Δεκέμβρης, γιορτές, κατάθλιψη

όσο και να θες να το ξεχάσεις, να το απωθήσεις, όλοι και όλα στο θυμίζουν... αρχίζει ο μήνας των Χριστουγέννων, των εορτών και της χαράς... κι εσύ δεν μπορείς να χαρείς... έχεις πάψει εδώ και χρόνια...
δεν θέλω να βλέπω τη φωτισμένη πόλη, τα αναμμένα λαμπιόνια στα μπαλκόνια, τα ψευτοδέντρα στα σαλόνια, τους αλβανούς αηβασίληδες, τις τουαλέτες με παγιέτες για το ρεβεγιόν, τις προτάσεις για απόδραση σε χιονισμένα σαλέ, το χρηματικό και ψυχικό ανάλωμα...
θέλω να φορέσω τις πυτζάμες μου, να ξαπλώσω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω στις 2 του γενάρη :(

Πρώτα αλώνιζα τα μαγαζιά για να βρω την κατάλληλη \'χριστουγεννιάτικη πυτζάμα\', συνηθως ήταν κόκκινη με μεγάλα καρώ, συνοδευόμενη με την ανάλογη ρόμπα δωματίου.

Οπως οι άλλες γυναίκες εψαχναν το φόρεμα της ρεβεγιον, με το ίδιος πάθος έγω έψαχνα τις πυτζάμες της κατάθλιψης. Στου συναδέλφους και φίλους έλεγα ότι πηγαινα ταξιδι αφηνωντας να περιπλανάται αρκετό μυστήριο για τον \" συνοδό\" μου.

Και κλεινόμουν , που λες Panick μου, στο διαμέρισμα - έμενα στο 26ο όροφο -ποιος να με βρισκε εκεί πάνω! και χωνόμουν στο κρεβάτι. Κουκουλωνόμουν και έκλαιγα με τη ψυχή μου και με μεγάλη ευχαρίστηση. Στάση εμβρύου μέσα στο κρεβάτι. Επιστροφή στη μήτρα λένε οι ψυχαναλυτές..

Εχασα πολλα όμως Panick κλεισμένη στο δωμάτιο με την ακριβή μου πυτζάμα. Εχασα τη ζεστασιά ανθρώπων που πέρναγαν μαζί τα γιορτινά βράδυα, έχασα κινηματογραφικά έργα, έχασα βόλτες στην Grand Place, έχασα το χαμόγελο απο τα παιδιά που κοιταζαν εκστατικά τις βιτρίνες, έχασα τον καλό και τον άσχημο λόγο απο γνωστούς και φίλους, έχασα τις ευχές, τα δώρα. Δεν εδινα δώρα, δεν έπερνα δώρα....

Κρίμα! Επρεπε να προσπαθησω περισσότερο. Να μην χάνομαι στον κόσμο μου, να χάνουμαι στον κόσμο έπρεπε..

Panick μου οσο και αν η ιδέα της πυτζάμας σε ελκύει, αντιστάσου . Κάνε μικρά βηματάκια , μια βόλτα στα γιορτινά μαγαζιά , ένα αρωματικό τσάι, μια καλησπέρα σε έναν άγνωστο, μια κωμωδία στον κινηματογράφο ή στο θέατρο, κέρασε ένα δείπνο τον εαυτό σου.. Κανε κάτι μικρό αλλά όμορφο! Μην πιεστείς , όσο αντέχεις τη φορά.

Χριστούγεννα και γιορτές δεν είναι μόνο όσα περιγράφεις, είναι και πολλά άλλα ακόμα,απλά , καθημερινά πραγματάκια να! σαν το γαργαλιστικό άρωμα ενός \"πανετόνε\" έξω απο ενα ζαχαροπλαστείο...

Quote:

---

Originally posted by Black Rose
Πρώτα αλώνιζα τα μαγαζιά για να βρω την κατάλληλη \'χριστουγεννιάτικη πυτζάμα\', συνηθως ήταν κόκκινη με μεγάλα καρώ, συνοδευόμενη με την ανάλογη ρόμπα δωματίου.

