Καλησπέρα σε όλους που βρίσκονται μες στο φόρουμ!Έχω ξαναγράψει πριν καιρό εδώ αλλά νιώθω πως ξανα έχω την ανάγκη αυτής της ιστοσελίδας,δηλ τη βοήθεια σας!Αυτό που θέλω παιδιά να σας πω σήμερα,που το έχω πολύ ανάγκη και σκεφτόμουν μήνες να το γράψω,αλλά τώρα πραγματικά δε μπορώ να κρατηθώ άλλο και να αντέξω αυτή τη βασανιστική κατάσταση, είναι ξεκάθαρα το πως περνάω στο σχολείο μου,όμως δε ξέρω από τι να ξεκινήσω,είναι τόσα πολλά τα θέματα μου,αλλά θέλω να τα βγάλω από μέσα μου όλα γιατί όπου αλλού τα έχω πει δεν με καταλαβαίνει κανένας ούτε στο ελάχιστο και συνεχίζω να υποφέρω αδιάκοπα κάθε δευτερόλεπτο με τις σκέψεις μου και με το πως περνάω εκεί πέρα χωρίς να θέλει να μου μιλάει κανένας από την τάξη μου και να παλεύω το τέρας της μοναξιάς,ακόμα και όσο είμαι μες στο σχολείο με αποτέλεσμα να καταστέφεται και το υπόλοιπο της ημέρας αφού δεν υπάρχει κάποιος να με παίρνει τηλ ή να μου στέλνει κανένα μύνημα και κανείς να μη νοιάζεται για εμένα και στο υπόλοιπο της καθημερινότητας πέρα από τους γονείς μου.
Αρχικά έχω κάνει διάγνωση ότι έχω 100% με σιγουριά ελαφρύ άσπεργκερ,οπότε καταλαβαίνετε οτι έχω τεράστιο θέμα με το πως επικοινωνώ. Πιστεύω πως σίγουρα έχω κοινωνική φοβία και αισθάνομαι οτι μιλάω σαν ηλίθιος και ακούγομαι περίεργα,οπότε αυτος είναι ο λόγος που δε μπορώ να κοινωνικοποιηθώ και έτσι στο σχολείο βασανίζομαι απίστευτα πάρα πολύ ψυχολογικά και δίνω αυτήν την εσωτερική μάχη μέσα μου,τη μάχη της απόλυτης μοναξιάς μου στο σχολείο και συνήθως χάνω γιατί γυρνάω με απαίσια διάθεση στο σπίτι ΚΑΘΕ ΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΟΜΩΣ και αφού έχω γυρίσει μετά τις τρεις κουραστικές ανηφόρες με τα πόδια,έχω και την μεγάλη αδελφή μου να τσακωνόμαστε και να μου λέει ότι εγώ φταίω για όλα,επειδή πιστεύει πως δε μιλάω καθόλου και ότι ΕΓΩ το προκαλώ όλο αυτό,ενώ είναι κάτι που δε μπορώ να το ελέγξω απ'τη στιγμή που προσπαθώ να μιλάω αλλά δε μου μιλάει κανείς επειδή με θεωρούν ότι είμαι προβληματικός και αρρωστημένος.Επίσης πρέπει να σημειωθεί πως με αποκαλούσανε και "αυτιστικό" συνέχεια πέρυσι και από το τμήμα μου και από αλλά τμήματα,φέτος έχουν σταματήσει,αλλά εξακολουθούν να μου προκαλούν ψυχολογικό πόλεμο ακόμα και αν αγνοούν την παρουσία μου,όποτε πάω σε αυτό το κολαστικό μέρος.
