Originally Posted by
agga
Καλησπέρα, είμαι παντρεμένη 28 χρόνια. Ερωτεύτηκα και παντρεύτηκα ένας καλό και πολύ ενεργό σεξουαλικά άντρα. Τα χρόνια που κύλισαν με τις παραξενιές και των δύο μας να αυξάνονται. Όμως ανεχόταν ο ένας τον άλλο γιατί υπήρχε αγάπη και οικογένεια. Δυστυχώς όμως πριν 6 χρόνια άρχισαν τα παρατράγουδα: ξαφνική στυτική δυσλειτουργία που ο σύζυγος την απέδωσε στο άγχος της κρίσης. Δεν δέχθηκε ιατρική βοήθεια αμέσως αλλά επέμενε ότι θα κατόρθωνε να το ελέγξει μόνος του. Το δέχθηκα προσπαθώντας να μην τον πιέσω. Ξεκίνησε λοιπόν ένας αγώνας υπομονής. Υπομονή για να μην νιώσει άσχημα, να μην αγχωθεί κι άλλο, υπομονή....... Μετά από κανένα εξάμηνο πείσθηκε να πάει σε ουρολόγο. Δεν είχε πρόβλημα οργανικό. Δεν ήθελε να πάει σε Ψυχιάτρο. Πέρασαν άλλοι 6 μήνες και άρχισα να τρελαίνομαι. Με χίλιες πιέσεις δέχθηκε να αρχίσει αντικαταθλιπτικά. Στην πορεία, μετά από κανένα 3μηνο άρχισε κάτι να γίνεται με πολύ αραιές και σύντομες συνευρέσεις. Ο χρόνος περνούσε και ξαφνικά αφού βρισκόμασταν 4-5 φορές το χρόνο προέκυψε και κάμψη πέους. Άλλη μια ταλαιπωρία. Εκείνος έκανε ότι δεν καταλάβαινε στην αρχή.... μετά ο ένας γιατρός ήταν ακριβός, ήθελε να περάσει το καλοκαίρι να κάνει κανένα μπάνιο, μετά ο φόβος του....... Τελικά αφού άλλαξε 3 γιατρούς και διαφορετικές αγωγές και είχαν περάσει ήδη σχεδόν 6 χρόνια. Στο μεταξύ βίωνα μια απομάκρυνσή του. Περισσότερο ήταν στο facebook παρά με χάιδευε . Δεν ήθελε όλα αυτά τα χρόνια ούτε να με ικανοποιεί ...... αφού δεν μπορούσε να ευχαριστηθεί ο ίδιος. Παράλληλα ήταν εριστικός, παρεξηγιόταν με το παραμικρό. Και ενώ είχαμε φτάσει στην αναμονή της επέμβασης ένα βράδυ βλέποντάς τον να γράφει στο μεσσεντζερ του ανακάλυψα ότι ερωτοτροπούσε με έναν νεαρό άντρα !!!! Ο άντρας μου που όταν με άγγιζε κάποτε είχε στύση τώρα έλεγε έναν νεαρό μωρό του. Τρελάθηκα.....εγώ έκανα υπομονή ελπίζοντας να καταφέρουμε να περάσουμε το πρόβλημα και αυτός...... Έγινε το έλα να δεις. Λίγες μέρες αργότερα άσχετα με το γεγονός πήγαμε σε νευρολόγο γιατί διαμαρτυρόταν για την μνήμη του. Έκανε μαγνητική και τελικά... Ατροφία του μετωπιαίου και κροταφικού λοβού του εγκεφάλου του. Τώρα όλα είχαν μια εξήγηση. Αλλαγή συμπεριφοράς, επιθετικότητα ακόμα και το ότι ερωτοτροπούσε με έναν άντρα. Παραλογίες που σύντομα θα πυκνώσουν. Μετά όμως από 6 χρόνια ψυχικής μου αλλά και σωματικής ταλαιπωρίας κατέρρευσα. Έπαθα κρίσεις πανικού γιατί είμαι 53 χρονών και έχω χάσει το κομμάτι της ερωτικής μου υπόστασης μη θέλοντας να τον απατήσω. Έχω δύο επιλογές λοιπόν. Ή μένω μαζί του και ξεχνάω ποιά είμαι και τι θέλω ή χωρίζουμε. Πόνεσα πάρα πολύ. Έκλαψα πάρα πολύ. Στο τέλος κατάλαβα ότι ο άντρας που ερωτεύτηκα δεν υπάρχει πια. Του είπα να χωρίσουμε. Του είπα ότι θέλω να ζήσω μια φυσιολογική ζωή. Θα του σταθώ σαν φίλη του αλλά δεν μπορώ να τον ξαναδω ερωτικά. Όχι μετά τα μηνύματα....Θέλω να ξαναερωτευτώ. Να κάνω έρωτα. Έχω 2 χρόνια να κάνω και πριν ήταν τραγικό.....6 χρόνια στέρησης μέσα σε έναν γάμο. Τα βάζω με τον εαυτό μου. Δεν έπρεπε να κάνω υπομονή. Πρέπει να ανακαλύψω τον εαυτό μου ξανά. Μου λένε είσαι όμορφη και νομίζω ότι είναι ψέμα. Κι όμως το ίδιο λέει και ο καθρέφτης. Πρέπει να ξαναρχίσω να ζω και δεν ξέρω πως.....
