Άγχος θανάτου.

Καλησπέρα σας. Είμαι καινούρια στο forum οπότε θα προσπαθήσω να το πάρω λίγο από την αρχή.
Είμαι 22 χρόνων και αν δν κάνω λάθος από τον Νοέμβριο ήταν η πρώτη κρίση πανικού που με έπιασε κ από εκεί ξεκίνησε το βάσανο. Πιο πριν τυραννιομουν και ακόμα τυραννιεμαι με αρρωστοφοβια Νμζω και λόγω των σπουδών μου ( νοσηλευτικη) καθώς και ότι καινούριο μαθαίνω από ασθένεια Νμζω Πώς το έχω η θα το πάθω, πολλ2ς φορές και αυτά που διαβάζω μετά από λίγο μου βγαίνουν σε ψυχοσωματικο. Από τον Νοέμβριο και μετά ήταν π μου ανακοίνωσε το αγόρι μ ότι θα πρέπει να φύγει Γερμανία λόγω δουλειάς καθώς Ελλάδα δν γινόταν άλλο. Ωστόσο μέχρι και σήμερα αν και εδώ και 2 μήνες σε απόσταση είμαστε καλά. Από τότε ξεκίνησα να έχω κάθε μέρα άγχος , ταχυπαλμίες, πόνος σαν τσιμπηματακια στη καρδιά, βάρος στο θώρακα, δύσπνοια, εφίδρωση, ζάλη και όλα τα σχετικά.. είχα επισκεφτεί ψυχολόγο αλλά δυστυχώς δν είδα κάποια δουλειά και τρ έγινε αυτό με τον κορονοιο οπότε δν πηγαίνω... έχω μονίμως το αίσθημα το θανάτου. Δλδ στο μυαλό μ τριγυρνάει συνέχεια οι ανησυχίες ότι μπορεί να πεθάνω και ότι μπορεί να σταματήσει η καρδιά μ και να πάθω ανακοπή η εγκεφαλικό κτλπ...κάποιες μέρες είμαι εντάξει και το ξεπερνάω ενώ κάποιες άλλες από την ώρα που θα ξυπνήσω μέχρι που θα κοιμηθώ σκέφτομαι μονίμως αυτό. Να αναφέρω ότι μετά το καλοκαίρι έχω πάει ήδη 2 φορές σε νοσοκομείο μ έκαναν εξετάσεις αίματος ακτινογραφία και καρδιογράφημα μέχρι και εξέταση για τροπονινη και όλα ήταν τέλεια. Τον Ιανουάριο έβαλα και hotler Ρυθμού και επίσης όλα ήταν εντάξει απλά είχα κάποιες κλασσικές ταχυολαμιες. Να αναφέρω επίσης ότι έχω φύσημα αλλά δν είναι ανησυχητικό με έχει πει η καρδιολόγος. Τέλος πριν περίπου 1 μήνα έκανα μαγνητική στη σπονδυλική Γτ υπέφερα με τη μέση μ και μου βρήκαν ότι έχω δύο κεντρικές κήλες 05 και Ι1 οπότε και αυτό μου δημιούργησε επιπλέον άγχος καθώς μ προκαλεί πολλές φορές πόνο στον αυχένα και νιώθω το κεφάλι μ περίεργα και μετά σκέφτομαι ότι θα πάθω εγκεφαλικό.
Ελπίζω να τα περιέγραψα όσο καλύτερα γινόταν και συγγνώμη για το σεντόνι...

