καταλάβει τι μου συμβαίνει. Νομίζω ότι απλά χρειάζομαι χαλάρωση!
Οι διακοπές μου πήγανε χάλια, αντί να καταφέρω να χαλαρώσω, τα διέλυσα όλα! Κλάμματα σε ανεξήγητες στιγμές, βραδινός τρόμος στα καλά καθούμενα, επαναλαμβανόμενες κρίσεις...αίσθηση ότι σίγουρα τρελαίνομαι!! Η Κ. είχε βρεθεί σε μια κατάσταση απελπισίας μην μπορώντας να με βοηθήσει.
Επιστρέφοντας πίσω στον τόπο μου αποφασίζω να αλλάξω τρόπο ζωής. Φεύγω απο το πατρικό μου σπίτι, νοικιάζω μαζί με την Κ. ένα δυαράκι και προσπαθούμε να χαλαρώσουμε και να κάνουμε την ζωή μας. Οι κρίσεις όμως συνεχίζουν. Αρχίζω τς απανωτές εξετάσεις...θυροειδής, καρδιά, νεφρά, αιματολογικές..μέχρι και τον προστάτη μου εξέτασαν! Έλεος!
Τελικά αποφασίζω να απευθυνθώ σε έναν ψυχολόγο, όπου συνειδητοποιώ μετά απο πολύ "μπλα μπλα" ότι είμαι και εγώ ακόμη ένας άνθρωπος με γενικευμένη διαταραχή άγχους!
Ποιος? Εγώ! Που πάντα ήμουνα χαλαρός, που δεν με ένοιαζε τίποτα..ο θυμός να το αλλάξω αυτό όμως έφερνε ακόμα περισσότερο άγχος. Έφτασα στο σημείο να ξυπνάω καθημερινά και μην μπορώντας να συνεχίσω την ημέρα μου φυσιολογικά να σκέφτομαι συνεχώς : Τι μου συμβαίνει, θα το έχω αυτό πάντα, θα τρελαθώ, θα καταρεύσσω..
Ως αποτέλεσμα δεν αργεί να έρθει και η κατάθλιψη!! Οι μεγαλύτεροι φόβοι μου πια είναι μπροστά μου! Εγω?? Να έχω ψυχολογικά προβλήματα? Γιατί εγω?? Σχεδόν έφτασα σε αυτοκτονικές τάσεις..ντρέπομαι και μόνο που το λέω! Με την ψυχοθεραπεία καταφέρνω να το αποδεχθώ. Ξέρεις κάτι? Δεν είμαι καλά έλεγα, αλλά θα τα τελειώσω όλα μόνος μου...όπως άρχισαν!
Οι ψυχοθεραπευτές μου είναι κατά των φαρμάκων. Επειδή επέμενα τελικά μου γράφουν φυτικά βοηθηματα και Bespar μήπως και ηρεμήσω. Τα φάρμακα είναι στο ντουλάπι μου δεύτερη εβδομάδα και δεν τα έχω ακουμπησει ακόμα! Εχω διαβάσει πεντακόσιες φορές τις παρενέργειες και τις ενδείξεις αλλά ακόμα δεν τα έχω ακουμπήσει. Και δεν είναι φόβος εξάρτησης ή οτιδήποτε άλλο..
Όλοι μας κρύβουμε μέσα μας τρομερά ποσά ενέργειας και δύναμης! Αποφασίζω να μην φαρμακωθώ γιατί αποφασίζω να ζήσω!!! Δεν θέλω να βάλω τον οργανισμό μου σε κατάσταση αναστολής, πιστεύω ότι αυτό που ζω είναι μια δοκιμασία...και θα περάσει. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε όλοι που πάσχουμε απο αυτην την ασθένεια, ότι τα μεγαλύτερα βήματα για να την ξεπεράσουμε τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί, δεν υπάρχει μαγικό χάπι!
Την διαταραχή άγχους δεν την έχω εξαφανίσει τελείως ακόμα. Και τώρα που γράφω τα χερια μου τρέμουν, καθώς στρεσσάρομαι να πω αυτά που θέλω σωστα! Είναι πολύ περίεργα τα παιχνίδια που μας παίζει το μυαλό, αλλά εμείς είμαστε οι κυρίαρχοι. ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το αντιμετωπίσουμε.
Μετά απο έξι μήνες συνεχόμενων πανικών, που όλοι ξέρετε τι σημαίνουν, δεν έχω αγγίξει φάρμακα εκτός απο κανένα χαμομήλι. Προσπαθώ όμως συνεχώς να χαλαρώνω, ακόμα και αν με κουράζει, επιλέγω τις καλές παρέες, το καλό φαγητό (αν και με το ζόρι τις περισσότερες φορές), την άθληση και την κίνηση, τις τέχνες, το διάβασμα. Έχω καταφέρει να αποβάλλω πολλά απο μέσα μου..βλέπω πια ότι υπάρχει φως στο τούνελ αν και μπορεί να είναι μακριά ακόμα..επιλέγω να ΖΩ!
Σε όλους εσάς εκεί έξω που περνάτε τα ίδια και ξέρω πόσο δύσκολο είναι, σας λέω ότι μπορείτε να τα καταφέρετε, χωρίς φάρμακα! Αρκεί να συνηδητοποιήσετε! Πλέον θεωρώ ευλογία ότι περνάω απο μια τέτοια δοκιμασία, όταν τελειώσει -και θα τελιώσει- δεν θα φοβάμαι πια, θα είμαι πιο δυνατός, θα μπορώ να σκέφτομαι πιο απλά και να απολαμβάνω αυτά που μου δίνει η ζωή. Σταθείτε στο ύψος σας, με οποιοδήποτε αντίτιμο. Πηγαίνετε και σε καμμιά εκκλησία, προσευχηθείτε! Εναλλακτικά δοκιμάστε να αυτοσυγκεντρωθείτε. Βρείτε αυτό που σας αγχώνει και πρσπαθήστε να μιλήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας..μη τον κοιμίζετε με φάρμακα. Βοηθήστε τον, μπορειτε και το αξίζετε!
Κλείνοντας θέλω να πω ότι είμαι σίγουρος για την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας ως άνθρωποι! Μπορεί να κινήσει βουνά! Όλα τα παραπάνω όμως είναι μια προσωπική άποψη, κάποιος άλλος ίσως να έχει άλλο τρόπο, δεν έιναι απόλυτο! Απλά οι προσπάθειες που κανουμε σίγουρα έχουν ανταμοίβή. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα είναι να ξαναβρω τον εαυτό μου..και θα τον βρώ!!! Εύχομαι σε όλους σας το ίδιο! ;)

σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ. είναι το λιγότερο που μπορώ να σου πω.εμένα όπως αναφέρεις με βοήθησε πολύ η εκκλησία και ο θεός αν και παίρνω και φάρμακα γιατί δεν γινόταν διαφορετικά.είμαι σίγουρη πως έχεις ήδη αρχίσει να βρίσκεις τον εαυτό σου. σου εύχομαι τα καλύτερα να έρχονται πάντα στη ζωή σου.να είσαι καλά τώρα και για πάντα.και κάτι τελευταίο.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!

μραβο σου που τα καταφερες ετσι αλλα ειναι λιγο δυσκολο...για καποιους αλλους.

Γεια σας και πάλι! Γρηγόρη δεν ξέρω αν έχω καταφέρει τίποτα ακόμη. Ξέρω όμως ότι αξίζει να το προσπαθήσω το άτιμο. Όσο και αν με κουράζει θα συνεχίσω να το προσπαθώ, ξέρω ότι δεν είναι έυκολο να τρελαθείς όσα καμπανάκια και να βαράνε μέσα σου.
Ξέρω πραγματικά πόσο δύσκολο είναι για όλους. Πιστεύω ότι είναι εφιάλτης. Μαρία ξέρω ότι ταυτίζεσαι με πολλά απο αυτά που λέω, συνέχισε να κάνεις ότι σε χλαρώνει και μην του δίνεις σημασία. Ένας γέρος σαμάνος είχε πει: \"Έχω δύο λύκους μέσα μου. Ο ένας ουρλιάζει για αγάπη, ενώ ο άλλος ουρλιάζει δυνατά για να με φοβήσει. Το θέμα είναι ποιον θα ταΐσω εγώ\".
Θυμηθείτε ότι η διάυγεια δεν έρχεται με σκληρή προσπάθεια και μίσος προς τον εαυτό μας. Είναι σαν να αφήνεις ανοικτό το παράθυρο και να περιμένεις να φυσήξει..δεν φυσάει ποτέ. Άσε όμως το παράθυρο ανοικτό, συνέχισε να κάνεις την ζωή σου και θα φυσήξει ξαφνικά ένα αεράκι τόσο όμορφο και γαλήνιο..
Μαρία και Γρηγόρη σας έυχομαι ότι καλύτερο. Θα ήθελα να συζητάμε εδώ τις εμπειρίες και τις προσπάθειες που κάνει ο καθένας μας. Προσωπικά έχω απέναντι μου τα Bespar και περιμένω..ας δούμε που θα βγάλει το ταξίδι μας...

