Ψυχωση σημερα

Καλησπέρα στην παρέα.Εχοντας περάσει από τρία ψυχωσικα επεισόδια το τελευταίο πριν 2 χρόνια έχω να πω πως τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή.Εχοντας καθαρίσει από φωνές καχυποψίες και ότι άλλο περικλείει την αρρώστια αυτή παλεύω καθημερινά με τον Γολγοθά της ψυχωσικης κατάθλιψης πλέον και τα κουτσοκαταφερνω.Αν κάτι που μου έμαθε η ψυχωση είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος για να σκέφτομαι το παρελθόν πάρα μόνο χρόνος και δράση και αγώνα για να καλυτερέψω τη ζωή μου σήμερα όσο καλύτερα μπορώ και να βρω μια γαλήνη μέσα μου.Δεν είναι εύκολο για εμάς που περάσαμε από αυτό το σοκ να πατήσουμε ξανά γερά στη γη αλλά πιστεύω και όχι ακατόρθωτο.Εσεις πως ειστε;Με τα χρονια βρήκατε τα πατηματα σας;

Μπράβο, που τα καταφέρνεις.
Γενικότερα η ζωή είναι μια πάλη για εμάς που έχουμε ψυχολογικά προβλήματα, όπως καταθλιψεις , κρίσεις και οτιδήποτε έχει ο καθένας.

Φίλε μου εγώ από θέμα διάθεσης έχω επανέρθει στα φυσιολογικά μου . Από θέμα εργασίας ζορίζομαι. Μου φαίνεται τεράστιο βήμα. Κατά τα άλλα από ψύχωση έχει να με πιάσει ένα χρόνο τώρα. Τα χάπια μάλλον τα έχουμε πετύχει . Το μόνο κακό είναι ότι και να τα παίρνω άμα με πιάσει ψύχωση δεν σώζεται η κατάσταση. Εγώ είχα κόψει τα αντικαταθλιπτικά για ένα διάστημα αλλά δεν την πάλευα και του ζήτησα του γιατρού να μου γράψει πάλι.

Επίσης με 3 ψυχωσικά επεισόδια εδώ, το τελευταίο 1 χρόνο πρίν. Ακόμα ακούω φωνές μερικές φορές αλλά έχω αποφασίσει να αγνοώ οτιδήποτε δε μου προσφέρει κάτι θετικό στην πραγματική ζωή μου και προχωράω. Δεν είναι ο πιο εύκολος δρόμος αλλά νομίζω πως τα καταφέρνω αρκετά καλά. Ελπίζω να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση.

απο την ασθενεια παω καλα βασικα μια κριση ειχα 12 χρονια τωρα, βεβαια ποτε δεν εκοψα τα φαρμακα το προβλημα μου ειναι εργασιακο εχω καταφερει και εχω εργαστει σε καποιες δουλειες αλλα σε καποιες αλλες εχω αποτυχει.

Γεια σας. Πρόσφατα πέθανε η μητέρα μου και όταν πήγα σε ψυχίατρο να μιλήσω για την κατάστασή της και του είπα λεπτομέρειες της συμπεριφοράς της και του έδειξα και φωτογραφίες, έκανε λόγο για ψύχωση. Μπορείτε, όσοι θέλετε και νοιώθετε άνετα, να μου μιλήσετε ως προς το πώς το βιώσατε όλο αυτό και τι «συμπτώματα» είχατε; Δεν ρωτάω επειδή αμφισβητώ τον ψυχίατρο. Και εγώ ήξερα ότι κάτι έχει αλλά δεν μπορούσα να του δώσω όνομα.

