Printable View
Περπάτησα 100 μέτρα κ αμέσως σαν να μην αιματώνεται τ κεφάλι σβημάρα και αμέσως τάση για εμετό κ αγκομαχητό.γύρισα πίσω...δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση κ συχνά ναυτία(μαζεύονται γαστρικά υγρά),δεν ξέρω τι πρέπει να ψάξω πια είμαι σε απόγνωση.Συνέχεια λαχανιάζω με το καθετί.
Μην φοβάσαι. Αυτό είναι το πρόβλημα σου ο φόβος. Βγες τώρα και περπάτα 200 μέτρα. Δοκίμασε ένα μικρό κόλπο: μην σκύβεις το κεφάλι όταν περπατάς, μην κοιτάς προς τα κάτω, κοίτα μπροστά σου.
Πήγαινε για εξέταση σε οφθαλμίατρο. Οι ζαλάδες μπορεί να οφείλονται στο ότι όλη μέρα κάνεις scrolling στο κινητό
Nίωθω λες και είμαι μετά απο γρίπη μην υπάρχει κάποιο αυτοάνοσο η κάτι καρδιολογικό...λαχανιάζω μέχρι και που ντύνομαι...
Medussa,
Θα σου πω μία ιστορία που την έχω ξαναγράψει εδώ μέσα νομίζω, αλλά δεν την αναφέρω πολύ συχνά γιατί είναι αρκετά προσωπική και αφορά κοντινούς μου ανθρώπους. Θα στην πω όσο πιο συνοπτικά γίνεται.
Πριν χρόνια λοιπόν από τη μία στιγμή στην άλλη ένας άνθρωπος πολύ δραστήριος επαγγελματικά και κοινωνικά έμεινε τετραπληγικός από τη μία στιγμή στην άλλη. Δεν μπορούσε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι να κουνήσει, κυριολεκτικά. Στα νοσοκομεία αρχικά ήταν μεταξύ ζωής και θανάτου, έπαθε και κάτι λοιμωξεις, μέχρι να σταθεροποιηθεί και να γλιτώσει τη ζωή του του πήρε μήνες. Μετά του πήρε ένα με ενάμιση χρόνο φυσιοθεραπείες με πάρα πολύ προσπάθεια κι όμως στάθηκε στα πόδια του, κατάφερνε να περπατάει, να κουνάει τα χέρια του, μία αδυναμία σε κάποια δάχτυλα στα χέρια του είχε μείνει. Ενώ λοιπόν τον πέρνανε τηλέφωνα, του ζητούσαν συμβουλές επαγγελματικές, ενδιαφέρονταν τι κάνει, έπαιρνε κουράγιο κτλ, μετά από χρόνια στα νοσοκομεία και τα φυσιοθεραπευτήρια της Αθήνας ήρθε η ώρα να επισκεφτεί τον τόπο του. Ήταν δημοφιλής κι αγαπητός άνθρωπος και όλοι ερχόντουσαν να τον δουν, να τον συζητήσουν, να τον συμβουλευτούν. Αυτουνού όμως του γύρισε το μυαλό. Αντί να πει είμαι απίστευτα δυνατός, τα χειρότερα πέρασαν, τα καλύτερα έρχονται, άρχισε να σκέφτεται σε φάση πως ήμουν και πως κατάντησα και τον πήρε από κάτω. Άρχισε εκεί που πήγαινε πολύ καλά να λέει ζαλίζομαι όταν σηκώνομαι. Δεν έδινε τόσο βάση στις θεραπείες. Δεν έβγαινε από το σπίτι. Απέφευγε να μιλήσει στο τηλέφωνο και ήταν απότομος. Δεν ήθελε επισκέψεις. Δεν ήθελε να έρθει πίσω. Αποφάσισε προσωρινά να μείνει Αθήνα και τελικά το προσωρινό έγινε μόνιμο. Δεν ήθελε να βγει βόλτα ούτε με τα παιδιά του. Λογικό είναι ότι και οι υπόλοιποι απομακρύνθηκαν αφού τους έδιωχνε ο ίδιος. Από όρθιος στα πόδια του, έμεινε σε αμαξίδιο. Μετά από το αμαξίδιο έμεινε στο κρεββάτι. Σταδιακά έχασε ότι είχε κερδίσει γιατί το ένα φέρνει το άλλο. Εκεί που είχε κατορθώσει να είναι καλά, στο τέλος ατροφήσαν οι μύες, του βγήκαν προβλήματα στην καρδιά, προβλήματα στο πεπτικό, προβλήματα παντού. Τα τελευταία χρόνια αρνούταν έστω στο κρεββάτι να του γίνουν θεραπείες και είχε μείνει ένα κούτσουρο που χάζευε τηλεόραση από το πρωί ως το βράδυ. Και κάποια στιγμή η καρδιά του τον πρόδωσε.
