Ιδεοληψίες η κάτι χειρότερο ; Νιώθω τρελη
Καλησπέρα σας!! Είμαι 25 ετών.. πάντα είχα ψυχαναγκασμους στα 18 φοβόμουν μην κάνω κακό στους δικούς μου, και έναν φόβο μην δαιμονιστώ μου πέρασε ομωσ έλεγχα τις σκέψεις φτάνουμε στα 23 που παντρεύτηκα και έκανα έκανα παιδάκι ένιωθα ευτυχισμένη ότι τα είχα ξεπεράσει όλα ήμουν πραγματικά παρά πολύ καλά έτσι νόμιζα δλδ και φτάνουμε στο τώρα.. τον Δεκέμβριο του 23 ξεκίνησαν σκέψεις και φόβος μην κάνω κακό στο παιδί μου κράτησε 2 μήνες με κρίσεις πανικού και μετά άρχισαν τα χειρότερα ήμουν έγκυος 7 μηνών στο δεύτερο παιδί κ εκεί ξεκινάει ο γολγοθάς.. άρχισα να διαβάζω για σχιζοφρένεια και άρχισα να νομίζω πως έχω όλα τα συμπτώματα γεννησα και φοβόμουν ότι συνομοτουν εναντίον μου ο άντρας μου η μάνα μου ενοειται πως ηξερα πως όλο αυτό είναι παράλογο βασικά φοβόμουν μήπως φοβηθώ, περνάει αυτή η σκέψη και πάμε σε άλλη που να φοβάμαι μήπως όλοι οι άνθρωποι είναι τέρατα η ο διαβολος πάλι να ξέρω πως είναι παράλογο όλο αυτό σε οτι σκέφτομαι γνωρίζω ότι είναι παρανοϊκό και παράλογο.. μετά πάμε στα ακόμα χειρότερα μου έλεγε η κουνιάδα μου πως παλιά φοβόταν μην Ζοντανεψουν τα αντικείμενα και μαντέψτε μετά από λίγες ημέρες ήρθε ο φόβος και ενώ γνωρίζω πως όλα είναι παράλογα και αδύνατον να συμβούν αυτά εκεί να μου δημιουργούν άγχος και φόβο η μια σκέψη έρχεται φεύγει και έρχεται άλλη μετά είδα μια ταινία το Τεντ με ένα αρκουδάκι που χει σαν άνθρωπος είχε κοπέλες και επίσης μαντέψτε να μου έρχεται ιδέα πως έχω σχέση με αυτό το αρκουδάκι οπωσ Είχε στην ταινία η στις ειδήσεις μια παντρεύτηκε με μια σκούπα και να φοβάμαι μην κάνω το ίδιο παιδιά πραγματικά νιώθω τρελη για πιο λόγο να τα σκέφτομαι αυτά; Στεναχωριέμαι και νιώθω τόσες ενοχές και τύψεις γιατί ξέρω ποσό παράλογα είναι αυτά και κάθε μέρα μια νέα σκέψη και χειρότερη νιώθω όλο και πιο κοντά στο να τα χάσω τελείως και να αρχίσω να τρελαίνομαι και να το δείχνω στους γύρω μου, μου περνάνε και σκέψεις αυτοκτονίας γιατί δεν άντεχω άλλο να σκέφτομαι , όταν είμαι έξω με κόσμο νιώθω πολύ φυσιολογική και μετά το απόγευμα όλα περνάνε δια μαγείας και το πρωί πάλι τα ίδια μια νέα σκέψη παρανοϊκή κρίσεις πανικού συνέχεια, μίλησα στον άντρα μου αλλά δεν τπυ είπα αυτές τις σκέψεις μόνο ότι θέλω να πάω σε ένα ψυχίατρο, λειτουργική είμαι και τα παιδιά τα φροντίζω και καθαρίζω το σπίτι προσπαθώ να μην το βάλω κάτω, μόνη όταν είμαι κλαίω πολύ από τις τύψεις κθε μέρα νιώθω πως χάνω επαφή με την πραγματικότητα, την Πέμπτη θα πάω σε ψυχίατρο αλλά ντρέπομαι να του πω αυτά που σκέφτομαι και φοβάμαι μην μου πει πως χρειάζομαι νοσηλεία η ότι έχω κάτι πολύ σοβαρό με αυτές τις σκέψεις, γιατί να είμαι έτσι λυπάμαι τα παιδιά μου τον άντρα μου που έμπλεξε με μια τρελη, θέλω να σταματήσουν οι σκέψεις δεν αντέχω άλλο αλήθεια υπάρχει κάποιος που να είναι σε παρόμοια θέση;