---

δεν το πιστεύω!!!! έχω ακριβώς ΑΥΤΗ την πυτζάμα, χωρίς ρόμπα :P
κοίτα, δεν έζησα ευτυχισμένα παιδικά χριστούγεννα, δεν στολίζαμε δέντρο, δεν έχω αναμνήσεις ευχάριστες...
έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι μιά μέρα όπως όλες, απλά μας βάζουν στο τριπάκι τα μαγαζιά για να ξεσκαρτάρουν... είμαι κυνική, αλλά το προτιμώ, χτίζω τον κόσμο μου όπως μπορώ :)

Panic, δεν υπάρχει τίποτα να σε ευχαριστεί? Εγώ παρακολουθώ ταινίες στο dvd ( κυρίως θρίλερ ) και λέω θα έρθουν καλύτερες μέρες. Για ψώνια δε βγαίνω, αλλά σκέψου πως η 5χρονη κόρη μου με έχει ανάγκη, άρα τουλάχιστον για μια μέρα πρέπει να το κάνω. Μήπως θέλεις να έρθεις?

όσο σκέφτομαι ότι πρέπει να κατέβω άρον-άρον στα μαγαζιά για να πάρω κάτι για τη βαφτισιμιά μου τρελλαίνομαι... έχεις δίκιο όμως, δε φταίνε τα παιδιά για τη δική μου/μας μιζέρια:)

Καλημέρα!

Δε σε πρόλαβα!

Εγώ έδω και χρόνια δεν μπορώ να χαρώ τις γιορτές, δεν ξέρω γιατί. Ομως τώρα πρέπει οποσδίποτε να κάνω πως χαίρομαι γιατι έχω ένα παιδάκι 5 χρονών.
Σηκώνομαι κάθε μέρα απο το κρεβάτι μου και προσπάθώ να χαμογελάσω και ας στριγγλίζω μέσα μου. Δεν θέλω να το ξέρει δεν πρέπει. Μέχρι στιγμής το έχω καταφέρει.

Ειναι στο νήπιο, σε λίγες μέρες θα κανουν την γιορτούλα τους, θα πρέπει να διοργανώσω ένα σωρό πράγματα γιατι είμαι στο σύλλογο του Νηπιαγωγείου ( και πρόεδρος μαλιστα) και δεν έχω καθόλου όρεξη.
Ομως δεν θα τα βάλω κάτω..ίσως..ΙΣΩΣ κάπου μέσα μου να λάψει μια μικρή χαρά όταν δω το παιδάκι μου να λεει το ποιματάκι της και να με κοιτάζει στα μάτια. Οταν ξυπνήσει να δεί τι δώρο τις έφερε ο Αγιος Βασίλης ( ας μην πουμε οτι φοβάμαι να βγω να της πάρω δώρο αυτη είναι μια άλλη ιστορία αγοραφοβίας) Να φωνάζει με χαρά όταν στολίζει το δένδρο και να λάμπουν τα ματάκια της όταν περπαταει στο δρόμο και βλεπει όλα τα στολισμένα.
Να τρελλαίνετε να αγοράζουμε δωράκια και να φτιαχνουμε γλυκά. Να την βλέπω να είναι τρελλή απο χαρά και εγώ να θελω να παω να κρυφτώ στην ντουλάπα.

Αλλα το κάνω. Κάθε χρόνο προσπαθώ δεν έπαθα ποτέ τίποτα αλλα σίγουρα δεν θα κάτσω να κλαίω την μοίρα μου όσο και να το θέλω.
Αυτό που είπες για τους Αγιο Βασίλιδες Αλβανούς ήταν ρατσιστικό αλλα γέλασα τόσο πολύ γιατί εχεις απόλυτο μα απόλυτο δίκιο!

Παιδιά,

το ότι δεν μας αρέσουν οι γιορτές δεν σημαίνει ότι είμαστε και άρρωστοι. Δεν ξέρω γιατι ντε και καλα πρέπει να μας αρέσουν. Οποιος βγαίνει απο το μαντρι του καταναλωτισμού δηλαδή είναι προβληματικός?

Μια αρχή να έχουμε : να μην κάνουμε τίποτε που δεν μας αρέσει !

Μπορουμε να ψωνίσουμε δώρα μέσω Internet , ή να δώσουμε μια μικρή επιταγή. Πάντα υπαρχουν εναλλακτικές λύσεις, δεν μπορούμε να πηγαίνουμε όπου μας παει το ρέμα.

Ξέρετε γιατι τα περνάμε όλα αυτά? Γιατί διαφέρουμε απο τη μάζα, γιατί είμαστε πιο ευαίσθητοι, γιατι δεν θέλουμε να σκύψουμε το κεφάλι στα \"πρέπει\" .Και το σύστημα μας τσακίζει.

