ειναι χωρισμενος με παιδια..τι να κανω??

γεια σας..ειναι η πρωτη φορα που γραφω σε forum αλλα πραγματικα χρειαζομαι βοηθεια..
ειμαι 22 και εδω κ εναν χρονο εχω σχεση με καποιον 10 χρονια μεγαλυτερο μου, ο οποιος ειναι χωρισμενος με 2 παιδια(5 κ 7ετων).
γενικα στη μικρη αυτη ζωη μου εχω κανει αρκετες σχεσεις με συνομιληκους μου που ποτε δεν με καλυπταν οσο αυτος..στον ενα χρονο που ειμαστε μαζι ποτε δεν ειχαμε κανενα απολυτως ουσιωδες προβλημα και τα αισθηματα μας και η συμπεριφορα μας ειναι οπως ακριβως την πρωτη μερα που τον γνωρισα.. ειμαστε ερωτευμενοι και αγαπιομαστε οσο τπτ αλλο στον κοσμο.. δεν θα αναφερθω στην οικογενεια που εχει γιατι οι σχεσεις του με τα παιδια του και την πρωην γυναικα του ειναι υγιεις και δεν εχει δημιουργηθει κανενα προβλημα μεχρι στιγμης.. το προβλημα μας ειναι αλλο και ειλικρινα βρισκομαι σε πολυ δυσκολη θεση και με τρομερα διλληματα που ποτε δεν ειχα για κανενα θεμα στη ζωη μου..
αρχικα θα πω οτι σπουδαζω και η σχεση αυτη ειναι απο την πολη αυτη. οι γονεις μου ξερουν ελαχιστα για αυτη τη σχεση και δεν δεχονται κουβεντα στο να συνεχιστει. οπως λενε δεν ειχαν φανταστει αυτα για μενα και οτι δεν μπορει να μου προσφερει οσα χρειαζομαι(δεν εχει καλη δουλεια, χρωσταει,με εχει για να με εκμεταλλευτει και αλλα τετοια).οσο ομως ειμαι μαζι του διαπιστωνω οτι μπορει και καταφερνει πολυ περισσοτερα απο αυτα που ειχα φανταστει.. μου ζητησε να προχωρησουμε πιο σοβαρα και να ερθει να μεινει στην πολη μου οταν τελειωσω τις σπουδες μου (σε ενα χρονο). ομως φοβαμαι οτι απο την μια θα στενοχωρησω τους γονεις μου που εχω τρομερα ''δεμενες'' σχεσεις και απο την αλλη δεν μπορω να τον ''αναγκασω'' να αφησει ολη του την ζωη στην πολη του και να με ακολουθησει σε κατι που κακα τα ψεματα κανεις δεν ξερει που θα καταληξει, οπως και οποιαδηποτε αλλη σχεση. ειναι πολυ ευαισθητος και δεν θελω να ειμαι η αιτια σε κατι αποτυχημενο για αλλη μια φορα.. εχουμε προσπαθησει να το τελειωσουμε πολλες φορες μονο και μονο λογω των γονιων μου που μπορω να πω με επηρεαζουν αρκετα.. οχι σε αυτα που μου λενε αλλα στον ψυχολογικο πολεμο που αθελα τους εχουν ξεκινησει..
δεν μπορουμε να τελειωσουμε μια σχεση που εχει αντεξει παρα πολλα επειδη απλα δεν συμφωνουν οι αλλοι..και ισως αυτο το κανει πιο δυσκολο..
οι φοβοι μου ειναι πολλοι και οσο περναει ο καιρος και συνηδειτοποιω οτι δεν εμεινε πολυς καιρος ακομα αγχωνομαι στο να αποφασισω..
ας με βοηθησει καποιος αν εχει καποια αναλογη εμπειρια η ας μου πει την γνωμη του..
αν ερθει μαζι μου και δεν παει καλα? αν εγω χασω την σχεση μου με τους γονεις μου και συγγενεις?
αν τελικα εχουν δικιο?? αν αυτος δεν ειναι για μενα και καταληξω να μετανιωνω??
ειλικρινα δεν ξερω τι να κανω..
και κατι που δεν ανεφερα.. η περιπτωση να μεινω εδω δεν αποκλειεται αλλα αυτος δεν εχει σπιτι εδω(μενουν τα παιδια του με την πρωην γυναικα του) και ειναι κατι που το θελει και ο ιδιος για να ξεφυγει απο εδω γιατι ειχε μια αρκετα ασχημη ζωη που δεν χρειαζεται να αναφερω.
βοηθηστε με σας παρακαλω.. ειμαι απελπισμενη γιατι αγαπιομαστε.. αλλα μερικες φορες ο ερωτας δεν βλεπει τοσο καθαρα..

