μετα απο οσα εκανα κρισεις ξανα!

καλησπέρα!
εν συντομία θα σας πω το ιστορικό μου κ μετά θα προχωρήσω,
από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω κρίσεις πανικού,
έκανα περίπου 3 χρόνια συνεδρίες για 2 χρόνια έπαιρνα seroxat κ τον τελευταίο χρόνο είμαι καθαρή από όλες της απόψεις, σταδιακά κόψαμε κ τις συνεδρίες κ το χάπι κ δεν είχα κ κρίσεις.
τον χρόνο που ήμουνα καλά δούλευα φυσιολογικά, περνούσα καλά, έκανα ταξίδια, ήμουνα μια χαρά με την σχέση μου κ όλα ήτανε τελεία!!

έχω ένα μήνα περίπου που ξανακύλησα!!

η αλήθεια είναι ότι υποψιάζομαι κάποιους λόγους αλλά νομίζω πως αν τους παραδεχτώ θα διαλύσω τα πάντα!!

είναι δυνατόν να μεγαλώνεις με κάποια standar στην ζωή σου κ ξαφνικά να ανακαλύπτεις ότι τελικά θέλεις το τελείως αντίθετο?
κ τι κάνεις μετά??
έχεις την δύναμη να το σηκώσεις?

Απο τα όσα μου λες, πιστεύω, οτι η δουλειά σας ίσως να μην ολοκληρώθηκε.
Το οτι έφυγαν οι κρίσεις, αυτό ήταν μια ένδειξη βελτίωσης, όχι όμως απαραίτητα και πλήρους ίασης.
Οι κρίσεις είναι το κουδουνάκι, οτι κάτι δεν πάει καλά και φαίνεται να ξέρεις πια τον τρόπο να το εντοπίσεις αλλά να διστάζεις να δεις την αλήθεια και ότι αυτό συνεπάγεται.
Ναι, είναι δυνατόν, να γκρεμίζονται οι πύργοι, αν χτίστηκαν απο χαρτί και με μη γερά θεμέλια...ακόμα κι αν χρόνια ολόκληρα τους χτίζαμε.
Επέστρεψε στη θεραπεία σου, ίσως είναι μία περίοδος που χρειάζεσαι να δουλέψετε κάποια κομμάτια μαζί.
Είτε κομμάτια παλιά που ανοίχτηκαν και δεν έκλεισαν,
είτε κομμάτια που ανέκυψαν τώρα εκ νέου, μπροστά στην αλλαγή που συνεπάγεται η εσωτερική ελευθερία σου.
Οι κρίσεις είναι φίλες σου και σε ειδοποιούν να σε προσέξεις.
Μην τρομάζεις και μην απογοητεύεσαι.
Πες μας πως πάει.
Φιλάκια :))

Quote:

---

Originally posted by xmpoukai
είναι δυνατόν να μεγαλώνεις με κάποια standar στην ζωή σου κ ξαφνικά να ανακαλύπτεις ότι τελικά θέλεις το τελείως αντίθετο?
κ τι κάνεις μετά??
έχεις την δύναμη να το σηκώσεις?

---

Είναι όχι μόνο δυνατόν αλλά φυσικό!
Μεγαλώνεις με ξένα πρέπει, και ξένες αντιλήψεις.
Το ΜΕΓΑΛΩΜΑ, είναι να μπορεσεις να πάρεις απόσταση απο τις έξωθεν ιδεες και συνταγές που σου φύτεψαν, να τις φιλτράρεις και να ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ τί θα κρατήσεις και τι θα χτίσεις μόνη σου, δικό σου.
Καταλαβαίνω την αγωνία σου.
Πολλοί άνθρωποι, προτιμούν να μένυον άρρωστοι, παρά να σηκώσουν το βάρος της πραγματικής ευθύνης και της ελευθερίας.
Το βάρος του να ικανοποιούμε τα θέλω μας, ακόμα κι όταν αυτά συγκρούονται με άλλα θέλω ή κοινωνικές συμβάσεις γενικότερα.
Πιστεύω οτι εφόσον το βλέπεις, μπορείς και να το κάνεις!
Προχώρα!
Η αλήθεια σου και η πραγμάτωσή της με πράξεις,
θα σε λυτρώσει απο κάθε κρίση.

το θέμα είναι όμως ότι αυτό έχει συνέπειες κ στους γύρω μου, για να γίνω πιο σαφείς, η μητέρα μου με μεγάλωσε έτσι ώστε να είμαι ανεξάρτητη δυναμική κ να μην έχω ανάγκη να με συντηρεί κανείς!!
κ λειτουργώ έτσι, τώρα στα 26 μου αρχίζω να νομίζω πως τελικά η καριέρα κ όλο αυτό το πακετάκι δεν μου αρέσει κ έχω πιάσει τον εαυτό μου να σκέφτομαι ότι ίσως πραγματικά θέλω να είμαι μια χαρωπή νοικοκυρά που φροντίζει το σπίτι κ τον άντρα της κ τα σκυλιά της!!

