Printable View
Καλησπέρα παιδια ειμαι 19 χρόνων και εχω αγχωδη διαταραχή το παλεύω οσο μπορω αλλα τα πραγματα ειναι δυσκολα.Το πιο ζορικο ειναι οι αναγουλες εχω ολοι μερα μα ολοι μερα εδω και μηνες ειναι απο το αγχος το ξέρω αλλα ειναι αβάσταχτο μπορεί να κανω κατι για αυτο?Εξω ειναι χεριοτερα στο σπιτι καλητερευει η κατάσταση με λιγα λογια φοβαμαι να βγαινω πολυ μακρια απο το σπιτι μ πλεον και να αποφευγω πολλα πραγματα.Επισης εχω ΓΟΠ αλλα σε ηπιο βαθμο.καμια βοήθεια?
Καλημέρα.
Θες να ακούσεις κάποια εύκολη λύση, αλλά εύκολη λύση από την άποψη ότι θα σου περάσουν όλα αυτά χωρίς να σε ζορίσεις τον εαυτό σου λίγο δεν υπάρχει. Πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου ΠΑΡΑ τα συμπτώματα και όχι να προσαρμόσεις τη ζωή σου ΓΥΡΩ από τα συμπτώματα. Να κοιτάξεις τις φοβίες κατάματα μέχρι να τις ξεπεράσεις. Αν μπεις σε διαδικασία να λες μακριά από το σπίτι αγχώνομαι και νοιώθω αναγούλες οπότε μένω κοντά στο σπίτι, αύριο θα πεις νοιώθω αναγούλες να πάω ως το περίπτερο οπότε κλείνομαι σπίτι, μετά θα πεις νοιώθω άσχημα να πάω ως την κουζίνα οπότε μένω στο κρεββάτι και πάει λέγοντας. ΘΑ σκέφτεσαι όλη μέρα ότι θα παθω αυτό, ότι αισθάνομαι χάλια και δεν μπορώ το ένα και το άλλο, θα προσθέτεις φοβίες στις φοβίες και αρνητικές σκέψεις στις αρνητικές σκεψεις και θα πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι ανήμπορος/ανήμπορη ακόμα και να κάνεις βασικά πράγματα. Σου τα λέω σχηματικά, αλλά έτσι είναι.
Θα συνεχίσεις τη ζωή σου, θα υποφέρεις στην αρχή νομίζοντας ότι σου τρυπάει το στομάχι ή θα πέσεις κάτω ή ότι θα κάνεις εμετό, αλλά μετά μέρα με τη μέρα θα μάθεις να το διαχειρίζεσαι μέχρι να το ξεπεράσεις. Την πρώτη φορά που θα αισθανθείς άσχημα και θα θες να επιστρέψεις σπίτι θα κάτσεις εκεί που κάθεσαι και θα συνεχίσεις ότι κάνεις όσο χάλια κι αν αισθάνεσαι. Και κάτι θα σου αποσπάσει την προσοχή και θα αισθανθείς καλύτερα. Την δεύτερη μέρα το ίδιο. Την τρίτη να αρχίσεις να το εκλογικεύεις. Ότι ναι, ζορίστηκα, αλλά τελικά δεν έπαθα και κάτι και τελείωσα τη δουλειά μου/ήπια τον καφέ μου/έκανα τα ψώνια μου/κατάφερα μετά απο καιρό να πάρω το λεωφορείο και να πάω στη θάλασσα. Και πάει λέγοντας. Με τον καιρό θα δεις ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα αφού πρώτα γίνουν χειρότερα.
Καλημερα!Quote:
Originally Posted by Light1
Οσο το σκεφτεσαι τοσο το θρεφεις και το μεγαλωνεις με την σκεψη σου .
Αν μπορεις να το απαξιώσεις ,να το υποβιβασεις ολο αυτο στο μυαλο σου αυτοματα θα το σωματοποιησεις κιολας ..
Επειδη ειναι ομως και καθαρα οργανικο και μπορει να μην συμβαλει μονο το αγχος και η σκεψη ,τροποποιησε λιγακι αυτο το διαστημα και τα γευματα σου ..
Να κανεις μικρα και συχνα γευματα χωρις πολλα υγρα και παντα να εχουν αρκετο μεγαλο διαστημα απο την ωρα που θα ξαπλωσεις .