υπαρχουν δυο ζητηματα,
το ενα ειναι τι κανεις με τους γονεις σου και το αλλο τι κανεις εσυ.


Το πρωτο,
το ιδανικο που εχουν οι γονεις σου για σενα, πολυ πιθανον να μην εχει καμια σχεση με το τι θα ηθελες εσυ.
Βγαλτους απο την σκεψη σου οταν αναλυεις τετοια ζητηματα .

το δευτερο,
εισαι αρκετα μικρη για να σοβαρεψεις την ζωη σου και εχεις ακομα πολυ δρομο μπροστα σου.
Συνεχισε την ζωη σου με την σχεση σου, αλλα σε καμια περιπτωση μην την δεσμευσεις τοσο ετσι ωστε να δυσκολευτεις να την αλλαξεις αμα μετανιωσεις.
Εν ολιγεις να μην παντρευτεις η οτι αλλο παρομοιο.

Ευχαριστω για την απαντηση σου και θα συμφωνησω με οσα ειπες.
εγω ομως μπορει να ειμαι μικρη αλλα νιωθω οτι \'\'χαραμιζω\'\' και την δικη του που ειναι ισως πιο κρισιμη..
εγω εχω ολη τη ζωη μπροστα μου αλλα αυτος τι μου φταιει??
δεν ξερω τον αγαπαω περισσοτερο και απο την ζωη μου και νιωθω οτι ακομα και να ζησω την σχεση αυτη οταν ερθει ο καιρος να φυγω θα πληγωθουμε πολυ περισσοτερο..
δεν ξερω...δεν το αντεχω ολο αυτο.. και το χειροτερο ειναι οτι και αυτος εχει απελπιστει εντελως.. εχει μετανιωσει για πολλα θεματα στη ζωη του και ανησυχω ειλικρινα..

love19, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του. Δεν \'χαραμίζεις\' κανενός άλλου τη ζωή και δεν \'αναγκάζεις\' κανέναν να κάνει οτιδήποτε. Κι εκείνος έχει όλη τη ζωή μπροστά του, αλλά πολύ διαφορετικά δεδομένα από τα δικά σου. Αυτά λοιπόν τα δεδομένα χρειάζεται να λάβει υπόψη όταν παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του.

Αντίστοιχα κι εσύ. Πάντως παρόλο που είναι ωραίο να είναι κανείς ερωτευμένος και να περνάει καλά, υπάρχουν κάποια πρακτικά ζητήματα που βλέπω να δυσκολεύουν την κατάσταση. Αν μείνεις στη δική του πόλη, λες ότι εκείνος δεν έχει σπίτι. Αν έρθει στη δική σου πόλη, θα έχεις εσύ? Έπειτα είναι και τα παιδιά του που υποθέτω θα παραμείνουν στην πόλη του.

Δεν είναι μόνο το πώς νιώθουμε σε μια σχέση, αλλά και κατά πόσο συμβαδίζουμε και πώς μπορούμε να είμαστε μαζί.

Quote:

---

Originally posted by love19


δεν ξερω τον αγαπαω περισσοτερο και απο την ζωη μου

---

κανεις δεν αγαπαει κανενα περισσοτερο στην ζωη του απο τον εαυτο του.

Ομως επειδη εχω διαβασει αυτη την φραση πολλες φορες, παιρνω αφορμη να σε ρωτησω,

αν υποθεσουμε αναμεσα σε σενα και τον συντροφο που αγαπας, ποιον θα μισουσες πιο πολυ?
τον συντροφο σου η τον εαυτο σου?

σκεψου βαθεια μεσα σου πριν απαντησεις....

εγω παντως αγαπαω τον εαυτο μου περισσοτερο απο αυτον τον αντρα π ειμαι μαζι.

