Printable View
Πλέον είμαι 30 και η ζωή μου έχει αλλάξει . Τον χρόνο που μας πέρασε ένιωσα πολλά αρνητικά συναισθήματα το πιο έντονο είναι το πένθος και στεναχώρια . Ζω καθημερινά έχοντας το πένθος αλλά έρχομαι και αντιμέτωπη με τις καθημερινές απώλειες όπως είναι φιλίες χρόνων και δεν ενδιαφέρεται κανείς . Έχω μια φίλη πλέον και έχει λίγο χρόνο ... Εγώ δεν έχω σύντροφο και βιώνω πολλές ώρες μοναξιάς ... Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω όλο αυτό . Θέλω να αλλάξει !
Κάνε τον χρόνο σου όσο πιο ποιοτικό μπορείς, βρες ασχολίες που θα σε βγάζουν από το σπίτι και κανένα χόμπυ που να γνωρίσεις κανέναν καινούργιο άνθρωπο ίσως. Γενικά καταλαβαίνεις και εσύ πως δεν είναι καλή η λούμπα στην οποία έχεις μπει. Αυτό είναι σημαντικό βήμα. Τώρα πρέπει να πείσεις τον εαυτό σου να προχωρήσει παρακάτω.
Τι το διαφορετικό προσπάθησες να κάνεις τους τελευταίους 6-7 μήνες για να αλλάξει η καθημερινότητά σου προς το καλύτερο;Διότι θυμάμαι είχες ανοίξει κάποιο θέμα την άνοιξη για έλλειψη φίλων/μοναξιά.
Αν δεν προσπαθήσουμε οι ίδιοι να τη δούμε αλλιώς δεν γίνεται τίποτα...
Ξεκίνησα ένα χομπυ ... αλλά μετά δυστυχώς δεν είχα χρόνο. Ένα χρόνο ήμουν γραφείο και μετά νοσοκομείο . Μέχρι που πριν λίγους μήνες με βρήκε το πένθος ... Προσπάθησα και προσπαθώ ... Απλά πλέον είδα ότι κ αυτοί οι 2 γνωστοί που είχα δεν ήταν άνθρωποι για μένα με την συμπεριφορά τους ... Πλέον δεν μπορω να εμπιστευτώ και η καθημερινότητα με βαραίνει ../
Η αλήθεια είναι ότι ο τελευταίος χρόνος και ιδίως το φθινόπωρο ήταν πολύ χάλια και για εμένα, το αποκορύφωμα τρεξίματα στα νοσοκομεία με διαφορετικά δικά μου άτομα και πριν λίγες μέρες ξαφνικός θάνατος πολύ αγαπημένου μου προσώπου : (
Θα σου πω πως το βλέπω εγώ. Δεν λέω να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να γίνουμε εντελώς γαϊδούρια και να κοιτάμε μόνο την πάρτη μας, χρειάζονται όρια και προσωπικός χρόνος για εμάς όμως. Διότι εδώ στην Ελλάδα παραμπαίνουν οι συναισθηματισμοί και οι εξαρτημένες σχέσεις, ιδίως με την οικογένεια. Με αποτέλεσμα να αναλαμβάνουμε υπερβολικά βάρη και υποχρεώσεις, ιδίως για τους μεγαλύτερους. Δεν μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο και σε πολλές περιπτώσεις οι άλλοι είναι "καλομαθημένοι" και τρέχουν τρίτους για πράγματα που θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας μόνοι τους αν ζοριζόντουσαν λίγο παραπάνω. Εγώ έχω φτάσει σε σημείο να αρνούμαι πράγματα χωρίς πολλές εξηγήσεις κι ας ξέρω ότι οι άλλοι μπορεί κάπου να πληγωθούν. Κάνε το ένα, κάνε το άλλο, ο χρόνος για να κάνω τα πράγματα που θέλω εγώ είχε γίνει μηδαμινός και η ψυχολογία μου και τα νεύρα μου συχνά γίνονταν τσατάλια από το πουθενά. Φαύλος κύκλος. Ε, δεν πάει έτσι όμως!
