Δεν θα ειμαι ποτε η ιδια..

Απλα ηθελα να μοιραστω τις σκεψεις μου μετα απο μια πολυωρη κριση πανικου που ειχα απο το πρωι.Βεβαια δεν ειμαι ακομα τελειως καλα ομως το παλευω.Γιατι δεν μπορω να ειμαι οπως πριν,γιατι δεν μπορω να ξαναβρω τον εαυτο μου.Εχουν περασει 2,5 χρονια που αντιμετωπιζω ολα αυτα τα υπεροχα συμπτωματα των κρισεων πανικου και εδω και εξι μηνες περιπου μπορω να πω οτι ειμαι καλα.Ζω φυσολογικα και δεν φοβαμαι και να αναπνευσω κατι που φοβομουν πριν.Το θεμα ειναι οτι πρεπει να παρω αποφαση οτι ποτε δεν προκειται να ειμαι οπως παλια.Εχει λλαξει η ζωη μου οριστικα και καλα θα κανω να το αποδεχτω οτι σε ολη μου τη ζωη θα συνδεω την παραμικρη ενοχληση με τα ψυχολογικα.Τωρα που ξερω δυστηχως οτι υπαρχουν και τετοια προβληματα (ψυχολογικα)δεν θα ναο η ζωη μου ποτε οπως παλια.Πιστευω οτι δεν προκειται να τα ξεφοτρωθω τελειως ποτε και παντα θα τα κουβαλαω μεσα μου σε ολη μου τη ζωη.Γιατι ομως ?Εχω προσπαθησει τοσο πολυ για να τα ξεπερασω που πλεον εχω κουραστει παρα πολυ

mina,

παρα την απογοητευση σου, τους τελευταιους 6 μηνες εχεις δει μια προοδο οπως λες....

Η προσπάθεια σου πώς εγινε? τί εκανες για να δεις αυτη τη βελτιωση...

πώς προκαταβαλεις οτι θα παει μια ζωη ετσι? ειναι μηπως πανω στην απογοητευση σου τα λογια αυτα?

Προσπαθησα μονο με ψυχοθεραπεια και μονη μου.Να σκεφτομαι οτι δεν ειμαι αρρωστη οτι θα τα καυταφερω και τετοια.Ολη την ημερα σκεφτομουν τετοια και προσπαθουσα να δινω κουραγιο στον εαυτο μου.Πιστευω οτι ειανι πολυ δυσκολο να βγαλω τελειως απο το μυαλο μου αυτα που περασα και να ζω σαν να μην συνεβησαν ποτε.Ετσι με το παραμικρο που θα αισθανομαι θα πιστευω οτι ειανι συμπτωμα ψυχολογικο με αποτελεσμα να ξαναβιωνω τα παλια.Θελω να τα ξεχασω τελειως και να μην ξανιανιωσω ποτε τιποτα απο ολα αυτα.Με εχουν τρομαξει τοσο πολυ ολα αυτα που βιωσα.Η σημερινη μερα ηταν ακριβως μια απο εκεινες τις ημερες που περνουσαμε κρισεις απανωτες και φοβους οτι α πεθαινω.Δεν θελω να ξαναρθουν ποτε ξανα,,

mina31

καλωσορισες στην παρεα!

εχεις λες κουραστει παρα πολυ!

ειναι οντως πολυ κουραστικο ολο αυτο που περνας

εχει μοναξια πικρα πονο απογοητευση και πολλα αλλα....

λες πως η ζωη σου δεν θα ειναι ποτε πια η ιδια

συνηθως οταν βιωνουμε πονο νομιζουμε πως θα ειναι παντα ετσι

ομως οχι

το σωμα μας ειναι σοφο

και στην συγκεκριμενη περιπτωση

το σωμα σου

δεν αντεξε τοσο αγχος και στρες που ειχε συυσσωρευσει και ξεσπασε σε κριση πανικου

κατ εμε επραξε σοφα

σου επε mina σε παρακαλω φροντισε με

βρες τροπους να μη με φορτωνεις τοσο....σε παρακαλω

σου το ειπε με το δικο του τροπο

και ειμαι σιγουρη πως ο τροπος θα βρεθει

για μενα ηταν η ψυχοθεραπεια...πανω σε ενα αλλο μειζον θεμα...