τεμπέλα ξέρω ότι δεν είμαι γιατί δουλεύω από τα 16 μου,
αλλά πως μπορώ να παραδεχτώ εγώ όλα τα παραπάνω κ να τα κάνω εφόσον συζώ με τον σύντροφο μου κ έχουμε σχέδια για το μέλλον?
έχει 2 εβδομάδες που σταμάτησα από την δουλειά μου!!!

κ ενώ έχω μια σχετικά έντονη ζωή είδα ότι τελικά ΔΕΝ ΘΈΛΩ ΑΥΤΌ άλλα μια ήσυχη ζωή σε κάποιο χωρίο με τα λουλούδια μου, το σκυλί μου κ την ησυχία μου!!

τί θα διαλυσεις κανοντας πραξη τις επιθυμιες σου?

την εικόνα που έχουν οι άλλοι για μένα, κ φοβάμαι ίσως κ την σχέση μου...

καταλαβαινω τί εννοεις οταν μιλας για εικονα που εχουν οι άλλοι για σενα. εχεις δουλεψει κι εσυ για αυτην την εικονα,ε?

πώς ειναι αυτη η εικονα?

είναι η εικόνα της κοπέλας πού στηρίζετε στα ποδιά της δεν είχε ποτέ ανάγκη κανέναν, ανεξάρτητη, δουλειά, λεφτά κτλ,
ναι αλλά τώρα πια δεν το θελωωω...
θέλω να φροντίζω το σπίτι μου, θέλω να έχω χρόνο για τους ανθρώπους που αγαπάω, το πιο απλό, θέλω να μπορώ να πιω έναν μεσημεριανό καφέ με μια φίλη,
αν ακούγομαι αχάριστη που όλα της πάνε καλά αλλά είναι ανικανοποίητη δεν είναι έτσι, πιστέψτε με..
εγώ εκεί στηρίζω το γεγονός ότι ήρθανε οι κρίσεις ξανά, ότι μου βγήκαν σαν άμυνα...

μπορει να βλεπεις οτι αυτες οι δυο εικονες συγκρουονται, αλλα μπορουν να συμπληρωσουν κ η μια την αλλη. αφαιρωντας κ απο τις δυο οτι σε κουράζει...ή δεν σου πάει. Το θεωρεις ανεφικτο?

ας πουμε πιο πρακτικα, κανονιζοντας να πας για εναν καφε, βρισκωντας χρονο για ανθρωπους που αγαπας σε κανει λιγοτερο ανεξαρτητη? ή πιστευεις οτι το να παραδεχτεις πώς εχεις αναγκη ανθρωπους στη ζωη σου για να εισαι καλα, σου αφαιρει ανεξαρτησια....

σε οτι αφορα την δουλεια κ τα χρηματα, ειναι αλλο να ζεις για να τα κυνηγας κ αλλο να θελεις μια κατασταση οπου θα σου αποφερει ενα καλο (οπως το οριζεις εσυ) επιπεδο που θα σου επιτρεπει να ζεις πιο ευκολα...

αληθεια, για μενα εχει ενδιαφερον: πώς εφτασες σ αυτο το συμπερασμα...δλδ απο που προηλθαν οι κρισεις.

πάθαινα πάντα κρίσεις στην δουλειά, την οποία λατρεύω όμως, σε αυτήν την φάση όμως όλα πηγαίναν τέλεια όπως ανέφερα ο χρόνος που πέρασε κ ήμουνα τόσο καλά μπορεί να ήτανε κ από τους καλύτερους που έχουν έρθει ως τώρα
, θέλω να καταλήξω στο ότι όλα, σπίτι, δουλειά, οικογένεια, κυλούσαν πολύ σωστά, εγώ όμως λειποντας από το σπίτι μου 12 ώρες την ημέρα, άρχισα να αναρωτιέμαι αν όλη μου η ζωή από εδώ κ πέρα θα είναι αυτό...
κ άρχισα να το καλλιεργώ κ πιάνω τον εαυτό μου να βρίσκετε στο μεταίχμιο μου νομίζω πως συμβαίνει στις περισσότερες γυναίκες, καριέρα η οικογένεια??
κ όλο κ πιο πολύ ήτανε αυτό μυαλό μου, κάθε μέρα όλο κ πιο πολύ κ άρχισαν κ οι πρώτοι πνιγμοί στην δουλειά κ μετά τους πνιγμούς ήρθαν οι ζαλάδες κ μέρα με την μέρα όλο κ πιο πολλά από τα παλιά καλά οικεία συμπτώματα... κ ήρθαν κ οι κρισουλες...
κ ήρθαν κ οι κρισαρες!!!
δεν μπόρεσα να τα χειριστώ όλα αυτά κ τα έκανα για ακόμα μια φορά.... μάνταρα!

μηπως στο πισω μερος του μυαλου σου εχεις πώς αν μεινεις στο σπιτι σου εισαι πιο προστατευμενη κ πιο μακρυα απο τις κρισεις?

(εχοντας ως βιωμα τις κρισεις στον χωρο εργασιας...)

αυτή είναι η σκέψη που με φοβίζει πιο πολύ από όλες!!!
γι αυτό βρίσκομαι κ σε κατάσταση πανικού, γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά για να καταλάβω τι είναι τελικά!

πάντως σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την κουβέντα,

καληνύχτα προς το παρόν
ελπίζω να τα πούμε ξανά!