Η δουλειά μου είναι πάρα πολύ απαιτητική και καθημερινή και πολύ χρονοβόρα, αν τρέχω συνεχώς για μαλακίες των αλλωνών, εγώ προσωπική ζωή πότε θα έχω; Θέλει κάπου να τη δούμε και οι ίδιοι αλλιώς. Γιατί να μην πάω αργά το βράδυ μετά τη δουλειά να δω δυο φίλους αλλά να σηκωθώ να πάω να κάνω στην γειτονική πόλη δουλειές της γιαγιάς ας πούμε, όταν υπάρχουν άλλοι να της τις κάνουν απλά της κακοφαίνεται να υποχρεωθεί σε ανίψια που μένουν δίπλα; Ή επειδή η μάνα μου δεν ξέρει να λέει όχι σε δικά της σόγια, να υπόσχεται ας πούμε στους θείους μου ότι "ναι, θα πάω να αφήσω το τάδε αντικείμενο στο σπίτι της Χ" και μετά να παρατάει το τάδε στη δουλειά μου και να καλεί την Χ να έρθει να το πάρει και να έχω και πράγματα μέσα στη μέση και η Χ να έρχεται με το πάσο της μετά από μέρες; Τι δουλειά έχουν να βάζουν εμένα στη μέση;
Όταν η τάδε φίλη είναι μες στην καλή χαρά όταν της κάνεις τα χατήρια και όταν ζητάς μία βοήθεια φέρνει ένα σωρό δικαιολογίες, γιατί να μην της μιλήσεις στα ίσα; Φίλη δεν είναι; Αν είναι, δεν θα παρεξηγηθεί, θα δει ότι κάπου έχει κάνει λάθος Αν τελικά δεν αξίζει σαν φίλη και βάλει τον εγωισμό πιο πάνω, με γειά της με χαρά της. Κάτι ζήτησα πριν ένα μήνα να έρθει κάποια (όχι πολύ στενή φίλη, αλλά και πάλι) να με δει μέσα στη βδομάδα ένα απόγευμα και "όλο έχω δουλειές και δεν μπορώ". Μετά από άλλη μια βδομάδα που είπε "έλα να πάμε εκεί κι εκεί" και της πάτησα ένα χέσιμο ξεγυρισμένο και ξινίστηκε και μου το έκλεισε. Αλλά πριν λίγες μέρες μάλλον κατάλαβε ότι είχε άδικο και έριξε τα μούτρα της και μου τηλεφώνησε και παραδέχτηκε ότι δεν ήταν σωστή.
Πλέον πέφτουν καντήλια άμα οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν αλλιώς και ας το γυρίζουν στην κλάψα όσο θέλουν. Κάποια παραδείγματα δίνω. Δεν υπάρχει λόγος να φορτωνόμαστε ψυχολογικά για μαλακίες και είναι απαραίτητος ο προσωπικός χρόνος. Αν μπορείς, να βρεις χρόνο και να ξαναπιάσεις αυτό το χόμπυ που σου άρεσε. Θέσε στόχους και κυρίως προτεραιότητες.
Ναι θα αρχίσω ξανά .Απλα εγώ είμαι εντελώς μόνη ...Γυρίζω σπίτι μετά το γραφείο κ δεν έχω κανέναν είχα 2 -3 φίλες που έχουν και είχαν τις υποχρεώσεις τους και αποδείχτηκαν κακές φιλίες . Ήθελα να βγαίνω και για έναν καφέ τα ΣΚ ή ένα ποτό σινεμά εκδρομή ... Και δεν έχω κάποιον ...Μέρες που είναι κανείς δεν υπάρχει να μ πει πάμε για έναν καφέ . Χθες έφαγα στις αδερφές μου αλλά κ αυτές καθημερινά δεν έχουν χρόνο γιατί είναι παντρεμένες ...
Θα σου πω κάτι λίγο αστείο... Οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες κτλ είναι αλλού από εκεί που μένω. Πάω σε αυτή την πόλη συνήθως τρέχοντας να κάνω ένα σωρό βλακείες και δεν έχω χρόνο για τίποτα. Σταματάω λοιπόν για να πάρω καφέ στο χέρι σε μία καφετέρια που την έχει παλιός συμμαθητής. Αυτός έχει κι άλλες δουλειές και σπάνια είναι εκεί τα πρωινά, έχει υπαλλήλους. Πάω λοιπόν πριν κάνα τρίμηνο, είναι μία κοπελιά κι ένας νεαρός, μου λέει "Γειά σου Σόνια, με θυμάσαι;" Δεν την αναγνώρησα, αλλά ήταν μία μακρινή συγγενής που είχα να δω δεκαετία και βάλε και πιάσαμε την κουβέντα. Και ο νεαρός πιο δίπλα. Πάνω στην κουβέντα κάτι λέω στην πλάκα "Το νου σας γιατί θα το πω στον Χ, είμααταν συμμαθητές να ξέρεις" Και μένει ο νεαρός με ανοιχτό το στόμα και με κοιτάει σαν χάνος. "Τι με κοιτάς του λεω, φαίνομαι νεότερη, ε;" "Έπαθα πλάκα τώρα μου λέει" .
