Printable View
ΕΧΩ ΕΝΑ ΓΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΧΑΖΕΥΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΝ ΠΙΕΖΕΙ, ΟΠΟΤΕ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ "ΑΣΤΥΝΟΜΟ". ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΓΕΝΙΚΑ, ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΛΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΤΟΣΟ. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?
Μην τον πιέζεις με το θέμα του διαβάσματος. Αυτό μπορεί να φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα και να το μισήσει. Να τον καθοδηγείς διακριτικά προς αυτή τη κατεύθυνση να τον ενισχύεις όταν διαβάσει αλλά ΠΟΤΕ μην του υπόσχεσαι ανταμοιβές για να διαβάσει π.χ. \"Αν πάρεις Α σε όλα θα σου πάρω ένα ποδήλατο\". Είναι πολύ φυσιολογικό τα παιδιά να μην είναι απόλυτα συγκεντρωμένα στο μάθημα. Το περίεργο θα ήταν αν ένα παιδί στην ηλικία του-που πρέπει να είναι και λίγο ζωηρό-ήταν συνέχεια αφοσιωμένο στα μαθήματα και στο διάβασμα. Τότε θα έπρεπε να ανησυχείς. Και ακόμα περισσότερο το γεγονός οτι λες οτι είναι καλός μαθητής. Δε χρειάζεται κάτι περισσότερο ένα παιδί της ηλικίας του. Πρέπει να παίζουν τα παιδιά και όχι μονίμως να είναι πάνω απο τα βιβλία. Μην αγχώνεσαι και μην τον πιέζεις. Αυτά στα λέω όχι μόνο λόγω επιστημονικών γνώσεων αλλά και λόγω εμπειρίας. Ήμουν ακριβώς όπως περιγράφεις το γιό σου, και πιθανότατα πιο ζωηρή, μέσα στη τάξη. Όσο όμως μεγάλωνα και έθετα στόχους τόσο πιο πολύ αφοσιωνόμουν-με τη θέληση μου-στο διάβασμα και στο σχολείο. Ήμουν πολύ ζωηρή ως παιδί και τώρα που το σκέφτομαι, το ότι οι γονείς μου ήταν χαλαροί σε αυτό το θέμα, μόνο καλό μου έκανε. Έζησα τη παιδική μου ηλικία και στην εφηβεία δεν είχα ανάγκη από ακρότητες για να εκφραστώ.
Ίσως είπα περισσότερα από όσα ζήτησες να μάθεις αλλά πιστεύω ότι ένα λάθος που άθελα τους κάνουν οι γονείς, γενικά, είναι να προσπαθούν να στρέφουν το παιδί τους αποκλειστικά σε συγκεκριμένα πράγματα επειδή πιστεύουν ότι θα τους κάνουν καλό στο μέλλον. Όλα όμως χρειάζονται. Και όπως περιγράφεις το παιδί σου, είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό και ισορροπημένο παιδί της ηλικίας του. Και μάλιστα απο τις σπάνιες περιπτώσεις που είναι γενικά καλός μαθητής. Στην ηλικία του όμως το παιχνίδι-το καλό και ψυχαγωγικό- είναι πιο σημαντικό απο το διάβασμα.
Πάνω απο όλα μην αγχώνεσαι. Ενδιαφέρεσαι για το παιδί σου και αυτό είναι απο μόνο του καλό. Τα άγχη είναι περιττά, ειδικά για ένα φυσιολογικό παιδί όπως το δικό σου.
Συμφωνώ απόλυτα και εγώ με την evath. Σαν μητέρα (ένα μου παιδί πηγαίνει επίσης στην 5η δημοτικού) θα προσθέσω και κάποιες δικές μου σκέψεις γιατί με έχει απασχολήσει το θέμα. Γιατί χρειάζεται να κάνω τον αστυνόμο?