δυστυχώς εγώ τόσα χρόνια τάιζα τον λύκο που με φοβίζει ώσπου κάποια στιγμή είπα πως αγαπώ τον ευατό μου και τότε ούρλιαξα και αυτός ο λύκος φοβήθηκε περισσότερο από ότι φόβιζε εμένα και έφυγε, εύχομαι για πάντα.και ναι ξαφνικά νιώθω επάνω μου αυτό το αεράκι που λες το τόσο όμορφο και γαλήνιο και νιώθω όμορφα και δεν θέλω να σταματήσει να φυσάει.όσο για τα φάρμακα κάποια στιγμή θα φύγουν και αυτά και ανυπομονώ να έρθει αυτή η ώρα που θα ξυπνήσω και δεν θα χρειαστεί να τρέξω αμέσως για να χαπακωθώ.δυστυχώς σύμφωνα με τον γιατρό μου τα έχω ακόμα ανάγκη αλλά δεν πειράζει όλα για τους ανθρώπους είναι.ο Θεός ξέρει τι κάνει.εξάλλου ξεκίνησα με 5 χάπια συν το ζάναξ και τώρα παίρνω μόνο 3.είναι και αυτό κάτι.εξάλλου όπως έχω πει και αλλού αυτό που μας συμβαίνει οφείλεται στο μυαλό μας. στο δικό μας μυαλό και εμείς μπορούμε να το ορίσουμε. δεν θα μας κάνει αυτό ότι θέλει.το βάζουμε κάτω το πατάμε και του βάζουμε μέσα μόνο αυτά που εμείς θέλουμε.έτσι δεν είναι; δεν θα αφήσω να με κουμαντάρει ένα τόσο μικρό (μα και μεγάλο ταυτόχρονα)πραγματάκι.
όσο για το ταξίδι σου εύχομαι να είναι γαλήνιο και να φτάσεις σύντομα στον προορισμό σου αυτόν που εσύ έχεις ορίσει.και είμαι σίγουρη πως θα τα καταφέρεις γιατί είσαι δυνατός και κανένας λύκος δεν μπορεί να σε φοβίσει.να είσαι καλά τώρα και για πάντα.

Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία για τα καλά σου λόγια. Δεν είμαι μόνο εγώ δυνατός, αλλά κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει την ευτυχία και τις μεγαλύτερες δυνάμεις μέσα του.
Το μόνο που θέλω να συμπληρώσω είναι πως μαζί με την φαρμακευτική αγωγή, έχει μεγάλη σημασία να ΘΕΛΕΙΣ και εσύ να ξεπεράσεις το οποιοδήποτε πρόβλημα σου. Δυστυχώς υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ψάχνουν μαγικές λύσεις. Όσο νωρίτερα συνειδητοποιήσουμε ότι όλα είναι στο μυαλό μας και ότι, αν και θέλει χρόνο, μπορούμε να το παλέψουμε, τόσο πιο ευχάριστα θα νοιώσουμε.

Συμβουλή: Υπάρχει ένας κύκλος... άγχος--> φόβος--> πανικός.
Σπάστε έναν κρίκο της αλυσίδας και ήδη θα αισθανθείτε καλύτερα!;)

kapatosg μπορεί να βοηθάνε όλα αυτά, αλλά δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, σε κάποιες απαιτείται η χρήση φαρμάκων. Σίγουρα για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, δεν μπορούμε απλά να περιμένουμε την θεία φώτιση, να λάμψει σαν αστραπή.. ίσως μέχρι τότε να ακούμε μόνο τις βροντές κ να παλεύουμε να επιβιώσουμε μέσα στις πλημμύρες κ στις λάσπες. Για να ξεδιαλύνουν τα πράγματα καμιά φορά κ να βρούμε \"τι φταίει\", ένας ειδικός νομίζω, ότι με τις γνώσεις του, μπορεί να σε οδηγήσει μέσα σ αυτό το τρυπάκι, ύστερα εξαρτάται η δύναμη κ η θέληση του καθενα για ζωή, γιατί όταν βρίσκεσαι σε τέτοια κατάσταση, μόνο καθαρά δεν μπορείς να δεις. Πάντως πιστεύω πως όλοι μπορούμε να τα καταφέρουμε, όσο κ αν κουραστούμε στην πορεία, πρέπει να επιμείνουμε.. Καλή δύναμη σε όλους μας!

