Γεια σας, είμαι 36 χρονών, άντρας και άθεος. Τουλάχιστον από μέσα μου.
Ναι διατηρώ κάποια έθιμα που μου αρέσουν, λέω χρόνια πολλά στις γιορτές κτλ και ενίοτε απολαμβάνω ακόμα και τη θεία λειτουργία, την ατμόσφαιρα μέσα στην εκκλησία κτλ, αλλά μου φαίνεται πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι υπάρχει Θεός, παράδεισος, θαύματα κτλ.
Σίγουρα λόγω γαλούχησης βρίσκω καταπραϋντικά τα λόγια ενός ιερέα, μου αρέσει να ακολουθούμε τις παραδόσεις και να έχουμε πράγματα που μας ενώνουν με ομόνοια και χαρά αλλά ταυτόχρονα οι θρησκείες μου φαίνονται πρωτόγονες οργανώσεις, σχεδιασμένες να ελέγχουν πρωτόγονους ανθρώπους. Μου φαίνεται αδιανόητο να υπάρχουν ενήλικες (εγώ στα 15-16 με παρότρυνση ενός φίλου άρχισα να μην πιστεύω - κάτι που με σημάδεψε αρνητικά σε εκείνη την ηλικία) που πιστεύουν πως κατοικεί στους ουρανούς μια αόρατη ύπαρξη που ελέγχει και δημιούργησε τα πάντα.
Ήταν όπως προείπα τραυματικό για εμένα το γεγονός ότι άρχισα να αμφισβητώ την ύπαρξη Θεού τόσο νεαρός. Ήμουν πάντα και είμαι καλό παιδί, ενάρετο, καλός μαθητής, ευγενικός και ειρηνικός και ένιωθα και νιώθω πως μπαίνω στο περιθώριο με το να μην πιστεύω. Αλλά να που από τότε που ο φίλος μου μου είπε πως δεν πιστεύει πολλά κλωνίστηκαν μέσα μου... Το σύστημα αξιών μου κλωνίστηκε και βλέπω με βεβαιότητα πλέον πως δεν έπρεπε να μου πει τέτοια κουβέντα εφόσον ήξερε(?) το πώς θα ένιωθα. Τώρα όμως ως προχωρημένος πλέον ενήλικας δεν μπορώ παρά να γελάω με το πώς κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να ελέγχουν τους υπόλοιπους λέγοντάς τους απίστευτα ψέματα.
Τώρα σκέφτομαι και απορώ. Αν φέρω παιδιά στον κόσμο πως θα τα αναθρέψω? Θα γίνουν Χριστιανόπουλα και τα υπόλοιπα τα αφήνω πάνω τους όμως η άλλη μου πλευρά σκέφτεται γιατί να αφήσω τα παιδιά μου να ζουν με ψέματα?? Αφού το ξέρω πως οι θρησκείες δεν είναι τίποτα άλλο από business που αντλούν κέρδη από τον φόβο και την αφέλεια του συνανθρώπου τους και οι παπάδες είναι ψεύτες και χαραμοφάηδες που έχουν στηρίξει όλη τους την ύπαρξη σε σαθρά θεμέλια και ψέματα.
Είναι μπερδεμένο όλο αυτό γιατί ενώ φαινομενικά απολαμβάνω κάποια χριστιανικά έθιμα, από την άλλη η ψευτιά που υποβόσκει με εξοργίζει. Πάντα πίστευα πως ειδικά οι παπάδες μια μέρα θα φάνε τρελό ξύλο όταν ο κόσμος ξυπνήσει. Αν σκεφτεί κάποιος πόση κοροϊδία υπάρχει σε αυτή τη ζωή θα τραβάει τα μαλλιά του. Και ναι δυστυχώς η θρησκεία είναι μια αστείρευτη πηγή κοροϊδίας.
Το επιχείρημα μου είναι μόνο ένα και δεν υπάρχει μέση οδός. Αν υπάρχει Θεός να εμφανισθεί μπροστά μου. Να αναστήσει νεκρό μπροστά μου. Απλά το ξέρω πως σαν επιστήμονας και ορθολογιστής δεν πρόκειται να δω ποτέ κάτι τέτοιο κι αν το δω μάλλον θα έχω πάθει παρακρουση...
Δυστυχώς γιατί όλοι μας έχουμε ανάγκη μια πατρική φιγούρα, μια φωτεινή ένδειξη στον ορίζοντα να μας καθοδηγεί αλλά δεν είμαστε πλέον παιδιά. Χαρείτε τη ζωή στα πλαίσια του νόμου χωρίς φόβο και ανώτερες δυνάμεις. Θεοί είμαστε εμείς και αρχηγοί της μοίρας μας.
