Καλοκαίρι 2008...μετά απο πολλές ώρες δουλειάς καθημερινά, προβλήματα με τους γονείς μου στο πατρικό μου (τότε) σπίτι, μια έντονη και σοβαρή σχέση με την κοπέλα που τελικά αρραβωνιαστήκαμε...αποφασί� �ω να πάω διακοπες για επτά ημέρες..λες και θα γύρναγα το διακόπτη και απλά θα τελείωναν όλα! Εγώ και η αρραβωνιαστικιά μου..
Οι κρίσεις πανικού ήρθαν απο την πρώτη μέρα κιόλας..μαζί με όλα τα γνωστά συμπτώματα, έρχονται οι φοβίες για το ταξίδι, για την απομάκρυνση απο οικείους χώρους, οι ασθενοφοβία, η ανασφάλεια. Δεν λέω τίποτα..στην Κ. Πιστεύω ότι όλα είναι στο μυαλό μου..δεν έχω καταλάβει τι μου συμβαίνει. Νομίζω ότι απλά χρειάζομαι χαλάρωση!
Οι διακοπές μου πήγανε χάλια, αντί να καταφέρω να χαλαρώσω, τα διέλυσα όλα! Κλάμματα σε ανεξήγητες στιγμές, βραδινός τρόμος στα καλά καθούμενα, επαναλαμβανόμενες κρίσεις...αίσθηση ότι σίγουρα τρελαίνομαι!! Η Κ. είχε βρεθεί σε μια κατάσταση απελπισίας μην μπορώντας να με βοηθήσει.
Επιστρέφοντας πίσω στον τόπο μου αποφασίζω να αλλάξω τρόπο ζωής. Φεύγω απο το πατρικό μου σπίτι, νοικιάζω μαζί με την Κ. ένα δυαράκι και προσπαθούμε να χαλαρώσουμε και να κάνουμε την ζωή μας. Οι κρίσεις όμως συνεχίζουν. Αρχίζω τς απανωτές εξετάσεις...θυροειδής, καρδιά, νεφρά, αιματολογικές..μέχρι και τον προστάτη μου εξέτασαν! Έλεος!
Τελικά αποφασίζω να απευθυνθώ σε έναν ψυχολόγο, όπου συνειδητοποιώ μετά απο πολύ "μπλα μπλα" ότι είμαι και εγώ ακόμη ένας άνθρωπος με γενικευμένη διαταραχή άγχους!
Ποιος? Εγώ! Που πάντα ήμουνα χαλαρός, που δεν με ένοιαζε τίποτα..ο θυμός να το αλλάξω αυτό όμως έφερνε ακόμα περισσότερο άγχος. Έφτασα στο σημείο να ξυπνάω καθημερινά και μην μπορώντας να συνεχίσω την ημέρα μου φυσιολογικά να σκέφτομαι συνεχώς : Τι μου συμβαίνει, θα το έχω αυτό πάντα, θα τρελαθώ, θα καταρεύσσω..
Ως αποτέλεσμα δεν αργεί να έρθει και η κατάθλιψη!! Οι μεγαλύτεροι φόβοι μου πια είναι μπροστά μου! Εγω?? Να έχω ψυχολογικά προβλήματα? Γιατί εγω?? Σχεδόν έφτασα σε αυτοκτονικές τάσεις..ντρέπομαι και μόνο που το λέω! Με την ψυχοθεραπεία καταφέρνω να το αποδεχθώ. Ξέρεις κάτι? Δεν είμαι καλά έλεγα, αλλά θα τα τελειώσω όλα μόνος μου...όπως άρχισαν!
Οι ψυχοθεραπευτές μου είναι κατά των φαρμάκων. Επειδή επέμενα τελικά μου γράφουν φυτικά βοηθηματα και Bespar μήπως και ηρεμήσω. Τα φάρμακα είναι στο ντουλάπι μου δεύτερη εβδομάδα και δεν τα έχω ακουμπησει ακόμα! Εχω διαβάσει πεντακόσιες φορές τις παρενέργειες και τις ενδείξεις αλλά ακόμα δεν τα έχω ακουμπήσει. Και δεν είναι φόβος εξάρτησης ή οτιδήποτε άλλο..
Όλοι μας κρύβουμε μέσα μας τρομερά ποσά ενέργειας και δύναμης! Αποφασίζω να μην φαρμακωθώ γιατί αποφασίζω να ζήσω!!! Δεν θέλω να βάλω τον οργανισμό μου σε κατάσταση αναστολής, πιστεύω ότι αυτό που ζω είναι μια δοκιμασία...και θα περάσει. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε όλοι που πάσχουμε απο αυτην την ασθένεια, ότι τα μεγαλύτερα βήματα για να την ξεπεράσουμε τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Δεν υπάρχει μαγικό κουμπί, δεν υπάρχει μαγικό χάπι!
Την διαταραχή άγχους δεν την έχω εξαφανίσει τελείως ακόμα. Και τώρα που γράφω τα χερια μου τρέμουν, καθώς στρεσσάρομαι να πω αυτά που θέλω σωστα! Είναι πολύ περίεργα τα παιχνίδια που μας παίζει το μυαλό, αλλά εμείς είμαστε οι κυρίαρχοι. ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το αντιμετωπίσουμε.
Μετά απο έξι μήνες συνεχόμενων πανικών, που όλοι ξέρετε τι σημαίνουν, δεν έχω αγγίξει φάρμακα εκτός απο κανένα χαμομήλι. Προσπαθώ όμως συνεχώς να χαλαρώνω, ακόμα και αν με κουράζει, επιλέγω τις καλές παρέες, το καλό φαγητό (αν και με το ζόρι τις περισσότερες φορές), την άθληση και την κίνηση, τις τέχνες, το διάβασμα. Έχω καταφέρει να αποβάλλω πολλά απο μέσα μου..βλέπω πια ότι υπάρχει φως στο τούνελ αν και μπορεί να είναι μακριά ακόμα..επιλέγω να ΖΩ!
Σε όλους εσάς εκεί έξω που περνάτε τα ίδια και ξέρω πόσο δύσκολο είναι, σας λέω ότι μπορείτε να τα καταφέρετε, χωρίς φάρμακα! Αρκεί να συνηδητοποιήσετε! Πλέον θεωρώ ευλογία ότι περνάω απο μια τέτοια δοκιμασία, όταν τελειώσει -και θα τελιώσει- δεν θα φοβάμαι πια, θα είμαι πιο δυνατός, θα μπορώ να σκέφτομαι πιο απλά και να απολαμβάνω αυτά που μου δίνει η ζωή. Σταθείτε στο ύψος σας, με οποιοδήποτε αντίτιμο. Πηγαίνετε και σε καμμιά εκκλησία, προσευχηθείτε! Εναλλακτικά δοκιμάστε να αυτοσυγκεντρωθείτε. Βρείτε αυτό που σας αγχώνει και πρσπαθήστε να μιλήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας..μη τον κοιμίζετε με φάρμακα. Βοηθήστε τον, μπορειτε και το αξίζετε!
Κλείνοντας θέλω να πω ότι είμαι σίγουρος για την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας ως άνθρωποι! Μπορεί να κινήσει βουνά! Όλα τα παραπάνω όμως είναι μια προσωπική άποψη, κάποιος άλλος ίσως να έχει άλλο τρόπο, δεν έιναι απόλυτο! Απλά οι προσπάθειες που κανουμε σίγουρα έχουν ανταμοίβή. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή για μένα είναι να ξαναβρω τον εαυτό μου..και θα τον βρώ!!! Εύχομαι σε όλους σας το ίδιο! ;)