Τες πα, μη στα πολυλογώ, πήρα τον καφέ μου κι έφυγα. Ένα χαζό μικρό σχόλιο από έναν φοιτητή ήταν άλλά μου έφιαξε και λίγο την μέρα. Από τότε όσες φορές τον πετυχαίνω εκεί, θυμάται πάντα τι καφέ να μου φιάξει και προσπαθεί να μου πιάσει την κουβέντα. Δεν σου λέω ότι το παιδί, φοιτητής από αλλού στην πόλη ξαφνικά έπεσε τα ανάσκελα για εμενα 38 χρονών γομάρα ή κάτι, μπορεί κάτι που του είπε η άλλη κοπελιά να του κίνησε το ενδιαφέρον ή κάτι στην προηγούμενη συζήτηση ή απλά να είναι ευγενικός ή να κάνει τη δουλειά του και να μου μιλάει και να με κοιτάει έτσι. Ούτε ότι εννοείται έχω κάποιο ενδιαφέρον παραπάνω για την πάρτη του, δεν τον λες και τρελοππιπινο άλλωστε, μετριότατος για τα δικά μου γούστα και εντάξει, παιδιαρέλι. Αλλά εκεί που συνήθως έπαιρνα και από αλλού καφέ ή πήγαινα μαμιόντας, αφιερώνω και 5 λεπτά παραπάνω να πω καμια μαλακία εκεί όποτε βρίσκομαι στην πόλη. Λίγη καβλάντα σου φιάχνει και τη διάθεση, δεν χρειάζεται να υπάρχει βλέψη για κάτι παραπάνω. Τυχαίο περιστατικό όλο αυτό.
Θέλω να πω, μέσα στη μέρα, ειναι βασικό να χαλαρώνουμε έστω και λίγο και να δίνουμε ευκαιρίες να γνωρίσουμε κόσμο. Έχω γράψει σε αρκετά προηγούμενα θέματα ότι για αρκετά χρόνια δούλευα άγνωστη μεταξύ αγνώστων μακριά από τον τόπο μου. Και για ποτό πήγαινα μόνη μου και για καφέ και για φαγητό και γνώριζα πολύ κόσμο και έκανα συχνά παρέες και φιλίες έτσι. Με το να κλεινόμαστε σπίτι δεν κάνουμε και τίποτα.Εμένα χρόνος μου λείπει, οι παρέες δεν είναι τόσο πρόβλημα. Κάπου θα βρω ευκαιρίες να κάνω νέους φίλους στην ανάγκη. Αλλά κι αν δεν έχω κανέναν, είμαι συνηθισμένη να κάνω πράγματα μόνη μου που με ευχαριστούν, δεν με χαλάει. Το ένα φέρνει το άλλο συνήθως.
τι καλημερα να σου πω αμα δε σε αντικριζω
Πέρσι αυτές τις μέρες είχα ένα δικό μου άνθρωπο στο νοσοκομείο τον οποίο τον εχασα αρχές του χρόνου. Είναι μια απώλεια που δεν νομίζω να αποδεχτώ ποτέ. Εδώ και ένα μήνα βρίσκομαι σε τρομερή υπερένταση, δεν ηρεμώ, ανέχομαι πράγματα που δεν θα ανεχομουν παλιά, δεν αντέχω πράγματα που θα άντεχα. Κι όλα αυτά γιατι μου λείπει.
Δεν ξερω αν το πένθος σε έριξε ψυχολογικά και τα βλέπεις όλα μαύρα.. Θα σου πρότεινα να αρχίσεις να βγαίνεις, να γνωρίζεις κόσμο και ίσως βρεις ανθρώπους που μπορείς να ταιριάξεις.. Βγες με άτομα από το γραφείο, άρχισε κάποια δραστηριότητα η οποια θα σου δώσει την δυνατότητα να γνωρίσεις κόσμο. Όταν κάτι δεν μας αρέσει το αλλάζουμε.. Μόνο εμείς.
