Ο αδερφός του και η μητέρα του
Καλησπέρα, σας παρακαλώ διαβάστε το κείμενο μου και δώστε μου κάποια συμβουλή. Δεν έχω που να μιλήσω.
Με τον σύντροφο μου γνωριστήκαμε και ζουμε στο εξωτερικό. Εγώ είμαι 26 κι αυτός 30. Δουλεύουμε μαζί σε μια επιχείρηση, και έχουμε βλέψεις να ανοίξουμε μια δικιά μας επιχείρηση στο μέλλον. Ο σύντροφος μου αντιμετώπιζε κάποια οικονομικά προβλήματα όπως έμαθα στην πορεία. Ο πατέρας του χρωστούσε κάποια λεφτά και άμα δεν έδινε αυτά τα λεφτά θα έμπαινε φυλακή. Μιλάμε για ένα μεγάλο ποσό κάποιων χιλιάδων ευρώ. Ο σύντροφος μου αναγκάστηκε να τα ζητήσει από το αφεντικό μας. Το αφεντικό μας του έδωσε τα λεφτά και έκαναν μια συμφωνία να του τα ξεπληρώσει μέσα σε έναν χρόνο. Το καλοκαίρι όμως ήρθε και ο μικρότερος αδερφός του ήρθε εδώ που είμαστε εμείς. Ο αδερφός του είναι 19 χρόνων και είναι αθλητής. Ήρθε εδώ για να κυνηγήσει μια καριέρα αθλητή και να τον βοηθήσει κ ο σύντροφος μου. Όποτε και έμεινε μαζί του. Δεν Το συμβόλαιο του σπιτιού μου έληγε τον Αύγουστο και το δικό του το Σεπτέμβρη. Ο σύντροφος μου με ρώτησε άμα θα ήθελα να βρούμε ένα σπίτι να συγκατοικησουμε και οι 3. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή δεν το βρήκα καλή ιδέα γιατί δεν ήθελα να δημιουργεί κάποιο θέμα με τον αδερφό του στην πορεία. Τότε ο σύντροφος μου που αποκάλυψε πως ξεχρεώνει αυτά τα λεφτά που δανείστηκε για τον πατέρα του. Και πως ήτανε μέρες που την έβγαζε με 20 και 30 ευρώ την εβδομάδα. Όταν μου το είπε τους πήγαινα φαγητό, τους έκανα μερικά ψώνια για το σπίτι. Αυτά τα έκανα από αγάπη και δεν περίμενα κάτι σε αντάλλαγμα, το μόνο που ήθελα ήταν να τον στηρίξω σε αυτό το ζόρι που τραβάει και να τον βοηθήσω και έτσι μετά δέχθηκα να συγκατοικησουμε. Βέβαια μου είπε πως ο αδερφός του επίσης θα έβρισκε δουλειά και θα μοιραζόμασταν τα έξοδα του σπιτιού δια 3, όποτε θα μας έβγαινε πιο φθηνά. Έτσι και έγινε και συγκατοικησαμε. Εεε λοιπόν εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματα. Επι ενάμιση μήνα τις δουλειές του σπιτιού τις έκανα μόνο εγώ, ενώ δούλευα παράλληλα. Μια μέρα έπιασα τον σύντροφο μου κι του είπα πως η συμφωνία μας ήταν θα μείνουμε όλοι μαζί κ ότι όλοι θα βοηθάμε στην καθαριότητα του σπιτιού. Ο αδερφός του μου έλεγε ‘χρειάζομαι αυτά τα ρούχα για αύριο, ποτε θα βάλεις πλυντήριο;’. Όταν συζητουσα αυτό το θέμα με τον φίλο μου, μας άκουσε ο αδερφός του και έρχεται και μου λέει ‘ο Γ. δουλεύει όλη την ημέρα, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση να έρχεται από την