Ακομα και στον υπνο σου προσπαθησε να ανασηκωσεις λιγακι το στρωμμα σου ή τοποθετησε δυο μαξιλαρια ωστε να μην παλλινδρομουν τα οποια υγρα εχεις ..
Κυριως στοχος σου ειναι η υποβαθμιση ολου αυτου στο μυαλο σου ,αλλα οταν ειναι και οργανικο οπως σε εσενα οσο και να το δουλευεις στο μυαλο ,αν δεν προσεξεις και την διατροφη θα σε ταλαιπωρεί δυστυχώς ..
Περαστικά σου!
Καλημερα Light1. Κι εγω ειμαι 25 χρονων. Περισι επαθα το ιδιο με εσενα, οχι οτι τωρα δεν το εχω, επλα εμαθα να το διαχειριζομαι. Εμενα η μανα μου με πιεζε παρα πολυ, με εβριζε, με εκανε ρεζιλι, με ταπεινωνε κλπ και βγηκε ολο αυτο αε αγχωδης διαταραχη. Μιλησα online με μια ψυχολογο, λογω lockdown και μου ειπε πως ολα αυτα προερχονται απο την μανα σου, η καντην περα (οπως και εγινε) η μεινε μαζι της και μιλα. Ακομη κ που της μιλουσα με ειρωνευοταν, με μισουσε και απο μεσα της γελουσε. Ποτε δεν με υποστηριξε και ποτε της δεν με βοηθησε πραγματικα οταν το ειχα αναγκη και εφτασα εδω που εφτασα. Η αληθεια ειναι πως ειχα στηριγμα το αγορι μου, οποτε οταν με επιασε (καθε μερα το πρωι και ειχα αναγουλες), απλα μου εβγαινε το αγχος απο μεσα, λες και ηταν το κακο μεσα μου.Quote:
Originally Posted by Light1
Γενικα να μην σκεφτεσαι κ οταν παει να σου ερθει να σκεφτεσαι κατι αλλο. Να βγαινεις σιγα σιγα εξω, να λες οτι θα περασω καλα και πανω απ’ ολα να βρεις την πηγη στο τι σε εφερε σε αυτην την θεση και αισθανεσαι αναγουλα. Εγω εκανα να συνελθω 2 μηνες αλλα το παλευα, γιατι κ θαλασσα πηγαινα το καλοκαιρι, και εξω εβγαινα, και για καφε πηγαινα, γιατι οσο καθεσαι μεσα τοσο σκεφτεσαι και το μεγαλωνεις. Αν δεν θες να εχεις αναγουλες φαε μια τσιχλα θα σε βοηθησει και βγες κ επολαυσε την ομορφια της φυσης με τους φιλους σου, την παρεα σου, ακομη κ μονο σου.
Ελπιζω να σε βοηθησα. Υπομονη, θα τα καταφερεις, απλα διωξε τις αρνητικες σκεψεις
Καλησπέρα παιδιά και ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.Το παλεύω δεν το βαζω κατω βγαινω εξω και προσπαθώ αλλα καποιες μερες ειναι παρα πολυ έντονο και δεν αντέχεται αλλες παλι ειναι πιο εντάξει πιο ηπιες αναγουλες.Απο την αλλη λογο αυτού ειμαι παρα πολυ πεσμενος γιατί θελω να διυλεψω να βγαλω καποια χρήματα και δεν μπορω εγω ανα πασα στιγμη θα θελω να φυγω σαν κυνηγημένος με εχει τσακισει αυτη η κατασταση
ΑΔΕΛΦΕ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ...ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΕΡΑΣΑ ΠΕΡΥΣΙ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ 19 ΑΓΧΩΔΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΟΝΟΜΑΤΙ ΙΔΕΟΨΥΧΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΕΝΑΝ ΕΙΔΙΚΟ ΨΥΧΟΛΟΓΟ Η καλύτερα ΨΥΧΙΑΤΡΟ...ΘΑ ΔΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΜΗΝΑ...ΜΗΝ ΚΑΘΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΣΑΙ Κ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙΣ
Βλεπω ψυχολογο.κανω και ομοιπαθητικη αλλα δεν εχει αλλάξει κατι
Κε μένα με πηάνει κρήση πανικού, σκέψου προχθε΄ς έφαγα ένα γλυκό και ήταν πάστα black forrest με κεράσηα μέσα, και είχε ένα κουκούτση και μου έσπασε το δόντη, σίμερα πίγα και έκανα σφράγησμα και έδωσα 50€ και μου λέεει ο οδοντήατρος ότι πρέπει να κάνουμε απονεύρωσι και να βάλουμε θήκη ύσως και άξονα και κάνει 600-700€ μία περιουσία, μπορό να είμαι καλά? Αλλά λέω δεν με νθιάζει θα το παλέψω, έχει ο Θεός που μ'αγαπά και παρά τις δησκολίες δεν με έχει αφήση, μιν το βάζεις κάτο λιπόν
ΤΟΤΕ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΠΕΥΘΗΝΣΟΥ ΣΕ ΕΝΑΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ...ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ...ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΘΥΜΗΣΟΥ ΜΕ ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ...
