Όταν οι επισκέψεις σε γιατρούς γίνονται εξάρτηση

Και το εννοώ.Ειχα κάποιους μήνες που είχα ηρεμήσει από το άγχος μου χωρίς φαρμακευτική αγωγή αλλά τρώω φρίκες κάποιες άκυρες μέρες και με πιάνει η παράνοια.Δεν μπορώ να ακούω για θανάτους,ακόμα και αγνώστων να είναι με πιάνει φόβος,ταραχή και αγωνία.Ο παραμικρός πόνος που θα με πιασει στο σώμα είναι αυτό που θα με πανικοβάλλει..Είναι στο κεφάλι;θα έχω ανεύρυσμα,είναι στο στήθος ,θα είναι επακόλουθο της ανακοπής,είναι στον μηρό θα είναι βουλωμενη αρτηρία,είναι κάποιο μούδιασμα στο πρόσωπο η χέρι θα είναι εγκεφαλικό....πλέον έχει επηρεάσει και το στομάχι μου όλη η κατάσταση,έχω δυσπεψίες και καούρες τα οποία μου κάνουν ταχυκαρδία,εγώ με το που νιώθω ταχυκαρδία λέω πάει θα πεθάνω ...έχω αρχίσει και πιστεύω ότι η καρδιά μου με τόσες ταχυκαρδίες θα κουραστεί και θα σταματήσει!!Και η μόνη μου γιατρειά ποια είναι;Να πάω σε γιατρούς για να μου επιβεβαιώνουν πολλάκις ότι κούκλα μου δεν έχεις τίποτα για τον Θεό ...Δηλαδή πλέον το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να πάω να κατασκηνωσω έξω από ενα νοσοκομείο και να μένω εκεί πέρα...Δεν μπορώ να ευχαριστηθω τίποτα ,όση προσπάθεια έκανα με τους ψυχολόγους νιώθω ότι πήγε χαμένη γιατί το μυαλό μου έχει κολλήσει.Πηγαινω στους γιατρούς λες και θέλω να μου βρούνε οπωσδήποτε κατι.Οτι κάτι μου τα προκαλεί όλα αυτά.Εχω βαρεθεί με όλη την κατάσταση ειλικρινά και όχι μόνο αυτό,έχουμε κανονίσει και διακοπές σε νησί και εγώ το πρώτο πράγμα που έκανα αν είναι δυνατόν είναι να τσεκαρω αν υπάρχει νοσοκομείο...το χειρότερο που κάνω πιο πολύ είναι ότι αντί να προσπαθήσω να βρω τρόπους να ξεχαστω,κάθομαι κλείνομαι στον εαυτό μου και στο σπίτι μου..αποφεύγω να πάω για μπάνια,αποφεύγω τον ήλιο,αποφεύγω την γυμναστική και μετά απορώ που μέχρι και πλευρό που αλλάζω στο κρεβάτι θα λαχανιασω...Ζελευω τους ανθρώπους που ζούν,τους ζηλεύω αφόρητα!!Με την καλή έννοια...που πάνε σε πάρτι που πινουν,που τρώνε ότι θέλουν,που δεν κάθονται σε μια μεριά να μιζεριαζουν,που γυμνάζονται,κάνουν προπονήσεις κάθε μέρα..έχω απελπιστει και έχω κουράσει και μένα αλλά και τους ανθρώπους γύρω μου..δεν θέλω πια.

Έχεις δοκιμάσει να κανεις κάποια φαρμακευτική θεραπεία;;

Κάτι που να σε έριξε αυτές τις μέρες; Το μυαλό μας φτιάχνει προβλήματα τα οποία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε για να μας αποσπάσει την προσοχή..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Κάτι που να σε έριξε αυτές τις μέρες; Το μυαλό μας φτιάχνει προβλήματα τα οποία μπορούμε να αντιμετωπίσουμε για να μας αποσπάσει την προσοχή..

