Ένα βήμα πρίν με χωρίσει...Δυστυχώς..

Καλημέρα,
έγινα μέλος γιατι θέλησα να μοιραστώ μαζί σας την κατάσταση που ζώ εδώ και λίγες μέρες.Είμαι 24 ετών και ο φίλος μου 25.Είμαστε μαζί μισό χρόνο.
Μεγάλη αγάπη,επικοινωνία,κατανόησ η,τρυφερότητα και γενικά πολύ ευτυχισμένοι μαζί.
Πριν 3 μήνες έμεινα έγκυος.Και του το έκρυψα,ενω τον αφορούσε άμεσα.Βλακεία μου,αλλα δεν ήθελα να τον αγχωσω(!!)ή να τον επιβαρύνω.Οπότε έδρασα τελείως μόνη μου και έκανα έκτρωση.Απο την έκτρωση και μετά όμως η συμεριφορά μου άλλαξε τελείως.Έμπαινα στο σπίτι του και είτε είχα μούτρα,είτε δεν είχα όρεξη και δεν τον πλησίαζα.Εκείνος έιχε υπομονή μαζί μου και δε με πίεζε να μάθει τί μου συμβαίνει.Του έλεγα"Περνάω μια φάση,θα μου περάσει".Εγώ βέβαια ήμουν έτσι λόγω τύψεων που είχα τολμήσει να πάρω μια πρωτοβουλία που αφορούσε και τους δυό μας.Οπότε και χθές το βράδυ αποφάσισα να του πώ το τί είχε συμβεί 2 μήνες πρίν.
Κι όπως ήταν αναμενόμενο έγινε έξαλλος.Το αποτέλεσμα είναι να μου πεί οτι δε μπορεί να με ξαναεμπιστευτεί μετα απο αυτό που έκανα,κι οτι μπορούμε να συνεχίσουμε τη σχέση μας αλλά χωρίς να περιμένω απο εκείνον καμία παραπάνω δεσμευση γιατι δε μπορεί να δεί πλέον πιό σοβαρά τη σχέση μας.Μου είπε επίσης να κάτσω και να σκεφτώ αν θέλω να συνεχίσω μαζί του κάτω απο αυτές τις συνθήκες ή να χωρίσουμε ωστέ να μη μου στερήσει κάποιον άλλον στην περίπτωση που εγώ θέλω κάτι πιό επίσημο π.χ γάμο κτλ.
Η ερώτηση μου είναι.Τί κάνω?Ή μάλλον τί θα κάνατε?
Ξέρω οτι αυτό που έκανα είναι τραγικά ανώριμο απο μέρους μου,αλλά ήμασταν τόσο καλά πρίν.Άλλαξα συμπεριφορά μέτα απο εκείνο το γεγονός και πιθανότατα τον είχα "ξενερώσει"και το έβλεπα.Γι'αυτό χθές του είπα την αλήθεια,ωστε να δικαιολογήσω τη συμπεριφορά μου..
Τώρα είμαστε μαζί προς το παρόν αλλα μου είπε"Θα παραμείνουμε μαζί,αλλά τα πράγματα θα είναι δύσκολα..."
Θέλω πολύ μια βοήθεια απο σας.
Ευχαριστώ
Χριστίνα

Χριστίνα μου καλωσήρθες, λίγο αντιφατικό αυτό...είχατε καλή επικοινωνία, καταννόηση και του έκρυψες τόσο σοβαρό γεγονός? φοβήθηκες μήπως θελήσει να το κρατήσεις και θα έπρεπε να δεσμευτείς?
και ύστερα, λογικό για μένα να αντιδράσει έτσι, κεραυνός εν αιθρία ήταν αυτό καλή μου...όμως δωστου λίγο χρόνο, άφησε λίγο τον καιρό να ηρεμήσει...
του εξήγησες τους λόγους που το έκανες?