Τη λύση θα την βρεις μόνος σου με τη βοήθεια του ψυχολόγου κι αν χρειάζεται του ψυχίατρου. Σου δίνουν μία κατεύθυνση και βοήθεια να καταλάβεις τι συμβαίνει και πως θα το αντιμετωπίσεις, αλλά είναι δική σου δουλειά να το αντιμετωπίσεις.
Το κακό είναι ότι νομίζει ο καθένας ότι θα πάει στον ψυχολόγο και θα τον κάνει καλά ή θα πάει στον ομοιοπαθητικό (μην έχουμε και τη ρετσινιά του ψυχιάτρου και πάρουμε ιατρικά φάρμακα, έτσι; ) και θα του δώσει ένα χαπάκι και θα πετάει. Όχι, συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Η έκθεση στις φοβίες και η εκλογίκευση είναι πολύ βασικά. Ότι και να σου λέει ο ψυχολόγος και ότι να σου δώσει ο ψυχίατρος, αν επιμένεις να αποφεύγεις αυτά που σε δυσκολεύουν και δεν προσπαθείς να βελτιώσεις την καθημερινότητά σου ο ίδιος, αυτά δεν τα ξεπερνάς ποτέ.
Κοίταξε δεν είναι ετσι δεν με ενδιαφέρουν η ρετσινιες και τα λοιπα θα κανω οτι καλυτερο μπορω για να μαι καλα και δεν με ενδιαφέρει τιποτα αλλο απλα εχω εναν φίλο που ξεπερασε ενα προβλημα π ειχε και ειπα να δώσω μια ευκαιρία να δω τουλαχιστον τι ειναι αυτή η ομοιπαθητικη.ειδομενQuote:
Originally Posted by Sonia
Sorry, δεν ήθελα να σου την πω ή κάτι, απλά το θέμα της ομοιοπαθητικής είναι λίγο pet peeve για εμένα, γενικότερα μιλούσα. Αλλά ας μη ξεφύγουμε από το θέμα.
Είσαι 19 χρονών παιδί, έπεσες και πάνω σε αγχωτικό περιβάλλον με τις πανδημίες κι όλα αυτά ωστόσο θεωρώ ότι ο χαρακτήρας όπως και ο εγκέφαλος ενός νεαρού ανθρώπου είναι ακόμα εύπλαστος και είναι βασικό να αντιμετωπίσεις αυτές τις καταστάσεις νωρίς μία και καλή. Δεν λέω ότι γίνεται από τη μία μέρα στην άλλη, σταδιακά θα βελτιώνεσαι, όμως κάνε ότι περνάει από το χέρι σου. Όσοι αποκτάνε μία τακτική φυγοπονίας και αποφυγής δυστυχώς μετά δύσκολα τα καταφέρνουν. Τα λέω κι εδώ στο φόρουμ και μετά τους κακοφαίνεται. Δεν το ένα, δεν το άλλο, θέλουν απλά να τους χαϊδεύουν τα αφτιά και μένουν στη μιζέρια τους. Και δεν το λέω για άτομα με ασθένειες που είναι δύσκολες γιατί το πρόβλημα είναι οργανικό, το λέω συγκεκριμένα για αγχώδεις διαταραχές και τέτοια όπου στο μεγαλύτερο ποσοστό έχει να κάνει με τον τρόπο σκέψης και ζωής. Κάποιο θέμα υγείας όπως η ΓΟΠ είναι διαφορετικό από την αγχώδη διαταραχή. Όχι ότι δεν επηρεάζεται ή επηρεάζει. Αλλά κάποιος άλλος μπορεί να έλεγε στα τέτοια μου κι αν κάνω εμετό ή λιποθυμήσω εκεί που θα πάω, θέλω να πάω στη συναυλία και θα πάω, τέλος. Και πάει και συνήθως δεν γίνεται τίποτα γιατί είναι άνετος. Άρχισε κι εσύ και τόλμα να κάνεις πράγματα.
