Συνάδελφος στη δουλειά...

Εδώ και λιγότερο από χρονο εργάζομαι σε μια εταιρεία, όπου έχω πολύ καλή σχέση με μια παντρεμένη συνάδελφο. Έχοντας μερικα χρόνια διαφορά (εκείνη με παιδί στο Πανεπιστήμιο και με κακές σχέσεις με τον συζυγο σε αδιεξοδο,αλλά και με άλλα οικογενειακά προβληματα μην έχοντας η ίδια καθόλου ζωή κι έχοντας αναλάβει όλα τα βάρη) κι εγώ όντας ελεύθερος, από την αρχή κολλήσαμε σαν χιούμορ, νοοτροπία κι ενδιαφέροντα.
Στην πορεία έχοντας ενδιαφερθεί για τα προβληματα που αντιμετωπίζει με διακριτικότητα, ευγένεια και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της, εγώ θεωρούσα ότι απλά τη βλέπω φιλικά (πρόσφατα το ξεδιαλυνα μέσα μου και κατάλαβα ότι δεν ισχύει),ενώ εκείνη δεν είναι εκδηλωτική απέναντι μου όσο εγώ συναισθηματικά,όμως εκτιμά πολύ όσα κάνω και συζητώ μαζί της, με αφήνει να την αγκαλιάζω και να τη φιλώ όταν τη βλέπω να κλαίει στη δουλειά.

Άλλοτε, όταν παρατήρησα και της είπα κατ'ιδιαν ότι έχει αλλάξει συμπεριφορά και δε μου μιλάει για τα θέματα που την απασχολουν...ενω λίγη ωρα μετά σε δεύτερο χρόνο έκλεισε την πόρτα του γραφείου της κ το συζητήσαμε,λέγοντας μου δακρυσμενη ότι τη στεναχωρει να βλέπει άτομα που εκτιμά να αλλάζουν συμπεριφορά (επειδή εγώ φάνηκε ότι δεν την πίστεψα και είχα ψιλοστραβωσει).
Επίσης, σε άλλη φορά που βρεθήκαμε κατ'ιδιαν σε χώρο της δουλειάς μακρυά από αλλά βλέμματα κι ενώ πάλι είχε κλάψει στο γραφείο της από κάτι που την απασχολούσε, την αγκάλιασα και τη φίλησα και κατά λάθος αντί να τη φιλήσω στο μάγουλο τη φίλησα στο λαιμό...όμως εκείνη δεν τραβήχτηκε,το δέχτηκε.
Άλλοτε μου έχει στείλει μήνυμα εκτός δουλειάς,όταν ήξερε ότι κάτι είχε γίνει στη δουλειά και είχα στεναχωρηθεί ,λέγοντας μου ότι να ξέρω πως είναι εδώ για ο,τι χρειαστώ... Σε άλλη κουβέντα που κάναμε στο γραφείο της και της είχα ζητήσει να τα πούμε ιδιαιτέρως για κάτι που με απασχολούσε προσωπικό (ουσιαστικά εκείνη αφορούσε αλλά το έφερα πλαγίως), πάλι έκλεισε την πόρτα και μιλήσαμε και στο τέλος μου είπε ότι αυτά θα ήταν καλύτερο να τα λέγαμε εγώ σε έναν καφέ...και αμέσως μετά το γενικευσε,λέγοντας ότι έχουν πολλά χρόνια οι φίλοι συνάδελφοι από την εταιρεία να πάνε για καφέ μετά τη δουλειά.. Σημειωτέον ότι ενώ λίγους μήνες πριν δεχόταν με χαρά να πάρω καρεκλα κ να κάτσω δίπλα της για να δούμε κάποια θέματα της δουλειάς,πλέον το αποφεύγει επιμελώς... Να είναι επειδή δε μπορεί να με νιώθει τοσο δίπλα της, όχι ομως δυσάρεστα φυσικά...και θέλει να αποφύγει ακόμα κι αυτή την επαφή γιατί φοβάται τις αντιδράσεις της;