Ναι έχεις δίκιο .Θα βρω τα πατήματα μου λογικά .. και αν οχι οχι ! Αλλά πιστεύω πως κάποια πράγματα γίνονται και για να ξεκαθαρίσεις την ζωή σου ! Πως είναι η ζωή στην επαρχία ; (Αν κατάλαβα καλά )
Είναι σημαντικό πάντως να μπορέσεις να χτίσεις μια καθημερινότητα να σε γεμίζει που λέμε και που θα σε κάνει καλύτερη από πριν. Σκέψου, αν εσύ δεν μπορείς να είσαι με τον εαυτό σου, πως και τι θα μοιραστείς μετά με άλλους ανθρώπους?
Γενικώς ένα λάθος που κάνουμε όλοι μας κάποια στιγμή είναι να ψάχνουμε εξωγενείς "δυνάμεις" για να βγούμε από οποία λούμπα έχουμε πέσει. Οκ κάποιος νέος άνθρωπος στη ζωή μας ίσως μας ξεκουνησει λίγο αλλά και πάλι σε εμάς πέφτει το να αλλάξουμε τον εαυτό μας.
Το ξέρω ότι αυτό τον καιρό δεν είμαι στα καλύτερα μου @geodim , θέλω και έχω την όρεξη να βρω κάτι που να με γεμίζει . Μου αρέσουν οι βόλτες οι εκδρομές τα ταξίδια η φύση και να γνωρίζω νέα πράγματα . Έχω πολύ καιρό να πάω κάπου ... Τώρα που έχω χρόνο δεν έχω παρέες ... Μου είναι δύσκολο λοιπόν ολο αυτό ... Να πάω μόνη μ ... Θέλω να σου πω ότι ξέρω κ έχω συνειδητοποίησει ότι πρέπει να κάνω πράγματα για μένα... Πρακτικά δεν μου βγαίνει ...Ψάχνω να βρω κάτι σύλλογο , ομάδες κτλ
Πέρα από το να κάθεσαι εκεί.. Και να λες Ααα δεν έχω παρέες... Τι κάνεις για να αποκτήσεις παρέες; Κάποιες φορές πνιγομαστε σε μια κατάσταση αλλά δεν μπαίνουμε καν στην διαδικασία να βγούμε από αυτήν.Quote:
Originally Posted by Lia30
Μέχρι πριν λίγα χρόνια που τα οικονομικά μου και άλλα θέματα ήταν καλύτερα,πήγαινα τουλάχιστον ένα ταξίδι εξωτερικό το χρόνο για 4-6 εβδομάδες. Πήγαινα μόνη μου από δική μου επιλογή. Δεν είναι υποχρεωτικό να έχεις παρέα για να κάνεις κάτι που θέλεις. Όμως όταν ήθελα να βρω κάποιον άνθρωπο να πω δυο κουβέντες ή να κάνω πράγματα μαζί, δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Για παράδειγμα θες να πας να δεις το τάδε αξιοθέατο ή να κάνεις την τάδε δραστηριότητα ή να πας στην τάδε συναυλία.Ωραία. Πας και κλείνεις μία μονοήμερη εκδρομή ή εισητήρια στο τάδερ show ας πούμε. Εκεί θα συναντήσεις άλλους που τουλάχιστον έχετε το κοινό ότι ενδιαφέρθηκαν κι αυτοί σε αυτό το πράγμα που ενδιαφέρει κι εσένα. Άρα έχεις μία κάποια βάση για κουβέντα. Μπορείς να κάνεις ακριβώς το ίδιο εκεί που είσαι, δεν χρειάζεται να ταξιδέψεις μακριά για αρχή. Θες να πας σε μία οργανωμένη ξενάγηση μουσείου; Πήγαινε. Θες να πας μονοήμερη ξέρω κι εγώ στο Ναύπλιο; Κλείσε σε κάποιο πρακτορείο ώστε στη διαδρομή στο λεωφορείο να πιάσεις την πάρλα με άλλους. Θες να παίξεις βόλλεϋ; Ρώτα στην ομάδατης περιοχής σου. Λύσεις υπάρχουν!Quote:
Originally Posted by Lia30