τοξικο περιβαλλον

καλημερα σε ολες/ους!

θελω να γραψω κατι που με βασανιζει..

οι γονεις ειναι τοξικοι.. τουλαχιστον εγω ετσι νοιωθω και στεναχωριεμαι πολυ γι αυτο.. και μου το εχουν πει και τα αδερφια μου.αρα δεν ειναι υποκειμενικο ολο αυτο

ειμαι μονη με παππου και γονεις

οι τσακωμοι τους ειναι καθημερινοι και πολυ ασχημοι.. και δεν τολμας να εισαι μπροστα. καθομαι και κλεινομαι στο δωματιο κρυφακουγοντας τι λενε. βριζονται και κλεινομαι απο φοβο για το που θα φτασει και μετα κλεινομαι για μερες στο δωματιο.βγαινω μονο για τα βασικα και πισω σφαιρα...
μετα με παιρνει κι εμενα η μπαλα απο τη μητερα μου.

ο πατερας δε δεχεται κουβεντα

φωνες καθε μερα. εγω φοβαμαι τους τσακωμους.. στη θεραπαεια κατεληξα οτι θελω να αυτονομηθω.
αλλα δεν εχω λεφτα για σπιτι.
να δουλεψω δε μπορω. εχω σχολη καθε μερα μεχρι το μεσημερι και εχω καποιες μερες ως το μεσημερι-απογευμα. και εκτος αυτου δεν νοιωθω ετοιμη να δουλεψω..τα βρισκω ολα δυσκολα. παλιοτερα ημουν αλλιως.
δε μασαγα.δουλευα 7 και 8 βαρδιες και διπλοβαρδιες.. δουλευα 3 χρονια εκει στα 19-22/23 μου.
αν ψαξει καποιος το αμκα μου και δει διαγνωση και φαρμακα δε θα με δεχτουν..
αλα τωρα που να δουλεψω οταν τελειωσω τη σχολη..και δε ξερω αν θα ην ολοκληρωσω μου πεφτει πολυ παλουκι γιατι πρεπει να αποστηθιζω ολοκληρα βιβλια ή σημειωσεις των καθηγητων τουλαχιστον 250-300 σελιδες. εγω θελω μαθματικα και φυσικη.. τετοια πραγματα.

τα αδερφια μου φυγανε απο το σπιτι.κανουν τη ζωη τους. και καλα κανουν. και μου το ειχε πει το ενα απο τα 2 παλιοτερα να φυγω οσο μπορω πιο γρηγορα. και τωρα αυτο μου λενε και τα 2.. και το 2ο αδερφι μου συμφωνει..

δε μπορω αλλο. ενα χαμογελο μεσα στη μερα δεν υπαρχει.. στεναχωριεμαι γιατι.
και καταληγω πως αν δεν ημουν ετσι θα τσακωνοντουσαν πολυ λιγοτερο πιστευω

η μανα μου οταν τη ρωταω να κανω καμια δουλεια με ειρωνευεται και μου λεει δε μιλω σε 5χρονα. ολα τα θεωρει δεδομενα. τις δουλειες εννοω. πρεπει να μαντευω τι θελει να κανω απο δουλειες που θελει να ανω... και το λεω αυτο γιατι δεν ασχολιομουν με το σπιτι. απλα φροντιζα να μην παιρνω φραγκο απο αυτους αλλα να δινω οτι εχω.

και εκτος αυτου μενω αφραγκη παρα το επιδομα που παιρνω γιατι εδω και 6 χρονια ολα μου τα λεφτα τους τα εχω δωσει. σχεδον 10.000 ευρω..

δεν αντεχω αλλο
δεν υπαρχει ιχνος αισιοδοξιας. δεν αντιλεγω οτι ειναι πολλα τα προβληματα και υγειας και των χρωστουμενων.

αλλα κι εγω τι κανω?
εχω απελπιστει και δε βλεπω φως
θελω να γελασω με ην καρδια μου και ολοι μαζι.