Από τα παραπάνω, θεωρείτε ότι εκείνη με βλέπει απλά φιλικά ή ότι νιώθει κι εκείνη περισσότερα πράγματα για μένα, αλλά λόγω της κατάστασης στο σπίτι αλλά και της προσωπικής με τον σύζυγό (που είναι σε τέλμα), δε μπορεί να εκφραστεί όπως θέλει;Επειτα, ενώ γενικά είναι δυναμικός χαρακτήρας,κάποιες στιγμές γίνεται ευάλωτη, ενω αλλοτε -οπως τοτε για τον καφέ εξω- ειναι σα να πάει να πει κάτι παραπάνω,αλλά την ίδια στιγμή αυτοαναιρειται, διότι είναι μπερδεμένη με τα συναισθήματα της για μένα...

Τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω; Να την περιμένω να εκδηλωθεί κάποια στιγμή κι αν; Δεν σας κρύβω ότι όλο αυτό αντικρούει μέσα μου στο ηθικό ζήτημα,αλλά πραγματικά έχω συναισθήματα για εκείνη και τη νοιάζομαι...

Εμένα μου φαίνεται ότι προσπαθεί να σου βάλει όρια (μπορεί και να κολλακευεται ταυτόχρονα) αλλά βλέπω ότι σε χειρίζεται. Όλο κλαίει, όλο θέλει βοήθεια, όλο σου μιλάει για τα προβλήματα της. Εσύ τι ακριβώς θες από αυτή τη γυναίκα; Να το παίξεις ήρωας που θα τη σώζεις από ένα δύσκολο γάμο; Τι ακριβώς θες; Θες αυτήν ή το δράμα της;

Διαφωνώ. Αφενός είναι πολύ σοβαρό άτομο, μετρημένη και όσα λέει τα ζυγίζει. Έπειτα,ισα ίσα που πλέον εδώ και αρκετό διάστημα κλείνει την πόρτα της όταν κλαίει και δεν μιλάει για το τι έγινε. Μου λέει ότι δεν θέλει να λέει τα ίδια, ούτε να ξαναμπηξει τα κλάματα διηγοντας τα σε μένα...και δεν τα λεει: εγώ είμαι εκείνος που θέλω να την κάνω να νιώσει καλύτερα,δεν είναι εκείνη που επιζητά παρηγοριά -αυτο ήταν πιο πολύ στην αρχή αλλά ενδιάμεσα πήρε κάποιες αποφάσεις στη ζωή της κι άλλαξε στυλ όντως. Κι έπειτα,αν έβαζε όρια όπως λες ώστε να μη δώσει δικαίωμα για περισσότερα από φιλία,δε θα δεχόταν ούτε αγκαλιές,ούτε φιλιά παρηγοριάς (το δε φιλί κατά λάθος στο λαιμό,το δέχτηκε κ ούτε τραβήχτηκε ούτε το σχολίασε), ούτε θα έκλαιγε λέγοντας ότι στεναχωριεται άμα άτομα που..εκτιμά αλλάζουν συμπεριφορά. Αυτά τα λες σε έναν φίλο κλαίγοντας ή το πας στην πλάκα και χαλαρά...;;

Εγώ πάλι δεν το παίζω ήρωας, όμως ενδιαφέρομαι μέσα από την καρδιά μου για εκείνη κι όπως έγραψα ήδη στο τέλος του αρχικού κειμένου,όλο αυτό προσκρούει μέσα μου στο ηθικό κομμάτι...