δουλειά και να καθαρίζει, και να του γκρινιαζεισ’ Και συνεχίζει λέγοντας ‘οποίος νιώθει, θα κάνει δουλειές’ εγώ εκείνη την στιγμή νευρίασα κι στεναχωρέθηκα και ξέσπασα σε κλάματα που μου μίλησε έτσι. Ο σύντροφος μου δεν πήρε το μέρος μου και νευρίασε κιόλας μαζί μου και άρχισε να μου λέει ‘άσε θα κάνω εγώ τις δουλειές του σπιτιού, εσυ μην κανεις τίποτα, θα τα κάνω όλα εγώ.’ Το προσπερνάω, μετά από έναν μήνα συγκατοίκησης κι ενώ δουλεύαμε κ οι 3, ο αδερφός του παθαίνει μια θλάση και μένει εκτός αθλήματος για 8 εβδομάδες. Κι τότε λέει στον σύντροφο μου πως θέλει να σταματήσει την δουλειά για να αφοσιωθεί στο άθλημα και να πηγαίνει γυμναστήριο. Ο σύντροφος μου το δέχθηκε και τώρα ήμασταν εγώ κ αυτός με όλα τα έξοδα του σπιτιού, να δουλεύουμε εγώ 47 ώρες και αυτός πάνω από 50 ώρες την εβδομάδα για να μπορούμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς μας και να βάζει και λεφτά στην άκρη για το χρέος. Στο μεταξύ ο αδερφός του επι δυο μήνες το μόνο που έκανε ήταν να παίζει βιντεοπαιχνίδια, ούτε προπόνηση, ούτε δουλειά. Τότε έτυχε το αφεντικό μας να μου πει πως θέλει να μειώσει τις ώρες μου το οποίο ο φίλος μου δεν δέχθηκε γιατί πως θα τα βγάζουμε περα. Εγώ του είπα πως έχω κουραστεί να δουλεύω τόσες ώρες. Είχα μόνο μια μέρα ρεπό. Του είπε πως ο αδερφός του πρέπει να βρει δουλειά και να συνεισφέρει γιατί αυτή ήταν η συμφωνία μας εξ αρχής. Και θύμωσε μαζί μου και μου είπε πως θέλω να χαλάσω τη σχέση τους και ότι μπαίνω ανάμεσα στην οικογένεια του. Εκείνο τον καιρό έκλαιγα κάθε μέρα.Έρχονται τα Χριστούγεννα και ο αδερφός του αποφασίζει τελευταία στιγμή να φύγει για Ελλάδα για διακοπές. Λεφτά προφανώς δεν είχε, και ο σύντροφος μου κατέληξε να δανείζεται κι αλλά λεφτά για τα εισιτήρια του, τα οποία κόστισαν 300€. Το κερασάκι στην τούρτα είναι η μητέρα του συντρόφου μου. Η μητέρα του τον παίρνει τηλέφωνο 5 φορές την ημέρα το λιγότερο, χωρίς υπερβολές. Τον παίρνει το πρωί που ξυπνάμε, τον παίρνει στη δουλειά 3 φορές και παραπάνω κάποιες φορές και τον παίρνει και το βράδυ όταν γυρίζουμε σπίτι από την δουλειά. Κοιμόμαστε, τρώμε, είμαστε έξω με φίλους, είμαστε σε εκδηλώσεις, είμαστε στο κρεβάτι σε ρομαντικές στιγμές παίρνει τηλ συνεχώς. Παίρνει τηλ, της λέμε τρώμε και του πιάνει τη κουβέντα για 40 λεπτα. Αλλά ο φίλος μου της δίνει θάρρος, αντί να της πει τρώμε τώρα θα μιλήσουμε άλλη στιγμή, κάθεται και μιλάει με τις ώρες. Του κάνει σκηνικά τύπου ‘έμαθα ήσουν εχθές για φαγητό, δεν μπορουσες να σηκωσεις το τηλ;’ ή ‘είναι