εκτος απο το αγχος υπαρχει και η καταθλιψη βλεπεις...

για σενα μπορει να ειναι αυτο η κατι αλλο

θα τον βρεις τον δρομο σου

ειμαι σιγουρη

καλη δυναμη καλη μου! :-)

mina καταλαβαινω τους φοβους για πισωγυρισμα και \"ηττα\"....Απο την αλλη ομως, νομιζω ειναι αδυνατο να ζουμε χωρις το παρελθον μας, οποιο κ αν ειναι αυτο. Αλλα εχει σημασια πώς το νιωθουμε: σαν βαριδιο ή σαν κατι απο το οποιο μπορουμε να μαθουμε κ να παρουμε κατι ωστε να εχουμε ενα πιο λειτουργικο κ ευχαριστο παρον?

Σε μια προσπαθεια, οποια κι αν ειναι αυτη κ οσο καλη κ αν ειναι βρισκω σχεδον αδυνατο να μην εχει πισωγυρισματα. Ακομα κ οταν ειμαστε καλα πληρως, υπάρχουν στιγμες που λυγιζουμε...αλλα αυτο γινεται γιατι πώς ειναι δυνατον να μην επηρεαζοματε απο τα οσα ζουμε...?

Αν μου επιτρεπεις, ποσο καιρο κανεις ψυχοθεραπεια? εχεις συζητησει στις συνεδριες σου, τους φοβους αυτους?

Δεν θα είσαι ποτέ η ίδια....
όπως κανείς μας δεν παραμένει ποτέ ίδιος...
ο χρόνος κυλάει..μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, μαθαίνουμε, αντιμετωπίζουμε διάφορες καταστάσεις-άλλες φορές με επιτυχία και άλλες όχι-, αποκομίζουμε εμπειρίες. Ζούμε και εξελισσόμαστε!
Κάνε μία χάρη στον εαυτό σου..δες θετικά ό,τι σου συμβαίνει, αποδέξου ό,τι σου \"έρχεται\" στη ζωή....μόνο έτσι θα μπορείς να προχωρήσεις και να βγεις κερδισμένη.
Βρες μου έναν άνθρωπο που δεν τον απασχολεί κάτι..έναν!Δεν υπάρχει...και αν υπήρχε, η ζωή του θα ήταν \"επίπεδη\"...

Σε ευαχιστω πολυ ,ετσι ακριβως οπως τα περιγραφεις ειναι.Τοσο αγχος που ενιωθα και νιωθω βεβαια για πολλα θεματα,εχει ως αποτςλεσμα να ξεσπασει ακει ο οργανισμος μου.Ακριβως σαν τον ψυχολογο μου μιλας..Μακαρι να τα βγαλω απο το μυαλο μου και να τα θυμαμαι σαν μια κακη αναμνηση χωρις να τα αφηνω ναμου επηρεαζουν τη ζωη.Παντα ομως με το παραμικρο με πιανει ταχυκαρδια απο τον φοβο μου μην παθω κατι.Σκεφτομαι τοσο καιρο την εχω γλιτωσει αλλα τωρα?Κια ολο τετοιες βλακειες με αποτελεσμα να φοβαμαι ολο και πιο πολυ και να με πιανει πανικος απο τον φοβο μου.Κουραστηκα παρα πολυ με ολα αυτα.Δεν ξερω αν μου χει μεινει ιχνος δυναμης να συνεχιζω να προσπαθω.Νιωθω οτι εχω φτασει στα ορια μου.Ωρες ατελειωτες να βασανιζω το μυαλο μου με αυτα,να μην σκεφτομαι τιποτα μα τιποτα αλλα.Εχει ποτισει πλεον με τετοιες σκεψεις γιαυτο το θεωρω πολυ δυσκολο να ελευθερωθω απο αυτα τελειως,,

Σοφια μου εκανα ψυχοθεραπεια 1 χρονο.Ολα αυτα βεβαια και τα ειχαμε συζητησει με βοηθησε παραπολυ να σκεφτομαι \"σωστα\"..Δεν θελω ομως να αρχισω ξανα γιατι ετσι θα πιστεψω οτι ξαναγυρισα στα πλια,οτι ειμαι αρρωστη παλι.
Iberis σιγουρα ολοι αλαζουμε αλιμονο αν μεναμε οι ιδιοι .Το εχω αποδεχτει οτι μου συνεβει αλλα θελω να σταματησω να το σκεφτομαι.Οταν ομως γινεται κατι και μου υπενθυμιζει οτι πριν λιγο καιρο ειχα βιωσει καοιοες καταστασεις πως θα τα καταφερω.Οσο το σκεφτομαι τοσο τοαφηνω να επεμβαινει στη ζωη μου και να με χαλαει.Πως ομωε θα ξεχασω κατι που εζησα τοσο εντονα,μαλλον ειναι πολυ νωπο ακομα και οι πιθανοτητες να το ξεχασω απο τοσο νωρις ειναι μηδαμινες.

