Καλησπέρα,
Περίπου ενα μήνα πρίν αρχισα να βιωνω μια έντονη αδυναμία. Ρίγη, τρεμουλα στα ποδια, δεκατα σε συνεχή βαση. Επειτα απο επισκεψεις σε τεπ επαρχειακου νοσοκομειου μου είπαν πως οι γενικοί μου δείκτες είναι καλοί γενικά, δείχνουν οτι υπάρχει καποια ιογενης κατάσταση αλλα δεν μπορούν να εντοπίσουν την ετσι καποιας λιμωξης. Συνδιαστικα με τα ριγη, το τρέμουλο και τα δέκατα αντιμετωπιζα και ενα χρονιο θεμα με βουλωμενη μυτη κ αυτιά (εχω και στραβο διαφραγμα) τα οποία είχαν γίνει πάρα πολύ έντονα εκεινες τις ημερες, σε σημείο να νιώθω το κεφάλι μου ξα να κουδουνιζει κ να θέλει να εκραγει με τον παραμικρό ηχο, συν εμβοες. Περασαν οι μερες, αρχισα καπως να βελτιωνομαι, ελαττώθηκαν τα ριγη κ η πληρότητα σε μυτη κ αυτιά που ένιωθα κ παρέμειναν μονο τα δεκατα.ετοιμος να επιστρέψω στη συνηθισμένη μου καθημερινοτητα. Μεχρι που ενα βράδυ περίπου 4-5 μερες μετα την πρώτη επίσκεψη στα τεπ αρχισα να νιώθω ενα κομπο στο λαιμο. Δεν φεύγει με τίποτα.
Εχουν περάσει 3 εβδομάδες, εχω κάνει ενδοσκόπηση και υπέρηχο θυροειδους (παίρνω τ4 λογω υποθυρεοειδισμόυ) καο ηταν πεντακάθαρα. Μαζι με τον μόνιμο κομπο στο λαιμο εχω αρχισει να νιώθω δυσκολία καο στην αναπνοή μου σε μόνιμη βαση. Αυτια κ μύτη συνεχίζω να τα αισθάνομαι συνεχως βουλωμενα, ο ωρλ μου εδωσε γοα μια εβδομάδα ενα ρινικο σπρέι κ κατι αντισταμινικα χαπια και μου είπε θα φυγει. Αρχισα να πηγαίνω πολλαπλες φορες τουαλέτα και για ουρηση και αφοδευσγ, έκανα κολονοσκοπηση και βγηκε καθαρη, καλλιέργεια κοπράνων στην οποια το μονο που βρέθηκε ηταν οξυοουροι που προσβάλουν συνήθως τα παιδιά αλλα μου είπαν απλα να πάρω βερμοξ σε τριες δοσεις κ θα μαι εντάξει με αυτο. Επισκέφτηκα ουρολογο, μου βρήκε μια φλεγμονή στον προστάτη κ περιμένω αποτέλεσματα καλλιεργειας σπέρματος και καποια αιματολογικά. Ενδοκρινολόγος που εδειξα τον υπέρηχο θυροειδους μου έγραψε εναν ελεγχο κάποιον βιταμινων, βρέθηκα με χαμηλη β12 κ οριακή D, πήρα συμπληρωμα γοα τη β12, για τη d δεν μου εδωκε τίποτα αλλά δεν εχω δει κάποια βελτίωση εδω κ δυο εβδομάδες. Επισκέφτηκα παθολογο που μου συστησαν σαν εξαιρετικο πολλα άτομα, ο άνθρωπος μου είπε οτο δεν βλέπει τίποτα οργανικο σαν προβλημα, τελευταίες εξετάσεις αίματος και ούρων στο νοσοκομείο άριστες. Μ συστησε επίσκεψη σε ψυχίατρο. Για να συνοψίσω τις τελευταίες μέρες έχουν ενταθεί ολα τα συμπτώματα κ δεν μπορώ να ηρεμήσω ούτε στιγμή. Φοβάμαι θα πάθω κατι μη αναστρέψιμο. Εχω μόνιμο κόμπο στο λαιμο κ νιωθω δυσκολία στην αναπνοή, βουλωμενα αυτιά κ μυτη, τσίμπηματα και μούδιασματα και βελονιες σε διάφορα μερη του σώματος εναλασσομενα, πονους και κραμπες στα χερια, οτιδήποτε και να τρώω το ρευομαι μετα για ώρες, δεν μπορώ να κοιμηθω εύκολα, ανοίγω τα ματια πολλες φορες και βλεπω μαυρα στίγματα σαν σκιες στην οραση μου που έρχονται και φεύγουν. Νιώθω οτι ετσι οπως πάει μερα με τη μερα η κατι σοβαρό θα πάθω η θα τρελαθω, γτ δεν βλεπω καμοα βελτίωση οσο περνούν οι μερες, αντιθέτως τα νιώθω πιο έντονα τα συμπτώματα. Να συμπληρώσω πως ημουν χρονιος καπνιστής (25+ τσιγάρα την ημερα) και τώρα εδω και αρκετές μερες εχω σταματήσει το τσιγάρο μαχαίρι και μασουλαω καμια νικορετ τσιχλα που κ που για να το μετριασω λιγο. Απο τις εξετάσεις που έκανα οι μονες ουσιαστικες παθολογιες που βρέθηκαν ηταν οι οξυουροι, μια φλεγμονή στον προστάτη κ καποια λευκά αιμοσφαίρια ελαφρώς ανεβασμένα στις πρώτες μερες που ειχε ξεκινήσει ολο αυτό. Εγω ομως μερα με τη μέρα ολο και χειρότερα. Δεν εχω ιδιαίτερα ψυχολογίκα αυτόν τον καιρό να με απασχολουν, τα πάμε καλα με την σχεση μου και στηρίζει πολυ, δουλειά υπάρχει, σοβαρο προβλήμα σε φίλους και οικογένεια δεν υπάρχει κατι. Ολοι λενε οτι είναι κάποιο άγχος αλλα δεν βρίσκω ποιο καταραμένο άγχος να ναι αυτό.το μόνο άγχος που χω είναι μεσα απο ολα αυτά τα συμπτώματα που φοβάμαι οτι με οδηγούν σε κατι μη αναστρέψιμο στο κομμάτι της υγείας, οποιαδήποτε στιγμή. Επίσης είμαι άνθρωπος που μεγαλωσε σε θρησκευτικό περιβάλλον και πιστεύω, οπότε μαζι με αυτό το αγχος της υγείας με αγχωνει καο το κομμάτι της μετά θάνατον ζωης όπως και το έχουμε διδαχθεί στη θρησκεία μας. Αλλα ακόμη και αυτο το αγχος δημιουργήθηκε αφού προέκυψαν τα συμπτώματα αυτα και μετα. Σαν με το που αρρωστησα να ηξερα οτι θα πάθω κατι σοβαρό ρε παιδί μου. Έχει βιώσει κανεις κάποια παρόμοια κατάσταση; Κάποια αντίστοιχη εμπειρία που θα μπορούσε να μου περάσει καποια συμβουλή για το πώς να το διαχειριστω; Παντού ακούω άγχος άγχος αλλα εγω δε νιώθω τοσο αγχωμενος. Τα συμπτώματα ομως δε φεύγουν με τίποτα. Δεν ξέρω τι να κάνω, οδηγουμαι στην απογνωση.