σκ@τ@ τα εχω κανει.
και νοιωθω οτι ειμαι αιτια στεναχωριας λογω τς παθησης που μου λενε οτι εχω.μου το εχει πει η μανα μου. οτι με τον καημο θα πεθανει.
συγκρισεις για αλλα παιδια
και μου λεει ο ταδε μενει στο πατρικο του.ή η ταδε παντρετηκε γιατι θελει να παντρευτω κι εγω.
πιεζομαι πολυ
ο πατερας ειναι ξεροκεφαλος. οτι σκεφτει αυτο ειναι το σωστο και δε βοηθαει σχεδον καθολου στο σπιτι.
σκεφτομουν να φευγω απο το σπιτι να κατσω καπου ηρεμα και να καπνισω οταν τσακωνονται αλλα κι εμενα ειναι πολυ δυσκολο να βγω απο το δωματιο.φοβαμαι να βγω εξω για την παρακολοθηση..

μπορω να κανω ατι να καλυερευσει η κατασταση?
που κανονικα δεν ειναι η δουλεια μου αυτη.μεταξυ τους θα επρεπε να τα βρουνε..

συγγνωμη για το σεντονι..
και ευχαριστω εκ των προτερων αν καποιος το διαβασει και να μου δωσει μια ιδεα, ενα τροπο, μια συμβουλη πως να το αντιμετωπισω..

boo δεν υπάρχει δυνατότητα να πας στην αδερφή σου για λίγο να δεις αν η αλλαγή περιβάλλοντος θα σου κάνει καλό; Δεν λέω να μείνεις μόνιμα μαζί της ή κάτι, καμία σχέση, απλά να δεις αν θα αλλάξει η ψυχολογία σου λίγο. Γιατί πριν κανα-δυο χρόνια πήγαινες σχολή έβγαινες, ήσουν πιο άνετη. Τώρα έχεις μεγάλο πισωγύρισμα σε αυτό και δεν βγαίνεις καθόλου, αν ξεμπερδέψουμε με τις καραντίνες κι ανοίξει κι η σχολή τι θα κάνεις;

Θέλω να πω, θα αποφορτιζόσουν κι εσύ όταν τσακώνονται οι δικοί σου να βγαίνεις για ένα περπάτημα ή για τσιγάρο κάπου έξω και ακόμα κι αν δεν τσακωνόντουσαν, θα σου άλλαζε η διάθεση αν ήσουν περισσότερες ώρες εκτός σπιτιού κι ασχολιόσουν με κάτι αντί να σκέφτεσαι τα ίδια και τα ίδια. Οπότε ούτε θα τους άκουγες όλη μέρα, ούτε θα έδινες τόσο βάση αφού το μυαλό σου θα ήταν απασχολημένο με άλλα πράγματα.

Αν έχω καταλάβει καλά ο αδερφός σου είναι παντρεμένος και δεν τα πηγαίνατε και τόσο καλά, η αδερφή σου σε τι φάση είναι; Ίσως αν έμενες σε άλλο μέρος και την είχες για παρέα, να συζητάτε, να βγαίνετε μαζί έξω κάθε μέρα έστω για ένα περπάτημα να σε αποφόρτιζε λίγο. Να έπαιρνες λίγο τα πάνω σου από άποψη ψυχολογίας και όταν γύριζες πίσω να αισθανόσουν πιο άνετα να θέσεις τα όριά σου, να βγεις έξω, να μην σκας τόσο πολύ με τους καβγάδες στο σπίτι....
Στο λέω γιατί τους γονείς δεν μπορείς να τους αλλάξεις. Το πόσο σε επηρεάζει η όλη κατάσταση και πως την διαχειρίζεσαι εσύ μπορείς να αλλάξεις μόνο.

Καλημέρα !

Δεν υπάρχει δυνατότητα boo μου να σε στηρίξουν κάπως τα αδέλφια σου ?
έστω ένα μικρό δωμάτιο να βρεις να μείνεις κάπου μακρυά από αυτό το περιβάλλον ?

Κάτσε και σκέψου όλες τις εναλλακτικές που μπορείς να έχεις προκειμένου να φύγεις από εκεί μέσα .
Νομίζω σε συνδιασμό και με όλα τα άλλα πραγματικά θα ξαναβρείς σιγά σιγά τα πατήματα σου !

