Ο τιτλος τα λεει ολα...δεν ξερω γιατι γραφω εδω και τι απαντησεις να περιμενω ή συμβουλες...και μονο που τα βγαζω απο μεσα μου για να τα ακουσει καποιος ειναι κ αυτο μια βοηθεια.
Ειμαι 28 - αντρας, πασχων απο κοινωνικη φοβια, γαδ και καταθλιψη. Τα τελευταια χρονια δεν εχω καμια απολυτως παρεα, και αυτο συντελει στο μεγαλυτερο μερος για την καταθλιψη μου, το υπολοιπο ειναι η απραγια. Κανω σολο δραστηριοτητες ολα αυτα τα χρονα, οποιαδηποτε προσπαθεια για νεες παρεες δεν ειχε καμια αποιχηση, συν το οτι μενω επαρχια και τα πραγματα ειναι πιο δυσκολα σαυτο τον τομενα.
Σημερα νιωθω χαλια, νιωθω πως πνιγομαι ψυχικα. Τοσο πολυ που νομιζω πως δυσκολευομαι να παρω αερα και στην πραγματικοτητα. Ξερετε αυτο το μπαλακι που βγαινει στο λαιμο πριν να κλαψει κανεις, αλλα το εχω εκει χωρις δακρυα, απλα να καθεται και να με ταλαιπωρει. Και το χειροτερο απ ολα, πανω στην καταθλιψη μου βρισκομαι και σε στερητικο συνδρομο, θα το αναλυσω αυτο παρακατω.
Προσπαθω να λυσω την απραγια μου, δεν υπαρχει χειροτερα πραγμα απο το να μην εχεις να ασχοληθεις με τιποτα, λες και εισαι καταδικασμενος σε αιωνια καραντινα, μονο εσυ και οι σκεψεις σου. Ασχημες σκεψεις που μου προκαλουν τρελα, λυπη και απογνωση. Δουλεια δεν εχω, ειχα μια part time σχεδιαζοντας διαφημιστικα βιντεο online σε αμερικανικη πλατφορμα για event και τετοια στο εξωτερικο, λογω καραντινας πηγε στα τσακιδια η δουλεια, κανενας δεν χρειαζεται πια τις υπηρεσιες μου και δεν ξερω ποτε θα επανελθω οποτε δεν εχω καμια παραγγελια να απασχοληθω με κατι.
Η μερα μου δεν εχει τιποτα το ιδιαιτερο. Με το που ακουμπησω τα ποδια στο πατωμα οταν ξυπναω με βαραει η καταθλιψη, γιατι εχω να αντιμετωπισω αλλη μια ιδια μερα στη ζωη μου. Καφες, λιγο αναγνωση κανα νεο στο ιντερνετ το πρωι και μετα μερικες κουπες τσαγια σιγα σιγα στο μπαλκονι μεχρι το απογευμα κουνοντας τα φωτοβολταικα πανελ να βλεπουν ηλιο μονιμα μεχρι τη δυση γιατι η δεη μας εκοψε το ρευμα απο συσσωρευμενες οφειλες. Οικονομικα λοιπον ειμαι χαλια.
Δουλεια δεν εχω, παρεα / φιλους δεν εχω ουτε για δειγμα, σχεση ή σεξ δεν ειχα ποτε μου, hobby εκτος απο κανα περπατημα διπλα στη θαλασσα το απογευμα-βραδυ ειναι το μονο που ακομα εχω το κουραγιο να κανω, δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα, τιποτα απολυτως δεν μου δινει ευχαριστηση.
Επισης, λογω καταθλιψης εθιστικα στο Tramal. Για οσους δεν γνωριζουν, ειναι ενα συνθετικο ασθενες οπιουχο παυσιπονο (χορηγειται με διγραμμη συνταγη, το ειχα δοκιμασει πρωτη φορα σε παθηση με πονο στο γονατο εντελως κατα τυχη οταν το προτεινε ο ιατρος χωρις να γνωριζω απο πριν τι ηταν, και απο τοτε το κυνηγαω με καθε τροπο για να μου το γραψουν) με ιδιοτητες επισης SNRI και ασθενεστερα SSRI, οπως επισης και ανταγωνιστης NMDA (που κατα καποιο τροπο εχει μια εξτρα αντικαταθλιπτικη ιδιοτητα > οι ανταγωνιστες nmda). Τον τελευταιο χρονο το παιρνω πολυ συχνα, ωσπου δυστυχως εφτασα σε σημειο να το παιρνω καθε μερα (πολυ κακο). Τους τελευταιους 2 μηνες καθε μερα. Δοσολογια 300-450mg ημερισιως. Η συνηθισμενη δοσολογια για τον πονο ειναι 50mg 2-3 φορες τη μερα το πολυ. Το Tramal ειναι κατι οπως το ζαναξ για το αγχος, αμεσο αντικαταθλιπτικο, διωχνει την καταθλιψη σε μια-δυο ωρες και κραταει ολη μερα. Μπηκα στο τριπακι να το παιρνω καθε μερα. Σε δοσεις πανω απο 450mg προκαλει επιληπτικες κρισεις, οποτε λογω ανοχης δεν καταλαβαινω τιποτα πια και δεν γινεται να παρω πανω απο 450mg. Τις τελευταιες 2 μερες προσπαθησα να το κοψω, και δεν κοβεται με τιποτα. Ακομα και με μειωση δοσης ξεκινανε στερητικα οπως διαχυτοι πονοι σε ολο το σωμα (νιωθεις σαν να περασε οδοστρωτηρας απο πανω σου), βιαια επαναλαμβανομενα φταρνισματα, ζαλη, ναυτια αλλα το χειροτερο απ ολα που ενω αντεχω τα σωματικα ειναι...καταθλιψη x10 οσο ηταν πριν. Καταθλιψη που εξελισεται μεσα σε ωρες σε υπαρξιακη καταθλιψη, με σφιξιμο στο στομαχι σαν να ακουσες τα χειροτερα νεα της ζωης σου. Δεν εχω πολυ αποθεμα και δεν ξερω πως θα το κοψω. Ψυχιατρος δεν το γραφει για κανενα λογο (γιατι απλουστατα δεν υπαγεται σε ψυχοφαρμακα και μπορει να χασει την αδεια του) στον οκανα που δινουν υποκαταστατα κανουν αιματολογικες και η συγκεκριμενη ουσια δεν πιανεται στις εξαρτησιογονες και ο ιατρος μου δεν μπορει να μου γραψει αλλα τοσο συντομα. (Μην σκεφτειτε ουτε σαν ιδεα να το ζητησετε απο καποιο ιατρο για δοκιμη, ενω στην αρχη μοιαζει με γρηγορο θαυμα, εν τελη ειναι καταρα απο τα ταρταρα της κολασεως.)