Εγώ προσωπικά σε κατάσταση ψύχωσης χάνω την επαφή με τη πραγματικότητα. Αρχίζω και ακούω, βλέπω, νιώθω, μυρίζω και γεύομαι πράγματα τα οποία δεν υπάρχουν. Έχω δηλαδή ψευδαισθήσεις που οδηγούν πάντα σε αυταπάτες. Τη τελευταία φορά για παράδειγμα πήγα στο νοσοκομείο επειδή κατηργόρησα την αδερφή μου πως μπαίνει κρυφά στο σπίτι και βάζει και βγάζει πράγματα. Κάπως έτσι γίνεται πάντα για μένα, αρχίζεις και νομίζεις πως οι άλλοι θέλουν το κακό σου, πως είσαι άτρωτος/πολύ σημαντικός κλπ. κλπ.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Με βοηθάει να καταλάβω περισσότερα. Εμένα η μητέρα μου ζούσε σαν άστεγη μέσα στο σπίτι μας τα τελευταία δέκα χρόνια, με σκισμένα ρούχα, δεν είχε δόντια, δεν πλενόταν, τα μαλλιά της είχαν γίνει τριών χρωμάτων και είχε εθιστεί στα ριάλιτι με τον εθισμό να πιάνει κόκκινο προς το τέλος της ζωής της που είχε φτιάξει κανάλι στο γιουτιούμπ (όχι κανάλι που ανέβαζε βίντεο αλλά λογαριασμό) και μιλούσε με ένα κάρο άτομα που τα θεωρούσε φίλους στα σχόλια και έπλαθε φανταστικές ιστορίες από το μυαλό της, έλεγε ότι είναι 29 χρονών και το ζούσε κανονικά. Και είχε εμμονή με έναν που είχε ψευδώνυμο Άλεξ και της φαινόταν ότι αυτός ο Άλεξ χρησιμοποιεί τέλεια τον λόγο (εγώ είδα σχόλιά του και ούτε καν) και πήγαινε και έψαχνε σε όλες τις σχολές φιλολογίας στο διαδίκτυο καθηγητές με το όνομα Αλέξανδρος και μια μέρα μου δείχνει έναν κύριο στη σελίδα ενός ΑΕΙ και μου λέει «να, με αυτόν μιλάω» και εκείνη την ημέρα πραγματικά πείστηκα ότι τα έχασε. Δεν την έλεγες όμως περίεργη γενικά, δηλαδή, ποτέ δεν άκουσε φωνές, ποτέ δεν πίστεψε ότι κάποιος θέλει το κακό της, ποτέ δεν επιχείρησε να κάνει ευθέως κακό στον εαυτό της, πχ να αυτοτραυματιστεί. Ο ψυχίατρος μου είπε ότι αυτό είναι ψύχωση όμως. Αυτό που έπαθε. Επίσης, είχε ένα τετράδιο και έγραφε τα σχόλια που θα έγραφε στο γιουτιούμπ στους φανταστικούς της φίλους για να μην τα ξεχάσει και τα αντέγραφε μετά από το χαρτί στο κινητό. Παράλληλα, μου έλεγε άλλα ντι άλλων πολλές φορές πχ «εγώ σήμερα έκανα δουλειές που ούτε ένας τριαντάρης δεν κάνει» και της λέω τι και μου λέει έβαλα πλυντήριο πιάτων. Ή της έκανα μια απλή ερώτηση πχ. αν υπάρχουν πλυμένες κάλτσες και άρχιζε να ουρλιάζει λέγοντάς μου ότι προσπαθώ να την αναγκάσω να σηκωθεί εκείνη την ώρα και ότι προσπαθώ να δημιουργήσω καυγά.

Μόλις πέθανε, μπήκα στο γιουτιουμπ της και είδα στο ιστορικό ότι κάθε μέρα ήταν πάνω από καψουροτράγουδα και έγραφε απονενοημένα σχόλια αφιερωμένα στον Αλεξ, τύπου είσαι ο άντρας της ζωής μου, σε αγαπώ αστεράκι μου και κάτι τέτοια.

Διάβασα πολλά άρθρα για τις ψυχώσεις όταν μου το είπε αυτό ο ψυχίατρος και όλα μιλούσαν για μανίες καταδίωξης, ψευδαισθήσεις, φωνές και επειδή από ότι γνωρίζω δεν είχε τέτοια η μάνα μου αναρωτήθηκα μήπως αυτό που είχε δεν ήταν ψύχωση αλλά πχ κατάθλιψη σε συνδυασμό με κάποια άλλη διαταραχή ή ψυχική ασθένεια. Ίσως να ρωτήσω και κάποιον άλλον ψυχίατρο στην πορεία.

Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη, εκεί που λέω δεν την έλεγες περίεργη, δεν εννοώ ότι όσοι ακούν φωνές και έχουν ψυχωσικά επεισόδια είναι περίεργοι, εννοώ ότι δεν είχε μια περίεργη συμπεριφορά στην πραγματική ζωή, ο πατέρας μου, ο θείος μου, οι ξαδέρφες της που της μιλούσαν στο τηλέφωνο δεν καταλάβαιναν τίποτα απολύτως, μιλούσε πάντα πολύ λογικά και μετρημένα.

Δεν έχει νόημα πλέον να ψάχνεις να δεις τι είχε η μάνα σου. Κοίτα μπροστά. Σε νιώθω γιατί έχω χάσει και εγώ τον πατέρα μου .Από θέμα ψύχωσης δεν είναι το πιο ευχάριστο πράγμα στον κόσμο.Χάνεις επαφή με την πραγματικότητα και λες βλακείες.

Μπορεί να είχε κάποια ήπια μορφή ψύχωσης ή και να ακουγε φωνές απλά ποτέ να μην ήταν εμφανές.Σε οποιαδήποτε περίπτωση θα συμφωνήσω πως το καλύτερο είναι να κοιτάξεις μπροστά :)

Στους περισσοτερους ψυχωσικούς ασθενείς υπάρχει συννοσηρότητα κατάθλιψης λόγω της απόσυρσης/παραίτησης.

Τony και PreCosmos, ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Συμφωνώ στο ότι οι άνθρωποι γενικά πρέπει να κοιτάμε μπροστά, παρόλα αυτά, δεν είμαστε ρομπότ, δεν μπορούμε να πούμε «κοιτάω μπροστά» και να πατήσουμε ένα μαγικό κουμπί και να μην μας νοιάζει καθόλου το τι είχε ένας γονιός που πέθανε, που τον αγαπούσαμε, που μας σημάδεψε. Μπορεί κάποιος και μπροστά να κοιτάει και πάλι να ενδιαφέρεται να μάθει τι είχε ο γονιός του, δεν αναιρεί το ένα το άλλο.

Yoco Choco, ναι, έχεις δίκιο. Υπήρχε πλήρης απόσυρση και παραίτηση.

Quote:

---

Originally Posted by Sunflower98

Σε ευχαριστώ για την απάντηση. Με βοηθάει να καταλάβω περισσότερα. Εμένα η μητέρα μου ζούσε σαν άστεγη μέσα στο σπίτι μας τα τελευταία δέκα χρόνια, με σκισμένα ρούχα, δεν είχε δόντια, δεν πλενόταν, τα μαλλιά της είχαν γίνει τριών χρωμάτων και είχε εθιστεί στα ριάλιτι με τον εθισμό να πιάνει κόκκινο προς το τέλος της ζωής της που είχε φτιάξει κανάλι στο γιουτιούμπ (όχι κανάλι που ανέβαζε βίντεο αλλά λογαριασμό) και μιλούσε με ένα κάρο άτομα που τα θεωρούσε φίλους στα σχόλια και έπλαθε φανταστικές ιστορίες από το μυαλό της, έλεγε ότι είναι 29 χρονών και το ζούσε κανονικά. Και είχε εμμονή με έναν που είχε ψευδώνυμο Άλεξ και της φαινόταν ότι αυτός ο Άλεξ χρησιμοποιεί τέλεια τον λόγο (εγώ είδα σχόλιά του και ούτε καν) και πήγαινε και έψαχνε σε όλες τις σχολές φιλολογίας στο διαδίκτυο καθηγητές με το όνομα Αλέξανδρος και μια μέρα μου δείχνει έναν κύριο στη σελίδα ενός ΑΕΙ και μου λέει «να, με αυτόν μιλάω» και εκείνη την ημέρα πραγματικά πείστηκα ότι τα έχασε. Δεν την έλεγες όμως περίεργη γενικά, δηλαδή, ποτέ δεν άκουσε φωνές, ποτέ δεν πίστεψε ότι κάποιος θέλει το κακό της, ποτέ δεν επιχείρησε να κάνει ευθέως κακό στον εαυτό της, πχ να αυτοτραυματιστεί. Ο ψυχίατρος μου είπε ότι αυτό είναι ψύχωση όμως. Αυτό που έπαθε. Επίσης, είχε ένα τετράδιο και έγραφε τα σχόλια που θα έγραφε στο γιουτιούμπ στους φανταστικούς της φίλους για να μην τα ξεχάσει και τα αντέγραφε μετά από το χαρτί στο κινητό. Παράλληλα, μου έλεγε άλλα ντι άλλων πολλές φορές πχ «εγώ σήμερα έκανα δουλειές που ούτε ένας τριαντάρης δεν κάνει» και της λέω τι και μου λέει έβαλα πλυντήριο πιάτων. Ή της έκανα μια απλή ερώτηση πχ. αν υπάρχουν πλυμένες κάλτσες και άρχιζε να ουρλιάζει λέγοντάς μου ότι προσπαθώ να την αναγκάσω να σηκωθεί εκείνη την ώρα και ότι προσπαθώ να δημιουργήσω καυγά.