Απο προσωπικη εμπειρια ξερω ποσο δυσκολο ειναι να παρεις τη σκεψη σου μακρια απο ολα αυτα.Προσπαθησε ομως.κι εγω εχασα 2 χρονια απο τη ζωη μου σκεπτομενη συνεχως οτι θα πεθανω.Εκανα πολυ κακο στον εαυτο μου αλλα προσπαθω τωρα πια να αλλαξω τροπο σκεψης.Καθε φορα που πιανω τον εαυτο μου να συγκεντρωνεται στην αναπνοη η στους χτυπους της καρδιας μου με τη σκεψη οτι κατι δεν παει καλα,σηκωνεμαι ορθια και περπαταω.Και λεω συνεχεια απο μεσα μου οτι ολα αυτα τα προκαλει το μυαλο μου.Καποια στιγμη περναει...

Δημητρα καλα τα λες.Δεν σε κουρασε ομως ολο αυτο παντα να πιεζεις τη σκεψη σου.Να προσπαθεις συνεχως να κανεις κατι για να ξεχνιεσαι.Το ιδιο εκανα και εγω.Και συνεχιζω και το κανω.Ποτε ομως θα αφησω ελευθερο τον ευατο μου να σκεφτει ελευθερα χωρις να με επηρεαζει η σκεψη τοσο εντονα.Να μην πιεζομαι να κανω παντα κατι να ξεχαστω αλλα να ειμαι χαραρη χωρις αγχοςμην με ξαναπιασει και τετοια

Φυσικα με κουρασε.Αλλα οσο περναει ο καιρος η συχνοτητα των κρισεων μειωνεται.Βεβαια εξαρσεις παντα υπαρχουν.Μπορει πλεον η κατασταση να ειναι ελεγχομενη καπως,αλλα ξερω πως απο δω και περα παντα θα υπαρχει μεσα μου αυτη η θυελλα.Ο ψυχισμος δε θεραπευεται ποτε ολοκληρωτικα(τουλαχιστον ο δικος μου!!!)αλλα το εχω παρει αποφαση και ζω με αυτο.Μερικες φορες μαλιστα γελαω με την κατασταση μου,αλλα θα σου ελεγα ψαμματα αν ισχυριζομουν οτι δε ζηλευω τους φυσιολογικους ανθρωπους,αυτους δηλαδη που οταν πινουν καφε η μιλανε με καποιον δε σκεφτονται ταυτοχρονα οτι πεθαινουν!Ομως στη δικη μου περιπτωση υπηρχαν πολλοι παραγοντες.Ισως εσυ αν καταφερεις να ανακαλυψεις με τον καιρο ποιο ηταν το εναυσμα για σενα και το αντιματωπισεις,να καταφερεις να ξεφυγεις ολοκληρωτικα.Εκτος βεβαια κι αν υπαρχουν θεματα σοβαρα απο την παιδικη ακομη ηλικια, και δεν φταιει κατι συγκεκριμενο που συνεβη προσφατα

Quote:

---

Originally posted by mina31
Δημητρα καλα τα λες.Δεν σε κουρασε ομως ολο αυτο παντα να πιεζεις τη σκεψη σου.Να προσπαθεις συνεχως να κανεις κατι για να ξεχνιεσαι.Το ιδιο εκανα και εγω.Και συνεχιζω και το κανω.Ποτε ομως θα αφησω ελευθερο τον ευατο μου να σκεφτει ελευθερα χωρις να με επηρεαζει η σκεψη τοσο εντονα.Να μην πιεζομαι να κανω παντα κατι να ξεχαστω αλλα να ειμαι χαραρη χωρις αγχοςμην με ξαναπιασει και τετοια

---

Μα Μινα, οταν αντιμετωπιζεις ενοχικα τα οσα περνας, δεν ειναι λογικο να μην σε εγκαταλειπουν ποτε?