Καλησπέρα Σοφία. Χριστός Ανέστη. Περιγράφεις μια κατάσταση και μου θυμίζεις εμένα! Στα 22 ξεκίνησαν όλα και σε μένα. Ότι ακριβώς αναφερεις. Πάω απευθείας στις δικές μου συμβουλές σε σένα για να μην κάνεις τα λάθη που έκανα εγώ και φτάσεις 35 για να ηρεμησεις.
1ον Δεν θα σταματήσεις ποτέ τον ψυχολόγο. Να κάνεις μέσω τηλεδιάσκεψης τις συνεδρίες αλλά να μην σταματήσεις. Έχεις την αιτία και αν δεν το αποδυναμώσεις πάντα θα σε πιάνει σε περιόδους πίεσης και έντασης.
2ον Να βάλεις στη ζωή σου τη γυμναστικη και τη σωστή διατροφή. Περίπατο τουλάχιστον μισή ώρα τη μέρα και φαγητό που να περιλαμβάνει φρούτα και λαχανικά αρκετά.
3ον Να κοιμάσαι όσο πιστεύεις ότι ξεκουράζεσαι. Πάνω από 6 ώρες σίγουρα. Και αν μπορείς και καμιά ώρα το μεσημέρι.
4ον Αγορασε το βιβλίο Νικώ τον Πανικό της Κατερίνας Αγγελή. Διάβασε το 2 φορές το μήνα να εμπεδώσεις καλά τι λέει. Διαβάζεται πανευκολα. Σε μια ώρα όλο.
5ον Βάλε τον έρωτα στη ζωή σου. Βρες ένα αγόρι να περνάς καλά.
Κάνε αυτά και περιμένω να μου πεις αποτελέσματα. Είσαι σε καλή ηλικία και δεν θα πάθεις τίποτε στην υγεία σου. Είναι όλα στο μυαλό σου. Αυτό τα δημιουργεί. Βάλτα από τώρα σε.μια σειρά. Καλή Δύναμη.

Χρόνια πολλά αληθώς ο κύριος!!
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές. Θα τις ακολούθησω καθώς πάνω κάτω και ο ψυχολόγος τα ίδια μου έχει πει!
Ελπίζω να βρω τον δρόμο μου και να το ξεπεράσω!! Και πάλι ευχαριστώ ������

Καλημέρα.

Το λάθος που κάνει πολυς κόσμος είναι ότι νομίζει πως αν πάει σε ψυχολόγο θα πατήσει αυτός ένα μαγικό κουμπάκι και θα εξαφανιστούν όλα τα προβλήματα από τη μία μέρα στην άλλη. Δεν πάει έτσι. Ο ψυχολόγος είναι μία σημαντική βοήθεια την οποία πρέπει να είσαι πραγματικά δεκτικός να λάβεις και μπορεί να πάρει πολύ χρόνο και ψάξιμο το να βάλετε τα πράγματα σε μία σειρά.

Το βασικότερο είναι να το πάρεις απόφαση ότι όλα στα δημιουργεί το μυαλό σου, να μην ψάχνεις συμπτώματα κτλ παραπάνω και το κυριότερο, να μην δίνεις σημασία και πέσεις στην παγίδα να σταματάς τις δραστηριότητες σου και τη ζωή σου κάθε φορά που αισθάνεσαι έτσι.

ΥΓ: 05 και Ι1 δεν είναι χαμηλά και δημιουργούν θέματα με τα νεύρα στο πόδι; Είσαι σίγουρη ότι έχεις αυχενικό από εκεί; Μήπως απλά έχεις πονοκεφάλους κτλ λόγω άγχους;

Πάω από πριν τα Χριστούγεννα ψυχολόγο απλα νιώθω ότι από την μεριά της ψυχολόγου δν υπάρχει κάποια διαφορά...δλδ νιώθω ότι μ λέει συνέχεια τ ιδια και τα ίδια....

Και δημιουργεί θέμα και στο πόδι μ δυστυχώς όταν με πιάνει πολύ δεν μ είναι εύκολο να περπαταω αλλά ο γιατρος μ είπε ότι είναι λογικό να με πιάνει μερικές φορές και στον αυχένα.
Αλλά γενικά τ περισσότερα που μ εμφανίζονται καταλαβαίνω ότι είναι από το άγχος μ γτ το έχω συνηθίσει και μετά από λίγο φεύγουν. Το μόνο που δν μπορώ να διώξω είναι οι σκέψεις μ του θανάτου. Φταίνε σίγουρα Και οι καταστάσεις που περνάω αλλά δεν έχω βρει ακόμα τρόπο να τις διώχνει τελείως τις σκέψεις

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλημέρα.

Το λάθος που κάνει πολυς κόσμος είναι ότι νομίζει πως αν πάει σε ψυχολόγο θα πατήσει αυτός ένα μαγικό κουμπάκι και θα εξαφανιστούν όλα τα προβλήματα από τη μία μέρα στην άλλη. Δεν πάει έτσι. Ο ψυχολόγος είναι μία σημαντική βοήθεια την οποία πρέπει να είσαι πραγματικά δεκτικός να λάβεις και μπορεί να πάρει πολύ χρόνο και ψάξιμο το να βάλετε τα πράγματα σε μία σειρά.