ευχαριστω για τις απαντησεις σας..
καταρχην να ξεκινησω λεγοντας οτι ηταν υπερβολικη η φραση μου \'τον αγαπαω περισσοτερο και απο την ζωη μου\'\' απλα οσο καιρο ειμαι μαζι του εχω αφησει λιγο τις δικες μου αναγκες στην ακρη.. απλα θελω να ειναι καλα.. και για να απαντησω στην ερωτηση ποιον θα μισουσα πιο πολυ, δυστυχως τον εαυτο μου...
οσο για τα παιδια του με βασανιζει κ αυτο για το τι ειναι σωστο.(τα βλεπει καθε 15 μερες και ειναι καλα με αυτο).αλλα δεν νομιζω οτι εχω εγω το δικαιωμα να αποφασισω.. ας αναφερω και αυτο.. ποτε δεν του ειπα ουτε να ερθει στην πολη μου ουτε κατι αλλο..
δεν ξερω τι μου γινεται.. φοβαμαι πολυ για τις αποφασεις μου.. χθες μου ζητησε να ερθει να μεινει μαζι μου... βασικα τοσο καιρο μαζι μου μενει απλα τωρα ηθελε να φερει ολα του τα πραγματα και αυτο με αγχωσε..δεν του εχω απαντησει ακομα..
δεν ξερω τελικα τι θελω?? η ολο αυτο με αγχωνει επειδη υπαρχουν πολλα προβληματα που πρεπει να αντιμετωπισω??
εχω πεσει πολυ ψυχολογικα.. δεν ξερω τι κανω.. δεν ξερω πως να αντιδρασω..
και δεν μπορω να μιλησω σε κανεναν αλλο...

Quote:

---

Originally posted by love19


και για να απαντησω στην ερωτηση ποιον θα μισουσα πιο πολυ, δυστυχως τον εαυτο μου...

---

οχι δυστυχως,
ειναι το νορμαλ αυτο που λες.

Οταν αρχιζεις να αγαπας καποιον, αρχιζεις επισης να μισεις τον εαυτο σου.
Θεωρησε το λοιπον σαν μια νορμαλ διαδικασια την υποθεση του μισους.


Τι πιστευεις οτι θα γινει αμα μεινεται μαζι???
και γιατι λές οτι ειναι κακο να μεινεται μαζι?
Η αλλιως,
γιατι δεν βλεπεις την αλλη διασταση του θεματος,
να μεινεται μαζι για να δοκιμασεις πως θα πει αυτο που εχεις αμα ανεβασεις λιγο το πηχυ στις αναγκες της σχεσης σου.


Ξερεις, ποτε δεν θα μαθεις τι ειναι αυτο που θες αν δεν δοκιμασεις.
Η διαδικασια του να μαθεις τι θες στο ολο του, ειναι το πιο σημαντικο που μπορει να σου συμβει στην ηλικια σου.
Ακομα πιο σημαντικο ειναι, αν τελικα φας τα μουτρα σου.
Οι αποτυχιες μας, ειναι οτι πιο διδακτικο μπορει να μας διδαξει η ζωη.

καπως ετσι το σκεφτομουν και εγω..
για μενα ειναι ευκολο αλλα για αυτον?? αν \'\'αυριο\'\' καταλαβω κατι αρνητικο για αυτη μου την αποφαση πως θα το αντιμετωπισω εγω και πως αυτος? αν δεν τα καταφερω ξερω οτι θα πληγωθει πολυ και θα φταιω εγω αυτη τη φορα...
περα απο το συναισθηματικο- ερωτικο (και ολα τα σχετικα) κομματι υπαρχει και το ανθρωπινο:
νιωθω υπευθυνη σε αυτη τη φαση της ζωης μας για οποια αποφαση και αν παρω... ξερω, δεν ειμαι μονη μου αναλαμβανει και αυτος τις δικες του ευθυνες αλλα τον αγαπαω τοσο πολυ που καποιες φορες αντιλαμβανομαι οτι δεν του αξιζε η ζωη που ειχε... καποιες φορες ευχομαι να μην ειχε χωρισει ποτε και να υπηρχα τοτε που επρεπε για να τον βοηθησω... μεχρι τωρα ενιωθα οτι τον βοηθουσα δινοντας του αυτα που \'\'δεν ειχε μεχρι τωρα\'\' και ενιωθα οτι ειναι ευτυχισμενος μαζι με μενα φυσικα..
αλλα για μια τετοια αποφαση (να μεινουμε μαζι) μπορει να μην τον βοηθησω ποτε και να τον κανω να ζησει παλι μια αποτυχημενη σχεση..
δεν υπαρχει σε καμια περιπτωση απο μενα το αισθημα της λυπησης που καποια στιγμη περασε απο το μυαλο μου απλα θελω να ειναι καλα πρωτα αυτος για αυτον και μετα εγω και \'\'εμεις\'\'

Quote:

---

Originally posted by love19
καπως ετσι το σκεφτομουν και εγω..
για μενα ειναι ευκολο αλλα για αυτον?? αν \'\'αυριο\'\' καταλαβω κατι αρνητικο για αυτη μου την αποφαση πως θα το αντιμετωπισω εγω και πως αυτος? αν δεν τα καταφερω ξερω οτι θα πληγωθει πολυ και θα φταιω εγω αυτη τη φορα...


