Τελικά όσοι έχουμε ίδψ υπάρχει γιατρειά?

9 χρόνια τώρα πότε είμαι λίγο καλυτερα πότε χειρότερα... Είχα λίγο καιρό που αφηνα τις σκέψεις να περνανε απο το μυαλό μου χωρίς να τις ανάλυω και όντως μετά από λίγο έφευγαν ευκολότερα. Ε όμως να που ξανά έπεσα στα ίδια παλι... Εχω σκέψεις και με πιανει εντονότατα άγχος και φόβος και νιώθω πως αν δεν ανάλυσω τις σκέψεις ότι θα γίνουν πραγματικοτητα.. Θέλω να ρωτήσω.. Υπάρχει κανείς που να βρήκε γιατρειά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πουνα ηρεμησε, που να βρήκε την γαλήνη του την ηρεμία του ή τζάμπα ελπίζω?

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

9 χρόνια τώρα πότε είμαι λίγο καλυτερα πότε χειρότερα... Είχα λίγο καιρό που αφηνα τις σκέψεις να περνανε απο το μυαλό μου χωρίς να τις ανάλυω και όντως μετά από λίγο έφευγαν ευκολότερα. Ε όμως να που ξανά έπεσα στα ίδια παλι... Εχω σκέψεις και με πιανει εντονότατα άγχος και φόβος και νιώθω πως αν δεν ανάλυσω τις σκέψεις ότι θα γίνουν πραγματικοτητα.. Θέλω να ρωτήσω.. Υπάρχει κανείς που να βρήκε γιατρειά για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πουνα ηρεμησε, που να βρήκε την γαλήνη του την ηρεμία του ή τζάμπα ελπίζω?

---

Αυτήν την απορία έχω και εγώ τι γίνεται με αυτό φεύγει ποτέ?

Quote:

---

Originally Posted by Fagomenos

Αυτήν την απορία έχω και εγώ τι γίνεται με αυτό φεύγει ποτέ?

---

Μακάρι να βρεθεί έστω και ένας άνθρωπος που να πει ότι γιατρευτηκε χωρίς να ξαναπέσει....

Μακάρι να μπορουσα να ηρεμησω.. Να ένιωθα μια απόλυτη ηρεμία... Μόνο αυτό θα ηθελα

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Μακάρι να μπορουσα να ηρεμησω.. Να ένιωθα μια απόλυτη ηρεμία... Μόνο αυτό θα ηθελα

---

Αχχ σε νιώθω,έτσι ένιωθα μέχρι τα 18 ασπουμε μετά το αποδέχτηκα κάπως αλλά όχι τελείως .Έριξα πολύ σκέψη στο τι έφταιξε και έγινα έτσι, έψαξα στο ίντερνετ,έκανα μόνος μου ψυχανάλυση στον εαυτό μου,ακόμα και στους φίλους μου το είπα αλλά δεν με έπιαναν,τέλος πάντων από τα πολλά και τα λίγα δεν κατέληξα πουθενά και ούτε το ξεπεράσα μπερδεμένος κατέληξα σε σημείο που μπερδεύω τι πραγματικότητα καμία φορά.Το μόνο που κατάφερα ήταν να μάθω να κρατάω το άγχος μου για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητα.Την χαρά έψαχνα και ακόμα δεν την βρήκα κάθε μέρα απλά κοιτάω να βρω τρόπο να το ξεπεράσω,αυτός είναι ο στόχος στην ζωή μου τπτ άλλο μόνο αυτό κοιτάω.Πλεον αυτός ο τρόπος σκέψης με ακολουθει παντού ακόμα και όταν είμαι έξω βόλτα με τους φίλους μου δηλαδή δεν διασκεδάζω απλά συνέχεια είμαι σε ανασφάλεια. Άσε άσε πολύ σκούρα τα πράγματα ίσως φταίει που έδωσα πολύ σημασία

Και δεν είμαι πολύ μακριά από τα 18

Quote:

---

Originally Posted by Fagomenos

Και δεν είμαι πολύ μακριά από τα 18

---

Εμενα όλο αυτό ξεκίνησε πριν 9 χρόνια ακριβώς... Και εγώ έψαχνα και ακόμα ψάχνω να βρω τι έφταιξε και το έπαθα αυτό... Νομίζω πως κάποιες ασχημες σχέσεις που είχα κάνει με ένα αγόρι στο λυκειο εφταιξαν για την μετέπειτα πορεια μου.. Μου είχε φερθει απάνθρωπα και είχα πολυ στρες με αποτέλεσμα τοτε να εκδήλωσω την ίδψ... Μακάρι ποτε να μην με έβρισκε η ίδψ... Η ζωή χωρίς την ίδψ είναι αλλιώς και όσοι δεν έχουν αυτή την ασθένεια είναι πολυ τυχεροί και δεν το γνωρίζουν....

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Εμενα όλο αυτό ξεκίνησε πριν 9 χρόνια ακριβώς... Και εγώ έψαχνα και ακόμα ψάχνω να βρω τι έφταιξε και το έπαθα αυτό... Νομίζω πως κάποιες ασχημες σχέσεις που είχα κάνει με ένα αγόρι στο λυκειο εφταιξαν για την μετέπειτα πορεια μου.. Μου είχε φερθει απάνθρωπα και είχα πολυ στρες με αποτέλεσμα τοτε να εκδήλωσω την ίδψ... Μακάρι ποτε να μην με έβρισκε η ίδψ... Η ζωή χωρίς την ίδψ είναι αλλιώς και όσοι δεν έχουν αυτή την ασθένεια είναι πολυ τυχεροί και δεν το γνωρίζουν....

---

Από μια σχέση ξεκίνησε όλο αυτό?πρέπει να ήταν πολύ παλιανθρωπος το αγόρι που είχες για να σε φτάσει σε τέτοιο σημείο. Εγώ κανονικά το έχω από δημοτικό από τότε αρχίζει να ξεκινάει απλα στο λύκειο κορυφώθηκε και ίσως (δεν είμαι σίγουρος) το δημιούργησε ο πατέρας μου

Quote:

---

Originally Posted by Fagomenos

Από μια σχέση ξεκίνησε όλο αυτό?πρέπει να ήταν πολύ παλιανθρωπος το αγόρι που είχες για να σε φτάσει σε τέτοιο σημείο. Εγώ κανονικά το έχω από δημοτικό από τότε αρχίζει να ξεκινάει απλα στο λύκειο κορυφώθηκε και ίσως (δεν είμαι σίγουρος) το δημιούργησε ο πατέρας μου

---

Πιστευεις υπάρχει ελπίδα να χαιρόμαστε και ας έχουμε αυτή την παλιο ασθένεια?

Quote:

---

Originally Posted by Χριστίνα900

Πιστευεις υπάρχει ελπίδα να χαιρόμαστε και ας έχουμε αυτή την παλιο ασθένεια?

---

Τι ελπιδα εννοείς ?για να το ξεπερασουμε?Αν εννοείς αυτό δεν ξέρω, το εχω τοσο καιρο και δεν εχει φυγει, το μονο που καταφερα ειναι να μαθω να ζω με αυτο ,παντως παντα εχω μια ελπίδα οτι θα το ξεπεράσω .Αλλά κάτι κάνω λάθος πιστεύω, για αυτό δεν το ξεπερνάω, δλδ χρησιμοποιώ λάθος τακτική μάλλον τι να πω.
Εσύ έχεις πάει σε γιατρό?αν ναι σε βοήθησε καθόλου ή μπα ?