καλησπερα και ευχαριστω για τις απαντησεις!

η αδερφη μου μενει στον αδερφο μου και υπαρχει ηδη καποια δυσφορια και απο τις 2 πλευρες..
δε μενουν εδω.πολυ μακρυα.. και ναι με τον αδερφο μου δεν τα παμε καλα.
αν ανοιγαν παλι οι σχολες θα ηταν καλυτερα υποθετω. νομιζω.
και τωρα δε βλεπω προκοπη γιατι σε ενα μηνα εχω εξεταστικη που τελειωνει μεσα στον Ιουλιο και μετα παλι Σεπτεμβρη παλι εξεταστικη.
δε μενει αλλη λυση απο το να φευγω οταν τσακωνονται. αυτο που ελεγα..
απλα οταν τσακωνονται υπαρχει αυτο το ασχημο κλιμα μετα και η μανα μου τα βαζει μαζι μου. οποτε δεν τη γλιτωνω ιδιαιτερα..

Εγώ στο πρότεινα σαν ένα boost στην ψυχολογία, αλλά αν δεν παίζει να πας αλλού πρέπει να το προσπαθήσεις εκεί που είσαι boo. Δες το σαν προετοιμασία και για τη σχολή. Πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις πράγματα εκτός σπιτιού ΠΑΡΑ το αίσθημα παρακολούθησης. Προσπάθησε να μη δίνεις τόσο σημασία, κοίτα το σκοπό σου. Π.χ. βγήκα για να κάνω μία βολτίτσα και να περάσω ωραία. Βγήκα να πάω super market να πάρω κουβερτούρα και θα έχουμε ένα νόστιμο γλυκό το βράδυ. Κάπως έτσι.

ναι ναι καταλαβα..!
πριν 1.5-2 χρονια ειχα οικονομιες που θα μπορουσα να ζησω ανετα 2-3 χρονια χωρις να δουλεψω αλλα αυτα τα λεφτα γιναν καπνος λογω αναγκων και πισω δε γυρνανε αλλα τα εδωσα με την καρδια μου. απλα εμεινα πισω εγω..
τωρα δεν εχω..
κι εχω εγκλωβιστει
βγηκα εξω μεσα στην εβδομαδα για καφε μονη μου. απλα μιλουσα ολη την ωρα στο κινητο για παρεα.
περισσοτερο με τη σχολη με αγχωνει οτι ας πουμε σε καποιο εργαστηριο δεν αντεχω και θελω να φυγω.. ε αυτο δε μπορω να το κανω για διαφορους λογους.
επισης αυτο που με αγχωνει πολυ ειναι οτι του χρονου αν ολα πανε καλα θα εχω πρακτικη για 6-8μηνες και θα χασω το επιδομα. τι θα κανω?? και δουλεια και χωρις μια και μετα δυσκολο να μου το δωσουν γιατι θα δουν στο αμκα μου οτι δουλευα και θα με κοψουν.. τουλαχιστον ετσι νομιζω οπως το σκεφτομαι..
θελω να ψωνισω κανα δυο μπλουζακια να εχω. φρικαρω λιγοπου το σκεφτομαι.το μελεταω εδω και μερες.. θελω να πιστευω οτι μεσα στην εβδομαδα θα τα καταφερω!
αυριο εχω δουλεια στο ταχυδρομειο.
ξεκιναει και η σχολη αυριο..

εχω αρχισει να σκεφτομαι πως δεν ειναι ψυχωση αλλα κοινωνικη φοβια ή αγοραφοβια. δε ξερω αν σημαινουν το ιδιο πραγμα
θα ρωτησω και το γιατρο.
νομιζω οτι ψαχνουμε λαθος θεραπεια

με πιεζουν να δουλεψω και να παντρευτω εχει φαγωθει η μανα μου..
νταξει για τη δουλεια συμφωνω. αν και δε χαλαω ουτε ευρω απο την τσεπη τους. ισα ισα τους δινω λεφτα.
η μανα μου δε γινεται να μην το αναφερει 1-2 φορες μεσα στην εβδομαδα το θεμα του γαμου και με αγχωνει.
θα θελα να κανω οικογενεια αλλα μαλλον ειναι ονειρο θερινης νυκτος δεδομενης της καταστασης μου. πικραινομαι.. το βαρος γινεται μεγαλυτερο οσο το ακουω..
και κανει συγκρισεις.. η ταδε παντρευτηκε.. η ταδε εκανε παιδι.. αντι να μεγαλωνουμε εγγονι εχουμε σκυλο κλπ κλπ.