Λέμε ότι υπάρχουν και σωματικά προβλήματα και έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε όλοι, όμως η ψυχολογία και πως αντιμετωπίζεις το κάθε τι επηρεάζει και το τι πορεία θα έχεις. Το ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν χάλια και στάθηκε στα πόδια του ήταν ένα μικρό θαύμα θέλησης. Το ότι τον πήρε τόσο πολύ απο κάτω, ήταν πάλι περισσότερο θέμα ψυχολογίας, παρά οργανικό.
Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που λένε "Δεν την παλεύω να βγω έξω, έχω περίοδο και πονάω" "Πέρασα μια γρίπη και νοιώθω χάλια θα κάτσω όλη μέρα στο κρεββάτι" . Δώστε ένα κίνητρο στον εαυτό σας να συνεχίζετε τη ζωή σας και την καθημερινότητά σας, παρά τα όποια μικροπροβλήματα. Μην χτίζετε τη ζωή σας γύρω από ένα πρόβλημα, ειδικά αν είναι κάτι το μικρό. Το μεγαλοποιείτε έτσι και γίνεστε μετά Χριστόν προφήτες. Μη βάζετε τα χέρια σας και βγάζετε τα μάτια σας.
Στο λέω έχοντας περάσει παλιά μια φάση με κρίσεις πανικού και άγχη και αρρωστοφοβίες από το πρωί ως το βράδυ. Κάποια στιγμή είπα ότι είναι να 'ρθει θε να 'ρθει αλλιώς θα προσπεράσει. Και συνέχισα τη ζωή μου. Και φύγαν όλα. Πίστεψέ με.
Ευχαριστώ για το κείμενο!Με έχει πάρει από κάτω σταμάτησα για λίγο τη δουλειά μην έχοντας δύναμη έχω μπεί σε ένα φαύλο κύκλο γιατρών και ψάχνοντας τι έχω νιώθω πολλά σωματικά συμπτώματα που δεν μπορώ να παραβλέψω γιατί με κάνουν μη λειτουργική,αγωγή φοβάμαι αν κ είναι μονόδρομος γιατί η όποια παρενέργεια θα είναι σα πυροτέχνημα μέσα μου.
Ταχυκαρδίες και πόνο στον θώρακα, δύσπνοια, ιλίγγους, αστάθεια, τρέμουλο, αδυναμία κι ένα σωρό άλλα τα έχουμε νοιώσει όλοι σε φάση άγχους και πανικών. Το πιο τραγικό που μου έχει συμβεί είναι να χάσω την όρασή μου για κάποια δευτερόλεπτα; λεπτά; που φάνηκαν αιώνες. Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι.
Ξέρεις, είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι το ίντερνετ γιατί μπορεί να μπαίνεις και να διαβάζεις ένα σωρό απίθανα και να επηρεάζεσαι, είναι όμως και μεγάλο ατού από την άλλη και μπαίνεις και ενημερώνεσαι. Αρκεί να φιλτράρεις τι διαβάζεις. Και το κυριότερο είναι μεγάλο πλονέκτημα ότι οι περισσότεροι γιατροί είναι πλέον και πιο ενημερωμένοι και πιο ανοιχτοί σε άλλες ειδικότητες και σε θέματα ψυχολογίας.
Εμένα τότε αν μου έλεγε ένας γιατρός ότι "ξέρεις, δεν βλέπω κάτι, κάναμε όλες τις απαραίτητες εξετάσεις, πήγες και στην τάδε ειδικότητα και σε βρήκε εντάξει, οπότε είναι από το άγχος σου, δεν είναι κακό να δεις ένα ψυχολόγο ή ένας ψυχίατρο αν δεν την παλεύεις", πίστεύω θα είχα νοιώσει μεγάλη ανακούφιση. Θα είχα κόψει πολύ δρόμο. Αντίθετα με στέλναν ο ένας στον άλλο και για κάτι εντελώς απίθανες εξετάσεις και μου λέγανε ότι κουλό μπορείς να φανταστείς εκτός από το προφανές. Βλέπαν έναν άνθρωπο πολύ κουρασμένο, σε υπερένταση με τα νεύρα τσατάλια και αυτοί λέγαν μπας και έχεις την τάδε ή την δείνα απίθανη κατάσταση που δεν έχει ούτε το 0.00001% του πληθυσμού παγκοσμίως, ενώ κρίση πανικού θα πάθει ένας στους τρεις στη ζωή του και κοντά ένας στους πέντε μπορεί να περάει κάποια αγχώδη διαταραχή (λέγεται ότι το ποσοστό πλησιάζει το 25% μετά την πανδημία).
Με τα χάλια σωματικά συμπτώματα πήγαινα στη δουλειά για μήνες και μετά ότα σταμάτησα, αρχικά καθόμουν στο κρεββάτι μου, μέχρι που μου την έδωσε και είπα φτάνει πια. Δεν μου περάσανε αμέσως, αλλά σταδιακά. Όσο χάλια κι αν αισθάνεσαι, βγες για ένα περπάτημα, για κανένα καφέ με φίλους, μην φύγεις αλλά συνέχισε αυτό που κάνεις όσο κι αν νοιώθεις ότι θα πέσεις κάτω ή ότι χάνεσαι και σβήνεις που λένε. Και την επόμενη λίγο περισσότερο και λίγο περισσότερο.