---

Πολλά γίνανε...έχασα κάποιον φίλο ,νεοτατο από καρδιακή προσβολή στον ύπνο του,βέβαια είχε ένα σωρό πρόβληματα καρδιακά πριν αλλά έκανε πράγματα που δυστυχώς δεν άντεξε ο οργανισμός του....Πληροφορήθηκα και για μια μητέρα 2 παιδιών που απλά έμεινε στον τόπο έτσι στα καλα καθούμενα και λεω ρε γαμωτο τι γίνεται μάστιγα είναι να φεύγει ο κόσμος στα καλα καθούμενα;Σκέφτομαι ότι πλησιάζω στα 30 και λέω θεέ μου είναι η πιο επικίνδυνη 10ετια ,τα πιο πολλά σε τέτοια ηλικία τα ακούω αν είναι δυνατόν,ούτε ίωση να ήταν τι να πω

Quote:

---

Originally Posted by Dm89

Έχεις δοκιμάσει να κανεις κάποια φαρμακευτική θεραπεία;;

---

Είχα δοκιμάσει cipralex μα δεν μου ταιριαξε

Πάντα έφευγαν άνθρωποι ξαφνικά απλα τώρα δίνουμε περισσότερη σημασία (επειδή είμαστε μεγαλύτεροι) και επειδή ακούμε πιο συχνά για τέτοιους θανάτους (ειδήσεις, ίντερνετ). Ότι επηρεάζει την ψυχολογία σου απομάκρυνε το. Μην ακούς ειδήσεις, μην διαβάζεις ειδήσεις, μην συμμετέχεις σε συζητήσεις που αφορούν αρρώστιες, θανάτους κτλ μέχρι να φτιάξεις ξανά τις άμυνες σου. Κανενας δεν ξέρει πότε θα φύγει, ούτε πως θα φύγει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να ζει επειδή φοβάται τον θάνατο.

Καλησπέρα είσαι σίγουρα σε πανικό..
Καλό είναι να μην ασχολείσαι με τους θανάτους αλλά είναι κάτι φυσιολογικό δυστυχώς σε όλους θα έρθει, το θέμα είναι φοβάσαι το πως θα πεθάνεις η το τι γίνετε μετά? Καλό είναι να βρεις έναν νευρολόγο να σε βοηθήσει να ηρεμισεις έστω γιατί δεν σε βοηθάει να είσαι κάθε μέρα στο άγχος και να σκέφτεσαι πως θα πεθάνεις η είσαι σε αυτήν την ηλικία, γιατί και την σωματική σου υγεία κάνεις κακό και χειρότερα την ψυχικη σου υγεία..

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Πάντα έφευγαν άνθρωποι ξαφνικά απλα τώρα δίνουμε περισσότερη σημασία (επειδή είμαστε μεγαλύτεροι) και επειδή ακούμε πιο συχνά για τέτοιους θανάτους (ειδήσεις, ίντερνετ). Ότι επηρεάζει την ψυχολογία σου απομάκρυνε το. Μην ακούς ειδήσεις, μην διαβάζεις ειδήσεις, μην συμμετέχεις σε συζητήσεις που αφορούν αρρώστιες, θανάτους κτλ μέχρι να φτιάξεις ξανά τις άμυνες σου. Κανενας δεν ξέρει πότε θα φύγει, ούτε πως θα φύγει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσει να ζει επειδή φοβάται τον θάνατο.

---

Έχεις δίκιο σε όλα,πιστεύω το ίντερνετ έχει δημιουργήσει θέματα σε πολύ κόσμο,πίστεψέ με αν από την πρώτη στιγμή δεν έψαχνα πράγματα εδώ δεν θα ήμουν σε αυτήν την θέση που βρίσκομαι τώρα...

Quote:

---

Originally Posted by Twome22

Καλησπέρα είσαι σίγουρα σε πανικό..
Καλό είναι να μην ασχολείσαι με τους θανάτους αλλά είναι κάτι φυσιολογικό δυστυχώς σε όλους θα έρθει, το θέμα είναι φοβάσαι το πως θα πεθάνεις η το τι γίνετε μετά? Καλό είναι να βρεις έναν νευρολόγο να σε βοηθήσει να ηρεμισεις έστω γιατί δεν σε βοηθάει να είσαι κάθε μέρα στο άγχος και να σκέφτεσαι πως θα πεθάνεις η είσαι σε αυτήν την ηλικία, γιατί και την σωματική σου υγεία κάνεις κακό και χειρότερα την ψυχικη σου υγεία..

---

Το χειρότερο που με φοβίζει είναι μην γίνει και δεν προλάβω να δω τους δικούς μου ανθρώπους...καλα και το μετά εννοείται...πιστεύω ότι πολλοί το φοβούνται,μα κανείς δεν το συζητάει...και τι να συζητήσει άλλωστε ,σε όλους θα συμβεί ,απλά μου φαίνεται ότι δυσκολεύομαι να διαχειριστώ το πώς είναι η ζωή τελικά...