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

Διαφωνώ. Ίσα ίσα που πλέον εδώ και αρκετό διάστημα κλείνει την πόρτα της όταν κλαίει και δεν μιλάει για το τι έγινε. Μου λέει ότι δεν θέλει να λέει τα ίδια, ούτε να ξαναμπηξει τα κλάματα: εγώ είμαι εκείνος που θέλω να την κάνω να νιώσει καλύτερα,δεν είναι εκείνη που επιζητά παρηγοριά -αυτο ήταν πιο πολύ στην αρχή αλλά ενδιάμεσα πήρε κάποιες αποφάσεις στη ζωή της κι άλλαξε στυλ όντως. Κι έπειτα,αν έβαζε όρια όπως λες,δε θα δεχόταν ούτε αγκαλιές,ούτε φιλιά παρηγοριάς (το δε φιλί κατά λάθος στο λαιμό,το δέχτηκε κ ούτε τραβήχτηκε ούτε το σχολίασε).Εγώ πάλι δεν το παίζω ήρωας, όμως ενδιαφέρομαι μέσα από την καρδιά μου για εκείνη κι όπως έγραψα ήδη στο τέλος του αρχικού κειμένου,όλο αυτό προσκρούει μέσα μου στο ηθικό κομμάτι...

---

Τότε πώς ξέρεις οτι κλείνει τη πόρτα της και κλαίει; Αυτή μόνο κλαίει στη δουλειά; Δεν δουλεύει; Οκ καταλαβαίνω ότι περνάει δύσκολα στο γάμο της, γιατί δεν κάνει κάτι να το αλλάξει; Σου έχει πει τι συμβαίνει ακριβώς; Εσύ τι στάση κρατάς τώρα που κραταει απόσταση;

Μα είναι τόσο απλό: το γραφείο της έχει τζαμί και φαίνεται. Θεωρώ ότι γίνεσαι ειρων αλλά η θέση της είναι όντως δύσκολη κι αδιέξοδη. Όταν είσαι εγκλωβισμένος σε έναν γάμο που δεν έχει σχέση με τον σύζυγο ουσιαστική,έχει προβλήματα με στενό συγγενικό πρόσωπο και πρέπει πάντα να είναι απικο...συν οικονομικά προβλήματα, δε θες πολλά για να σπάσεις και να μη βρίσκεις στηρίγματα. Κι έπειτα και δουλεύει αδιάκοπα και δεν κλαίει κάθε φορά...μην τρελαθουμε.

Δεν κρατά απόσταση ακριβώς, όμως δείχνει μπερδεμένη, τη μια κλείνει την πόρτα κ συζητάμε απέναντι ο ένας στον αλλο ιδιαιτέρως προσωπικά θέματα κ την άλλη δε θέλει να κάτσω δίπλα της ακριβως. Λέει για καφέ οι δυο μας κ μετά το πάει στο γενικό με άλλους συναδέλφους για να μην καρφωθεί.
Άλλοτε το σκέφτεται όντως την πρόταση μου να πάμε 5λεπτα βόλτα με το αμάξι μου κατά την επιστροφή από την δουλειά κ μετά λίγες ώρες βρίσκει δήθεν δικαιολογία και φεύγει νωρίτερα για να μην γίνει...Γιατί να μην αρνηθεί εξαρχής; Κι αυτό δεν είναι δείγμα ότι είναι μπερδεμένη και σκέφτεται μια έτσι,μια αλλιώς;

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

Μα είναι τόσο απλό: το γραφείο της έχει τζαμί και φαίνεται. Θεωρώ ότι γίνεσαι ειρων αλλά η θέση της είναι όντως δύσκολη κι αδιέξοδη. Όταν είσαι εγκλωβισμένος σε έναν γάμο που δεν έχει σχέση με τον σύζυγο ουσιαστική,έχει προβλήματα με στενό συγγενικό πρόσωπο και πρέπει πάντα να είναι απικο...συν οικονομικά προβλήματα, δε θες πολλά για να σπάσεις και να μη βρίσκεις στηρίγματα. Κι έπειτα και δουλεύει αδιάκοπα και δεν κλαίει κάθε φορά...μην τρελαθουμε.Δεν κρατά απόσταση ακριβώς, όμως δείχνει μπερδεμένη, τη μια κλείνει την πόρτα κ συζητάμε απέναντι ο ένας στον αλλο ιδιαιτέρως προσωπικά θέματα κ την άλλη δε θέλει να κάτσω δίπλα της ακριβως. Λέει για καφέ οι δυο μας κ μετά το πάει στο γενικό με άλλους συναδέλφους για να μην καρφωθεί.Άλλοτε το σκέφτεται όντως την πρόταση μου να πάμε 5λεπτα βόλτα με το αμάξι μου κατά την επιστροφή από την δουλειά κ μετά λίγες ώρες βρίσκει δήθεν δικαιολογία και φεύγει νωρίτερα για να μην γίνει...