Καταλαβαινω πώς θες να ξεφορτωθεις αμεσα κ γρηγορα τις κρισεις μου, ομως αυτες συμματοδοτουν ή παραπεμπουν σε κατι....περα απο τις ιδιες τις κρισεις....Αν δεν θελεις να τους δωσεις παραπανω σημασια, αν φευγεις απο μια θεραπεια ωστε να παψεις να αισθανεσαι ασθενης, τοτε αυτες γιατι να σε εγκαταλειψουν?

Quote:

---

Originally posted by mina31
Σε ευαχιστω πολυ ,ετσι ακριβως οπως τα περιγραφεις ειναι.Τοσο αγχος που ενιωθα και νιωθω βεβαια για πολλα θεματα,εχει ως αποτςλεσμα να ξεσπασει ακει ο οργανισμος μου.Ακριβως σαν τον ψυχολογο μου μιλας..Μακαρι να τα βγαλω απο το μυαλο μου και να τα θυμαμαι σαν μια κακη αναμνηση χωρις να τα αφηνω ναμου επηρεαζουν τη ζωη.Παντα ομως με το παραμικρο με πιανει ταχυκαρδια απο τον φοβο μου μην παθω κατι.Σκεφτομαι τοσο καιρο την εχω γλιτωσει αλλα τωρα?Κια ολο τετοιες βλακειες με αποτελεσμα να φοβαμαι ολο και πιο πολυ και να με πιανει πανικος απο τον φοβο μου.Κουραστηκα παρα πολυ με ολα αυτα.Δεν ξερω αν μου χει μεινει ιχνος δυναμης να συνεχιζω να προσπαθω.Νιωθω οτι εχω φτασει στα ορια μου.Ωρες ατελειωτες να βασανιζω το μυαλο μου με αυτα,να μην σκεφτομαι τιποτα μα τιποτα αλλα.Εχει ποτισει πλεον με τετοιες σκεψεις γιαυτο το θεωρω πολυ δυσκολο να ελευθερωθω απο αυτα τελειως,,

---

mina σε μενα το ειπες αυτο; το ακριβως σαν τον ψυχολογο μου μιλας εννοω....

αν ναι σε ευχαριστω πολυ!

λες να αλλαξω καριερα τωρα στα γεραματα και να γινω ψυχολογος;

ax mina mou,oloi edw se katalavainoume apolita,exoume erthei polles fores akrivws sauthn thn katastash k skeftomastan toso arnhtika,oloi to exoume viwsei...de to apofeugeis oti k an kaneis..k opws poli wraia to egrapse h dhmhtra,sigoura \"zileuoume\" tous allous anthropous,oi opoioi sigoura exoun k ekeinoi provlimata k ennoies,apla den exoun ayto to 24wro fovo k ekneurismo,pou eimaste \"anagkasmenoi \" na kouvalame 365 meres to xrono,7 hmeres thn evdomada mazi mas k na mas roufaei k thn pio mikrh k thn pio asimanti stigmi \"iremias\".........
........alla na xereis,pote de thamaste oi idioi-nai-thamaste poli kaliteroi meta apolo auto,nasai sighourhhhhhhhhhhh!!!!!

Researcher για σενα το ειπα οτι σαν να ακουω τον ψυχολογο μου...Προφανως εχεις περασει παρομοιες καταστασεις για να ματαλαβαινεις τοσο πολυ...Εγω αυτο που ξερω ειναι οτι εκτος το οτι με κουρασε η κατασταση δεν με αφηνει να χαρω πολλα πραγματα..Παντα κατι θα γινει και θα ξαναγυρισω στα παλια τη σκεψη μου.Haniel μου αυτο περιμενω και εγω ,να ειμαι πολυ καλυτερη μετα απο αυτο.Ποτε θα τελειωσει ομως...Σημερα ηταν μια πολυ χαλια μερα σαν μια μερα απο τις παλιες.Τωρα ειμαι πολυ καλυτερα ομως ολη μερα ημουν μεσα στην απογοητευση ,πολυ χαλια ρε γαμωτο.Ελπιζω αυριο που ξημερωει μια καινουρια μερα ολα να ειναι καλυτερα...