ΒΑΡΕΘΗΚΑ

εχω πραγματικα βαρεθει να προσπαθω να ειμαι καπως καλα.Πλεον νιωθω οτι δεν αξιζει τιποτα απ\'οτι κανω και οτι τιποτα δεν εχει νοημα στη ζωη μου.Παντα ειχα διαφορες ασχολιες και ενδιαφεροντα ομως τωρα πια δε με απασχολει τιποτα.Το μονο που κανω ειναι να πιεζω καπως τον ευατο μου για να μην παρατησω τη σχολη(δηλαδη αρχισα να πηγαινω καθημερινα,να διαβαζω κλπ)Ομως ουτε και αυτο σημαινει κατι για μενα.Οι δικοι μου με κατηγορουν οτι δεν ενδιαφερομαι για τιποτα χωρις ομως να καταλαβαινουν το παραμικρο για μενα.Δεν αντεχω αλλο,κουραστηκα να προσπαθω,δεν ξερω καν αν αξιζει να προσπαθω.Sorry αν σας κουρασα..:(

Nikigirl18, γεια! Απλά σκέψου πως πολλοί υποφέρουμε από κατάθλιψη. Εσύ τουλάχιστον πηγαίνεις στη σχολή σου. Ενώ εγώ έχω να πάω στη δουλειά μου σχεδόν 3 μήνες. Μήπως τελικά να κανονίσουμε καμιά συνάντηση? Μαζευτήκαμε πολλοί. Αλλά εδώ δεν έχουμε καταφέρει να μιλήσουμε στο chat room!!!

Quote:

---

Originally posted by nikigirl18
εχω πραγματικα βαρεθει να προσπαθω να ειμαι καπως καλα...:(

---

Αγαπητή μου φίλη Νίκη...η αλήθεια ειναι οτι ναι μεν καταβάλεις μια προσπάθεια ( ίσως όχι παντα συνειδητά...αλλά ενα τμήμα πιο κρυφό του εγώ σου) αλλά όχι για να είσαι καλά...αλλά μάλλον για να μη νιώθεις καλά.Και θα σου εξηγήσω αμέσως τι εννοώ ...για να μην παρεξηγηθώ κιόλας.Αυτό που χρειάζεται να καταβάλουμε ενεργητική προσπάθεια για να γίνει...είναι συνήθως κάτι που κοντράρεται με μια κατάσταση που υπάρχει αυθόρμητα ως φυσικό φαινόμενο.ΠΧ...για να σηκώσουμε ένα βάρος καταβάλουμε μια προσπάθεια...αφού πάμε να κοντραριστούμε με τον νόμο της βαρύτητας που θέλει τα βάρη να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην επιφάνεια της γής.
Εσύ....σαν φυσική (βιολογική) οντότητα...είσαι ένα έξυπνο κορίτσι,με ευαισθησίες...προορισμένο να εκφράσει τα ταλέντα του,να αγαπήσει και να αγαπηθεί.Όσες φορές σε είδα στο chatroom...ήσουν έτοιμη να δώσει πολύτιμες συμβουλές στον καθένα..κι όπως σου έχω ξαναπεί ...μου δίνεις την αίσθηση μιας χαρισματικής ψυχολόγου...ακριβώς επειδή εσύ βιώνεις και την αντίπερα όχθη...αυτήν δηλαδή του ανθρώπου που προσέρχεται στον ψυχολόγο.Έχοντας λοιπόν όλο αυτό το πολύτιμο φορτίο μέσα σου...για το μόνο που δε θα χρειάζονταν να καταβάλεις προσπάθεια θα ήταν το να νιώθεις καλά...μιας και στην θέα ενός τόσο όμορφου εαυτού...το να νιώθεις καλά θα ήταν απλώς μια φυσική συνέπεια.Για κάποιους λόγους όμως (είτε βιολογικούς σε επίπεδο νευροδιαβιβαστών,είτε ψυχολογικούς σε επίπεδο κάποιας άμυνας) ο οργανισμός σου καταβάλει προσπάθεια στο να μην νιώθεις καλά,στο να σου κρύβει απ τα μάτια σου όλα αυτά που διαθέτεις και που θα μπορούσαν να σε κάνουν τρισευτυχισμένη.....και όλη αυτή η προσπάθεια που καταβάλει ο οργανισμός σου...σου τρώει πολύτιμη ενέργεια και σε κάνει να βαριέσαι.
Μιλώντας όμως μαζί σου...κι εγώ και είμαι σίγουρος και πολλοί άλλοι....νιώθουμε απο καλά εώς καλύτερα και ειλικρινά λυπάμαι πολύ που δεν ήρθε ακόμα η ώρα να καταλάβεις πόσο όμορφος άνθρωπος είσαι Νίκη...και πόσο πολύ αξίζεις.Ίσως τελικά ακόμα και αυτή η μη κατανόηση απο πλευράς σου..να στοχεύει στο να γίνεις ακόμα καλύτερη.