---

Όχι δεν ειρωνεύομαι. Απορία ήταν. Πέρα από τα προβλήματα της, συζητάτε και άλλα πράγματα; Σε ρωτάει για να μαθαίνει για σένα; Για τη μέρα σου; Αν είσαι καλά; Αν είσαι ελεύθερος. Εντωμεταξύ δεν μας είπε τις ηλικίες σας.

Κι εμένα με ρωτάει,και πως είμαι και από πράγματα που κάνω εκτός δουλειάς. Έπειτα εγώ είμαι ελεύθερος -το έγραψα ήδη αρχικα-χωρίς υποχρεώσεις ή παρόμοια προβλήματα με εκεινη.
Επίσης,συζητάμε για κοινά ενδιαφέροντα, μουσική,ταινίες,κοινωνικά θέματα,θέματα κοινωνικών σχέσεων γενικά...υπάρχει απίστευτη σύμπνοια κ κοινό χιούμορ και όπως έχει παραδεχτεί κι η ίδια, την ξέρω λίγο διάστημα κι όμως την νιώθω και καταλαβαίνω πολύ περισσότερο από άτομα που την ξέρουν χρόνια. Οι ηλικίες μας,εκείνη μεγαλύτερη, απέχουν λιγότερο από δέκα χρονια

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

Κι εμένα με ρωτάει,και πως είμαι και από πράγματα που κάνω εκτός δουλειάς. Έπειτα εγώ είμαι ελεύθερος -το έγραψα ήδη αρχικα-χωρίς υποχρεώσεις ή παρόμοια προβλήματα με εκεινη.Επίσης,συζητάμε για κοινά ενδιαφέροντα, μουσική,ταινίες,κοινωνικά θέματα,θέματα κοινωνικών σχέσεων γενικά...υπάρχει απίστευτη σύμπνοια κ κοινό χιούμορ και όπως έχει παραδεχτεί κι η ίδια, την ξέρω λίγο διάστημα κι όμως την νιώθω και καταλαβαίνω πολύ περισσότερο από άτομα που την ξέρουν χρόνια. Οι ηλικίες μας,εκείνη μεγαλύτερη, απέχουν λιγότερο από δέκα χρονια

---

Ρώτησα αν το γνωρίζει ότι είσαι ελεύθερος. Αν έχει γίνει σχετική συζήτηση. Τι θες ακριβώς από αυτή την γυναίκα; Το έχεις σκεφτεί; Μιλά ελεύθερα όπως το νιώθεις.

Φυσικά το ξέρει ότι είμαι ελεύθερος. Το τι θέλω δεν το έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου,αλλά σαφώς τη νοιάζομαι και μπορώ να πω ότι προσμένω κάθε μέρα να τη δω... Επίσης όταν μιλά με άλλο συνάδελφο στο γραφείο τηε που είναι χρόνια φίλοι εκεί, νιώθω παράξενα: δείγμα του ότι ζηλεύω,έτσι πιστεύω.
Ξέρω ότι ακόμα κι αν μελλοντικά για κάποιο λόγο αλλάξουν τα πράγματα και χωρίσει ή βελτιωθούν τα οικογενειακά προβλήματα (όχι με τον άντρα της, εννοώ σε αλλα) που έχει κι απελευθερωθεί, δεν ξέρει κανείς πότε θα γίνει αυτό..και δεν είμαι σε ηλικία που μπορώ να περιμένω τόσο πολύ.

