Δεν ξέρω τι κάνω στη ζωή μου

Αρχικά καλησπέρα σας..

Μου φάνηκε η πιο ταιριαστή ενότητα για να γράψω το θέμα μου, το οποίο δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίστω ακριβώς. Είμαι 30 χρονών και δεν έχω κάνει ποτέ μια σοβαρή σχέση. Ή μάλλον μια σχέση που να κρατήσει πολύ. Πιστεύω πως εγώ φταίω για αυτό. Έχω μια διαρκή ανασφάλεια ότι κάνω λάθος επιλογές. Πως όποια κοπέλα και να βρω απλά σκέφτεται ότι θέλει να με παντρευτεί απλά για να παντρευτεί. Οι γονείς μου έχουν χωρίσει και το έχω μεγάλο φόβο να κάνω παιδιά και να είναι με χωρισμένους γονείς. Όλο αυτό κάπως με βραχυκυκλώνει. Αυτό είναι το πρώτο θέμα μου. Το δεύτερο είναι η δουλειά μου. Κάνω μια καλή δουλειά, έχω διδακτορικό δουλεύω ακριβώς στο αντικείμενο μου. Κάπου στην πορεία συνειδητοποίησα όμως ότι δεν ήταν αυτό που ήθελα και έδωσα ξανά πανελλήνιες, πέρασα στην σχολή που ήθελα. Η δουλειά που κάνω τώρα έχει αρχίσει να με εκνευρίζει πολύ, αλλά κάθομαι μέχρι να τελειώσω την άλλη μου σχολή και να μην ξανα ασχοληθώ ποτέ με αυτό που κάνω τώρα. Αλλά για λόγους βιοπορισμού είμαι αναγκασμένος να το κάνω και με καταπίεζει. Το τρίτο θέμα μου, συγκατοικώ με κάποιον και νιώθω πολύ περίεργα. Είναι ένα παιδί από τη δουλειά που είχαμε πάντα φιλικές σχέσεις. Αλλά μαζί του νιώθω μονίμως σφιγμένος. Με αγχώνει που δεν είμαι μόνος στο σπίτι. Μου θυμίζει όταν ήμουν μικρός που είχαμε επισκέψεις στο σπίτι κάτι Κυριακές που κοιμόμουν και πριν πάω στο σαλόνι φτιαχνόμουν για να είμαι "ευπρεπής". Προσπαθώ να σπάσω αυτόν τον πάγο αλλά δεν τα καταφέρνω.

Άρα λες ουσιαστικά πως ο,τι σχέση είχες την τερματίζες εσύ γιατί ένιωθες φοβο και απειλή. Εγώ νομίζω πως έχεις λάθος εικόνα για τις γυναίκες. Δεν είναι όλες οι γυναίκες gold diggers που θέλουν να παντρευτούν για να το λένε με καμάρι στη γειτονιά ότι παντρεύτηκαν τον πλούσιο γαμπρό. Ίσως σε έχουν επηρεάσει τα πρότυπα ή οι γονείς σου, ειδικά άμα σε μεγάλωσαν με εκφράσεις τύπου " πρόσεχε την αυτή μη σε τυλίξει" και "όλες οι γυναίκες θέλουν γάμο και να προσέχεις μη σε βρουν κελεπούρι" και άλλα τέτοια ωραία. Το θέμα είναι όμως το εξής. Όντως οι κοπέλες που είχες σχέση ήθελαν κάτι τέτοιο;;σου έδειξαν ποτέ με τον τρόπο τους, με λόγια ή με κινήσεις ότι θέλουν να αποκατασταθούν για να έχουν να το λενε; Ή μήπως υπήρχε σαν φόβος στο μυαλό σου χωρίς να έχει γίνει κάτι απτο για να υποθέσεις κάτι τέτοιο.

Εάν όντως έκαναν κάτι και έχεις αποδείξεις ότι αυτό έψαχναν τότε φταίει ο τύπος γυναίκας που επιλέγεις οπότε αυτό διορθώνεται , αντίθετα όμως αν είναι στο μυαλό σου τότε πρέπει να το λύσεις κάπως, με τη βοήθεια κάποιου ειδικού ιδανικά;
Το δεύτερο σου θέμα είναι πιο εύκολο. Απλά φαίνεται πως δεν ταιριάζεις με τον συγκατοικο σου, δεν έχετε χημεία ή είναι αυτός πολύ κλειστός και απόμακρος και δεν σου αφήνει περιθώρια να σπάσεις τον πάγο. Καλύτερα να μην προσπαθείς να "εκβιασεις" χαλαρότητα ,άστο όπως πάει,μπορεί να συνηθισετε και στη χειρότερη απλά αν συνεχιστεί,αλλάζεις συγκάτοικο.