Το βασικότερο είναι να το πάρεις απόφαση ότι όλα στα δημιουργεί το μυαλό σου, να μην ψάχνεις συμπτώματα κτλ παραπάνω και το κυριότερο, να μην δίνεις σημασία και πέσεις στην παγίδα να σταματάς τις δραστηριότητες σου και τη ζωή σου κάθε φορά που αισθάνεσαι έτσι.

ΥΓ: 05 και Ι1 δεν είναι χαμηλά και δημιουργούν θέματα με τα νεύρα στο πόδι; Είσαι σίγουρη ότι έχεις αυχενικό από εκεί; Μήπως απλά έχεις πονοκεφάλους κτλ λόγω άγχους;

---

Sonia αυτην την βλακεια εκανα και εγω πριν ξεκινησω αγωγη και σταματησα ολες μου τις δραστηριοτητες και αποσυρθηκα γενικως... τωρα εχω χρονια να μπω στην ζωη.....

Quote:

---

Originally Posted by sophia4879

Καλησπέρα σας. Είμαι καινούρια στο forum οπότε θα προσπαθήσω να το πάρω λίγο από την αρχή.
Είμαι 22 χρόνων και αν δν κάνω λάθος από τον Νοέμβριο ήταν η πρώτη κρίση πανικού που με έπιασε κ από εκεί ξεκίνησε το βάσανο. Πιο πριν τυραννιομουν και ακόμα τυραννιεμαι με αρρωστοφοβια Νμζω και λόγω των σπουδών μου ( νοσηλευτικη) καθώς και ότι καινούριο μαθαίνω από ασθένεια Νμζω Πώς το έχω η θα το πάθω, πολλ2ς φορές και αυτά που διαβάζω μετά από λίγο μου βγαίνουν σε ψυχοσωματικο. Από τον Νοέμβριο και μετά ήταν π μου ανακοίνωσε το αγόρι μ ότι θα πρέπει να φύγει Γερμανία λόγω δουλειάς καθώς Ελλάδα δν γινόταν άλλο. Ωστόσο μέχρι και σήμερα αν και εδώ και 2 μήνες σε απόσταση είμαστε καλά. Από τότε ξεκίνησα να έχω κάθε μέρα άγχος , ταχυπαλμίες, πόνος σαν τσιμπηματακια στη καρδιά, βάρος στο θώρακα, δύσπνοια, εφίδρωση, ζάλη και όλα τα σχετικά.. είχα επισκεφτεί ψυχολόγο αλλά δυστυχώς δν είδα κάποια δουλειά και τρ έγινε αυτό με τον κορονοιο οπότε δν πηγαίνω... έχω μονίμως το αίσθημα το θανάτου. Δλδ στο μυαλό μ τριγυρνάει συνέχεια οι ανησυχίες ότι μπορεί να πεθάνω και ότι μπορεί να σταματήσει η καρδιά μ και να πάθω ανακοπή η εγκεφαλικό κτλπ...κάποιες μέρες είμαι εντάξει και το ξεπερνάω ενώ κάποιες άλλες από την ώρα που θα ξυπνήσω μέχρι που θα κοιμηθώ σκέφτομαι μονίμως αυτό. Να αναφέρω ότι μετά το καλοκαίρι έχω πάει ήδη 2 φορές σε νοσοκομείο μ έκαναν εξετάσεις αίματος ακτινογραφία και καρδιογράφημα μέχρι και εξέταση για τροπονινη και όλα ήταν τέλεια. Τον Ιανουάριο έβαλα και hotler Ρυθμού και επίσης όλα ήταν εντάξει απλά είχα κάποιες κλασσικές ταχυολαμιες. Να αναφέρω επίσης ότι έχω φύσημα αλλά δν είναι ανησυχητικό με έχει πει η καρδιολόγος. Τέλος πριν περίπου 1 μήνα έκανα μαγνητική στη σπονδυλική Γτ υπέφερα με τη μέση μ και μου βρήκαν ότι έχω δύο κεντρικές κήλες 05 και Ι1 οπότε και αυτό μου δημιούργησε επιπλέον άγχος καθώς μ προκαλεί πολλές φορές πόνο στον αυχένα και νιώθω το κεφάλι μ περίεργα και μετά σκέφτομαι ότι θα πάθω εγκεφαλικό.
Ελπίζω να τα περιέγραψα όσο καλύτερα γινόταν και συγγνώμη για το σεντόνι...