ετσι δημιουργουνται ομως οι σχεσεις.
Κατοπιν δοκιμης και σε περιπτωση αποτυχιας να πληγωνεται κοσμος μιας και δεν ικανοποιουνται οι προσδοκιες του.

Σε αλλες σχεσεις που θα κανεις, πολυ πιθανον να πληγωθεις εσυ.
Και το ενα ποτηρι και το αλλο θα το πιεις θες δεν θες.
Εκεινο που εχεις να κανεις για να εισαι τιμια,
ειναι να ξεκαθαρισεις τις προθεσεις στο συντροφο σου και τι εχεις στο μυαλο σου αυτη την στιγμη.
Απο κει και περα ο καθενας ας αναλαβει τις ευθυνες και τα ρισκα της ζωης του.

Εκεινος που δεν θελει να πληγωνετια στη ζωη του, ας παει να γινει μοναχος στο αγιο ορος...



περα απο το συναισθηματικο- ερωτικο (και ολα τα σχετικα) κομματι υπαρχει και το ανθρωπινο:
νιωθω υπευθυνη σε αυτη τη φαση της ζωης μας για οποια αποφαση και αν παρω...



μαλλον δεν βλεπεις το λαθος που εχει η σκεψη σου.
Την αποφαση δεν την παιρνεις εσυ, αλλα με τον συντροφο σου.
Ειναι κατι που θα κανατε απο κοινου, αρα εχετε ιδιο μεριδιο στα ρισκα, στις ευθυνες, στην ευτυχια και σε ολα γενικα.

Κανεις επισης το λαθος να παιρνεις στους ωμους σου ενα φορτιο που δεν σου ανηκει εξ ολοκληρου.
Μοιρασου τις ανησυχιες σου με τον συντροφο σου και συζητηστε τα.
Ετσι δειλα δειλα και μεσα απο συζητηση, ξεκινηστε την νεα σας ζωη.




ξερω, δεν ειμαι μονη μου αναλαμβανει και αυτος τις δικες του ευθυνες αλλα τον αγαπαω τοσο πολυ που καποιες φορες αντιλαμβανομαι οτι δεν του αξιζε η ζωη που ειχε... καποιες φορες ευχομαι να μην ειχε χωρισει ποτε και να υπηρχα τοτε που επρεπε για να τον βοηθησω... μεχρι τωρα ενιωθα οτι τον βοηθουσα δινοντας του αυτα που \'\'δεν ειχε μεχρι τωρα\'\' και ενιωθα οτι ειναι ευτυχισμενος μαζι με μενα φυσικα..
αλλα για μια τετοια αποφαση (να μεινουμε μαζι) μπορει να μην τον βοηθησω ποτε και να τον κανω να ζησει παλι μια αποτυχημενη σχεση..


Δεν μπορεις να ερμηνευεις την ζωη ενος αλλου, δεν εχεις δηλαδη τετοιο δικαιωμα.
Αν παει με τα μουτρα να ξανακανει μια αποτυχημενη σχεση, ειναι δικαιωμα του να το κανει και εσενα δεν σου πεφτει λογος.
Επισης δεν καταλαβαινω γιατι προδικαζεις την αποτυχια....




δεν υπαρχει σε καμια περιπτωση απο μενα το αισθημα της λυπησης που καποια στιγμη περασε απο το μυαλο μου απλα θελω να ειναι καλα πρωτα αυτος για αυτον και μετα εγω και \'\'εμεις\'\'



η σειρα ειναι λαθος,
πρωτα θα ειστε καλα \"εσεις\" και μετα θα ειναι καλα και ο καθενας χωριστα.