ειχες ποτε ολοκληρωμενες σχεσεις με γυναικες;

Περιγράφεις καθημερινές καταστάσεις που βιώνουν οι περισσότεροι, αν εξαιρέσουμε το θέμα των ερωτικών σχέσεων που είναι πιο συγκεκριμένο. Είναι δική σου επιλογή να υπομένεις τη δουλειά και τον συγκάτοικο για να προχωρήσει κάτι άλλο που μελλοντικά θα σε κάνει να ασχοληθείς με αυτό που σου αρέσει. Αν θεωρείς οτι οι συνειδητές σου επιλογές σε καταπιέζουν, επέλεξε κάτι άλλο. Η αλήθεια είναι πως όλοι κάνουμε θυσίες για να βρεθούμε μια μέρα στην ιδανική κατάσταση για εμάς. Το θέμα των ερωτικών σχέσεων είναι το πραγματικό σου πρόβλημα, όχι το 2ο κ το 3ο θέμα που είναι προσωρινά. Θα μπορούσες να επισκευτείς ενα ψυχολόγο γι αυτό το θέμα ώστε να σου ξεκλειδώσει κάποια κλειδωμένα κουτάκια του νου σου.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ειχες ποτε ολοκληρωμενες σχεσεις με γυναικες;

---

Ναι κανονικά δεν έχω πρόβλημα στο σεξ. Μάλλον στην δέσμεση έχω.

@Honorata Σίγουρα με έχει επηρεάσει το διαζύγιο των γονιών μου. Φοβάμαι πως οι γυναίκες απλά στην ηλικία που είμαι θέλουν γάμο και όλα τα άλλα είναι θέμα χρόνο. Δεν θα παρουσιάσω τον εαυτό μου ως τον περιζήτητο εργένη της πόλης, αλλά έχω κάποια στοιχεία που κάποια που ψάχνει για γάμο θα εκτιμήσει. Δεν με βοηθάει και πως 2 από τις σχέσεις μου κατέληξαν σύντομα σε γάμο, επιβεβαιώνοντας πως δεν έβλεπαν εμένα αλλά απλά έναν γαμπρό. Δεν ξέρω αν είμαι ρομαντικός, θέλω να νιώσω ένα κλικ μέσα μου και δεν το χω νιώσει.

Για το συγκάτοικο σκέφτομαι πολύ και πολλά. Να έχω ανοικτή ή κλειστή την πόρτα στο δωμάτιο μου, να μην τον ενοχλώ, αν είμαστε αναγκαίο κακό ο ένας για τον άλλον ή θα γίνουμε κάτι σαν φίλοι; Δεν μπορώ να μένω στο ίδιο σπίτι με κάποιον και να μην τον νιώθω σαν αδερφό μου ας πουμε. Δεν με βοηθάει να χαλαρώσω.

Quote:

---

Originally Posted by Gelcaster

Φοβάμαι πως οι γυναίκες απλά στην ηλικία που είμαι θέλουν γάμο και όλα τα άλλα είναι θέμα χρόνο.

---

Η διαπίστωσή σου είναι σωστή σε γενικές γραμμές. Όχι στην ηλικία που είσαι όμως μόνο . Σε όλες. Ισχύει για τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνίδων. Οι εξαιρέσεις είναι τόσο λίγες που δεν έχουν σημασία. Επίσης δεν τους αρέσει καθόλου το σεξ και δεν το έχουν ανάγκη. Είναι ένα μέσο , που το χρησιμοποιούν για το γάμο . Είναι όπως τα πυρηνικά όπλα για τις μεγάλες δυνάμεις. Με το σεξ φτάνουν στο γάμο , για να εξασφαλίσουν την υπόλοιπη ζωή τους, με όσο γίνεται μεγαλύτερη πολυτέλεια και όσο γίνεται λιγότερη δουλειά. Και όσο γίνεται μικρότερη συμμετοχή στην οικογένεια που θα κάνουν της πατρικής τους περιουσίας. Η οποία είτε θα μείνει στους γονείς τους είτε θα πάει σε αδελφούς που έχουν .

Που ακριβώς είναι η δυσκολία στο να είσαι ξεκάθαρος από την αρχή απέναντι στην άλλη για το θέμα της δέσμευσης; Γιατί να πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό; Θέσε όρια εξ αρχής.

