Τίποτα δεν είναι όπως πριν
Καλησπέρα είπα να γράψω και εγώ τη δική μου ιστορία και κάθε συμβουλή ευπρόσδεκτη. Είμαι 31 και παντρεμένη. Είμαι με τον άντρα μου από αρκετά νεαρή ηλικία ήταν μια σχέση θυελλώδεις με πολύ έρωτα πάθος δέσιμο. Εγώ από μεγάλη πόλη της Ελλάδας εκείνος από χωριό. Μείναμε μαζί από πολύ νωρίς μετά αναγκαστικά ζούσαμε εξ αποστάσεως για λίγα χρόνια λόγο δουλειάς. Παρόλαυτά τελικά πήρα την απόφαση να παρατήσω εγώ την ζωή μου και τα όνειρα μου για να πάω να ζήσω στο χωριό διότι δυστυχώς διαφορετικά δεν γινόταν. Τοτε πέρασα μια περίοδο με αγχώδη διαταραχή κρίση πανικού αγοραφοβία κλτπ το οποίο με ταλαιπώρησε κάποια χρόνια το πάλεψα και κατάφερα να πάρω την ζωή μου πίσω. Ερχόμαστε στο τώρα ενώ όλα πήγαιναν καλά λέγαμε να κάνουμε ένα παιδάκι ξαφνικά όλα άλλαξαν έγινε ένας άλλος άνθρωπος άρχισε να μου λέει δεν ξέρω αν σε θέλω δεν ξέρω αν θέλω να είμαι μαζι σου έχω ανάγκη να κάνω πράγματα να βγω να περάσω καλά μου πέταξε ότι ίσως έχω ανάγκη να πάω και με άλλη γυναίκα... Αυτά ήταν γροθιά στο στομάχι ήμουν πάντα τόσο σωστή και αληθινή απέναντι του δεν του έλειπε τίποτα σεξουαλικά υπήρχε και υπάρχει χημεία ποτέ δεν το χάσαμε και στην συχνότητα και στην φαντασία για να πω ότι κάτι παίζει. Ήμουν τρυφερή ακόμη και όταν μου έλεγε όλα αυτά..έκλαιγα σπαραζα ήμουν ένα κουρέλι αλλά ακόμη και τότε του έλεγα πόσο τον αγαπάω. Αυτό κράτησε 3 μήνες 3 μήνες κόλαση να τον ρωτάω μπορώ να σε πάρω μια αγκαλιά και να μου λέει όχι δεν έχω όρεξη μην παίρνεις αέρα... Ποιος άνθρωπος που σαγαπαει αντέχει να σε βλέπει έτσι; πως ένας άνθρωπος αλλάζει μετά από τόσα χρόνια από την μια στιγμή στην άλλη γιατί πραγματικά είχε γίνει ένα άλλο πρόσωπο. Αφού έφυγα να πάρουμε τις αποστάσεις μας όχι επειδή χωρίσαμε απλά ήθελα και εγώ να ηρεμήσω να βρω τον εαυτό μου όταν ξαναβρεθηκαμε έγινε πάλι τρυφερός σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αλλά για μένα όλα άλλαξαν έσπασε ένα κομμάτι που δεν ξέρω αν ξανά κολλάει ίσως θέλει χρόνο ίσως ήταν μια κρίση που περνάμε όλοι σε κάποια φάση. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ δεν ξέρω αν όντως όλοι οι γάμοι μετά από χρόνια είναι φυσιολογικό να περνάνε αντίστοιχες καταστάσεις. Δεν ξέρω γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τόσο δύσκολες τελικά ...