Άγχος καθημερινό μετά από διεκδίκηση γυναίκας
Καλησπέρα
παρακολουθώ το forum αλλά έχω να γράψω καιρό , θα τα γράψω συνοπτικά
χωρισμένος με παιδιά μετά από δύσκολο διαζύγιο πριν 2 χρόνια ,43 χρονών είμαι τώρα
μετά το διαζύγιο έκανα κάποιες σχέσεις αλλά δεν ήταν κάτι το σοβαρό και κρατούσαν λίγο μετά έκανα μια παύση μέχρι πριν περίπου 4 μήνες που δάγκωσα τη λαμαρίνα (γεροντοέρωτας που λένε)
γνώρισα μια ατυχήσασα επίσης απλά αυτή δεν έχει παιδιά , 45 χρονών , ταυτιστήκαμε λέγαμε τα προβλήματα μας προχωρήσαμε βγαίναμε και όλα καλά , υπήρχε βέβαια μια καταθλιπτική διάθεση και από τους 2 μας λόγω παρελθόν αλλά αυτή αρκετά παραπάνω...
συνεχίσαμε έτσι μέχρι πριν μια εβδομάδα περίπου που συναντηθήκαμε και ήταν κάπως απόμακρη...λέω τι συμβαίνει και μου απαντάει δε θέλω να προχωρήσουμε άλλο ερωτικά...σε αγαπάω σε θέλω στη ζωή μου αλλά φιλικά...αν δεν το αντέχεις να διακόψουμε εντελώς...
έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου...έχω και τα ψυχολογικά μου που είχαν ηρεμήσει αρκετά και τώρα πάλι βγήκαν στην επιφάνεια , όλη μέρα σκέφτομαι τι έκανα λάθος , έχω πέσει σε κατάθλιψη ,δε μπορώ να κοιμηθώ. παίρνω μια αγωγή συντήρησης αλλά τωρα δεν με φτάνει έτσι όπως είμαι...
συνεχίζουμε και βρισκόμαστε σχεδον καθημερινά και το ζητάει κι αυτή , μου λέει οτι δε θέλει να πληγωθεί κι ότι είναι καλά χωρίς σχέση...μετά από πολύ κουβέντα μου άφησε ένα παράθυρο ότι στο μέλλον μπορεί να τα ξαναβρούμε....αλλά μπορεί και όχι , και αν δεν το μπορώ αυτό να το λήξουμε εντελώς...
εγώ τώρα είμαι συνέχεια σε μια αγωνία της στέλνω συνέχεια μηνύματα και μιλάμε , πάμε βόλτες , μιλάμε πολύ ώρα στο τηλέφωνο , τη διεκδικώ καθημερινά , εχθές την πήρα αγγαλιά της έδωσα 2 φιλιά και τίποτα πάγος...
μπορείτε να κάνετε μια εκτίμηση τι έχει γίνει? τη ρωτάω αν υπάρχει κάτι άλλο μου λέει όχι...
δε ξέρω πως να συνεχίσω γιατί είμαι ράκος ψυχολογικά πραγματικα την έχω ερωτευτεί αλλά το ψυχικό φορτίο είναι βαρύ...
πολύ μου λένε να μη δείχνω δεδομένος να αραιώσω και αν γουστάρει πραγματικά θα γυρίσει...
περιμένω γνώμες