Arktos το chat εδω κ καποιες βδομαδες εχει αρχισει κ λειτουργει και πραγματικα βοηθαει πολυ.Κυριως μετα τις 10-11 το βραδυ ολο και καποιος ειναι μεσα.
Λογοψυχε σ\'ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια!!

Νίκη μου όταν είμαι πεσμένος ψυχολογικά προσπαθώ να κάνω κάτι. Αν δε μπορώ να βγω από το σπίτι φροντίζω να βρω δουλειές να κάνω μέσα σε αυτό. Θα συμμαζέψω το δωμάτιό μου, θα διαβάσω κάτι ευχάριστο, θα καθαρίσω. Αν μπορώ να βγω από το σπίτι θα περπατήσω. Το περπάτημα βοηθάει πάρα πολύ στη βελτίωση της διάθεσης. Εκτός αυτού σε φέρνει σε επαφή και με άλλο κόσμο. Αυτά τα κάνω για να είναι απασχολημένο το μυαλό μου αφενός και να μην σκέφτομαι ότι είμαι πεσμένος και γίνομαι χειρότερα αφετέρου. Ύστερα όταν κάνεις κάτι έρχεται και η ευχαρίστηση ότι έτσι προσφέρεις στον εαυτό σου. Αυτό σιγά σιγά σε ανεβάζει ψυχολογικά. Όταν προσφέρεις στον εαυτό σου αισθάνεσαι καλύτερα. Χρειάζεται υπομονή και προσπάθεια και μικρά σταθερά βήματα. Επίσης να σκέφτεσαι αισιόδοξα και να κοιτάς μακριά. Μην σκέφτεσαι πως είσαι αλλά πως θα ήθελες να ήσουν και προσανατολίσου προς τα εκεί. Βάλε στόχους που να μπορείς να εκπληρώσεις. Όταν κάνεις κάτι να επιβραβεύεις τον εαυτό σου για αυτό που κάνεις ακόμα και αν πρόκειται για κάτι μικρό. Δες το σαν ένα ακόμη βήμα προς τα εμπρός. Μην λες «σιγά τι έκανα;». Με αυτόν τον τρόπο ας πούμε μειώνεις την αξία της προσπάθειά σου. Θα ήταν καλύτερα αν δεν το έκανες καθόλου; Και τέλος πες μέσα σου «θέλω να περάσω καλύτερα, να βελτιώσω τη ζωή μου και θα το κάνω». Πίστεψέ το και επιδίωξέ το.
Φιλάκια Πολλά
Αλέξης

Νίκη μου είσαι όντως ένας πολύ όμορφος άνθρωπος...
Που προσπαθεί πάντα να συμβουλέψει τους άλλους, συμπάσχει μαζί τους, έχει πάντα ένα καλό λόγο να πει... Υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά ψυχής από αυτό;

Όσο σε χρειαζόμαστε εμείς, άλλο τόσο και πολύ περισσότερο σε χρειάζεται ο εαυτός σου...Να νιώσει την ομορφιά της ψυχής σου, να γαληνέψει επιτέλους...Γιατί όμως;

Τι έχει συμβεί και δε σ\' αφήνει να απολαύσεις τη ζωή; Τι νιώθεις ότι σου λείπει πραγματικά; Τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ότι δεν υπάρχει νόημα σε τίποτα;

Προσπάθησε να απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα και κάπου εκεί θα βρεθεί και η χαρά ξανά...Πίστεψε σε εσένα, δε χρειάζεται τίποτα άλλο απ\'το να αγαπήσεις λίγο τον εαυτό σου. Και όταν αγαπάς τον εαυτό σου θα δεις, θα σ\' αγαπήσουν και οι άλλοι.