Μόλις πέθανε, μπήκα στο γιουτιουμπ της και είδα στο ιστορικό ότι κάθε μέρα ήταν πάνω από καψουροτράγουδα και έγραφε απονενοημένα σχόλια αφιερωμένα στον Αλεξ, τύπου είσαι ο άντρας της ζωής μου, σε αγαπώ αστεράκι μου και κάτι τέτοια.

Διάβασα πολλά άρθρα για τις ψυχώσεις όταν μου το είπε αυτό ο ψυχίατρος και όλα μιλούσαν για μανίες καταδίωξης, ψευδαισθήσεις, φωνές και επειδή από ότι γνωρίζω δεν είχε τέτοια η μάνα μου αναρωτήθηκα μήπως αυτό που είχε δεν ήταν ψύχωση αλλά πχ κατάθλιψη σε συνδυασμό με κάποια άλλη διαταραχή ή ψυχική ασθένεια. Ίσως να ρωτήσω και κάποιον άλλον ψυχίατρο στην πορεία.

Υ.Γ. Ζητώ συγγνώμη, εκεί που λέω δεν την έλεγες περίεργη, δεν εννοώ ότι όσοι ακούν φωνές και έχουν ψυχωσικά επεισόδια είναι περίεργοι, εννοώ ότι δεν είχε μια περίεργη συμπεριφορά στην πραγματική ζωή, ο πατέρας μου, ο θείος μου, οι ξαδέρφες της που της μιλούσαν στο τηλέφωνο δεν καταλάβαιναν τίποτα απολύτως, μιλούσε πάντα πολύ λογικά και μετρημένα.

---

καλημερα.
κι εγω εχω την αισθηση οτι οι απαντησεις, ανακουφιζουν....
κι εγω αναρωτιεμαι για διαφορα πραγματα σχετικα με την μητερα μου. οχι για ψυχωση, αλλα προσπαθω να θυμηθω αν καποιες συμπεριφορες τις ειχε παντα και δεν το συνειδητοποιουσα, ή ηταν των τελευταιων χρονων, αν ηταν καποια δειγματα αρχης ανοιας ή ηταν χαρακτηρας, και διαφορα τετοια..
τις απαντησεις δεν τις εχω βρει ολες, μερικες εχω βρει ομως μετα απο σκεψη, συζητωντας καμια φορα και με την αδερφη μου που ειναι η μονη που μπορει να με καταλαβει σε αυτο το θεμα.

σε τι ηλικια πεθανε η μητερα σου και απο ποια αιτία;
λες οτι αυτα τα παρουσιασε τα τελευταια 10 χρονια.
παλιοτερα τι γινοταν; ολα αυτα ηταν σε φυσιολογικα πλαισια;
τι μορφωση ειχε; δημοτικο; γυμνασιο; πως ηταν η διανοητικη της κατασταση; θα ελεγες οτι ηταν καπως αφελης ή ισως και κατι παραπανω, προς το χαζουλα;
με τον πατερα ειχαν κοντινη σχεση, ή ο καθενας, κοσμαρα;

κι εμενα, εκ πρωτης οψεως δεν μου φαινεται για ψυχωση αυτο που ειχε η μητερα σου, αλλα συνδυασμος αλλων πραγματων και ισως και αρχες ανοιας, γι αυτο και σε ρωταω παθηση και ηλικια..