---

Καλησπέρα!!! Για αρχή θα σου πρότεινα να αλλάξεις αντικείμενο σπουδών!!! Αφού η ασθένεια και ο θάνατος σε αγχωνουν από το φοιτητιλικι, προφανώς και δεν είναι κατάλληλος χώρος εργασίας για εσένα ένα νοσοκομείο, όπου αυτά τα 2 αποτελούν καθημερινοτητα και πολλές φορές υπό πολύ άσχημες συνθήκες... Είμαι συνάδελφος, οπότε μιλάω από 1ο χέρι...
Κατά δεύτερον, θα σου πρότεινα να πας σε ένα ψυχιατρο... Καλοί οι ψυχολόγοι, δε λέω, αλλά καμία φορά χρειάζεται και κάτι πιο δραστικό... Στην τελική, σαν επαγγελματιας υγείας και εσύ, δεν θα πρέπει να έχεις τέτοια ταμπού!!
Όσον αφορά τη φοβία σου αυτή καθεαυτή δεν μπορώ να σε βοηθήσω, μιας και εγώ έχω αποδεχτεί την ιδέα του θανάτου σε σημείο να σοκάρονται οι γύρω μου όταν συζητάμε σχετικά, αλλά με ενδιαφέρει η ιστορία σου, αφού κοντινό μου πρόσωπο έχει μεγάλη φοβία σχετικά με το θέμα, αλλά δυστυχώς δεν παραδέχεται και την ανάγκη για βοήθεια...

Γενικά οπότε ήμουν στο νοσοκομείο μέσω των σπουδών μ δεν με αγχώνε να βρίσκομαι εκεί ισα ισα μου άρεζε. Αλλά προφανώς δν έχει τύχει ποτέ να πέσω σε περιστατικό όπου κάποιος ασθενής απεβίωσε οπότε δν ξέρω πώς θα το χειριστώ όταν έρθει εκείνη η ώρα. Το να παρατήσω τη σχολή μ δεν το έχω σαν πλάνο στο μυαλό μ Γτ είναι από τ λίγα πράγματα π κατάφερα στη ζωή μου και μ αρέσει οπότε δν θέλω το άγχος μ να με κάνει να το παρατήσω.
Θα ξεκινήσω ψυχοθεραπεία ελπίζοντας ότι όλα θα πάνε καλά.

Δεν είναι εύκολο να το παραδεχτείς ούτε να ζητήσεις βοήθεια. Υπομονή στο κοντινό σ άτομο λοιπόν και σε ευχαριστώ για την απάντηση!!! :)

Όλες οι απαντήσεις έχουν βάση κατά την άποψη μου. Πολύ ωραία σχόλια κάνατε. Ίσως χρειάζεται ένας συνδυασμός ψυχολόγου με κάποιο συμπλήρωμα (χάπι). Εμένα δεν με ευνόησε το χάπι ένιωθα χειρότερα. Απλά βρήκα μεγάλη διαφορά με την ψυχολόγο που όντως κάποιες φορές λες τα ίδια και τα ίδια αλλά έχουν το σκοπό τους και αυτά. Απλά βάλε το μυαλό σου σε σκέψη τι σε απασχολεί και να το πεις. Κάθε φορά οι οδηγίες που σου δίνει να τις ακολουθείς. Να ανακαλύπτεις κσυ μόνη σου την πραγματικοτητα και να την αναφέρεις. Από σένα εξαρτάται πόσο θα βοηθηθείς. Αλλά πίστεψέ με μετά από 6-8 μήνες θα δεις διαφορά. Κάνε όμως και τα άλλα που είπα παραπάνω. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα χρειαστείς χάπι αν τα κάνεις και προσπαθήσεις. Μπορείς να ξεκινήσεις και από σήμερα.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Καλημέρα.