Καλησπέρα σας και από μένα. Από τις συζητήσεις με την ψυχίατρο μου κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ΙΔΨ δεν θεραπεύεται πλήρως. Μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι τα συμπτώματα με ψυχοθεραπεία ή φάρμακα ή και με τα δύο. Δυστυχώς, θέλει πολύ μα πάρα πολύ ατομική προσπάθεια για να καταφέρεις να ελαχιστοποιήσεις τα συμπτώματα. Χρειάζεται να ψάξεις βαθιά μέσα σου τι το δημιούργησε όλο αυτό και να το ξεριζώσεις αλλιώς δεν κάνεις τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Luffy92

Καλησπέρα σας και από μένα. Από τις συζητήσεις με την ψυχίατρο μου κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ΙΔΨ δεν θεραπεύεται πλήρως. Μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι τα συμπτώματα με ψυχοθεραπεία ή φάρμακα ή και με τα δύο. Δυστυχώς, θέλει πολύ μα πάρα πολύ ατομική προσπάθεια για να καταφέρεις να ελαχιστοποιήσεις τα συμπτώματα. Χρειάζεται να ψάξεις βαθιά μέσα σου τι το δημιούργησε όλο αυτό και να το ξεριζώσεις αλλιώς δεν κάνεις τίποτα.

---

Πρέπει να ψάξω τι μου το δημιούργησε?αυτό θα μπορούσε να είναι μια χρονική περίοδος άγχους?ή και κάποιο δυσαρεστο γεγονός?

Quote:

---

Originally Posted by Fagomenos

Πρέπει να ψάξω τι μου το δημιούργησε?αυτό θα μπορούσε να είναι μια χρονική περίοδος άγχους?ή και κάποιο δυσαρεστο γεγονός?

---

Εγώ σε αυτό έχω καταλήξει. Μέσα από την ψυχοθεραπεία ανακάλυψα τι έφταιγε. Έφταιγα εγώ έφταιγε το περιβάλλον μου, μια δασκάλα. Γιατί το λέω αυτό γιατί ανέπτυξε μεγάλο το αίσθημα ευθύνης απέναντι στους τρίτους. Αυτό με πέθαινε. Κοίταζα πρώτα του άλλους και μετά τον εαυτό μου. Καταπίεζα τα συναισθήματα μου για να μην στεναχωρήσω άλλους. Αυτό το έλυσα. Σου περιέγραψα ένα κομμάτι της ΙΔΨ που είχα, ήταν να είμαι ευτυχισμένοι και ευχαριμένοι οι άλλοι και όχι εγώ.

Μετρημένα κουκιά είναι παιδιά. Η ψυχοθεραπεία και η αγωγή βοηθούν τόσο στην γενικευμένη αγχωδη διαταραχή όσο και στην ιδψ. Δεν πιστεύω ότι ξεπερνιέται, απλά ρυθμίζεται αλλά το θεωρώ αρκετό. Το ψάξιμο της αιτίας της δημιουργίας νομίζω πως μόνο στο πλαίσιο της ψυχοθεραπείας ίσως λειτουργήσει θετικά. Εκτός θεραπευτικού πλαισίου μπορεί να γίνει εμμονή και άλλη μία εκδήλωση της ιδψ. Και εντός της ψυχοθεραπείας άλλωστε εμμέσως ίσως προκύψει.

Quote:

---

Originally Posted by Luffy92

Καλησπέρα σας και από μένα. Από τις συζητήσεις με την ψυχίατρο μου κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ΙΔΨ δεν θεραπεύεται πλήρως. Μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι τα συμπτώματα με ψυχοθεραπεία ή φάρμακα ή και με τα δύο. Δυστυχώς, θέλει πολύ μα πάρα πολύ ατομική προσπάθεια για να καταφέρεις να ελαχιστοποιήσεις τα συμπτώματα. Χρειάζεται να ψάξεις βαθιά μέσα σου τι το δημιούργησε όλο αυτό και να το ξεριζώσεις αλλιώς δεν κάνεις τίποτα.

---

Όταν λες χρειάζεται προσπαθεια τι εννοείς ακριβώς? Εσένα πχ όταν σου έρθει μια καινουργια σκέψη εμμονή τι κάνεις πως το διαχειρίζεσαι μέσα στο μυαλό σου?