Κατέληξα ότι στην αστική κοινωνία που ζω όλα τα θέματα είναι λυμένα και τα παιδιά καλούνται να κάνουν ένα μόνο πράγμα: να είναι καλοί μαθητές. Και βέβαια αυτό είναι βαρετό και αποκομένο από την πραγματικότητα της ζωής. Θα μου άρεσε τα παιδιά μου να θεωρούν δική τους ευθύνη τη μελέτη των μαθημάτων τους και να μην χρειάζεται η δική μου υπενθύμιση-αστυνόμευση. Όμως πώς βοηθάμε τα παιδιά μας να γίνουν υπέύθυνα? Τους ζητάμε να συγυρίζουν το δωμάτιό τους? Να βάλουν τα πιάτα στο πλυντήριο? Να στρώνουν το κρεβάτι τους? Να κάνουν κάποιες δουλειές που είναι στα μέτρα τους τέλος πάντων. Εγώ προσωπικά δεν το κάνω σχεδόν καθόλου. Τότε πώς περιμένω να είναι υπεύθυνα?
Αυτό είναι το κομμάτι της δικής μας ευθύνης στην ανευθυνότητα των παιδιών που έχω εντοπίσει. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να διορθώσουμε.
Φυσικά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που δεν εξαρτώνται από εμάς. Το μυαλό του κάθε παιδιου που είναι κάτι μοναδικό, το απαίσιο σύστημα της παιδείας μας - ΠΑΡΑπαιδείας που ΝΑΙ αρχίζει από το δημοτικό οργανωμένα και κατόπιν σχεδίου, τα βιβλία που είναι επίτηδες γραμμένα για να μη διαβάζονται και να χρειάζεται φροντιστήριο κλπ
γεια σας,
Εγω αρχισα να ζω μαζι με τα παιδια του αντρα μου οταν η μικρη πηγαινε 1η Γυμνασιου. Μετα απο λιγο καιρο που την παρακολουθουσα, καταλαβα οτι καθοταν στο δωματιο και κοιταζε τον τοιχο. Διαβασμα μηδεν.
Αρχισα να της ζηταω λιγη βοηθεια με το σπιτι με ανταλαγμα να την βοηθησω να διαβασει μετα μαζι μου. Ποτε δεν της ειπα οτι ειχα καταλαβει οτι δεν διαβαζε.
Στην αρχη λοιπον επαιρνα το βιβλιο και διαβαζα πρωτη εγω και μετα της ελεγα οτι ειναι ηρωας αν θυμαται οτι διαβασα γιατι εγω δεν θυμαμαι ουτε τα μισα.
Λυνοταν στα γελια και αρχισε να μου λεει τα μαθηματα απ\'εξω ενα - ενα. Ποτε ομως δεν της ειπα οτι θα την εξετασω.
Την ρωτουσα αν ηθελε να διαβασουμε μαζι για να τελειωσει πιο γρηγορα και να δουμε ενα dvd για παραδειγμα και εκεινη ανταποκρινοταν αμεσως.
Να μην πολυλογω.
Ηταν μαθητρια του 15-16.
Τωρα παει 3η Λυκειου και ειναι μαθητρια του 19!!!!
Λιγη ενθαρρυνση θελουν οτι αυτο που κανουν ειναι κουραστικο και επιπονο ισως και ασκοπο μερικες φορες αλλα τι να κανουμε; Πρεπει να γινει σαν ενα σκαλοπατι γιατο μελλον τους
Έτσι όμως αναγκαζόσουν να διαβάζεις και εσύ.
Είναι σωστό αυτό για εμάς τους γονείς?
Δηλαδή κάποιος πχ με 2 παιδιά πρέπει μετά τη δουλειά του να λογαριάζει τόση ώρα για τη γεωγραφία του ενός, τόση για την ιστορία του άλλου , τόση για τη φυσική του πρώτου, τόση για θρησκευτικά, κλπ. Ασε τα στάνταρ που είναι οι αληθινές απορίες που όντως πρέπει να βοηθήσουμε όπως μαθηματικά και γραμματική. Βάλε μετά να τα πάμε στο ποδόσφαιρο, μπαλέτο, ωδείο, βόλλευ..... Βάλε και τον χρόνο που τους οφείλουμε για ελάχιστο έστω παιχνίδι-χαλάρωση μαζί μας καθημερινά...