Βασικά είναι μπερδεμένη η κατάσταση: δε μπορώ να τη δω ως φίλη, ίσως εν μέρει και με πολλή προσπάθεια, κι εκείνη είναι εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση που δεν οδηγεί πουθενά αλλά κι εκείνη το λέει ευθέως ότι πέραν του παιδιού της,τίποτε καλό δεν έχει για να χαρεί. Αυτό δεν ξέρω που θα οδηγήσει, όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνη δεν έχει επιλογές ούτε μπορεί να εκφράσει -οπως το μεταφράζω εγώ τουλάχιστον ως παραπάνω από φιλικο- το ενδιαφέρον της για μένα...

Είναι μπερδεμένη, σε θέλει και δε σε θέλει.

Αν εσυ την διεκδικούσες κανονικά πιθανότατα να σε ήθελε.

Αν σε θελήσει, μαλλον θα είναι έντονο και για λίγο, γιατί δυστυχώς δεν φαίνεται σε φαση να μπει σε κάτι σοβαρό μετά από κλάματα, αφραγκίες και σχεδον χωρισμούς.

Είναι και στη δουλειά ...

Οπότε, εγω θα έλεγα μη κάνεις τίποτα. Θα μπλέξεις .

Εκτός πια, αν είσαι τόσο τρελαμένος μαζί της που είσαι ετοιμος να τα ρισκάρεις όλα. Σε αυτή τη περίπτωση , εύχομαι να εχεις τη τυχη με το μερος σου

Quote:

---

Originally Posted by Σπουργίτι

Είναι μπερδεμένη, σε θέλει και δε σε θέλει.

Αν εσυ την διεκδικούσες κανονικά πιθανότατα να σε ήθελε.

Αν σε θελήσει, μαλλον θα είναι έντονο και για λίγο, γιατί δυστυχώς δεν φαίνεται σε φαση να μπει σε κάτι σοβαρό μετά από κλάματα, αφραγκίες και σχεδον χωρισμούς.

Είναι και στη δουλειά ...

Οπότε, εγω θα έλεγα μη κάνεις τίποτα. Θα μπλέξεις .

Εκτός πια, αν είσαι τόσο τρελαμένος μαζί της που είσαι ετοιμος να τα ρισκάρεις όλα. Σε αυτή τη περίπτωση , εύχομαι να εχεις τη τυχη με το μερος σου

---

Σ ευχαριστώ Σπουργίτι για την απάντησή σου..
Να τη διεκδικησω λες:άρα να της εκφράσω ευθέως τι νιώθω και πώς την βλέπω,δλδ όχι φιλικά; Θα μπορούσα,αλλά αυτά θέλουν και το κατάλληλο περιβάλλον. Στο γραφείο της πως να πεις τέτοια πράγματα; Έξω δεν δέχεται να βγει...μια έτσι μια αλλιως. Κι έπειτα σκέφτομαι ότι αν της πω ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της,υπάρχει πιθανότητα να χάσω ακόμα και τη φιλία της...

Εσύ πως εξάγεις το συμπέρασμα ότι αν τη διεκδικούσα,θα με ήθελε πιθανότατα;
Σκέφτηκα να αλλάξω δουλειά,αλλά πραγματικά έχω την αίσθηση ότι θα πάψω να έχω νέα της,αφού δεν θα βλεπομαστε,ενώ και η επικοινωνία (μόνο με μηνύματα εννοείται) όταν είναι σπίτι της, ακομα και τώρα που είμαστε στην ίδια δουλειά, είναι εντελώς αραιή και μόνο αν της γράψω εγώ... Για κανονικό τηλεφώνημα ενώ είναι σπίτι,εννοείται είναι αδιανόητο,καθώς κι ο σύζυγος αποδεδειγμένα ζηλευει κι εκείνη δεν θέλει άλλα προβλήματα μαζί του (αυτό το τελευταίο, το κατάλαβα σχετικά σύντομα,χωρίς να μου πει εκείνη τίποτα).. οπότε κι αν αλλάξω δουλειά,θα την σκέφτομαι ενώ δεν ξέρω κι εκείνη αν θα της λείψω και θα επιδιώξει να έχει επαφη

