Υιοθεσία και πραγματικοί γονείς
Ελπίζω να το γράφω στην σωστή ενότητα φαντάστηκα πως εδώ είναι κατάλληλο μέρος.
Είμαι υιοθετημένος και αυτό το γνωρίζω από πάντα σχεδόν. Μεγάλωσα βασικά γνωρίζοντας τον. Έχω και αδερφό κανονικό παιδί των θετών γονιών μου.
Σαν οικογένεια είμαστε πολύ καλά, τους αγαπάω και με αγαπάνε πολύ.
Ξέρω ότι είναι λεπτό το θέμα και θα τους κάνει να νιώσουν άσχημα αλλά εδώ και κάμποσο καιρό με τρώει να γνωρίσω τους βιολογικούς μου γονείς. Έλεγα πως θα είναι τίποτα περιθωριακοί τύποι, αλκοολικοί ή ψυχοπαθείς έτσι το είχα στο μυαλό μου. Είναι η μόνη σκέψη που θα μπορούσε να μου φανεί λογική γιατί κάποιος να πετάξει το παιδί του.
Το πιο εύκολο ήταν η μητέρα. Την συνάντησα στην δουλειά της. Όταν με είδε έπαθε σοκ πριν καν μιλήσω ένιωσα ότι με κατάλαβε. Με τα πολλά έχει κάνει οικογένεια, είναι παντρεμένη. Πληγώθηκα πολύ γιατί από τα πρώτα πράγματα που μου είπε είναι ότι έχει οικογένεια και ότι δεν ξέρει κανείς για εμένα. Σε κάποια στιγμή που πήγε κάπου (στην δουλειά την βρήκα) εγώ την κοπάνησα. Με πλήγωσε πολύ όλο αυτό. Ένιωσα ότι ντράπηκε για μενα πριν καν με γνωρίσει.
Έμαθα όμως το όνομα του πατέρα μου, τον βρήκα στο φβ. Κατάλαβα γιατί με γνώρισε η "μάνα" γιατί μοιάζουμε πολύ. Δεν ξέρω τι να κάνω. Και αυτός έχει οικογένεια. Να πάω να φάω και άλλη ήττα; Να το πάρω απόφαση ότι στα τέτοια τους; Καλός άνθρωπος φαίνεται αλλά μάλλον το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν με θέλει.