Μου αρέσει να είμαι σε σχέση. Δεν μαρέσει ο γάμος να είναι αυτοσκοπός. Να θέλει έναν άντρα γιατί απλά αποφάσισε ότι πρέπει να παντρευτεί και αφού έχω κάποια βασικά στάνταρντ (γιατί μάλλον δεν το κουράζουν πολύ) πάμε για γάμο. Το να βλέπω σχετικά πρόσφατες σχέσεις μέσα σε μερικούς μήνες από το χωρισμό να παντρεύονται αυτό με κάνει να πιστεύω.

Στο κομμάτι τη δουλειάς και του συγκατοίκου δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Στη δουλειά κάνω υπομονή να περάσει το διάστημα που θέλω για να σηκωθώ να φύγω. Με τον συγκάτοικο δεν ξέρω. Δεν είναι κακός. Θα θελα να γίνουμε φίλοι. Στο ίδιο σπίτι μένουμε, συμπαθιόμαστε, θα μου άρεσε πολύ να έχω οικειότητα μαζί του.

Quote:

---

Originally Posted by Gelcaster

Ναι κανονικά δεν έχω πρόβλημα στο σεξ. Μάλλον στην δέσμεση έχω.

@Honorata Σίγουρα με έχει επηρεάσει το διαζύγιο των γονιών μου. Φοβάμαι πως οι γυναίκες απλά στην ηλικία που είμαι θέλουν γάμο και όλα τα άλλα είναι θέμα χρόνο. Δεν θα παρουσιάσω τον εαυτό μου ως τον περιζήτητο εργένη της πόλης, αλλά έχω κάποια στοιχεία που κάποια που ψάχνει για γάμο θα εκτιμήσει. Δεν με βοηθάει και πως 2 από τις σχέσεις μου κατέληξαν σύντομα σε γάμο, επιβεβαιώνοντας πως δεν έβλεπαν εμένα αλλά απλά έναν γαμπρό. Δεν ξέρω αν είμαι ρομαντικός, θέλω να νιώσω ένα κλικ μέσα μου και δεν το χω νιώσει.

Για το συγκάτοικο σκέφτομαι πολύ και πολλά. Να έχω ανοικτή ή κλειστή την πόρτα στο δωμάτιο μου, να μην τον ενοχλώ, αν είμαστε αναγκαίο κακό ο ένας για τον άλλον ή θα γίνουμε κάτι σαν φίλοι; Δεν μπορώ να μένω στο ίδιο σπίτι με κάποιον και να μην τον νιώθω σαν αδερφό μου ας πουμε. Δεν με βοηθάει να χαλαρώσω.

---

μαλλον , στους αλλους που παντρευτηκαν εβλεπαν τον γαμπρο, οχι σε εσενα...
φυσικα και πρπει να νοιωσεις το κλικ μεσα σου για να κανεις κατι πιο μονιμο. γιατι αγχωνεσαι ετσι;
αν δεν το νοιωσεις, προχωρας παρακατω.

με τον συγκατοικο, αφου δεν νοωιθεις ανετα, γιατι δεν μενεις μονος σου;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

μαλλον , στους αλλους που παντρευτηκαν εβλεπαν τον γαμπρο, οχι σε εσενα...
φυσικα και πρπει να νοιωσεις το κλικ μεσα σου για να κανεις κατι πιο μονιμο. γιατι αγχωνεσαι ετσι;
αν δεν το νοιωσεις, προχωρας παρακατω.

με τον συγκατοικο, αφου δεν νοωιθεις ανετα, γιατι δεν μενεις μονος σου;

---

Εγώ δεν βρήκα αυτό το κάτι. Για αυτό το σταματούσα. Ένιωθα ότι θα παντρευόμασταν και πως θα ήταν λάθος για αυτό και προχωρούσα όπως είπες.
Με συγκάτοικο μένω για να μοιραζόμαστε τα έξοδα (είναι κάπως μειωμένα τα έσοδα μου αλλά για συγκεκριμένο λόγο, χρονικά περιορισμένο).

Quote:

---

Originally Posted by Gelcaster

Εγώ δεν βρήκα αυτό το κάτι. Για αυτό το σταματούσα. Ένιωθα ότι θα παντρευόμασταν και πως θα ήταν λάθος για αυτό και προχωρούσα όπως είπες.
Με συγκάτοικο μένω για να μοιραζόμαστε τα έξοδα (είναι κάπως μειωμένα τα έσοδα μου αλλά για συγκεκριμένο λόγο, χρονικά περιορισμένο).

