Παρακαλώ τη γνώμη σας (πιθανώς διπολικός σύντροφος)
Καλησπέρα σας.
Έχω μια σχέση τα τελευταία 4 χρόνια που απο την πρώτη σχεδόν στιγμή έδειχνε ότι κάτι δεν παει καλά. Τώρα γιατί τη διατήρησα, μάλλον κι εγώ θα έχω τα θέματά μου..
Γνωριστήκαμε μέσω κοινών φίλων, τότε είμασταν και οι 2 σε άλλη σχέση. Διατηρήσαμε τυπική επαφή μέσω social και κάποια στιγμή (είχαμε χωρίσει και οι 2 απο τις σχέσεις μας) ξεκινήσαμε να μιλάμε πιο ζεστά. Πριν ακόμα βρεθούμε (ζούμε σε απόσταση) συνέβη το 1ο κρούσμα. Ενώ είχαμε εξαιρετική επικοινωνία και όλα έδειχναν πολύ έντονα, ζεστά και ανυπομονούσαμε να βρεθούμε τις επόμενες μέρες...εξαφανίστηκε! Ξαφνικά, χωρίς να γίνει ή ειπωθεί κάτι κακό! Επικοινώνησα θυμάμαι άπειρες φορές, παρέμεναν αδιάβαστα τα μηνύματά μου. Σοκ, καθώς δεν είχε φανεί κάτι να πηγαίνει λάθος. Με είχε φίλη στο FB ενώ δεν διάβαζε καν τα μηνύματά μου. Με τα πολλά απογοητεύτηκα, θεώρησα ότι μάλλον κάτι άλλο του προέκυψε και έπεσα θύμα του μοδάτου πλέον "ghosting".
Για να μην πολυλογώ, αυθόρμητα μετά απο 4 μήνες του έστειλα ενα μήνυμα στο κινητό και ξεκίνησε να με βομβαρδίζει με απίστευτα λόγια αγάπης, με δικαιολογία της στάσης του ότι η ψυχολογία του λόγω απόστασης δεν θα βοηθούσε, ότι θα μας έκανε κακό όλο αυτό κλπ.
Φυσικά δεν μου φάνηκε λογικό, καθώς οποιοσδήποτε φυσιολογικός άνθρωπος αν είχε τέτοιους ενδοιασμούς θα μιλούσε ξεκάθαρα και θα σταματούσε την κατάσταση. Δεν θα τον πίεζε κάποιος να μείνει παρά τη θέλησή του.
Η σχέση αυτή ξεκίνησε, υπήρχε και υπάρχει φοβερή χημεία σε όλους τους τομείς, πολύ καλή παρέα και αγάπη.
Όμως, πολύ συχνά δυστυχώς πλέον, εκεί που είμαστε μια χαρά.. χάνεται. Φανταστείτε έναν άνθρωπο ξαφνικά να αφήνει αδιάβαστα τα μηνύματά σας, να μην απαντά στα τηλέφωνα για μέρες, εβδομάδες ή και ολόκληρο μήνα, ενώ τον βλέπετε να μιλά αλλού στο messenger για παράδειγμα. Όλο αυτό με έχει φθείρει υπερβολικά. Είναι μια μορφή ψυχικής βίας και μάλιστα έντονης.. Εγώ πάντα εκεί. Ίσως βέβαια έχω θεωρηθεί και δεδομένη πλέον. Εξήγηση ουσιαστική δεν έχω πάρει ποτέ, παρα το ότι η ψυχολογία του είναι τέτοια που πνίγεται απο άλλους λόγους και δεν θέλει να με ταλαιπωρεί.
Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα μου πείτε "κοπέλα μου τί παραπονιέσαι, αφού μένεις δέξου τα". Δεν είναι ακριβώς έτσι. Όταν είμαστε μαζί είναι πραγματικά ο άνθρωπος που πάντα ήθελα.
Και το γράφω με απόλυτη ειλικρίνεια. Είμαστε και οι 2 γύρω στα 40, ευπαρουσίαστοι και οι 2, μπορούμε να έχουμε και οι 2 άλλες επιλογές.
Παρακαλώ αν κάποιος γνωρίζει ή έχει ζήσει κάτι παρόμοιο, θα βοηθούσε πολύ μια γνώμη. Έχω επικοινωνήσει και με ψυχολόγο η οποία φυσικά δεν μπορεί να κάνει διάγνωση χωρίς να έχει δει τον άνθρωπο, ίσως μου λέει είναι έντονα κυκλοθυμικός/δυσθυμικός, ίσως οριακός, ίσως διπολικός..
Δεν ξέρω και πως να τον χειριστώ όταν χάνεται..
Ευχαριστώ προκαταβολικά όλους σας!