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

Φυσικά το ξέρει ότι είμαι ελεύθερος. Το τι θέλω δεν το έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου,αλλά σαφώς τη νοιάζομαι και μπορώ να πω ότι προσμένω κάθε μέρα να τη δω... Επίσης όταν μιλά με άλλο συνάδελφο στο γραφείο τηε που είναι χρόνια φίλοι εκεί, νιώθω παράξενα: δείγμα του ότι ζηλεύω,έτσι πιστεύω. Ξέρω ότι ακόμα κι αν μελλοντικά για κάποιο λόγο αλλάξουν τα πράγματα και χωρίσει ή βελτιωθούν τα οικογενειακά προβλήματα (όχι με τον άντρα της, εννοώ σε αλλα) που έχει κι απελευθερωθεί, δεν ξέρει κανείς πότε θα γίνει αυτό..και δεν είμαι σε ηλικία που μπορώ να περιμένω τόσο πολύ. Βασικά είναι μπερδεμένη η κατάσταση: δε μπορώ να τη δω ως φίλη, ίσως εν μέρει και με πολλή προσπάθεια, κι εκείνη είναι εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση που δεν οδηγεί πουθενά αλλά κι εκείνη το λέει ευθέως ότι πέραν του παιδιού της,τίποτε καλό δεν έχει για να χαρεί. Αυτό δεν ξέρω που θα οδηγήσει, όμως το μόνο σίγουρο είναι ότι εκείνη δεν έχει επιλογές ούτε μπορεί να εκφράσει -οπως το μεταφράζω εγώ τουλάχιστον ως παραπάνω από φιλικο- το ενδιαφέρον της για μένα...

---

Το θέμα το άνοιξες για να σου πούμε τη γνώμη μας, αν ενδιαφέρεται. Εγώ πιστεύω ότι την κολακεύει το ενδιαφέρον σου. Ένας άνθρωπος σε ένα δύσκολο γάμο ομως δεν μπορεί να δει καθαρά. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν του αρέσεις εσύ ή αν του αρέσει το ενδιαφέρον, η σημασία που δείχνεις για τα προβλήματα του. Δεν σκέφτηκες δηλαδή, να γίνεις το τρίτο πρόσωπο; Την αλήθεια. Αλλιώς γιατί να μας ρωτάς για μια παντρεμένη αν ενδιαφέρεται για σένα;

Quote:

---

Originally Posted by george1520

Το θέμα το άνοιξες για να σου πούμε τη γνώμη μας, αν ενδιαφέρεται. Εγώ πιστεύω ότι την κολακεύει το ενδιαφέρον σου. Ένας άνθρωπος σε ένα δύσκολο γάμο ομως δεν μπορεί να δει καθαρά. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει αν του αρέσεις εσύ ή αν του αρέσει το ενδιαφέρον, η σημασία που δείχνεις για τα προβλήματα του. Δεν σκέφτηκες δηλαδή, να γίνεις το τρίτο πρόσωπο; Την αλήθεια. Αλλιώς γιατί να μας ρωτάς για μια παντρεμένη αν ενδιαφέρεται για σένα;

---

George ευχαριστώ κι εσένα για τον κόπο που κάνεις
Προφανεστατα είμαι ερωτευμένος μαζί της,προφανώς και θα ήθελα να γίνει κάτι μαζί της...κ δεν ρωτώ μόνο αν πιστεύετε ότι την ενδιαφέρω περισσότερο από φιλικά,αλλά και γενικά την άποψή σας για το πώς να κινηθώ κι αν υπάρχουν ελπίδες....
Το να γίνω το τρίτο πρόσωπο δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να γίνει,και γιατί εκείνη είναι σε μια κατάσταση σπιτι-γραφειο-σπιτι και με ενοχές αν πάει ακόμα και για ψώνια που λέει ο λόγος ενώ παράλληλα όλα έχουν πέσει πάνω της.
Από την άλλη, κανείς δεν ξέρει πότε θα αλλάξουν τα πράγματα ώστε να σκεφτεί ότι όντως με θέλει κι αν θα χωρίσει εφόσον δεν αντέξει την κατάσταση.
Ξαναλέω, σκέφτομαι φωναχτά και δεν ξέρω τι να κάνω ή να μην κάνω...