Επειδή το έχω περάσει και αυτό το στάδιο σε σημείο που εγώ έμενα εμετούς και πολλούς ..θα σου πω ένα πράγμα..είναι θέμα χρόνου να φύγουν...θα κάνουν τον κύκλο τους..θα ανοίξει και ο καιρός θα βγαίνεις πιο εύκολα έξω και θα εξαφανιστούν...εμένα επίσης με βοήθησε τσάι με λίγο τζίντζερ...μην ανησυχείς ..μην τρελενεσε..Quote:
Originally Posted by Light1
Μαργαρίτα καλησπέρα ε θα φύγουν θα ερθει κάτι άλλο το θεμα ειναι να λύσουμε το πρόβλημα οχι τα συμπτώματα με σκληρή δουλεια μπορούμε να τα καταφέρουμε
Καλησπέρα Φίλε Light!! Μετά το πρώτο Lockdown ένα πρωί ξύπνησα και εγώ με αναγούλα... δεν έφυγε ποτέ και το χειρότερο είναι ότι από τότε ξεκίνησε ένας γολγοθάς. Φοβήθηκα ότι κάτι κακό έχω (Covid, καρκίνους κλπ). Καταλαβαίνεις ότι άρχισαν να χτυπάνε καμπανάκια και όχι μόνο αναγούλες αλλά ήρθε και στομαχόπονος και νεύρωση στομάχου... και ύστερα από 2 μήνες ήρθε και ζαλάδα για να μείνει!!! για να μην γράψω ολόκληρο σεντόνι να σου πω ότι έχω κάνει από εξετάσεις ότι υπάρχει, καρδιολογικές, γαστροσκόπηση, κολονοσκόπηση, μαγνητική υπόφυσης εγκεφάλου και από αιματολογικές τα πάντα... θα τρομάξεις εάν δεις το πακέτο με τις εξετάσεις. Όλοι οι γιατροί μου έλεγαν ότι είναι ψυχολογικό, βέβαια εγώ σαν υποχόνδριος παντογνώστης ( :P ) δεν τους πίστεψα και έλεγα δεν μπορεί κάτι κακό έχω. Οι μέρες περνούσαν φίλε μου και εγώ χειροτέρευα και μάλιστα με χτύπησε και το θηρίο της κατάθλιψης... αισθανόμουν πολύ άσχημα χωρίς λόγο, έκλαιγα, αισθανόμουν απόγνωση... αναρωτιόμουν τι μου συμβαίνει, δεν μπορούσα να καταλάβω. Προσευχόμουν στο θεό καθημερινά να με φωτίσει να δω τι γίνεται!!!Ενα πρωί αποφάσισα ότι κάτι πρέπει να κάνω γι'αυτό, να παλέψω. Αλλά δεν ήξερα τι να κάνω και έτσι σκέφτηκα να αλλάξω τα πάντα στη ζωή μου. Από καθιστική ζωή (λόγω lockdown),αλκοολ και κακό φαγητό κλπ να ξεκινήσω το τρέξιμο και να αλλάξω όλες μου τις κακές συνήθειες!! Και το θαύμα έγινε! 5 μήνες μετά, σχεδόν μαραθωνοδρόμος ( :P ) νιώθω υπέροχα. Στη θέση του φόβου, της θλίψης και της στεναχώριας ήρθε η χαρά, η ευτυχία, το χαμόγελο η ευγνωμοσύνη και η γαλήνη! Οι ενδορφίνες που παράγει ο οργανισμός κατά τη σκληρή γυμναστική και κυρίως το τρέξιμο είναι λύση σε πολλά ψυχολογικά προβλήματα...Κάθε πρωί πλέον, ξυπνάω νιώθω υπέροχα και ευχαριστώ το θεό για το δώρο που μου έκανε!! Μπορείς εάν θέλεις να το δοκιμάσεις και εσύ!!!Εύχομαι να σου φύγει γρήγορα και να είσαι πάλι χαρούμενος και ευτυχισμένος!!