Φύγε από' κει μέσα! Αυτό και μόνο αυτό

Quote:

---

Originally Posted by boo

με πιεζουν να δουλεψω και να παντρευτω εχει φαγωθει η μανα μου..
νταξει για τη δουλεια συμφωνω. αν και δε χαλαω ουτε ευρω απο την τσεπη τους. ισα ισα τους δινω λεφτα.
η μανα μου δε γινεται να μην το αναφερει 1-2 φορες μεσα στην εβδομαδα το θεμα του γαμου και με αγχωνει.
θα θελα να κανω οικογενεια αλλα μαλλον ειναι ονειρο θερινης νυκτος δεδομενης της καταστασης μου. πικραινομαι.. το βαρος γινεται μεγαλυτερο οσο το ακουω..
και κανει συγκρισεις.. η ταδε παντρευτηκε.. η ταδε εκανε παιδι.. αντι να μεγαλωνουμε εγγονι εχουμε σκυλο κλπ κλπ.

---

Καλημερα boo μου και καλη εβδομαδα!

Κλείνεις τα αυτιά κορίτσι μου σε όλα αυτα και προχωράς ..Προσπάθησε να το συνηθίσεις εφόσον δεν μπορείς αν το αποφεύγεις ..
Κοινός α στην να λέει και να θυμάσαι πως το μεγαλύτερο μεριδιο ευθύνης για το πως είσαι σημερα το έχει εκείνη και οχι εσυ ...Εσυ παλεύεις συνεχεια !

Αυτο βάλτο καλά στο μυαλό σου ...διαβάζω τοσο καιρό για εκεινη και σκέφτομαι ποσο διαφορετικός άνθρωπος θα ήσουν σημερα αν ειχες ενα υποστηρικτικο περιβάλλον σε όλο αυτό που περνας .
Μην δινεις σημασία στις ¨σειρηνες ¨σου και κοιτα να προχωρας μπροστα .

Ειδικα χθες που ηταν Ημερα της Μητερας ουτε ενας εδω μεσα δεν ευχηθηκε σε καμια μανουλα ..
Ουτε ενα μυνημα για δειγμα σε μια μερα τοσο σημαντικη οχι για το σημερινο νοημα που της εχουν δωσει ,αλλα για το πραγματικό και αληθινό ..

Η μανα πρεπει να ειναι εκει συνειδητα μεχρι να ειναι ετοιμο το παιδι της να βγει δυνατό και πληρως συνειδητοποιημενο στην ζωη ωστε να την ευγνωμονεί συνέχεια ..
Και οχι για να βγαζει αλλο ενα θύμα ,αλλο ενα φοβισμένο και πληγωμενο πλάσμα που να φοβαται να κανει βήματα γιατι μεσα του υποβοσκει η σταμπα που εχει αφησει στην ψυχουλα του ....

Εδω μεσα πραγματικα καθε φορα που διαβάζω θέματα με γονείς και κυρίως με μάνες θυμώνω τοσο πολύ, γιατι αυτο που ειναι εκείνες αντικατοπτριζεται στα ιδια τους τα παιδια ...

καλησπερα!

πηρα ενα κουτι γλυκα και της ευχηθηκα αλλα δεν ενοιωσα ανετα. ηταν περιεργο. δε ξερω πως να το περιγραψω

να φυγω δε μπορω να μεινω δυσκολο.

