Originally Posted by
Kapa
Είμαι με ένα αγόρι εδώ και 1 χρόνο και 7 μήνες. Ήρθε συγκατοικήσαμε και κάνουμε σχέδια στους επόμενους μήνες να παντρευτούμε. (Αυτός 28 εγώ 25)
Με νευριάζει παρά πολύ διότι στη συγκατοίκηση δηλαδή τους τελευταίους 5 μήνες βλέπω συμπεριφορές που δεν μου αρέσουν. Μια φορά που ήρθε ο κολλητός του από εξωτερικό βγήκε 2 η ώρα το βράδυ που σχόλασε από δουλειά και γύρισε 8 γίναμε μπουρλότο! Γενικότερα βλέπω ότι έχει την ανάγκη να βλέπει συχνά τους φίλους του μπορεί και 2-4 φορές την εβδομάδα όχι βράδυ αλλά γενικώς. Δεν τα εκφράζω από ζήλια απλά θεωρώ ότι όταν συγκατοικεις σέβεσαι τον άνθρωπο που ζείτε και αλλάζεις κάποια δεδομένα. Πάλι για παράδειγμα αποφάσισε να πάει μια μονοήμερη με τους φίλους του (αντροπαρέα προφανώς δεν με κάλεσε) και να γυρίσει πριν τις 9 το βραδυ. Νομίζω ότι δεν καταλαβαίνει ότι έχουμε άλλες πραγματικότητες και αυτή η υπερβολική ανάγκη για τους φίλους του καταντά αηδια. 2-3 φορές κοντεψαμε να τα τινάξουμε όλα στον αερα, δεν χτίζεις σπίτι έτσι ! Έδωσα λίγο χρόνο στον εαυτό μου πριν αποφασίσω. Οι γονείς μου πάλι όχι μόνο μου λένε ότι γιατί έχει τόσο πολύ ανάγκη τους φίλους του.. τώρα που είμαστε και στην αρχή θα πρεπε να μαστε πιο αγαπημένοι και τετοια. Εγώ του έχω ξεκαθαρίσει αν δεν είναι έτοιμος κλπ να αλλάξουμε να τα μαζέψουμε και να ψάξω αλλον, εκεί αυτός. Γι'αυτό είπα να δώσω περιθώριο 1 μήνα και να δω πόσες φορές θα τους δει και πόσο λογικό ειναι . Και να τα μαζεψω. Γιατί από την μια να είναι το σωστό καλό παιδί και από την άλλη να ψοφαει να βγει σαν λαιμούριος είτε για φαγητό είτε για βόλτα ε οκ δηλαδή, ενώ σαν ζευγάρια θα μπορούσαμε να βγουμε ξέρω γω.
Θα ήθελα να ακούσω τι πιστεύετε αρκετοί