Συγνώμη αλλά η μέρα έχει 24 ώρες όχι 35! Τουλάχιστον ο χρόνος της αστυνόμευσης όπως το έθεσε η θεματοθέτρια και πόσο μάλλον του ενεργητικού διαβάσματος από πλευράς σου μπιμπι (και κάθε μπιμπι στην ελλάδα) είναι άδικα ξοδεμένος χρόνος από τους γονείς. Τον θεωρώ κλεμμένο από την ποιότητα ζωής μας. Θα έπρεπε πράγματι το σχολείο, η ύλη, τα βιβλία, οι δάσκαλοι και όλη η ατμόσφαιρα να ευνοούσε τα παιδιά να θεωρούν δική τους ευθύνη το διάβασμα και όχι δική μας.
HI NATURE!
ΚΑΤ\' ΑΡΧΑΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΩ ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
ΤΡΙΤΟΝ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΞΟΔΕΨΩ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΒΟΗΘΗΣΩ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΩΘΗΣΗ, ΠΑΡΑ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΑΠΟΔΟΣΗ.
ΚΑΛΟΣ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΜΟΥ ΧΡΟΝΟΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ( ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ ) ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΩ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΕ.
ΑΝ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ.
ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Αν δεν χρειάστηκε να το κάνεις για πολύ, μπράβο σου.
Αν όμως χρειάστηκε τότε κάνε το λογαριασμό. 5 χρόνια ό ένας, 5 ο άλλος και βάλε και το μωρό που έπεται άλλα 5 και πες μου μετά τι γίνεται με τον προσωπικό μας χρόνο.
Εγώ πάντως βλέπω στη γειτονιά μου όλες τις οικογένειες να ζουν στο ρυθμό του σχολείου. Μάλιστα καταμερίζουν τα μαθήματα. Αυτά τα έχει χρεωθεί ο μπαμπάς, αυτά η μαμα κλπ. Ωραία προσωπική ζωή! Και για μετά τη δουλειά, ό,τι πρέπει.
Αντίθετα δεν το βλέπω στους φίλους μου από άλλες χώρες. Και αναρωτιέμαι, μήπως ευθύνεται και η ύλη και ο τρόπος που παρέχεται? Βλέπε τα υπέροχα βιβλία του σπουδαίου Ιδρύματος που αποκαλείται Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Παρεπιπτόντως όποιος καταφέρει να καταλάβει έστω και ένα κεφάλαιο από την ιστορία της 6ης δημοτικού, του δίνω βραβείο!!
Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι όντως ένα τεράστιο πρόβλημα. Στις σκανδιναβικές χώρες τα παιδιά διαβάζουν τα μαθήματα τους στο σχολείο και όταν επιστρέφουν σπίτι τους μόνο παίζουν. Είδα μια εκπομπή σχετικά με το θέμα και τα παιδιά εκεί αγαπούν το σχολείο και έχουν κίνητρα. Στην Ελλάδα ο κόπος των γονιών είναι διπλός και τριπλός.
Πάντως η τακτική της boubourina ήταν πολύ καλή. Είναι η ιδανική προσέγγιση επι του θέματος. Παρ\'όλα αυτά όντως είναι δύσκολο και ειδικά για κάποιον που έχει 2 και 3 παιδιά και είναι και μικρά. Η ενθάρρυνση όμως μπορεί να γίνει και πιο διακριτικά. Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού οι γονείς θα έπρεπε να αφιερώνουν λίγο χρόνο όχι τόσο για να βοηθούν στις τεχνικές πλευρές των μαθημάτων αλλά για να ενθαρρύνουν και να ενισχύουν το παιδί ωστέ να μη βλέπει το διάβασμα ως αγγαρεία και να αρχίσει να διαβάζει μόνο του σιγά σιγά.
Δυστυχώς η πρόνοια και η παιδεία στην Ελλάδα δεν ευνοούν τις ιδανικές αυτές προσεγγίσεις. Μπορούμε όμως και πάλι να προσπαθούμε να κάνουμε ο,τι καλύτερο μπορούμε μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Εξάλλου - και εδώ - η προσπάθεια μετράει..
καλα, δεν το συζητω ξερεις οτι ακολουθει και ο μπεμπης απο πισω! αλλα απο την στιγμη που δεν μπορω να τα παω στη Σουηδια, πρεπει να προσαρμοστω στο Ελληνικο Συστημα!!!Quote:
Originally posted by nature
Αν δεν χρειάστηκε να το κάνεις για πολύ, μπράβο σου.
