Ο γιατρός μου πρότεινε να πάρω Zoloft των 50. Διαβάζω ότι αργούν να λειτουργήσουν . Εμένα όμως μου φάνηκε ότι λειτούργησαν αμέσως . Είδα κατευθείαν τη διαφορα . Είναι παράξενο αυτό ; Να περιμένω δηλαδή ότι θα αλλάξω κι άλλο ;
Printable View
Ο γιατρός μου πρότεινε να πάρω Zoloft των 50. Διαβάζω ότι αργούν να λειτουργήσουν . Εμένα όμως μου φάνηκε ότι λειτούργησαν αμέσως . Είδα κατευθείαν τη διαφορα . Είναι παράξενο αυτό ; Να περιμένω δηλαδή ότι θα αλλάξω κι άλλο ;
Καθόλου παράξενο.Εμενα τα περισσότερα δείχνουν από την αρχή τη δύναμη τους.Εννοειται πως έχουν να δώσουν ακόμη μην ανησυχείς στην αρχή μπορεί επίσης να επιδεινωσουν το πρόβλημα αλλά όλο αυτό είναι παροδικό.Καλη δύναμη εύχομαιQuote:
Originally Posted by Φρειδερικη
Απλά μου έκανε εντύπωση γιατί ούτε ο γιατρός με πίστεψε . Μου είπε ότι είναι πολύ νωρίς
Η μάνα μου όταν διαγνώσθηκε με κατάθλιψη την πρώτη μέρα που πήρε το αντικαταθλιπτικό κοιμήθηκε σαν πουλάκι ενώ έπασχε από αϋπνία και το αντικαταθλιπτικό δεν ήταν από τα υπναγωγα. Είναι και η προσδοκία καμιά φορά που δημιουργεί αποτελέσματα. Ισχύει βέβαια και το εξής: κλισέ μεν αλλά κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός.
συνηθως οταν τα ξεκινας την πρωτη φορα κανουν ενα παιχνιδι στο μυαλο σου και σου αυξανουν και την καταθλιψη αλλα και την ανησυχια σου αυτο κραταει καμια βδομαδα με αποκορυφωμα εκει στην 5η ή 6η μερα.. αν αλλαξεις αντικαταθλιπτικο και πας σε αλλο δεν χρειαζεσαι πααπανω απο 4 μερες για να δεις οτι θα σε βοηθησει ή οχι... βεβαια οι ψυχιατροι συστηνουν για εναν μηνα πριν δοκιμασεις αλλο
Εισαι τυχερη, αν σε επιασαν αμεσως, χωρις παρενεργειες, τα χαπια. Κι εγω ειχα την ιδια τυχη. Δουλεψαν ολα αμεσως, η διαφορα ηταν χαοτικη, μερα με τη νυχτα. Η μονη διαφορα ειναι οτι μετα απο ενα ετος περιπου, εκανα το πειραμα, εκοψα σταδιακα τα φαρμακα και 3 χρονια αργοτερα ειχα υποτροπη με κριση πανικου και καταλαβα οτι δεν υπαρχει λογος για "μαγκιες" και πειραματισμους.Quote:
Originally Posted by Φρειδερικη
Δεν ξερω αν είναι παρενέργεια ή έτσι πρέπει να είμαι . Αλλά είμαι απαθής και λιγότερο νευρική . Δεν κλαίω . Για την ακρίβεια δυσκολεύομαι πολύ να κλαψω . Με πονάνε τα δόντια από το σφίξιμο . Δυσκολεύομαι να δω τα προβλήματα . Αναρωτιέμαι γιατί με πείραζαν . Και ενώ πριν πρώτα μιλούσα και μετά σκεφτόμουν διαπιστώνω οτι αργω να μιλήσω .Quote:
Originally Posted by Thessalonian
Αυτός είναι ο φόβος μου . Ότι θα πρέπει να τα παίρνω για την υπόλοιπη ζωή μου
Και γιατί το φοβάσαι αυτό; Τι σημαίνει για σένα;
Ότι δε θα είμαι ποτέ ξανά ο ίδιος άνθρωπος . Μου αρεσα .Quote:
Originally Posted by Niels
Η αίσθηση της συνέχειας του εαυτού είναι πλασματική. Αλλά καταλαβαίνω τι εννοείς. Αν μιλήσω για τη δική μου εμπειρία με τα αντικαταθλιπτικά, ιδίως το cipralex, δεν μου συμβαίνει με όλα, το ότι σταματά το μηρυκασμο των σκέψεων δημιουργεί ένα κενό που με ενοχλεί γιατί μπορεί να με ταλαιπωρούσε όλο αυτό αλλά είναι κάτι που στην τελική το είχα συνηθίσει. Αλλά δεν γινόμαστε κάποιοι άλλοι λόγω αυτού. Το ότι κατά βάθος μας αρέσει αυτή η πτυχή του εαυτού που μας ταλαιπωρεί το είχα συζητήσει στο πλαίσιο της ψυχοθεραπείας. Υπάρχει νομίζω κι ένα στοιχείο ναρκισσισμού σε όλο αυτό.
Προσωπικά νομίζω ότι έχω διπολική διαταραχή με υπομανιες και κατάθλιψη . Όταν είμαι καλά είμαι πολύ καλά και αυτό μου άρεσε . Όμως κατέρρευσα . Τώρα απλά υπάρχω
Απο ενα σημειο και περα, δεν θα σκεφτεσαι καν οτι παιρνεις ενα χαπι μονιμα... Αλλοι παιρνουν και πεντα χαπια ημερησιως μονιμα, για διαφορετικα νοσηματα...
Έτσι που το περιγράφεις είναι σαν να έχεις σταματήσει ένα ναρκωτικό που σε ανέβαζε. Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις ψυχοθεραπεία για να βρεις ισορροπία. Εμένα με βοήθησε ακόμη και στο να καταλάβω ότι η αγωγή είναι για το καλό μου, ότι με βοηθάει.Quote:
Originally Posted by Φρειδερικη
Niels σε 2 γραμμές τα είπες όλα...αυτό συμβαίνει με τα φάρμακα σταματάει όπως λες τον μηρυκασμό και υσηχάζεις από τις συνεχείς αρνητικές σκέψεις που έχουν σαν αποτέλεσμα αρνητικά συναισθήματα,σου γίνεται συνήθεια και ξενίζεις όταν σε πιάσουν τα φάρμακα και δεν συμβαίνει , η μιζέρια και η κακοκεφιά μπορεί να γίνει συνήθεια και να σου αρέσει , στο μυαλό μου πολλές φορές νοιώθω σαν αντι-ήρωας ο αδικημένος που του έχει παίξει η μοίρα παιχνίδια , το outsider πάντα και θα κάτσω να ακούσω τη λυπητερή μουσική και θα ταυτιστώ στο λυπητερό τραγούδι με τους στοίχους κτλ. μετά το αναζητάς από μόνος σου όλο αυτό μέχρι που μαζεύεις μαζεύεις και σου "σκάει" κάτι , κρίση πανικού πχ.Quote:
Originally Posted by Niels
"Μπορείς αν θες παντοτινά να κλαις
Φτάνει να ξέρεις που πονάς για να χτυπιέσαι" ΤΡΥΠΕΣ-ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
https://www.youtube.com/watch?v=VDsPU-EEFrU
Ναι, είναι σαν να μας πήραν τον ρόλο και τον καινούργιο που μας ανέθεσαν δεν ξέρουμε ακόμα να τον παίξουμε.