φαινεται οτι δεν εχεις συνειδητοποιήσει τις υποχρεωσεις / ευθυνες μιας σχεσης οπως ειναι η ισομερης επιβαρυνση κ.α.
Επισης δεν αναφερεις τι ειχατε συζητησει σε μια ενδεχωμενη εγκυμοσυνη, τι θα κανετε επι αυτου?
Θα κρατουσατε το παιδι η οχι?
Ειναι σαφες οτι αν δεν μπορεις να μοιραστεις τα παντα με τον συντροφο σου, υπαρχει κατι αλλο που πρεπει να δει ο καθενας γιατι και πως συμβαινει.
Δες τι αλλο συμβαινει πισω απο την προσπαθεια αποαγχοποιησης σου προς το συντρφο σου.

Ευχαριστώ για την άμεση απάντηση.Του εξήγησα οτι του έκρυψα το γεγονός για τον λόγο οτι δεν ήθελα να τον βάλω σε \"μπελάδες\" και φοβήθηκα οτι θα του προσέθετα ένα πρόβλημα στα ήδη υπάρχοντα που είχε εκείνη την εποχή με τη δουλειά του.
Απλά φοβάμαι οτι η σχέση που είχαμε χτίσει τόσο καιρό,διαλύθηκε σε μια στιγμή απο τη βλακεία που με διακατέχει!
Δεν το έκανα επειδή φοβάμαι τη δεσμευση πάντως.Αλλα πιστεύω οτι λόγω του νεαρού της ηλικίας μας οτι δεν θα το κρατούσαμε εξ\'αρχής,ακόμα δηλαδή και να του το είχα πεί..
Τι να πώ,δε ξέρω.Μακάρι να είναι αναστρέψιμη η κατάσταση γιατί ξέρω οτι αυτός ο άνθρωπος είναι αυτό που πάντα ζητούσα.

χριστίνα αν αυτός είναι ο άνθρωπος που πάντα ζητούσες τότε θα πρέπει να συζητάς τα πάντα μαζί του....
ρώτα και μας που δεν το κάναμε και το πληρώσαμε, (τα λεγες κρίνε μου, αλλά ποιός σε άκουγε...)
δεν νομίζω πως είναι η βλακεία που σε διακατέχει...νομιζω πως ότι η σχέση δεν στηρίζεται σε γερές βάσεις..
αυτό πρέπει να συζητήσετε...μόνο με συζήτηση και καλή επικοινωνία λύνονται τα προβλήματα...το να δρα ο καθένας αυτόνομα κάνοντας του κεφαλιού του δεν θα βοηθησει και πολύ όπως αποδείχτηκε κιόλας...
παρ\' όλα αυτά, πιστεύω πως χρειάζεται χρόνο και την βοήθεια σου να ξεπεράσει την κεραμίδα που του πέταξες..σοκ τρελό είναι αυτο παιδί μου...δεν είναι εύκολο απο την μια στιγμή στην άλλη να αποδεχτεί ότι του έκρυψες κάτι τόσο μα τόσο σοβαρό.....

Quote:

---

Originally posted by christina_ast

Αλλα πιστεύω οτι λόγω του νεαρού της ηλικίας μας οτι δεν θα το κρατούσαμε εξ\'αρχής,ακόμα δηλαδή και να του το είχα πεί..

---

οπως λες πιστευω, αρα αυτο ειναι η δικη σου εκτιμηση και οχι η απο κοινου σας συζητηση.
Στην συνεχεια δειχνεις οτι ασχετα με το τι θελει ο συντροφος σου (αφου δεν το γνωριζεις με σαφηνεια ουτε εσυ) εσυ δεν θα το ηθελες λογω οτι εχετε μικρη ηλικια.