Ξεκαθάρισα εξ\'αρχής πως δεν είμαι ψυχολόγος ούτε ειδικός! το μόνο που κάνω είναι να παραθέτω τις δικές μου εμπειρίες και σκέψεις. Ουδέποτε θα ήθελα να κάνω σε κάποιον κακό, ή να του προσθέσω ενοχές επειδή ακολουθεί μια φαρμακευτική αγωγή. Το μόνο που αντιτίθεμαι κάθετα είναι η αλόγιστη και ανόητη χρήση φαρμάκων -πολλές φορές χωρίς τη συμβουλή κάποιου ειδικού- απο τη επιλογή της ίδιας της ζωής...του ίδιου πόνου και της ίδιας οδύνης που προσφέρει αυτή η ζωή? Κάτι θα μάθουμε απο αυτό...

Quote:

---

Originally posted by kapatosg
....Το μόνο που αντιτίθεμαι κάθετα είναι η αλόγιστη και ανόητη χρήση φαρμάκων -πολλές φορές χωρίς τη συμβουλή κάποιου ειδικού- απο τη επιλογή της ίδιας της ζωής...του ίδιου πόνου και της ίδιας οδύνης που προσφέρει αυτή η ζωή? Κάτι θα μάθουμε απο αυτό...

---

νομίζω ότι έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που γράφεις, αυτό απο μόνο του, περιπλέκει τα πράγματα, θάβει προβλήματα κ φορτώνει ακόμα περισσότερα βάρη.
θέλω να σου πω, ότι μου κάνεις εντύπωση, γιατί μέσα απο όσα έχεις γράψει, φαίνεται να είσαι αισιόδοξος κ η αισοδοξία πολλές φορές είναι κινητήρια δύναμη σε πολλές απο τις περιπτώσεις.

Kapatosg,

καλώς ήρθες:)

προσωπικα χαιρομαι καθε φορά όταν βλέπω ενα μηνυμα, που περιγράφει μια κατάσταση που φαινεται να χει καλο τέλος, με πολλα κερδη στην πορεια....όπως αυτα που περιγράφεις εσυ. Περισσοτερη δυναμη, πίστη στον εαυτο, ελπιδα κ προσμονη για πιο ευχαριστη ζωη με καλυτερη ποιοτητα κ αισιοδοξία.

Αυτο όμως που με ενοχλει ειναι το εξης που ειδα γραμμενο: \"Σε όλους εσάς εκεί έξω που περνάτε τα ίδια και ξέρω πόσο δύσκολο είναι, σας λέω ότι μπορείτε να τα καταφέρετε, χωρίς φάρμακα! Αρκεί να συνηδητοποιήσετε! \"

Θεωρώ πώς οσο σημαντικο ειναι για εναν ανθρωπο να νιωσει οτι δεν χρειαζεται τα φαρμακα αλλο τοσο σημαντικο ειναι να συνειδητοποιησει οτι τα χρειάζεται. Τα φάρμακα δεν ειναι πάντα κατι το ιδιο για ολους. δεν ειναι παντα μια ευκολη λύση, εξάρτηση αλλα μπορει να ειναι βοηθεια, να είναι στήριγμα. Δεν εχει να κανει ουτε με ευστροφια, μεγαλυτερη δύναμη του ενος εναντι του άλλου που παιρνει φαρμακευτικη αγωγη.

Τα φάρμακα μπορει να αποτελεσουν αληθινο στήριγμα για καποιους ανθρωπους, ωστε να μπορουν να βρουν τη δυναμη να συνεχισουν τη θεραπεια τους πιο ολοκληρωμενα, ή κ πιο αποτελεσματικα. Να κανουν το επομενο βήμα δλδ.

Η δυναμη για μενα εγκειται στην προσπάθεια να βρει ο καθενας πώς λειτουργει, πώς είναι κ πώς θα μπορει να ζησει οπως επιθυμει.

Τα φάρμακα δεν ειναι πανακεια, αλλα σε καποιες περιπτώσεις ειναι πραγματικα απαραιτητα.

Τελος βρισκω χρησιμο, να διερευνησει κανεις γιατι αρνειται πεισματικα την φαρμακευτικη αγωγη στην περιπτωση (και μονο σ αυτην) που του το προτεινει ο γιατρος του.

Συμφωνω με την Σοφια.

Τι προκαταληψη ειναι αυτη με τα φαρμακα επιτελους?