Αν όμως χρειάστηκε τότε κάνε το λογαριασμό. 5 χρόνια ό ένας, 5 ο άλλος και βάλε και το μωρό που έπεται άλλα 5 και πες μου μετά τι γίνεται με τον προσωπικό μας χρόνο.
Κοιτα, οσον αφορα τον προσωπικο μου χρονο, νομιζω οτι εχω παψει να γνωριζω τι σημαινει αυτο.
Το εσχατο ειναι οτι ακομα και ενα μπανιο να θελω να κανω δεν βρισκω ευκαιρια παρα μονο μετα τις 1 τη νυχτα!!!
Εκει ισως ειναι και η διαφορα αναμεσα σε νεες μητερες και σε πιο μεγαλες σε ηλικια.
Εαν ημουν 20-25 χρονων θα αγανακτουσα γιατι θα ελεγα εγω ποτε θαζησω. Ειμαι ομως 37 και ας πουμε οτι εχω οικογενεια απο τα 32. Ευτυχως εζησα τοσο εντονα τα νιατα μου που να μπορω τωρα να θυσιασω λιγα χρονια για την οικογενεια αγογγυστα.
Μου αρέσει που τα βλέπεις αισιόδοξα και όχι καταστροφολογικά! Είναι ένας καλός τρόπος επιβίωσης όταν σε πιέζει τόσο πολύ ο χρόνος. Και εγώ είμαι της ίδιας άποψης. Σκέφτομαι ότι δεν έχω δικαίωμα ούτε να αρρωστήσω :)Quote:
Originally posted by boubourina
καλα, δεν το συζητω ξερεις οτι ακολουθει και ο μπεμπης απο πισω! αλλα απο την στιγμη που δεν μπορω να τα παω στη Σουηδια, πρεπει να προσαρμοστω στο Ελληνικο Συστημα!!!Quote:
Originally posted by nature
Αν δεν χρειάστηκε να το κάνεις για πολύ, μπράβο σου.
Αν όμως χρειάστηκε τότε κάνε το λογαριασμό. 5 χρόνια ό ένας, 5 ο άλλος και βάλε και το μωρό που έπεται άλλα 5 και πες μου μετά τι γίνεται με τον προσωπικό μας χρόνο.
Κοιτα, οσον αφορα τον προσωπικο μου χρονο, νομιζω οτι εχω παψει να γνωριζω τι σημαινει αυτο.
Το εσχατο ειναι οτι ακομα και ενα μπανιο να θελω να κανω δεν βρισκω ευκαιρια παρα μονο μετα τις 1 τη νυχτα!!!
Εκει ισως ειναι και η διαφορα αναμεσα σε νεες μητερες και σε πιο μεγαλες σε ηλικια.
Εαν ημουν 20-25 χρονων θα αγανακτουσα γιατι θα ελεγα εγω ποτε θαζησω. Ειμαι ομως 37 και ας πουμε οτι εχω οικογενεια απο τα 32. Ευτυχως εζησα τοσο εντονα τα νιατα μου που να μπορω τωρα να θυσιασω λιγα χρονια για την οικογενεια αγογγυστα.
Παρόλα αυτά πιστεύω ότι όλοι έχουν δικαίωμα να έχουν προσωπικό χρόνο. Και στα 25 και στα 35 και στα 45 και στα ...75. Και να σου θυμίσω πως στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές γιαγιές που στα 75 τους δεν έχουν χρόνο επειδή φροντίζουν τα εργαζόμενα παιδιά τους και τα εγγόνια...
Ελπίζω να έχω προλάβει να την κάνω για Σουηδία μέχρι τότε!...
Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τις απαντήσεις που δώσατε. Το θέμα είναι ότι τον διαβάζω, του λύνω τις απορίες, λύνω τις δύσκολες ασκήσεις και γενικά περνάω όλο το απόγευμα διαβάζοντας και προσπαθώντας να τον μάθω να σκέφτεται. \'Ομως η υπόλοιπη οικογένεια; \'Εχω άλλα 3 μικρά που ευτυχώς δεν πάνε ακόμα σχολείο και επιστρατεύω παππούδες, γιαγιάδες για την ενασχόλησή τους. Και προσωπική ζωη; Ε λ α χ ι σ τ η. Και εντάξει αξίζει ο αγώνας και η θυσία. Αναρωτιέμαι όμως μπορούν όλοι οι γονείς να το κάνουν αυτό; έχουν όλοι τις δυνατότητες; οι ίδιοι οι δάσκαλοι λένε οτι αν το παιδί δεν πάει φροντηστήριο δεν θα τα καταφέρει και μόνο τα \"αστέρια\" θα προχωρήσουν. Ήδη ο δάσκαλός τους έχει ξεχωρήσει 2 παιδιά και όλα τα άλλα τα έχει ισοπεδώσει με αποτέλεσμα τα παιδιά να αρνούνται να διαβάσουν. Υπάρχει άραγε τρόπος να αντιμετωπίσουμε αυτό το σύστημα χωρίς να εξαντληθούμε ψυχικά και οικονομικά;
Από την 5η δημοτικού έχει ξεχωρίσει τα 2 αστέρια που θα προχωρήσουν?
Μήπως γνωρίζει κιόλας ότι αυτοί οι 2 θα πάρουν και το Νόμπελ στα 55 τους? Χαχαχα!
Ο δάσκαλος είναι ηλίθιος. Μακάρι να μπορούσατε όλοι οι υπόλοιποι γονείς να του πείτε ότι αυτός ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό που τα παιδιά δεν αγαπούν το διαβασμα. Ξέρω ότι είναι δύσκολο, αλλά νευριάζω με κάτι τέτοιους..... Τόσο ανεπαρκείς άνθρωποι σε τόσο ευαίσθητες θέσεις.... Και από πάνω να μην τους ελέγχει κανείς... να καλύπτονται από το πέπλο της μονιμότητας....
Επειδή ασχολούμαι με την τριτοβάθμια εκπαίδευση έχω παρατηρήσει τα εξής: δεν έχει σχέση η επίδοση ενός παιδιού στο δημοτικό -και κυρίως στα μαθήματα που απαιτούν διάβασμα όπως ιστορία, γεωγραφία, θρησκευτικά- με την μετέπειτα ακαδημαΪκή πορεία. Επί πλέον στην Ελλάδα επειδή εξαντλούνται φοβερα τα παιδιά για να μπούν στο Πανεπιστήμιο, όταν πια μπουν, έχουν σιχαθεί τη μόρφωση και όλα τα σχετικά και βγάζουν τα πρώτα χρόνια των σπουδων στο πλησιέστερο μπιλιαρδάδικο. Αυτοί που τα πάνε καλύτερα είναι οι πιο ξεκούραστοι. Κάτι που μπορείς να κάνεις εύκολα και σίγουρα θα βοηθήσει το παιδί στο μέλλον, είναι να του μαθαίνεις πράγματα μέσα από τη ζωή, αναπτύσσοντας και τη κρίση του. Πχ να υπολογίζει τα ρέστα, το κέρδος από την τάδε αγορά έναντι της άλλης, να συμμετέχει σε οικογενειακούς προυπολογισμούς πχ λογαριασμοί ΟΤΕ, ΔΕΗ κλπ.
Αγαπητή lamiabn,καταλαβαίνω την αγωνία σου κ την ανησυχία σου σε ένα σύστημα παιδείας με μεγάλες ελλείψεις.
Έτσι αναγκάζονται οι γονείς να κάνουν δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν οι δάσκαλοι.
Το βασικότερο για ένα παιδί είναι να αγαπήσει το διάβασμα(η πίεση φέρνει αντίθετα ή περιστασιακά-επιφανειακά αποτελέσματα).Για να το αγαπήσει όμως θα πρέπει να έχει κάποια κίνητρα.Να καταλάβει τη χρησιμότητα της μελέτης.
Π.χ. που το οφελεί να ξέρει ιστορία ή μαθηματικά?τι κερδίζει?που του χρησιμεύουν?
Δλδ πιο πολύ δουλειά έχεις να το βοηθήσεις να καταλάβει την αξία της γνώσης.
Όσο για το αν χαζεύει στο δωμάτιο του,φυσιολογικό είναι(μην αγχώνεσαι κ μην κάνεις τον \'αστυνόμο!).Επίσης το ότι αφαιρείται στην τάξη κ δε συμμετέχει το πιο πιθανό είναι να μη βρίσκει ενδιαφέρον σ\'αυτά που λέγονται ή στον τρόπο διδασκαλίας.