---

ε, ωραια! καλα εκανες.
οταν θα γνωρισεις καποια που να θελεις να ειστε μαζι, τοτε θα κανεις πιο μονιμη σχεση. που ειναι το προβλημα;

οσο για την συγκατοικηση λογω οικονομικων, θεωρω οτι ουτε αδερφο, ουτε γκομενο χρειαζεται να τον νοιωθεις τον συγκατοικο λογω αναγκης.
αυτο που χρειαζεται, ειναι σεβεστε τα ορια ο ενας του αλλου και να υπαρχει καλη συνεννοηση στα θεματα συγκατοικησης, καθαριοτητας, οικονομικων, κλπ...

Quote:

---

Originally Posted by Gelcaster

Μου αρέσει να είμαι σε σχέση. Δεν μαρέσει ο γάμος να είναι αυτοσκοπός. Να θέλει έναν άντρα γιατί απλά αποφάσισε ότι πρέπει να παντρευτεί και αφού έχω κάποια βασικά στάνταρντ (γιατί μάλλον δεν το κουράζουν πολύ) πάμε για γάμο. Το να βλέπω σχετικά πρόσφατες σχέσεις μέσα σε μερικούς μήνες από το χωρισμό να παντρεύονται αυτό με κάνει να πιστεύω.

Στο κομμάτι τη δουλειάς και του συγκατοίκου δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Στη δουλειά κάνω υπομονή να περάσει το διάστημα που θέλω για να σηκωθώ να φύγω. Με τον συγκάτοικο δεν ξέρω. Δεν είναι κακός. Θα θελα να γίνουμε φίλοι. Στο ίδιο σπίτι μένουμε, συμπαθιόμαστε, θα μου άρεσε πολύ να έχω οικειότητα μαζί του.

---

Και γάμο να θέλουν τι πειράζει; δεν θέλουν να σε σκοτώσουν να σε παντρευτούν θέλουν. Αν το θέλουν αυτό.

Θέλουν να ζήσουν μαζί σου, να κοιμούνται και να ξυπνανε μαζί σου, να σε περιποιούνται, να κάνουν τα παιδιά σου, να κάνετε όνειρα μαζί.
Μόνο τιμητικό είναι να σε θέλει ένας άνθρωπος για να ζήσει την ζωή του μαζι σου.
Απλώς δεν είναι ότι φοβάσαι τον γάμο κάθε αυτό.

Φοβάσαι το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεις από κάποια γυναίκα, που θα σε "αποπλανησει" με σκοπο τις προσωπικές επιδιώξεις.
Αυτό όλοι οι άνθρωποι το φοβούνται. Οι άντρες φοβούνται μήπως τους εκμεταλλευτει κάποια γυναικα οικονομικά χωρις να νοιάζονται πραγματικά για τον άντρα που επέλεξαν και οι γυναίκες μήπως τις εκμεταλλευτουν σεξουαλικα οι άντρες.


Όμως δεν είναι όλες οι γυναίκες έτσι. Υπάρχουν και τα "καλά" κορίτσια, οι συναισθηματικές γυναίκες που δεν είναι τόσο συμφεροντολογες.
Όπως υπάρχουν και "καλα" αγόρια. Και όχι μονο άντρες που θα πουν ψέματα και θα κοροϊδέψουν μια γυναίκα για λιγο σεξ.

Άρα το να πέσει κάποιος "θυμα" στις συναισθηματικές του σχέσεις είναι μια απειλή για όλους ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου.

Quote:

---

Originally Posted by Gelcaster

Μου αρέσει να είμαι σε σχέση. Δεν μαρέσει ο γάμος να είναι αυτοσκοπός. Να θέλει έναν άντρα γιατί απλά αποφάσισε ότι πρέπει να παντρευτεί και αφού έχω κάποια βασικά στάνταρντ (γιατί μάλλον δεν το κουράζουν πολύ) πάμε για γάμο. Το να βλέπω σχετικά πρόσφατες σχέσεις μέσα σε μερικούς μήνες από το χωρισμό να παντρεύονται αυτό με κάνει να πιστεύω.

Στο κομμάτι τη δουλειάς και του συγκατοίκου δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Στη δουλειά κάνω υπομονή να περάσει το διάστημα που θέλω για να σηκωθώ να φύγω. Με τον συγκάτοικο δεν ξέρω. Δεν είναι κακός. Θα θελα να γίνουμε φίλοι. Στο ίδιο σπίτι μένουμε, συμπαθιόμαστε, θα μου άρεσε πολύ να έχω οικειότητα μαζί του.