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

George ευχαριστώ κι εσένα για τον κόπο που κάνειςΠροφανεστατα είμαι ερωτευμένος μαζί της,προφανώς και θα ήθελα να γίνει κάτι μαζί της...κ δεν ρωτώ μόνο αν πιστεύετε ότι την ενδιαφέρων περισσότερο από φιλικά,αλλά και γενικά την άποψή σας για το πώς να κινηθώ κι αν υπάρχουν ελπίδες....Το να γίνω το τρίτο πρόσωπο δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να γίνει,και γιατί εκείνη είναι σε μια κατάσταση σπτι-γραφειο-σπιτι και με ενοχές αν πάει ακόμα και για ψώνια που λέει ο λόγος ενώ παράλληλα όλα έχουν πέσει πάνω της. Από την άλλη, κανείς δεν ξέρει πότε θα αλλάξουν τα πράγματα ώστε να σκεφτεί ότι όντως με θέλει κι αν θα χωρίσει εφόσον δεν αντέξει την κατάσταση.Ξαναλέω, σκέφτομαι φωναχτά και δεν ξέρω τι να κάνω ή να μην κάνω...

---

Έχει σκοπό να χωρίσει; Θέλει να χωρίσει; Το αν υπάρχουν ελπίδες δεν μπορεί να στο πει κάποιος ξεκάθαρα. Δεν είμαστε εκεί να δούμε πως συμπεριφέρεται. Αλλά ρε φίλε, όταν σε θέλει μια γυναίκα το καταλαβαίνεις. Εσύ πως τη νιώθεις απέναντι σου; Όχι πως θες να είναι.

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

Να τη διεκδικησω λες

---

Ε μη κρατάς μόνο ότι θέλεις, είπα ου μπλέξεις με παντρεμενη, κλαψιάρα και συνάδελφο. ΕΚΤΟΣ πια αν εχεις χασει τον υπνο σου και τη θες ΤΟΣΟ

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

Σκέφτηκα να αλλάξω δουλειά,αλλά πραγματικά έχω την αίσθηση ότι θα πάψω να έχω νέα της,αφού δεν θα βλεπομαστε,

---

Α τόσο εύκολα αλλάζεις δουλειά? Ε μετά κάνε κινησούλα να τη βγαλεις εξω

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

Εσύ πως εξάγεις το συμπέρασμα ότι αν τη διεκδικούσα,θα με ήθελε πιθανότατα;

---

Γιατί κάθεται και δέχεται φιλάκια και αγκαλίτσες στο γραφείο και όταν μαζεύεσαι λεει ότι σε " εκτιμάει". Αν δεν ήθελε ΚΑΘΌΛΟΥ, θα στα έκοβε αυτά. Αν ήθελε 100%, θα είχατε ήδη βγει. Είναι χλιαρή, αλλά και εσύ πήρες τον ρόλο του παρηγορητή που δεν είναι σουέξι

Quote:

---

Originally Posted by Tzimis

Σ ευχαριστώ Σπουργίτι για την απάντησή σου..
Να τη διεκδικησω λες:άρα να της εκφράσω ευθέως τι νιώθω και πώς την βλέπω,δλδ όχι φιλικά; Θα μπορούσα,αλλά αυτά θέλουν και το κατάλληλο περιβάλλον. Στο γραφείο της πως να πεις τέτοια πράγματα; Έξω δεν δέχεται να βγει...μια έτσι μια αλλιως. Κι έπειτα σκέφτομαι ότι αν της πω ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της,υπάρχει πιθανότητα να χάσω ακόμα και τη φιλία της.

---

Αλεξ εσύ? Καιρό είχαμε να σε δουμε