Δεν είναι κακό να δεις έναν ψυχολόγο αν δεν βλέπεις ήδη για αρχή. Οι ψυχολόγοι δεν δίνουν αγωγές. Σε παραπέμπουν σε ψυχίατρο που δίνει αν το κρίνουν απαραίτητο. Ούτε η αγωγή είναι κακή. Αν σου πει ο οδοντίατρος πάρε αντιβίωση μέχρι να βγάλουμε το δόντι και πάρε και λίγες μέρες μεσουλίντ να μην πονάς για να μπορέσουμε να κάνουμε δουλειά θα πεις δεν παίρνω αγωγή και δεν πάω σε οδοντίατρο θα κάθομαι με το χαλασμένο δόντι να υποφέρω; Δεν νομίζω. Το ίδιο είναι.
το μήνυμα έχει διαγραφεί από το φόρουμ.
Έχω ξαναγράψει ότι τουλάχιστον τα μισά, ίσως και πολύ περισσότερα, από τα μηνύματα σε όλες τις κατηγορίες είναι ψεύτικα. Έτσι νομίζω. Πολλά από τρολ, πολλά από άτομα που σκόπιμα δεν γράφουν ακριβώς την ιστορια τους ή το πρόβλημά τους αλλά και από άτομα που έχουν αλλοιωμένη εικόνα της πραγματικότητας. Η αλήθεια είναι τους τελευταίους μήνες δεν μπαίνω τόσο συχνά γιατί είναι λίγο επαναλαμβανόμενα τα θέματα ή είναι σαν όλοι να κάνουν μονόλογο και για να είμαι ειλικρινής βαριέμαι κάπως. Ωστόσο πολλά θέματα είναι για κουβέντα να γίνεται ή μπορεί κάτι να βγει, είτε για τον θεματοθέτη είτε για κάποιον που διαβάζει.
Δεν ξέρω αν εδώ είναι τρολ ή όχι. Αν είναι και είναι το ίδιο άτομο, γιατί δεν ασχολείται η διαχείρηση και ασχολούνται τα μέλη;
Ακριβώς sonia δεν ξέρω πως κάποιοι θεωρούν κάτι τέτοιο άλλη όρεξη δεν έχουμε να κάνουμε τρόλ όπως αναφέρει ο σαλβαδόρ εδώ δεν έχουν δύναμη να δουλέψουμε θ πλάθουμε ιστορίες σε ένα φόρουμ
σαλβαδορ , πως αναγνωριζεις ενα τρολλ , χωρις να υποννοω οτι η Medussa ειναι τρολλ , την ιδια ερωτηση απευθυνω και στην αγαπητη remedy .......ειμαι ασχετος απο φορουμς ........Quote:
Originally Posted by Σαλβαδόρ
οταν λες τρολ ποιον αποκαλεις τρολ ακριβως??ιο ανθρωποι μπαινουν εδω με φοβο για την ζωη τους..και παλι ξαναρωταω ποιον αποκαλεις τρολ??Quote:
Originally Posted by Σαλβαδόρ
Πήγα καρδιολόγο μου είπε να κάνω μια αξονική στο θώρακα πριν με στείλει ψυχίατρο τι θα κάνω φοβάμαι πολύ
Γεια σου φίλεQuote:
Originally Posted by Macgyver
Έχω γράψει κατά καιρούς αναλυτικά πως βρίσκω τα τρολ.
Το βασικό που τους καταλαβαίνω είναι ότι το συναίσθημα που βγάζουν τα γραπτά τους , είναι ότι δεν συμβαδίζει με την εξιστόρηση των γεγονότων.
Είναι ψεύτικο το συναίσθημα και επειδή δεν το ζει πραγματικά, όταν λέει την ιστορία είναι σαν να βλέπεις έναν ατάλαντο ηθοποιό να προσπαθεί να μπει ιστην ιστορία που έχει σκαρφιστει
.Χωρίς πρόβες χωρίς να θυμάται τι έχει γράψει χωρίς να σκεφτεί από πριν το τέλος της ιστορίας .
Μετά όταν βλέπω ότι κάτι δεν μου κολλάει, ξαναδιαβάζω την ιστορία και βλέπω που έχει κανει λάθη ή παραλείψεις και δρω ανάλογα.
το μήνυμα έχει διαγραφεί από το φόρουμ.
γεια σου φιιλταε Σαλβαδορ , σεχω εντοπισει κι απο αλλα θρεντ , σευχαριστω για τις διευκρινισεις , εγω δεν εχω τετοιες ικανοτητες .......Quote:
Originally Posted by Σαλβαδόρ