ο αδερφός σου εκεί, είναι ευθύνη σου να τον φροντίζεις, να τον υποστηρίζεις, να τον προσέχεις’ που εγώ μπορώ να σας πω πως ο σύντροφος μου βοηθάει πολύ τον αδερφό του, ενώ ο αδερφός του κάθεται και παίζει βιντεοπαιχνίδια, ο σύντροφος μου ψάχνει για ομάδες, στέλνει εμαιλ, μιλάει με προπονητές και μάνατζερ. Επίσης ο αδερφός του δεν έχει κανέναν σεβασμό προς εμάς, βάζει την μουσική πολύ δυνατά τα βραδια και άμα του πούμε να την χαμηλώσει αρχίζει και φωνάζει. Δεν είμαι άνετη να μιλήσω στο ίδιο μου το σπίτι. Δεν έχω φωνή. Αυτή η κατάσταση με πνιγεί. Ο μικρός αδερφός είναι πολύ καλομαθημένος και ο φίλος μου δεν του χαλάει χατήρι για να μην αρχίσει και μας φωνάζει. Και η μητέρα τους συνέχεια πάνω από το κεφάλι μας, αφού έπαιρνε τηλ τον σύντροφο μου και του έλεγε να της βρει δουλειά για να έρθει να μείνει κι αυτή εδώ. Στο μεταξύ στην Ελλάδα έχει τον άντρα της και ένα ακόμα παιδί. Πριν λίγες μέρες και ενώ καθόμασταν στο σαλόνι και οι 3, ο σύντροφος μου μού ανακοινώνει μπροστά στον αδερφό του ότι και του χρόνου θα μείνει μαζί μας και να πάμε σε μεγαλύτερο σπίτι, και να πάρουμε κι αμάξι για να τον πηγαίνει σε προπονήσεις. Εμένα δεν με ρώτησε καν αν συμφωνώ να μείνουμε πάλι όλοι μαζί, δεν με υπολόγισε καν στην απόφαση. Ο σύντροφος μου θέλει να παντρευτούμε και να ξεκινήσουμε οικογένεια αλλά δεν ξέρω τι να κάνω. Κι άμα παντρευτούμε θέλω να παντρευτώ αυτόν και όχι όλη του την οικογένεια. Φοβαμαι ποτέ δεν θα είμαι προτεραιότητα του, πάντα θα έρχομαι δεύτερη και τριτη. Και προς θεού δεν θέλω να μπω ανάμεσα σε αυτόν και την οικογένεια του αλλά με κάνει να αναρωτιέμαι εγώ που χωράω στην ζωή του; Η μητέρα του ανακατεύεται παντού και θέλει να τα ξέρει όλα. Και ο σύντροφος μου το ανέχεται αυτό και το θεωρεί φυσιολογικό. Ακομα και το αφεντικό μας τον λένε μαμακια, και του έχει μιλήσει ώστε να κόψει τα πολλά τηλεφωνήματα με την μαμά του στην ώρα της δουλειασ. Θέλω να έχουμε μια όμορφη σχέση, με τις οικογένειες μας στην ζωή μας αλλά με κάποια όρια. Ξέρω πως δεν μου πέφτει λόγος για τα οικογενειακά του αλλά από την στιγμή που κάποια πράγματα επηρεάζουν τη δίκη μας σχέση και συμβίωση, να κρατήσω το στόμα μου κλειστό; Το θέμα με τον αδερφό του και το άμα θα μείνει μαζί μας ή όχι έπρεπε να το συζητήσει μαζί μου, όχι να πάρει την απόφαση μόνος του μόνο κ μόνο επειδή είναι αδερφός του. Κι άμα ήταν ο δικός μου αδερφός εδώ μαζί μας, ο σύντροφος μου θα ανεχόταν τέτοια συμπεριφορά; Νιώθω πολύ μόνη μερικές φορές, και δεν έχω σε ποιον να μιλήσω.