Εσύ το φοβάσαι το μετά; Και αν το φοβάσαι, τι συνέπειες έχει σε αυτό που βιώνεις; Λες ότι δυσκολεύεσαι να το διαχειριστείς τον θάνατο τον ίδιο ή το τι πιστεύεις για το μετά;

Συνήθως, αυτός που φοβάται το θάνατο είναι ο ίδιος που φοβάται τη ζωή...

Προσπάθησε να ΜΗΝ ενημερώνεσαι για θλιβερά περιστατικά. Οι ιστότοποι θέλουν να κερδίσουν clicks και αναπαράγουν συνέχεια τέτοιες ειδήσεις. Όπως και να έχει, το ποσοστό σε νέους ανθρώπους είναι πολύ μικρό.

Quote:

---

Originally Posted by Gia66

Πολλά γίνανε...έχασα κάποιον φίλο ,νεοτατο από καρδιακή προσβολή στον ύπνο του,βέβαια είχε ένα σωρό πρόβληματα καρδιακά πριν αλλά έκανε πράγματα που δυστυχώς δεν άντεξε ο οργανισμός του....Πληροφορήθηκα και για μια μητέρα 2 παιδιών που απλά έμεινε στον τόπο έτσι στα καλα καθούμενα και λεω ρε γαμωτο τι γίνεται μάστιγα είναι να φεύγει ο κόσμος στα καλα καθούμενα;Σκέφτομαι ότι πλησιάζω στα 30 και λέω θεέ μου είναι η πιο επικίνδυνη 10ετια ,τα πιο πολλά σε τέτοια ηλικία τα ακούω αν είναι δυνατόν,ούτε ίωση να ήταν τι να πω

---

Εχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις συνεδρίες με κάποιον ψυχοθεραπευτη; καλό θα ήταν να το σκεφτείς σοβαρά, γιατί αν δεν είσαι ούτε καν 30 και νομίζεις ότι πλησιάζεις στην "πιο επικινδυνη" ηλικία τώρα, όταν θα πλησιάζεις στα 40, στα 50 και στα 60 που αρχίζουν συνήθως τα πιο "χειροπιαστά" προβλήματα τί θα κάνεις; θα αυτοκτονήσεις; δε στο λέω με κακία σου μιλάω εκ πείρας ως αρρωστοφοβικη από τα 16 και τώρα είμαι 41,τα πράγματα δυσκολεύουν με τον καιρό. Μετά από την κρισαρα που έπαθα πρόσφατα έχω σκοπό να ξεκινήσω σε κάτι δωρεάν προγράμματα ψυχολογικής υποστηριξης του Δήμου γιατί άλλως δεν βλέπω να την παλεύω. Κι αν θες μπορείς να συνδυάσεις και φαρμακευτική αγωγή υπάρχουν κι άλλα φάρμακα που μπορείς να δοκιμάσεις. Επειδή το πρώτο που δοκίμασες δεν σου ταιριάξει δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει καποιο που θα μπορούσε να σε βοηθήσει...

Συγγνώμη τώρα διάβασα το πρώτο ποστ που είπες ότι προσπάθησες με ψυχολόγους...καλο θα ήταν να ξαναδοκίμασεις κάποιον ειδικό είτε ψυχίατρο είτε ψυχολόγο μέχρι να βρεις την θεραπεια που θα σου ταιριάξει... Δεν είναι δυνατόν νέα κοπέλα να μην μπορείς να ευχαριστηθείς τη ζωή σου... Κρίμα είναι...

Quote:

---

Originally Posted by Gia66

Το χειρότερο που με φοβίζει είναι μην γίνει και δεν προλάβω να δω τους δικούς μου ανθρώπους...καλα και το μετά εννοείται...πιστεύω ότι πολλοί το φοβούνται,μα κανείς δεν το συζητάει...και τι να συζητήσει άλλωστε ,σε όλους θα συμβεί ,απλά μου φαίνεται ότι δυσκολεύομαι να διαχειριστώ το πώς είναι η ζωή τελικά...

---

Ναι μάλλον αυτό φταίει ίσως που δεν μπορείς να διαχειριστής την ζωή ως έχει, καλό είναι να ξαναπροσπαθησης με έναν ψυχίατρο η νευρολόγο..