Καθημερινοί Συνηθισμένοι άνθρωποι
Παρακολούθησα ένα ντοκυμαντέρ με τίτλο Συνηθισμένοι Άνθρωποι.
Αφορά την ψυχολογία και το υπόβαθρο των στρατολογημένων εκτελεστών Ναζί,
οι οποίοι έφεραν εις πέρας την εντολή της απευθείας εκτέλεσης/ γενοκτονίας εκατοντάδων χιλιάδων
Εβραίων.
Ζαχαροπλάστες, τεχνίτες, ξυλουργοί, γραφιάδες, έμποροι, οικογενειάρχες, νοικοκυραίοι.
Τι τους ώθησε στο να πατήσουν τη σκανδάλη; Ήταν υποχρεωμένοι πιστεύετε;
Θα σας εκπλήξει το γεγονός πως ΔΕΝ ήταν;
Η μεταπολεμική αφήγηση είναι πως οι γερμανοί στρατιώτες Ναζί δεν είχαν επιλογή.
Ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν. Δε γινόταν αλλιώς. Παίζανε το κεφάλι τους, τη ζωή τους.
Δεν αληθεύει. Ήθελαν να το πράξουν. Ήθελαν να υπακούσουν.
Αυτά τα συνηθισμένα, καθημερινά ανθρωπάρια, μέλη μιας συνηθισμένης κοινωνίας.
Δεν είχαν καμία διαφορά από τον καθένα τυχαίο άνθρωπο, δεν ξεχώριζαν σε τίποτε,
ήταν τυχαίοι, δεν επιλέχθηκαν με βάση κανένα ξεχωριστό τους χαρακτηριστικό.
Τρυφεροί οικογενειάρχες που φίλησαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους φεύγοντας για την Πολωνία,
όπου θα σκότωναν εξ επαφής εκατόμβες αγνώστων σε αυτούς ανθρώπων, το ίδιο καθημερινών
και συνηθισμένων.
Το ντοκυμαντέρ αυτό ασχολείται με το ζήτημα της ψυχολογίας όλων αυτών των Συνηθισμένων Ανθρώπων,
φέρνοντας στο φως την αναπόφευκτη και επώδυνη μάλλον αλήθεια, πως κανένας δεν θα είχε υποστεί
καμιά ανεπανόρθωτη ζημία αν απλά έλεγε όχι.