δε συνηθιζεται ευκολα τουλαχιστον. ειμαι 4-5 χρονια ετσι. και απλα σιγα σιγα ολο και πιο πολυ καταλαβαινω πως δεν προκειται να ηρεμησω..
και να μου πεις τοσα χρονια τι κανεις? τα πρωτα χρονια ημουν χαμενη στον κοσμο μου.μετα ξεκινησα καποια πραγματα αλλα πλεον το ζω καθε στιγμη που οι 2 αυτοι ανθρωποι συναντιωνται μεσα στο σπιτι..

η ταδε δουλευει.. η ταδε εχει παιδι.. η ταδε μενει με τους γονεις της και δεν παραπονιεται..
και αν της πεις και κατι.. τα υρναει ολα και παιζει το θυμα

θυμαμαι μια φορα που της ειπα οτι εφταιξε το μπουλινκ που εγινα ετσι
και η απαντηση ηταν...ευτυχως που δεν εφταιξα εγω..

εχω 8 μερες να βγω απο το σπιτι. βγηκα για 1 ωρα τοτε.
μιλουσα στο τηλ για να εχω παρεα.
οποτε το ζω αυτο 8 μερες απο το πρωι μεχρι το βραδυ. με διαλειμματα βεβαια αλλα τουλαχιστον μεσημερι και βραδυ..
μου ειναι δυσκολο να βγω. μου ειναι δυσκολο να μεινω
δε ξερω τι να κανω..

Καλημέρα κορίτσι μου !!

Τι να πω βρε συ boo μου , παρ όλο που είναι έτσι εσύ αντέδρασες με ότι πιο γλυκό ..
Πραγματικά αναρωτιέμαι τι στο καλό πάει λάθος με όλο αυτό ..

Δεν έχω να σου πω κάτι άλλο πέραν από το ότι κρύβεις πολύ ευαισθησία μέσα σου και πραγματικά νομίζω έτσι και βρεις ανθρώπους που να εισπράξεις κάτι ανάλογο θα βρεις την ώθηση ώστε να μην φοβάσαι κανέναν και τίποτα βγαίνοντας από το σπίτι σου .

Έχεις δοκιμάσει να πάρεις κάποιον δικό σου να βγεις λιγάκι έξω ?
Να ξέρει πως είσαι και τι έχεις ανάγκη και να έρθει να σε πάρει να πάτε μια βόλτα.... να μιλάτε συνέχεια ώστε να μην έχει περιθώριο το μυαλό σου να κάνει όλες αυτές τις σκέψεις ..
Μήπως έτσι λίγο λίγο εξασκείς εσύ η ίδια το μυαλό να μην είναι συνέχεια γεμάτο με τους φόβους σου ,που στην τελική και πραγματικοί να είναι απ' όσο πιστεύεις όταν θα έχεις κάποιον δίπλα σου δεν θα έχεις λόγο να φοβάσαι .

καλησπερα

χτες με επιασε το συναισθημα..
εβλεπα τη μανα μου τοσο πιεσμενη και τσακωνοταν με τον πατερα μου για τα οικονομικα εκτος αν ηταν ψευτικο λογω της συνομωσιας.
της εγραψα σε ενα χαρτι.. μαμα ολα καλα θα πανε.. και της εδειξα λιγα λεφτα που εχω μαζεψει δεν ειναι και κανενα σπουδαιο ποσο αλα ετσι μια μικρη βοηθεια..
και της αρεσε..
και μου λεει σημερα το χαρτακι της αρεσε πο πολυ απο τα λεφτα..
να κατι τετοια να γινονταν πιο συχνα τι ωραια που θα ηταν..

εβγαινα πολυ λιγο βεβαια με το 1 αδερφι μου οσο ηταν εδω οχι συχνα.. ξερει καποια πραγματα αλλα ποτε δεν τα εχουμε συζητησει..
υπαρχει και η διαφορα ηλικιας που ο κανει πιο δυσκολο..
βεβαια στα 3/4 ηθελα να γυρισω αλλα πιεζα εμενα να κατσω περισσοτερο και προσπαθουσα να ξεχαστω μιας και αυτες οι εξοδοι ηταν αρκετα λιγες και ηθελα να το εξαντλησω γιατι δεν ειχα αλλες ευκαιριες να βγω ετσι με καποιον..