Το λάθος που κάνει πολυς κόσμος είναι ότι νομίζει πως αν πάει σε ψυχολόγο θα πατήσει αυτός ένα μαγικό κουμπάκι και θα εξαφανιστούν όλα τα προβλήματα από τη μία μέρα στην άλλη. Δεν πάει έτσι. Ο ψυχολόγος είναι μία σημαντική βοήθεια την οποία πρέπει να είσαι πραγματικά δεκτικός να λάβεις και μπορεί να πάρει πολύ χρόνο και ψάξιμο το να βάλετε τα πράγματα σε μία σειρά.

Το βασικότερο είναι να το πάρεις απόφαση ότι όλα στα δημιουργεί το μυαλό σου, να μην ψάχνεις συμπτώματα κτλ παραπάνω και το κυριότερο, να μην δίνεις σημασία και πέσεις στην παγίδα να σταματάς τις δραστηριότητες σου και τη ζωή σου κάθε φορά που αισθάνεσαι έτσι.

ΥΓ: 05 και Ι1 δεν είναι χαμηλά και δημιουργούν θέματα με τα νεύρα στο πόδι; Είσαι σίγουρη ότι έχεις αυχενικό από εκεί; Μήπως απλά έχεις πονοκεφάλους κτλ λόγω άγχους;

---

Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη Σόνια.
Συμφωνώ πολύ σε αυτά που αναφέρεις.

ξεκινα να σκεφτεσαι διαφορετικα γιατι οι ανθρωποι οταν σε εχουν δεδομενο δε σου δινουν και πολυ σσημασια δεν ειναι τιποτα αυτο μονο ανυσιχχια για ασθενειες θα σου περασει

Χρόνια Πολλά με Υγεία και σε εσένα Atrotos.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Χρόνια Πολλά με Υγεία και σε εσένα Atrotos.

---

Νασαι καλά Sonia μου.

Φίλε μου, είναι ολοσωστα όσα λες! Θα συμφωνήσω και για το βιβλίο, το προμηθεύτηκα και ειναι εξαιρετικό! Μικρό και περιεκτικό. Με νόημα.

Quote:

---

Originally Posted by Atrotos

Καλησπέρα Σοφία. Χριστός Ανέστη. Περιγράφεις μια κατάσταση και μου θυμίζεις εμένα! Στα 22 ξεκίνησαν όλα και σε μένα. Ότι ακριβώς αναφερεις. Πάω απευθείας στις δικές μου συμβουλές σε σένα για να μην κάνεις τα λάθη που έκανα εγώ και φτάσεις 35 για να ηρεμησεις.
1ον Δεν θα σταματήσεις ποτέ τον ψυχολόγο. Να κάνεις μέσω τηλεδιάσκεψης τις συνεδρίες αλλά να μην σταματήσεις. Έχεις την αιτία και αν δεν το αποδυναμώσεις πάντα θα σε πιάνει σε περιόδους πίεσης και έντασης.
2ον Να βάλεις στη ζωή σου τη γυμναστικη και τη σωστή διατροφή. Περίπατο τουλάχιστον μισή ώρα τη μέρα και φαγητό που να περιλαμβάνει φρούτα και λαχανικά αρκετά.
3ον Να κοιμάσαι όσο πιστεύεις ότι ξεκουράζεσαι. Πάνω από 6 ώρες σίγουρα. Και αν μπορείς και καμιά ώρα το μεσημέρι.
4ον Αγορασε το βιβλίο Νικώ τον Πανικό της Κατερίνας Αγγελή. Διάβασε το 2 φορές το μήνα να εμπεδώσεις καλά τι λέει. Διαβάζεται πανευκολα. Σε μια ώρα όλο.
5ον Βάλε τον έρωτα στη ζωή σου. Βρες ένα αγόρι να περνάς καλά.
Κάνε αυτά και περιμένω να μου πεις αποτελέσματα. Είσαι σε καλή ηλικία και δεν θα πάθεις τίποτε στην υγεία σου. Είναι όλα στο μυαλό σου. Αυτό τα δημιουργεί. Βάλτα από τώρα σε.μια σειρά. Καλή Δύναμη.

---

Φίλε μου, είναι ολοσωστα όσα λες! Θα συμφωνήσω και για το βιβλίο, το προμηθεύτηκα και ειναι εξαιρετικό! Μικρό και περιεκτικό, με πολύ νόημα.