---

Άσε τους άλλους να κάνουν ότι θέλουν. Λες "βλεπω" τους άλλους να παντρεύονται γρήγορα. Δεν ξέρεις για ποιους λόγους παντρεύονται γρήγορα. Και δεν μπορείς να είσαι στο μυαλό τους ούτε σημαίνει ότι είναι άσχημος ο λόγος που παντρεύονται νωρίς.

Εσύ θεσε τα όρια σου. Αυτό που θες.

Απλά αν είσαι και εσύ αγόρι της σχέσης (που έτσι σε κόβω, παιδί της σχέσης) και δημιουργείς μια σχέση με μια γυναίκα και σου αρέσει να μοιραζεσαι πράγματα, τότε κάποια στιγμή η θετική εξέλιξη αυτής της σχεσης θα είναι να πάει στο παρακάτω στάδιο.

Εισαι με τη Μαρία πχ που είναι καλό κορίτσι, τα πάτε μια χαρά έχεις γνωρίσει τους φίλους της,αυτη τους δικούς σου, πάτε παντού μαζί και όλα μελι γάλα. Είστε 2 χρόνια μαζί, τα δύο γίνονται 4 χρόνια γιατί βολευτηκες ; 6 Χρόνια; 7; Γιατί περνάτε καλά..... Ε κάποια στιγμή αν όλα πάνε καλά μια γυναίκα θα θελήσει να κάνει και παιδιά.

Πόσα χρόνια μπορεί να φάει σε μια σχέση; Η φύση της γυναίκας είναι να κάνει παιδιά, βιολογικά για αυτό είναι προγραμματισμένη. Και πολλές φορές δεν υπάρχει ο χρόνος να περιμένουν αιώνες ολόκληρους γιατι το σώμα και οι αντοχές γερνουν.

Το ότι θέλει γάμο μια γυναίκα και παιδιά δεν σημαίνει ότι θέλει να σε εκμεταλλευτεί. Και όποιος πει το αντίθετο είτε είναι μισογυνης ή έμπλεξε με λάθος γυναικα

Η δέσμευση είναι φυσιολογική εξέλιξη μιας σχέσης δύο ανθρώπων που αγαπιούνται και είναι καιρό μαζί

Δεν σου λέω τώρα για σχέση 2 μηνών που κανονίζει η άλλη εκκλησίες και παπάδες ούτε για τη σχέση μιας εβδομάδας που η άλλη κοιτάζει μονόπετρα.

Quote:

---

Originally Posted by Gelcaster

Μου αρέσει να είμαι σε σχέση. Δεν μαρέσει ο γάμος να είναι αυτοσκοπός. Να θέλει έναν άντρα γιατί απλά αποφάσισε ότι πρέπει να παντρευτεί και αφού έχω κάποια βασικά στάνταρντ (γιατί μάλλον δεν το κουράζουν πολύ) πάμε για γάμο. Το να βλέπω σχετικά πρόσφατες σχέσεις μέσα σε μερικούς μήνες από το χωρισμό να παντρεύονται αυτό με κάνει να πιστεύω.

Στο κομμάτι τη δουλειάς και του συγκατοίκου δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Στη δουλειά κάνω υπομονή να περάσει το διάστημα που θέλω για να σηκωθώ να φύγω. Με τον συγκάτοικο δεν ξέρω. Δεν είναι κακός. Θα θελα να γίνουμε φίλοι. Στο ίδιο σπίτι μένουμε, συμπαθιόμαστε, θα μου άρεσε πολύ να έχω οικειότητα μαζί του.

---

Επισης αυτα που λες εκτός του ότι δείχνουν έναν άντρα που έχει καχυποψία απέναντι στις γυναίκες, δείχνουν επίσης ότι εισαι και ένας άντρας με χαμηλή αυτοεκτιμηση.

Λες οτι μια γυναίκα θα θέλει να είναι μαζί σου μόνο και μόνο επειδή πλήρεις κάποια συγκεκριμένα στανταρ, και όχι επειδή θα σε αγαπάει και θα σε αποδέχεται για αυτό που είσαι πραγματικά. Για την μοναδικότητα σου ,ως άνθρωπος και για τα ελαττώματα σου επίσης. Γιατι όλοι όσο καλοί, και όμορφοι, και δοτικοι είμαστε έχουμε κουσούρια που πολλές φορές μπορεί να ενοχλούν τους άλλους.