Το θέμα είναι να διαμορφωθεί ο τρόπος που βλέπει το διάβασμα ένας μαθητής κ όχι τόσο το ίδιο το διάβασμα,γιατί αυτό έπεται εσωτερικών κινήτρων.
Καθαρό κ τραγικό λάθος του δασκάλου!Είναι εντελώς αντιπαιδαγωγική η συμπεριφορά του δασκάλου κ φυσιολογική η αντίδραση των παιδιών.Κ τι εννοεί αστέρια?Κ που θα προχωρήσουν??Στην τριτοβάθμια?Αυτός(τόσο ευτελής)είναι ο στόχος της παιδείας?Quote:
Originally posted by LAMIABN
οι ίδιοι οι δάσκαλοι λένε οτι αν το παιδί δεν πάει φροντηστήριο δεν θα τα καταφέρει και μόνο τα \"αστέρια\" θα προχωρήσουν. Ήδη ο δάσκαλός τους έχει ξεχωρήσει 2 παιδιά και όλα τα άλλα τα έχει ισοπεδώσει με αποτέλεσμα τα παιδιά να αρνούνται να διαβάσουν. Υπάρχει άραγε τρόπος να αντιμετωπίσουμε αυτό το σύστημα χωρίς να εξαντληθούμε ψυχικά και οικονομικά;
Κάθε παιδί είναι διαφορετικό, προχωράει στο δικό του δρόμο κ η παιδεία του δίνει εφόδια για τη ζωή του.Παιδεία δεν είναι να αριστεύεις,να ξεχωρίζεις,να είσαι πάντα διαβασμένος.Παιδεία είναι να μπορεί το κάθε παιδί να αξιοποιεί τις ξεχωριστές του ικανότητες,να διαμορφώνεται κοινωνικά,ψυχολογικά,πνευμ ατικά για να μπορέσει να ανταπεξέλθει \'αύριο\' στις απαιτήσεις της κοινωνίας μας.
Η συγχρονη παιδαγωγικη αντιληψη λεει οτι σε ολοκληρο το δημοτικο σχολειο , ο μαθητης τελειωνει την εργασια του στο σχολειο και οταν γυριζει σπιτι του . ΜΟΝΟ ΑΝ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕΙ Ο ΙΔΙΟΣQuote:
Originally posted by LAMIABN
ΕΧΩ ΕΝΑ ΓΙΟ ΣΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ: ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΑΝΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΧΑΖΕΥΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΝ ΠΙΕΖΕΙ, ΟΠΟΤΕ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟΝ \"ΑΣΤΥΝΟΜΟ\". ΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΓΕΝΙΚΑ, ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΛΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΤΟΣΟ. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ?
ΠΑΙΖΕΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΥΣ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ Η ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ !!!!!!!!!
αρα φιλεναδα κατι δεν παει καλα εδω...
βεβαια μπορει να φταιει ο δασκαλος[α] του και εκει θα εκανα την ερωτηση μου στην θεση σου...
Τωρα η αφηρημαδα , η ελλειψη προσοχης , η υπερκινητικοτητα
στις περισσοτερες περιπτωσεις αντικατοπτριζουν πραγματικες παιδικες αναγκες που θα επρεπε να αντιμετωπιζονται φυσιλογικα με παιχνιδι, στον κηπο , την αυλη , την παιδικη χαρα , οταν ενα παιδι του δημοτικου εχει κλεισει ηδη ενα 8ωρο και πλεον εργασιας στο σχολειο του !
Το κεφαλι του ειναι σαν το δικο σου και το δικο μου..
Αν προσπαθεις με την βια και τον φοβο να του βαλεις μεσα πραγματα που τον κουραζουν , τον αποθαρυνουν απο το κυνηγητο , το αιχνιδι στον κηπο την παιδικη χαρα η την αυλη
θα υπακουσει αλλα θα ισχυει αυτο που λεει ο λαος μας
\"μπαινακης βγαινακης\" στην καλυτερη περιπτωση...
γιατι στην χειροτερη.....
θα μας ξαναρθεις εδω σε αλλη κατηγορια προβληματων...