Ήδη σε έχουν αγαπήσει!:)

Νικάκι,δεν είναι λίγο αυτό,που κάνεις,μπορεί να μη βρίσκεις νόημα,επειδή δεν είσαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση,αλλά δεν είναι έτσι. Έχεις γύρω στους 2 μήνες φοιτήτρια και όσον αφορά τη σχολή δε μπορείς να κάνεις και περισσότερα. Είσαι και σε μια ηλικία,που αλλάζεις,ενηλικιώθηκες και ίσως θες να κάνεις και καινουρια πραγματα,είσαι σε ένα μεταβατικό σταδιο. Γι αυτό μπορεί να μη σε γεμίζουν όλα,όσα έκανες. Θα δεις αλλάγες πολλές στον εαυτό σου,όσο περνάει ο καιρός. Είναι ωραία χρόνια αυτά,εκμεταλλεύσου τα. Βέβαια η κατάθλιψη,αν όντως έχεις,μπορεί να θέλει και βοήθεια ειδικού. Συμφωνώ με την ανωνυμη,το πιστεύω και ίσως να το έχω γράψει κιόλας,ότι αν αγαπάμε σωστά τον εαυτό μας,θα μας αγαπήσουν και οι άλλοι. Φιλάκια

ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας.Πραγματικα δεν μπορω να με καταλαβω,ενω ξερω οτι εφοσον δεν ειμαι κ πολυ καλα ειναι φυσιολογικο να μην μπορω να κανω ολα οσα εκανα,ομως παρ\'ολα αυτα εγω συνεχιζω να μειωνω την καθε μου προσπαθεια.Δεν ξερω,μερα με τη μερα γινομαι ακομα πιο απαισιοδοξη και οσο και αν καταλαβαινω το πως λειτουργει καποιος οταν ειναι σε μια τετοια κατασταση,δεν μπορω να κανω τιποτα για να το αλλαξω.Νιωθω δηλαδη πλεον οτι δεν μπορω να ελενξω τιποτα στη ζωη μου και αυτο με κανει να αισθανομαι ακομα χειροτερα.Βεβαια ειναι στιγμες που πιστευω οτι μπορω να τα αλλαξω ολα αυτα και να συνεχισω κανονικα τη ζωη μου,ομως αυτο διαρκει πολυ λιγο και μετα επανερχομαι στα ιδια..

Καλησπέρα!
Δεν είμαι ψυχολόγος απλά μπήκα στη σελίδα σας για να βοηθηθώ μιας και τελευταία δεν αισθάνομαι καλά. Είχα ερωτική απογοήτευση και μελαγχόλησα. Και πραγματικά η απάντηση του LOGOPSYXOY, μου έκανε ένα κλικ.! Αφού μπορώ άμα το προσπαθήσω να γελάσω και να αισθανθώ καλύτερα, γιατί θέλω να είμαι κλαψιάρα και στεναχωρημένη? Μήπως αυτό θα κάνει τον πρώην να με ξαναθέλει , ή θα γυρίσει? Νομίζω ότι έτσι πρέπει να είμαι? Δεν ξέρω. Απλά μου άρεσε αυτό στην απάντηση του LOGOSPYXOY: «η αλήθεια ειναι οτι ναι μεν καταβάλεις μια προσπάθεια ( ίσως όχι παντα συνειδητά...αλλά ενα τμήμα πιο κρυφό του εγώ σου) αλλά όχι για να είσαι καλά...αλλά μάλλον για να μη νιώθεις καλά.Και θα σου εξηγήσω αμέσως τι εννοώ ...για να μην παρεξηγηθώ κιόλας.Αυτό που χρειάζεται να καταβάλουμε ενεργητική προσπάθεια για να γίνει...είναι συνήθως κάτι που κοντράρεται με μια κατάσταση που υπάρχει αυθόρμητα ως φυσικό φαινόμενο.ΠΧ...για να σηκώσουμε ένα βάρος καταβάλουμε μια προσπάθεια...αφού πάμε να κοντραριστούμε με τον νόμο της βαρύτητας που θέλει τα βάρη να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στην επιφάνεια της γής
Θα το έχω στο μυαλό μου! Να είστε καλά!