Έχεις απόλυτα δίκιο και καλά έκανες και ρώτησες, απλά λέω να μην hyperfixate σε αυτό που λένε και οι Άγγλοι (δε ξέρω την Ελληνική λέξη, συγνώμη). Ελπίζω οι απαντήσεις μας να σε βοήθησαν να καταλάβεις λίγο καλύτερά τι έχει γίνει και να χρειαστείς και κάτι άλλο, εννοείται πως είμαι διαθέσιμος. :)

Remedy σε ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις. Οι απαντήσεις σώζουν και μας βοηθούν όσο ψυχοθεραπευόμαστε. Αυτό που δε βοηθάει είναι να τα κλείνουμε όλα στο χρονοντούλαπο επειδή υποσυνείδητα κάτι φοβόμαστε.

Η μητέρα μου ήταν 60. Είχε σταματήσει να εργάζεται από τα 40 της και είχε αφιερωθεί στο να κάνει την υπηρέτρια στη μητέρα της και στην αδερφή της μητέρας της. Είχε σχεδόν πάντα τάσεις παραίτησης, αλλά επειδή ερχόταν συχνά πυκνά στο σχολείο και πήγαινε έξω για ψώνια ήταν σε πιο νορμάλ επίπεδα. Δεν έβλεπες κάτι περίεργο αν την έβλεπες έξω, και ας ήταν μέσα στο σπίτι μόνιμα με άλουστο μαλλί και με φθαρμένα ρούχα. Είχε αρχίσει να χάνει τα δόντια της όταν ήμουν στο λύκειο και στο πρώτο έτος πια τα είχε χάσει, δεν ήθελε να συνεργαστεί να πάει σε έναν οδοντίατρο που ήταν και καλός στη δουλειά του και φίλος της και πήγε σε έναν φτηνό αγύρτη, δεν συνήθισε ποτέ την οδοντοστοιχία της και πάντα ήταν χωρίς δόντια μέσα στο σπίτι, άφηνε το μουστάκι της, δεν έκανε μπάνιο και σιγά σιγά σαν να φύρανε το μυαλό της και να σταμάτησε να επικοινωνεί. Είχε περάσει σε πανεπιστήμιο, ναι, και εκείνη έλεγε πως το είχε τελειώσει αλλά όλες οι δουλειές που είχε κάνει μέχρι πριν σταματήσει ήταν δουλειές που τις έκανες με απολυτήριο λυκείου. Ρώτησα την αδερφή της αν έχει πάρει πτυχίο, ρώτησα μετά το θάνατό της, μέχρι πριν δεν είχα κάνει καν αυτή τη συνειδητοποίηση, απλώς πίστευα αυτά που μου έλεγε και η αδερφή της μου απάντησε ότι ''τι να σου πω, δεν ξέρω τι έχει κάνει''. Ε και κατάλαβα ότι μάλλον δεν το πήρε ποτέ γιατί αν το είχε πάρει η αδερφή της δε θα θυμόταν την ορκωμοσία;; Πέθανε από έντελώς «άκυρη» αιτία, από ανεύρυσμα στην κοιλιά που δεν ήξερε καν ότι υπήρχε γιατί δεν πήγαινε ποτέ για εξετάσεις, βέβαια, και να πήγαινε, ίσως αυτό να μην το έβρισκε αν δεν έκανε την συγκεκριμένη εξέταση του υπέρηχου. Άνοια το βρίσκω χοντρό να είχε. Μέχρι στιγμής το σίγουρο είναι ότι είχε βαριάς μορφής κατάθλιψη και ίσως ελαφριά ψύχωση. Διάβαζα κάπου ότι στην ψύχωση δεν είναι απαραίτητο να έχεις παραισθήσεις, μπορεί να έχεις μόνο ψευδαισθήσεις, πχ αυτό που περιέγραψα για τον τύπο στο γιουτιούμπ και τους τρελούς συνειρμούς, ψευδαισθήσεις δε θεωρούνται;

PreCosmos, σε ευχαριστώ πολύ!!