Μπορούμε με τον δικό μας τρόπο να προτείνουμε άλλα πράγματα για τη διασκέδαση, για τις οικογενειακές συναναστροφές, για τις σχέσεις με τους φίλους.

Επειδη και εγω τα φοβομουν ολα αυτά, ανακάλυψα ότι με τη μαγειρική μπορουσα να τους φέρνω στο σπίτι μου (ή μαγείρευα και στα δικά τους σπιτια) και ετσι δεν πιεζόμουν με την αγοραφοβία και τον κόσμο. Μια άλλη κοπελιά που φοβόταν να αγοράζει δώρα ανακάλυψε ότι μπορει να δημιουργεί φοβερές συνθέσεις με χαρτί, αποξηραμένα φυτά κλπ.

Σκεφτείτε κάτι άλλο, κάτι που θα σας αρέσει γιατί αν σας αρέσει θα αρέσει και στους άλλους. Κριτήριο για όλα είναι ΠΩΣ εσεις θα αισθάνεστε και όχι πως θα αισθάνεται ο άλλος γιατί ποτε εξάλλου δεν ξερουμε τα συναισθηματα του άλλου.

Αυτό που μας συμβαίνει ας το δουμε σαν μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε τα ταλέντα μας, να δουμε σε τι διαφέρουμε απο τους άλλους και όχι σαν \'αρρωστια\". Είμαστε ξεχωριστοί, είμαστε μοναδικοί, έχουμε νέες ιδέες. Η κατάσταση μας πνιγει, δεν μας αρέσει αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα τον τρόπο να την αλλάξουμε.

Τις προάλες ένας φίλος που ασχολείται με τη λειτουργια του εγκεφάλου μου είπε ότι οταν ο εγκέφαλος εργάζεται πυρετωδώς να ανακαλύψει νέα πεδία επικοινωνίας προκαλουνται οι ψυχικές παθήσεις. Μόλις βρουμε τον \"δρόμο\" μας , σαν απο θαυμα γινόμαστε καλά, ο εγκέφαλος έχει βρει τη \"διαδρομη\" επικοινωνίας.

Αυτό ειναι το μάθημα που θα πάρουμε απο τη ζωή! Ας μην επιτρέψουμε σε κανέναν να μας ισοπεδώσει! Ειναι η δικιά μας ζωή!

Είμαστε ξεχωριστοί! είμαστε ζωντανοί ! είμαστε ευαίσθητοι!

καλημερα.Στην ιδια κατασταση ημουν εγω περσι.Δεν ηθελα ουτε δεντρο να στολισουμε,ουτε να βλεπω τιποτα που να θυμιζει Χριστουγεννα.Εβλεπα τους περισσοτερους να ειναι χαρουμενοι,να στολιζουν τα σπιτια τους κ εγω ημουν κλεισμενη στο σπιτι κ δεν εκανα τιποτα.Δεν ειναι οτι δε μ\'αρεσαν οι γιορτες απλα δε μ\'αγγιζαν,ενιωθα τοσο μονη μεσα μου κ δεν μπορουσα να βρω κανενα νοημα σε ολα αυτα που γινονται την περιοδο των γιορτων.Κ τωρα δεν μπορω να πω οτι μ\'ευχαριστει ιδιαιτερα κ οτι εχω ορεξη να μπω σε ολο υτο το κλιμα αλλα πρεπει να κανουμε μια προσπαθεια.Αλλωστε προβληματα θα υπαρχουν παντα ομως σκοπος ειναι να μην τα αφηνουμε να υπερισχυουν.Ισως κατι ξερει ολος αυτος ο κοσμος που αυτη την εποχη κοιταει το πως θα περασει καλα.Μην απογοητευσε λοιπον,πηγαινε στα μαγαζια,ψωνισε κ προσπαθησε να βρεις πραγματα που θα σε γεμιζουν εστω κ λιγο.Φιλακια!;)

ποτέ δεν στολίσαμε δέντρο σπίτι μου, παιδιά δικά μου δεν έχω για να πιεστώ να τους μεταδώσω τη χαρά των ημερών, κι ούτε λεφτά για να πάω στα μαγαζιά έχω.... γιατί να νοιώθω καλά??
οκ, λίγες μέρες είναι θα περάσουν... όπως όλες... :)

Orion, καλή η ιδέα σου να οργανώσουμε κάτι, αλλά αν πάρω παράδειγμα από τον ευατό μου που ακυρώνω ένα ραντεβού τρεις φορές, φοβάμαι μήπως παραστεί ένας μόνος του. Ας πουν και οι υπόλοιποι τη γνώμη τους.