PERDIKA πραγματι ενω αρκετες φορες οταν δεν ειμαστε καλα μπορουμε να κανουμε κατι για να το αλλαξουμε αυτο,συνηθως δεν κανουμε τιποτα με αποτελεσμα να γινομαστε ακομα χειροτερα.Εγω πιστευω οτι αν προσπαθουσα λιγο παραπανω ισως μπορουσα να αλλαξω το πως αισθανομαι τωρα.Ομως πλεον ισως με εχω πεισει τοσο πολυ γι\'αυτα που ανεφερα πιο πανω που προς το παρον νιωθω οτι δεν εχω τη δυναμη να αλλαξω τιποτα και οτι ειναι αργα(και ειμαι μονο 18 χρονων και σκεφτομαι αυτα).Ελπιζω οτι δε θα φτασω στο σημειο να σκεφτομαι ακομα πιο αρνητικα και οτι καποια στιγμη θα αλλαξω γνωμη για οσα λεω τωρα και θα ειμαι οπως πριν.PERDIKA αν θελεις κανε ενα ποστ και πες μας το τι ακριβως σου συμβαινει και δεν εισαι καλα για να μπορεσουμε ισως να σε βοηθησουμε καπως.φιλακια σε ολους!

Τόσο στην φίλη ΠΕΡΔΙΚΑ όσο και στη φίλη ΝΙΚΗ...θέλω να αναφέρω ότι άσχετα απ την φύση του προβλήματος μας (είτε καθαρά χημική είναι αυτή...πχ πρόβλημα στους νευροδιαβιβαστές μας..είτε καθαρά ψυχολογική ) τελικά το αποτέλεσμα είναι ο νούς μας να περιχαρακώνεται σε ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης...σε μια συγκεκριμένη δομή σκέψης ...η οποία τελικά αναπαράγει και συντηρεί την διάθεση μας.Συζητώντας εδώ...φυσικά δεν κάνουμε ούτε ψυχανάλυση...ούτε ψυχοθεραπεία....και δεν μπορούν και δεν πρέπει να γίνονται αυτά μέσα απο ένα φόρουμ ή ενα chatroom.Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε εδώ...είναι να κλωνίσουμε (όσο είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο) αυτήν τη δομή σκέψης που φαίνεται να έχει άμεση σύνδεση με τα βαθύτερα αίτια της κατάστασης που περνάμε και παίζει σημαντικό ρόλο και στην διατήρηση και συνέχιση αυτής της κατάστασης.
Μπορεί να νιώθουμε χάλια....να βρίσκεται το συναίσθημα μας στραπατσαρισμένο...όμως πίσω απο όλα αυτά υπάρχει και ένα συγκεκριμένο μοτίβο σκέψης (πχ ΕΙΜΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...κτλ) και άρα ένας καθαρά νοητικός ιστός.Αυτόν τον ιστό ας προσπαθήσουμε (όσο μπορούμε) να πλήξουμε....με την ίδια μας την σκέψη....

Αγαπητέ logopshixe, αλήθεια απολαμβάνω πολύ τις απαντήσεις σου. Η σκέψη σου είναι αρκετά συγκροτημένη και θαρρώ τα λόγια σου προσεχτικά διαλεγμένα. Αυτό όμως το «μάθε τον εαυτό σου», «αγάπησε τον εαυτό σου», «έλεγξε την σκέψη σου» δεν το έχω καταφέρει ακόμα και είμαι ήδη 29! Μήπως είμαι τεμπέλα και δεν προσπαθώ αρκετα?

Quote:

---

Originally posted by PERDIKA
Αγαπητέ logopshixe, αλήθεια απολαμβάνω πολύ τις απαντήσεις σου. Η σκέψη σου είναι αρκετά συγκροτημένη και θαρρώ τα λόγια σου προσεχτικά διαλεγμένα. Αυτό όμως το «μάθε τον εαυτό σου», «αγάπησε τον εαυτό σου», «έλεγξε την σκέψη σου» δεν το έχω καταφέρει ακόμα και είμαι ήδη 29! Μήπως είμαι τεμπέλα και δεν προσπαθώ αρκετα?