Οπότε μια γυναίκα που θα έρθει μαζί σου με αυτοσκοπο τον γάμο, θα λακισει με την πρώτη δυσκολία και με τα πρώτα ελαττώματα που θα δει σε σένα και θα το καταλάβεις ότι δεν σε αγαπάει πραγματικά. Δεν είσαι δα και τόσο χαζός.
Όταν όμως θα είσαι με τη γυναίκα που σου βγάζει έναν καλύτερο εαυτό, που σε κάνει να νιώθεις καλά και σε υποστηρίζει παρόλα τα κουσούρια σου , θα καταλάβεις πως είναι κάποια που αξίζει να είναι μαζί σου.

Quote:

---

Originally Posted by Honorata

Άσε τους άλλους να κάνουν ότι θέλουν. Λες "βλεπω" τους άλλους να παντρεύονται γρήγορα. Δεν ξέρεις για ποιους λόγους παντρεύονται γρήγορα. Και δεν μπορείς να είσαι στο μυαλό τους ούτε σημαίνει ότι είναι άσχημος ο λόγος που παντρεύονται νωρίς.

Εσύ θεσε τα όρια σου. Αυτό που θες.

Απλά αν είσαι και εσύ αγόρι της σχέσης (που έτσι σε κόβω, παιδί της σχέσης) και δημιουργείς μια σχέση με μια γυναίκα και σου αρέσει να μοιραζεσαι πράγματα, τότε κάποια στιγμή η θετική εξέλιξη αυτής της σχεσης θα είναι να πάει στο παρακάτω στάδιο.

Εισαι με τη Μαρία πχ που είναι καλό κορίτσι, τα πάτε μια χαρά έχεις γνωρίσει τους φίλους της,αυτη τους δικούς σου, πάτε παντού μαζί και όλα μελι γάλα. Είστε 2 χρόνια μαζί, τα δύο γίνονται 4 χρόνια γιατί βολευτηκες ; 6 Χρόνια; 7; Γιατί περνάτε καλά..... Ε κάποια στιγμή αν όλα πάνε καλά μια γυναίκα θα θελήσει να κάνει και παιδιά.

Πόσα χρόνια μπορεί να φάει σε μια σχέση; Η φύση της γυναίκας είναι να κάνει παιδιά, βιολογικά για αυτό είναι προγραμματισμένη. Και πολλές φορές δεν υπάρχει ο χρόνος να περιμένουν αιώνες ολόκληρους γιατι το σώμα και οι αντοχές γερνουν.

Το ότι θέλει γάμο μια γυναίκα και παιδιά δεν σημαίνει ότι θέλει να σε εκμεταλλευτεί. Και όποιος πει το αντίθετο είτε είναι μισογυνης ή έμπλεξε με λάθος γυναικα

Η δέσμευση είναι φυσιολογική εξέλιξη μιας σχέσης δύο ανθρώπων που αγαπιούνται και είναι καιρό μαζί

Δεν σου λέω τώρα για σχέση 2 μηνών που κανονίζει η άλλη εκκλησίες και παπάδες ούτε για τη σχέση μιας εβδομάδας που η άλλη κοιτάζει μονόπετρα.

---

Καλησπέρα, συμφωνώ σε γενικές γραμμές με αυτά που γράφεις. Με την "Μαρία" όπως την λες ναι δεν μπορείς να είσαι για πάντα κάπως "μετέωρος" η πάρτην ή άστην. Εγώ φρικάρω αν νιώσω ότι πάει για γάμο στο 6μηνο όχι στα 4 χρόνια. Ένα άλλο πράγμα που με απασχολεί είναι πόσο ταιριάζουμε. Αν δύο άνθρωποι έχουν καλή διάθεση το πρώτο διάστημα δεν θα τσακωθούν. Όμως για να είσαι με κάποιον δεν αρκεί να μην απωθείσαι πρέπει με κάποιον τρόπο να μη θες να είσαι μακριά του. Δεν ένιωσα τις περισσότερες φορές ότι ικανοποιείται αυτή η συνθήκη.

Ίσως είμαι καχύποπτος. Έχω δει πολλές φορές την άσχημη πλευρά των ανθρώπων. Οχι σε εμένα, μέσω της δουλειάς μου έχω υπάρξει μάρτυρας σε άσχημα περιστατικά. Οπότε δεν περιμένω εύκολα κάτι καλό από κάποιον. Αλλά όταν βλέπω το καλό ξεχωρίζει πιο έντονα.