Γενικα ολοι οι νεαροι θελουν πρωτα να ζησουν την ζωη τους και μετα να κανουν δεσμευσεις με παιδια κλπ.
Ωστοσο τετοια σοβαρα ζητηματα (οπως ενα παιδι) εφοσον εισαι με ενα ανθρωπο πρεπει να χαρασονται με κοινη πορεια.
Δειχνεις να φοβασαι να αντιμετωπισεις την κατασταση και να θιξεις το ζητημα φοβουμενη μηπως βρεθεις με μια αλλη αποψη που θα διαταραξει την σχεση σου εκει που ηταν τελειως ομαλη οπως γραφεις.

Οι κινησεις σε μια σχεση που γινονται μεμονωμενα (ασχετως κινητρων) θετουν αμφιβολιες στο κατα ποσο προχωρανε μαζι.
Δεν βλεπω αλλο τροπο περα του ανοικτου διαλογου και εκει να συζητηθουν ολα, ακομα και οσα κρυβεις εσυ η ιδια απο τον εαυτο σου οχι μονο απο τον συντροφο σου.
Πιστευω οτι το αποτελεσμα ενος τετιου διαλογου θα φερει νεες ισορροπιες ισως καλυτερες - ισως χειροτερες.
Σιγουρα η σχεση σας δεν θα ειναι οπως πριν σε καμια περιπτωση.


Το ζητουμενο ειναι αν αντέχετε εξισου ενα τετοιο διαλογο η προτιματε να το θαψετε με οτι συνεπεις μπορει να εχει αυτο.

Quote:

---

Originally posted by Δοδις

(τα λεγες κρίνε μου, αλλά ποιός σε άκουγε...)

---

παντως σιγουρα οχι εσυ,
:P:P:P

Τελικά απ\'οτι φαίνεται πήγα να κάνω καλό(ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον) και μου βγήκε σε πολύ κακό..Μιλάω για το γεγονός οτι δεν ήθελα να τον ανησυχήσω..

ποιον δεν ηθελες να ανησυχησεις???
τον εαυτο σου η τον συντροφο σου?

Χριστίνα, δεν μπορούμε να αποφασίζουμε για λογαριασμό άλλων. Οπότε καταλαβαίνεις ότι το \'δεν ήθελα να τον ανησυχήσω\' δεν ευσταθεί. Και το \'καλό\' ήταν πρωτίστως για τον εαυτό σου, αφού όπως λες δεν ήσουν έτοιμη για ένα παιδί.

Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι αντί να δικαιολογείσαι, να δεσμευτείς ότι στο εξής θα συζητάς όσα αφορούν τη σχέση σας. Με την ευκαιρία, νομίζω ότι ανάμεσα στα άλλα που προαναφέρθηκαν, θα ήταν καλό να συζητήσετε και το θέμα της αντισύλληψης.

Quote:

---

Originally posted by christina_ast
Τελικά απ\'οτι φαίνεται πήγα να κάνω καλό(ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον) και μου βγήκε σε πολύ κακό..Μιλάω για το γεγονός οτι δεν ήθελα να τον ανησυχήσω..

---

Δεν ήθελες να ανησυχήσεις και την σχέση σας κατα κάποιο τρόπο...
Πως εξηγείς την συμπεριφορά σου, όπως αυτή διαμορφώθηκε μετά το συμβάν?
Τί ήταν αυτό που σε έκανε να δυσφορείς απέναντι στον σύντροφό σου?
Είσαι σε επαφή με το μέσα σου και με το τι συμβάινει?
Με το τί αισθάνεσαι?

Καταλαβαίνω αυτό που λες, οτι του το είπες για να του δικαιολογήσεις την συμπεριφορά σου...
Κοίτα όμως λίγο πιο προσεκτικά.
Η απόφαση σου να του το πεις, ήταν σπασμωδική και όχι ήρεμη και συνειδητοποιημένη. Αναγκάστηκες, κατά κάποιο τρόπο να του το πεις.
Το χρησιμοποίησες, το να το μοιραστείς μαζί του, σαν πυροσβεστήρα για να σβήσεις την φωτιά.