Τα πράγματα παιδιά είναι πολύ σοβαρά,θέλω να αλλάξει αυτό άμεσα για εμένα,περνάω κάθε μέρα 6 βασανιστικές ώρες εκεί πέρα και σα να μη φτάνει αυτό αμέσως μετά έχω να τα ακούω από την αδελφή μου,που έχει και εκείνη τα δικά της και επειδη γυρνάω με αυτή τη διάθεση, τσακωνόμαστε συνέχεια όμως.Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν υπάρχει καμία διαφυγή στο καθημερινό ψυχικό πόνο που περνάω εκεί πέρα,η μόνη λύση είναι να σταματήσω να πηγαίνω σχολείο που θα ήταν ευλογία για εμένα,όμως αυτό φυσικά δε μπορεί να γίνει γιατί θα έχει συνέπειες για το μέλλον μου.
Παιδιά μιλάω πολύ σοβαρά,δε θα το αντέξω αυτό για 4-5 μήνες ακόμα,πρέπει να βρεθεί μία λύση,εχω μιλήσει και με την διευθύντρια μου,αλλά δε τη βλέπω τη διαφόρα,ακομα και στον ψυχοθεραπευτή μου το έχω πει,ομως και εκείνος μου λέει απλά να αγνοώ την κατάσταση,δεν καταλαβαίνουν όμως πως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ,μου δημιουργείται αρνητική συναισθηματική φόρτιση χωρίς να μπορώ να το ελέγξω τοσο εύκολα οσο βρίσκομαι εκεί πέρα.
Πιστεύω πως αυτός ο φαύλος κύκλος δε θα σταματήσει να επαναλαμβάνεται μέχρι που θα τελειώσει η σχολική χρονιά.Ξέρετε τι είναι να πηγαίνεις εκεί πέρα και να βλέπεις να μη σου δίνει ΚΑΝΕΙΣ καμία σημασία ή να κάνουνε πλάκα μαζί σου και να παίζουν με την ψυχολογία σου.Επιπλέον όσες φορές έχω έναν διπλανό στο θρανίο,μου κανει συνέχεια πλάτη,δε το αντέχω αυτο το πράγμα!!
Το χειρότερο ομως ξέρετε ποιο είναι?Οτι δε φτάνει που στο πρωτο μισό της ημέρας περνάω σκατά,περνάω και στο 2ο μισό.Με το που γυρνάω σπίτι κοιμάμαι για πάρα πολλές ώρες,ξυπναω όταν έχει βραδιάσει ανοίγοντας το κινητό μου συνέχεια και να βλέπω ότι κανείς δε μου έστειλε μύνημα,οπότε να αρχίζω να τρελαίνομαι και τέλος πάω καράτε που ούτε εκεί μου μιλάνει,ακόμα και οι μικρότεροι.
Δεν αντέχω άλλο παιδιά,αυτό συμβαίνει από την αρχή της χρονίας,αλλά τωρα μετά τα Χριστούγεννα πιο έντονα,όσο πάει χειροτερεύει.
Επίσης όσο αφορά τους καθηγητές,καρφί δε τους καίγεται,δε νοιάζονται ούτε αυτοί για έμενα.Όλοι τους νοιάζει ο εαυτός τους και η καλοπέραση τους,για αυτό μισώ αυτόν τον κόσμο,κανενας ποτέ δε νοιάστηκε για εμένα!
Για να μη σας κουράζω άλλο,πείτε μου σας παρακαλώ πως θα ξεφύγω από αυτήν την κόλαση,είμαι σε κατάθλιψη χρόνια τώρα λόγω του σχολείου,τι να κάνω πια δε ξέρω,δε θέλω να βλέπω άλλο αυτά τα βρωμόπαιδα γιατί τους σκέφτομαι μετά και το υπόλοιπο της μέρας χωρίς να θέλω.Κάποιος άλλος τρόπος να κάνω μαθήματα χωρίς να πηγαίνω σχολείο δεν υπάρχει.Κάποιος να με βγάλει από αυτό το μαρτύριο,βασανίζομαι ακατάπαυστα,η μοναξία όλο με κατασπαράζει,δε μπορώ ούτε ζωγραφιστούς να τους βλέπω.Τι θα κάνατε άμα ήσασταν ακριβώς στη θέση μου,πείτε μου παρακαλώ!