Δυστυχώς κι εγώ παιδιά είμαι από επαρχιακή πόλη... Οπότε φαντάζομαι αν βρισκόσασταν θα ήταν όμορφα...

Επανέρχομαι σε αυτά που είπατε παραπάνω: κι εγώ afroditi και panick δεν έχω πολύ καλές αναμνήσεις από τα χριστούγεννα με την οικογένεια. Ή οι δικοί μου θα μάλωναν ή τα πράγματα θα ήταν ήρεμα αλλά όχι ιδιαίτερα χαρούμενα.
Πάντως μ\'αρέσει αυτή η ατμόσφαιρα και πιστεύω, επειδή έχω ζήσει άσχημες γιορτές, ότι όταν έρθει η ώρα - αν ποτέ έρθει :) - να κάνω στα παιδιά μου τις καλύτερες γιορτές. Και πιστεύω ότι προς το παρόν δεν αξίζω άλλο να μελαγχολώ τα χριστούγεννα, αρκετά μελαγχόλησα όταν ήμουν μικρή!

Chiara είσαι αξιοθαύμαστη. Μπράβο σου!

Φέτος, αυτό που εύχομαι είναι να μπορώ και του χρόνου να γιορτάσω με την οικογένειά τα χριστούγεννα κι ας είναι μουντά. Αρκεί να είναι μαζί μου! Υγιείς!

Quote:

---

Originally posted by afroditi
sorry αν ξεφευγουμε λίγο από το topic..
θα μπορούσαμε αν βρίσκαμε έναν ψυχοθεραπευτή που να έχει όρεξη,
να φτιάχναμε μια ομάδα ψυχοθεραπείας.

---

Αφροδίτη,
εδώ και μερικά χρόνια συντονίζω ομάδες υποοστήριξης για βουλιμία, παχυσαρκία αλλά και ομάδες υποστήριξης ανθρώπων που πάσχουν από διαβήτη τύπου Α, καθώς και για τις οικογένειες αυτών. Επίσης, πρόσφατα έγινα συντονιστής (διευκολυντής συνηθίζουμε να το λέμε) σε μια ομάδα δεξιοτήτων επικοινωνίας. Εμπιστεύομαι πάρα πολύ τη δουλειά που γίνεται στις ομάδες και μάλιστα πρόθεση μου είναι σύντομα να περιορίσω τις ατομικές συνεδρίες στο ελάχιστο. Οι στατιστικές από την Ευρώπη και την Αμερική είναι ιδιαίτερα ενθαρυντικές αναφορικά με την αποτελεσματικότητα των ομάδων υποστήριξης αλλά και η δική μου μέχρι στιγμής εμπειρία λέει πως πραγματικά αναπτύσσονται δυναμικές πολύ ισχυρές ώστε να βιώνονται σημαντικές \"αλλαγές\" στους συμμετέχοντες.

Οι παραπάνω ομάδες διοργανώνονται στη Θεσσαλονίκη (επόμενη ημερομηνία έναρξης ομάδας είναι η 30 Ιανουαρίου). Η διάρκεια της συνάντησης είναι 2μιση ώρες και συνολικά πραγματοποιούνται 15 συνεδρίες.

Μέσα στις άμεσες προθέσεις μου είναι η δημιουργία \"ομάδας πανικού\". Αν τελικά προκύψει, θα σας ενημερώσω σύντομα γι αυτό μέσω του e-psychology.gr

Τώρα, για να μπω και στο θέμα της παρούσας συζήτησης, αν ενδιαφέρεστε για κάποιου τύπου ομάδες και αν νομίζετε ότι θα μπορέσουμε να μαζέψουμε έναν αριθμό 8(minimum) με 12 (maximum) ατόμων, πείτε μου για τι τύπου ομάδες ενδιαφέρεστε και νομίζω ότι θα μπορέσουμε να οργανώσουμε κάτι, στη Θεσσαλονίκη πάντα. Μπορούμε, για να διευκολύνουμε αυτούς που έρχονται από επαρχία να κάνουμε τις συναντήσεις ανά δεκαπέντε μέρες (και όχι ανά εβδομάδα) και η διάρκεια αντί για 2.5 ώρες να είναι 4 ώρες.

Υπαρχει κατι στην Αθηνα? θα ηθελα πολυ να παρω μερος!