Ποιά είναι η \"φωτιά\" που άναψε μέσα σου Χριστίνα μου?
Καλό έιναι να δουλέψεις πρώτα με τον εαυτό και τα συναισθήματα σου που πυροδοτήθηκαν απο όλο αυτό που πέρασες και μετά, να δουλέψεις για την σχέση σου.
Μέσα στο μέτρο του εφικτού.

Βλέπω έναν άνθρωπο που κατανοεί πως έκανε ένα λάθος...Πολύ σοβαρό μεν κι ίσως καταδικαστικό για την σχέση του...Αλλά παρ\' όλα αυτά, έστω κι εκ των υστέρων, κατανοεί το μέγεθος του λάθους...και μαθαίνει απ\' αυτό. Δείχνει πως νοιάζεται για τη σχέση του, αγαπάει τον άνθρωπο του, ψάχνει διέξοδο για να επανορθώσει.

Καλή μου Χριστίνα, η ανωριμότητα της πράξης σου είναι δυσανάλογη με την ηλίκία σου - δεν είσαι τόσο νεαρή για να κάνεις αυτό που έκανες χωρίς να αναλογιστείς πρώτα τις συνέπειες..Και πρώτα απ\' όλα πάνω στη δική σου υγεία...Οι τύψεις σου δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της πράξης αυτής καθ\' εαυτής αλλά και το ψυχολογικό βάρος της που μπορεί να οδηγήσει από παροδική δυσθυμία μέχρι χρόνια κατάθλιψη...Δεν θέλω να αναφερθώ σε πιθανά συνεπακόλουθα σχετικά με τις μελλοντικές σου εγκυμοσύνες, θα σε ανησηχούσα μπορεί άδικα και σίγουρα ανεπίκαιρα. Καλό θα ήταν πάντως να φροντίσεις να ενημερωθείς για πιθανά προβλήματα που θα μπορούσες να συναντήσεις στο μέλλον - ιδίως αν θελήσεις να τεκνοποιήσεις με τον τωρινό σου σύντροφο και φαντάζομαι και πατέρα του κυήματος. Ενδεικτικά σου αναφέρω πως με τη σύζυγο μου οι δύο εκτρώσεις της σε νεαρή ηλικία, είχαν σαν αποτέλεσμα μετέπειτα πολλαπλές αποβολές (καθ\'έξιν) , λόγω διαφοροποίησης του ανοσοποιητικού της συστήματος (αντιπατρικά αντισώματα).

Όλα αυτά προς το παρόν δεν παίζουν σημαντικό ρόλο, γιατί αφορούν το \"μετά\" και κατά πάσα πιθανότητα ίσως και να μην αποτελούν τελικά πρόβλημα. Το κυριότερο είναι σήμερα, να προσπαθήσεις να πείσεις τον σύντροφο σου για τα κίνητρα που σε οδήγησαν σε μια τέτοια απόφαση. Πως αναγνωρίζεις το λάθος σου και φυσικά δεν πρόκειται να το επαναλάβεις. Πως είσαι σοφότερη από πριν...

Quote:

---

Originally posted by sabb


Πως αναγνωρίζεις το λάθος σου και φυσικά δεν πρόκειται να το επαναλάβεις.

---

μεγαλη κουβεντα αυτη....
σημαινει πολλα ομως και οχι μια απλη κινηση των χειλιων που ευκολα μπορει να την κανει καποιος.....

δεν θα εκανα ποτε εκτρωση αλλα σε τετιες περιπτωσεις πυστευω προσωπικα οτι χριαζεται.

εγω στιν 4ο μηνα καταλαβα οτι ειμουν εγγυος αλλα ποτε δεν σκευτικα να ριξω το μωρακι μου.τι να πω?τωρα προσωπικα αν εμενα παλι εγγυος απο καποιον π δεν με αγαπαει κ δεν ενδιαφερεται για μενα θα σκευτομουνα την εκτρωση.δεν ειναι παιχνιδι να φερεις ενα παιδι στην ζωη.