Νιωθω δηλαδη πως επεστρεψα ξανα στην μαυρη ζωη προ-τραμαλ εποχης, τοσα συναισθηματα στεναχωρα που δεν μπορω να ελεγξω. Ολη την ωρα μου περνανε σκεψεις πως ηταν παλια η ζωη μου οσο ειχα παρεες, τι καναμε και περνουσαμε καλα, ολες οι κοπελες που ημουν κοντα στο να παιχτει κατι και γενικα οτιδηποτε αλλο που πλεον φανταζει φουλ καταθλιπτικο γιατι ολα αυτα εχουν πια τελειωσει. Επισης δεν γινεται να ξεκινησω κανενα νεο φαρμακο, εως οτου καθαριστει απο το συστημα το συγκεκριμενο, εχει μεγαλο χρονο ημιζωης. Μαζι με ssri προκαλει σεροτονινεργικο συνδρομο. Σημερα πηρα 400mg + 1mg Xanax και νιωθω απιστευτη καταθλιψη. Τρομαζω στην σκεψη τι θα γινει στα 0mg, το εχω ξανακοψει πολλες φορες στο παρελθον, αλλα τοτε ποτε δεν ειχα περασει πανω απο 1-2 βδομαδες συνεχους χρησης οποτε τα στερητικα ηταν σχετικα ηπια. Δεν ξερω τι να κανω για να νιωσω καλυτερα. Εχω τοσο ασχημη κοινωνικη φοβια που δεν μπορω να δουλεψω στην πραγματικη ζωη, γιαυτο και εμαθα κατι να το κανω μεσω ιντερνετ να βγαζω το χαρτζιλικι που συνηθως καθεται στην ακρη για να βοηθαει την οικογενεια μου μιας και δεν βγαινω πουθενα (που μενουμε μαζι) επειδη και αυτοι δεν εχουν σταθερη δουλεια.
Πραγματικα δεν ξερω τι να κανω, δεν ειναι ζωη αυτη, να ζεις μονιμα μια ατομικη καραντινα, και μονο που παω εξω βολτα για περπατημα και βλεπω παρεες, ευτυχισμενα ζευγαρακια, γυρναω με ακομα πιο απαισια καταθλιψη, σε σημειο που προτιμω απλα να καθομαι σπιτι, για να μην βλεπω εξω τι χανω. Μισω τη ζωη οπως ενα πιατο φαγητο που δεν μπορω ουτε να το μυριζω, και ειμαι αναγκασμενος να το μυριζω και να το τρωω καθε μερα. Δεν εχω λεφτα για να παω σε ειδικο, οι δημοσιοι τα ραντεβου θελουν "αιωνες" μεχρι να φτασει η σειρα μου λογω συσσωρευμενων ραντεβου λογω covid.
Yπαρχει εστω καποια αγωγη που να σας βοηθησε για να το συζητησω οταν θα φτασω στο ραντεβου με το γιατρο μου ή καλυτερα να το θεσω, να σας καθαρισε τελειως τα συναισθηματα που να μη νιωθετε απολυτως τιποτα, ουτε χαρα ουτε λυπη ? Κατι χαρουμενο δεν συμβαινει στη ζωη μου, χρεη και εξωδικα χτυπανε απο παντου την οικογενεια μου που δυστυχως εκαναν πολλες λαθος κινησεις οταν ημουν πολυ μικροτερος και δεν ειχα αποψη τοτε ή απλα δεν πολυσκαμπαζα απο δανεια κτλ. Τουλαχιστο να σταματησω να νιωθω (παλιοτερα ειχα δοκιμασει zoloft και δεν εκανε τιποτα απολυτως, ουτε καν παρενεργειες). Η εστω κατι φυσικο/βοτανο δεν ξερω οτιδηποτε...