---

Φίλη Πέρδικα....αν απολαμβάνεις μια φορά τις απαντήσεις μου...θα πρέπει να απολαμβάνεις 1000 φορές τα θέματα που προκαλούν αυτές τις απαντήσεις...γιατί χωρίς αυτά δεν θα υπήρχαν οι απαντήσεις...Για να είμαι ειλικρινής κι εγώ δεν πολυχωνεύω όλες αυτές τις κατευθυντήριες εντολές...αφ ενός γιατί είναι σε προστακτική (μάθε,αγάπησε,έλενξε..) κι αφ ετέρου γιατί παρουσιάζουν μια διαδικασία που έχει δια βίου διάρκεια..ως κάτι το τετελεσμένο (μάθε....θαρρείς πως ο εαυτός είναι κάτι στατικό και μαθαίνεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου).Στην πραγματικότητα....αυτό που ισχύει είναι κι εδώ το γηράσκω αεί διδασκόμενος.....μιας και ο εαυτός μας είναι μια συνεχώς εξελισσόμενη μονάδα και καθημερινά έχουμε πολλά καινούρια να μάθουμε γι αυτόν.Όμως...ακόμα και να μπορούσαμε να τον γνωρίσουμε μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου...δεν θα είχε καμμιά πρακτική αξία αυτή η γνώση αν δεν την αξιοποιούσαμε και πρακτικά...κι αυτό είναι στο οποίο πρέπει να εστιαστούμε αν θέλουμε να δούμε κάποια αποτελέσματα.Αυτά που ήδη γνωρίζεις για σένα..τα έχεις αξιοποιήσει πρακτικά για να πετύχεις αυτά που επιθυμείς...?Την αγάπη που έχεις για τον εαυτό σου....πως την αποδεικνύεις έμπρακτα..? Ελέγχοντας τη σκέψη σου...καταφέρνεις να ελένξεις και τη δράση σου..?Η σπουδή του εαυτού μας τελιώνει την ημέρα που αφήνουμε την τελευταία μας πνοή....η εφαρμογή όμως του εαυτού μας καθημερινά \"τρέχει\"...και αυτή είναι τελικά που εγγυάται και την αυτογνωσία μας.ʼν βλέπουμε τον εαυτό μας φιλολογικά...και την αυτογνωσία την θεωρούμε ένα ακόμα θέμα προς συζήτηση με τον πρωινό καφέ μας....τότε μην περιμένουμε κανένα επιπλέον όφελος.

Ναι,δίκαιο έχεις LOGOPSΥHE. Αχ, πόσο με ηρεμείς και ούτε καν σε ξέρω. Νομίζω ότι χανομαι όταν κάτι δεν πάει καλά στην ζωή μου,΄(Π.Χ. μια ερωτική απόρριψη/ τα θέματα της δουλειάς τα χειρίζομαι μια χαρά.Τα αισθηματικά είναι που με τσακίζουν.) και βυθίζομαι σε ατελείωτες τύψεις για λάθη που νομίζω ότι έκανα, ή γιατί δεν το κατάλαβα πως δεν θα μπορούσε να προχωρήσει μια κατάσταση, ή γιατί δεν έιμαι δυνατή τώρα να ξεπεράσω γρήγορα την εικόνα του πρώην φίλου μου με την καινούργια του κοπέλα.
Πρέπει όπως λές και εσύ, \"να βάλω τα δυο μου χέρια κάτω και να σηκωθώ\" Μπορώ! Μήπως μαζοχιστικά μ\'αρέσει να λυπάμαι τον εαυτό μου?Αϊ σιχτιρ! Είχα πάει και σε μια ψυχολόγο και έιχα κάνει γύρω στις 10 επισκέψεις παλιά. Θα ήθελα να ξαναπάω τώρα. Θα ήθελα να πάω και σε ομάδα. Στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν?

Οσο χαλια και αν αισθανομαστε καποιες φορες,ισως ειναι καλυτερο να ψαξουμε να βρουμε πραγματα που μας κανουν να νιωθουμε καλυτερα.Αν πουμε να ψαξουμε τα πραγματα που μας ριχνουν ψυχολογικα τοτε σιγουρα θα βρουμε παρα πολλα.Ομως το σημαντικο ειναι να κοιταξουμε για ολα αυτα που μας κανουν να ειμαστε χαρουμενοι.Οσο κ αν εχουμε την εντυπωση οτι υπερισχυουν τα δυσαρεστα,παντου μπορει να κρυβονται πραγματα που θα μας εκαναν ευτυχισμενους,πολυ απλα και ισως και ασημαντα.Ομως δεν πρεπει να τα αγνοουμε καιι να μενουμε μονο στα αρνητικα!Ολα θα φτιαξουν!φιλακια!