μακρυς ο δρομος αλλα ειναι μεγαλο πραγμα να σκεφτεται καποιος θετικα.να ξερες σε ποσους δινεις δυναμη εδω μεσα .... ευχαριστουμε που το μοιραστηκες

Παιδιά με συγχωρείτε αν αποθάρυννα κάποιοιυς στο να κάνουν την προσπάθεια τους. Το μόνο που ήθελα να περάσω ήταν ένα θετικό μήνυμα. Ήθελα απλά να πω ότι ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη μέσα του να αλλάξει τα πάντα. Σίγουρα οι αγωγές είναι μια υποστηρικτική βοήθεια. Ίσως θα έπρεπε εγώ να ψάξω γιατί αντιτίθεμαι τόσο!
Είμαι πεπεισμένος όμως, ότι ο άνθρωπος έχει την δύναμη να κινήσει βουνά. Αυτή την πεποιήθηση δεν θα μου την αλλάξει κανένας γιατρός και κανένας φαρμακοποιός! Στην τελική βρείτε ποτε εκδηλώνεται το άγχος σας ή ο πανικός και προσπαθείτε να σκεφτείτε τι μηνύματα σας στέλνει το σώμα σας. Είναι τόσο απλό!
Ο άνθρωπος αρχίζει να χάνει τον εαυτό του και να νοσεί η ψυχή του, όταν πηγαίνει συνεχως κόντρα σε αυτόν, προσπαθώντας να μπει σε καλούπια! Το θέμα είναι γιατί τόσο άγχος? Τι μας λέει το σώμα μας? Φταίει η σχέση μου? Φταίει η δουλειά μου? Φταίει ο τρόπος ζωής μου? Τα πάντα μπορούν να αλλάξουν ή τουλάχισοτν να οριοθετηθούν.
Μην χάνεται την θετική σας σκέψη, μην κλείνετε την καρδιά σας, δεν προσπάθώ να το παίξω έξυπνος...συμπάσχω...και πονάει πολυ! Θα ηθελα να ήμουν όπως παλιά...τι έφταιξε όμως και κατάντησα έτσι? Γιατί για μένα είναι κατάντια να τρέμουν τα πόδια μου σας ελαφάκι! Και θα το σκοτώσω πριν με σκοτώσει...ας ελπίσω!
Μην χάνεται την θετική σας σκέψη...τα νεκροταφεία είναι γεμάτα απο ανθρώπους που ίσως θα ήθελαν να είναι στην θέση μας! Μακάβριο? Έτσι είναι η ζωή...ας μαθουμε ότι έχει να μας δώσει...

Τέλος πάντων ο λόγος που άνοιξα το topic είναι όντως η αυτοβοήθεια και όχι απλά μια συζλητηση περί φαρμάκων, ο καθένας εξάλλου γνωρίζει πολύ καλά τα όρια του.
Θα ήθελα λοιπόν να μοιραστούμε ασκήσεις, ιδέες, τρόπους ή οτιδήποτε άλλο έχει εφέβρει ο καθένας για να διώχνει το άγχος του και τον πανικό.
Ίσως κάποιες απο τις γνώμες των άλλων μας ακούγονται χαζές, αλλά όταν ο εγωισμός κοπάσει, θα ταυτιστούμε με πολλές απο αυτές και θα μοιραστούμε πολλές άλλες.
Ένας τρόπος λοιπόν που βρήκα εγώ για να διώχνω τις σκέψεις μου, που με έκαναν να \"τρελαίνομαι\", ήταν ο εξής:

Συνειδητοποίηση και Παρατήρηση της σκέψης --> Ονομασία αυτής --> Χαλάρωση.

Παραδειγμα: Εκεί που κάθομαι και βλέπω τηλεόραση, αρχίζω να σκέπτομαι \"Θεε μου, έρχεται πάλι ο πανικός, θα είμαι για πάντα έτσι, δεν θα αντέξω, θα τρελαθώ!!\"
Ταυτόχρονα συνειδητοποιώ ότι αυτή είναι μια σκέψη που μου την δημιουργεί το άγχος μου, την ονομάζω \"σκέψη τρέλας\" ώστε την επόμενη φορά που θα έρθει να γνωριζόμαστε.
Τρίτον την παρατηρώ αφήνοντας την να περάσει, σαν να χαζεύω ένα αεροπλάνο που περνάει ή σαν να βλέπω σκηνές μιας ταινίας.
Τέλος με μια βαθιά ανάσα προσπάθω να χαλαρώσω χωρίς να αντιτίθεμαι και προσπαθώντας να την διώξω την παλιοσκέψη!

Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και με σωματικά συμπτώματα, όπως ταχυπαλμίες, ζαλάδες, ημικρανίες, στομαχόπονους κλπ.
Θέλει λίγο εξάσκηση, αλλά πιεστέψτε το...πιάνει!! Καλή επιτυχία σε όλους.

Στην πορεία θα σας πω και άλλα! :)

Ένα πολύ χρήσιμο site για όσους έχουν όρεξη...

http://www.psyche.gr/agchodis.htm