---

νιωθω οτι πρεπει να αναφερω και κατι αλλο...
δεν εχω αμφιβολιες για τα αισθηματα του αλλα για την κατασταση του...
αυτη τη στιγμη μενει με τους γονεις του...και σκεφτομαι: αν η αποφαση του στο να μεινουμε μαζι ειναι μονο για να μην μενει εκει (το θεωρει λαθος) και αφου δεν εχει οικονομικη δυνατοτητα ωστε να νοικιασει ενα σπιτι καπου εχει μπερδεψει τα πραγματα?
αν θελει απλα να εξασφαλισει την δικη του ζωη και βρισκομαι μπερδεμενη με τετοιες καταστασεις που δεν εχουν νοημα?? (εχει αναφερει οτι μετα απο μενα δεν θα βρει αλλη, καθως ειναι δυσκολο να τον κοιταξει καποια αφου ειναι χωρισμενος με παιδια) αυτη του την αντιληψη εγω προσωπικα την θεωρω πολυ λαθος αλλα αν τελικα ειναι λαθος και που σκεφτομαι οτι ολα σε αυτον ειναι μια χαρα?
θα σκασω στο τελος...ειμαι σιγουρη....(και πολυ μπερδεμενη...)

με αυτον τον ανθρωπο μοιραζομαι τα παντα.. σκεψεις, ανησυχιες, φοβους...τα παντα..
ολα αυτα που λες τα συζητησαμε αλλα ο χαρακτηρας του ειναι αρκετα κλειστος...σε οσα του ανεφερα η απαντηση του ηταν οτι αυτος θελει πολυ και οτι θα με αφησει να το σκεφτω...δεν μπορω ομως...

δεν μπορω να σε καταλαβω,
απο την στιγμη που θες να πας ενα βημα παρακατω, που ειναι ο κομπος?

αν ηξερα τι ηθελα πραγματικα απο αυτον ισως να μην εγραφα ποτε και εδω...
το προβλημα μου δεν ειναι δικο μου ειναι σε αυτον...
εγω μπορει να θελω αλλα αυτος? αν ολα αυτα ειναι για να ξεφυγει απο την μυζερια της ζωης του δεν ειναι αδικο για μενα αυτο? και αν δεν το κανει συνειδητα αλλα υποσυνειδητα του βγαινει κατι τετοιο?
πως θα μπορουσα να το αντιμετωπισω ολο αυτο? ισως πιο πολυ φοβαμαι το να πληγωθει καποιος και μπορω να πω οτι στο παρελθον μαζι του πληγωθηκα και δεν θα το αντεξω παλι..
προσπαθω να ειμαι προσεχτικη στις αποφασεις μου αλλα τελικα μπερδευομαι και μπερδευω πολλα πραγματα μεταξυ τους που ισως δεν θα επρεπε.
δεν προκειται να βγαλω ακρη και ειλικρινα ειμαι χαλια...

Quote:

---

Originally posted by love19
αν ηξερα τι ηθελα πραγματικα απο αυτον ισως να μην εγραφα ποτε και εδω...


δεν ξεκαθαριζεις λοιπον πρωτα αυτο το σημειο?




το προβλημα μου δεν ειναι δικο μου ειναι σε αυτον...


παραπανω, λες οτι ουτε εσυ εχεις ξεκαθαρισεις τι θες ομως.



εγω μπορει να θελω αλλα αυτος?


μπορει η δεν μπορει?
ειναι σημαντικο.....

Οσο για αυτον, τον εχεις ρωτησει?
και αν ναι τι απαντησε?




αν ολα αυτα ειναι για να ξεφυγει απο την μυζερια της ζωης του δεν ειναι αδικο για μενα αυτο?


οχι γιατι να ειναι αδικο?




και αν δεν το κανει συνειδητα αλλα υποσυνειδητα του βγαινει κατι τετοιο?


και λοιπον?




πως θα μπορουσα να το αντιμετωπισω ολο αυτο?


με υπομονη και μεθοδο.




ισως πιο πολυ φοβαμαι το να πληγωθει καποιος και μπορω να πω οτι στο παρελθον μαζι του πληγωθηκα και δεν θα το αντεξω παλι..
προσπαθω να ειμαι προσεχτικη στις αποφασεις μου αλλα τελικα μπερδευομαι και μπερδευω πολλα πραγματα μεταξυ τους που ισως δεν θα επρεπε.
δεν προκειται να βγαλω ακρη και ειλικρινα ειμαι χαλια...


θες τα παντα γυρω σου να ειναι απλα και ομορφα + αγγελικα πλασμενα.
Δεν υπαρχει τετοιο πακετο.

---

Στην τελικη κατσε μονη σου να εχεις την ησυχια σου.