Ζέστη και άγχος

Καλησπέρα παιδιά. Γράφω ξανά. Λίγες μέρες είμαι καλά, λίγες όχι. Προσπαθώ όμως να μην αφήνω την ψυχολογία μου να πέφτει. Τη θεραπεία με τα ζαναξ για δέκα μέρες που μου είπε ο γιατρός δεν την έκανα κανονικά γιατί φοβήθηκα. Πήρα από μισό χάπι των 0,5 για δύο φορές που ήμουν στο ζενίθ του πανικού και μετά ηρεμουσα μόνη μου. Σκέφτομαι όμως να του πω να ξεκινήσουμε αντικαταθλιπτικά. Οι ζαλαδες συνεχίζονται, όμως κανείς γιατρός δεν βρίσκει κάτι ακόμη και αύριο έχω τον τελευταίο, νευρολόγο. Έχετε πάει σε νευρολόγο; Μπορεί να δώσει θεραπεία με χάπια αυτη η ειδικότητα;
Και κάτι ακόμη... Σήμερα έχουμε πολλή ζέστη εδώ...χρειάστηκε να κατέβω για κάποιες δουλειές με μια φίλη, ήπιαμε κ έναν καφέ, και περπάτησα όχι πάνω από είκοσι λεπτά συνολικά...γύρισα σπίτι τώρα κ νιώθω στην ανάσα μου ένα κράτημα να το πω.. σαν μαγκωμενη κ αγχώθηκα μετά κ έχω λίγη ταχυκαρδία.. δεν έχω κάνει δύσπνοια ποτέ ούτε ξέρω πως μοιάζει, μπορεί να είναι δύσπνοια αυτό;

Τι φοβήθηκες και δεν ακολούθησες την θεραπεία όπως στην είχε γράψει ο γιατρός;

Quote:

---

Originally Posted by WildHoney

Τι φοβήθηκες και δεν ακολούθησες την θεραπεία όπως στην είχε γράψει ο γιατρός;

---

Το ότι μου είπε ότι είναι εθιστικά ακόμη και σε μικρή δόση κ ότι καλύτερα είναι να ξεκινήσουμε αντικαταθλιπτικά. Αυτό θα κάνω. Αλλά με τη ζέστη νομίζω γινομσι χειρότερα, συμβαίνει κ σε εσάς;

Είναι εθιστικά, αλλά για να στα έδωσε θα είναι υπεύθυνος και για να στα κόψει σταδιακά όταν βελτιωθεί το άγχος που παρουσιάζεις. Ναι, η ζέστη δε βοηθάει, επιδεινώνει εφόσον ζορίζει γενικά τον ανθρώπινο οργανισμό. Κρύα ντουζάκια, δροσερά ρούχα που αναπνέουν (βαμβακερά), ανοιχτά χρώματα, λευκά κατά προτίμηση, καπέλα, δυστυχώς δε γλιτώνουμε από τη ζέστη, μόνο προσπάθειες να μην επιδεινώνουμε από λάθος επιλογές τις συνέπειές της. Όταν μπορώ μένω μέσα τις χειρότερες μέρες, με επηρεάζει πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by Sophie_

Καλησπέρα παιδιά. Γράφω ξανά. Λίγες μέρες είμαι καλά, λίγες όχι. Προσπαθώ όμως να μην αφήνω την ψυχολογία μου να πέφτει. Τη θεραπεία με τα ζαναξ για δέκα μέρες που μου είπε ο γιατρός δεν την έκανα κανονικά γιατί φοβήθηκα. Πήρα από μισό χάπι των 0,5 για δύο φορές που ήμουν στο ζενίθ του πανικού και μετά ηρεμουσα μόνη μου. Σκέφτομαι όμως να του πω να ξεκινήσουμε αντικαταθλιπτικά. Οι ζαλαδες συνεχίζονται, όμως κανείς γιατρός δεν βρίσκει κάτι ακόμη και αύριο έχω τον τελευταίο, νευρολόγο. Έχετε πάει σε νευρολόγο; Μπορεί να δώσει θεραπεία με χάπια αυτη η ειδικότητα;
Και κάτι ακόμη... Σήμερα έχουμε πολλή ζέστη εδώ...χρειάστηκε να κατέβω για κάποιες δουλειές με μια φίλη, ήπιαμε κ έναν καφέ, και περπάτησα όχι πάνω από είκοσι λεπτά συνολικά...γύρισα σπίτι τώρα κ νιώθω στην ανάσα μου ένα κράτημα να το πω.. σαν μαγκωμενη κ αγχώθηκα μετά κ έχω λίγη ταχυκαρδία.. δεν έχω κάνει δύσπνοια ποτέ ούτε ξέρω πως μοιάζει, μπορεί να είναι δύσπνοια αυτό;

---

Πάντως να ξέρεις πως πολλούς ανθρώπους επηρεάζει η αλλαγή της εποχής. Εννοώ στην ψυχολογία. Να νιώθουν πιο ευάλωτοι. Μήπως κάτι έγινε αυτές τις μέρες που σε έριξε;

Εγώ πάντως άμα έχει πολύ ζέστη και είμαι έξω και δουλεύω χωρίς air condition παθαίνω κρίσεις πανικού

Μόνιμα τον τελευταίο καιρό κάτι μου συμβαίνει. Όλο κάτι έχω. Κ παθολογικά δε βρίσκει τίποτα κανεις. Έχω πραγματικά ξετιναξει τον ιατρικό κλάδο εδώ και δύο μήνες. Η ζέστη σήμερα με επιδείνωσε κ αυτό το πιάσιμο στην αναπνοή πριν από δύο ώρες, με μόνο είκοσι λεπτά περπάτημα με τρόμαξε. Είμαι μεν καλύτερα αλλά το σκέφτομαι κ φοβάμαι μήπως το πάθω ξανά το απόγευμα που πρέπει να κατέβω κάτω κ μήπως είναι δύσπνοια. Δε με αφήνουν οι σκέψεις μου να ηρεμήσω. Αν η ζωή στα 30 είναι έτσι, πώς θα είναι μετά; Το άλλο που παθαίνω τελευταία είναι ότι αγχώνομαι όταν πρέπει να βρεθώ κάπου κ να κάτσω πχ για καφέ ή φαγητό. Δε μπορώ να κάτσω στην καρέκλα ήρεμη, νομίζω ότι ζαλίζομαι κι αγχώνομαι ότι πρέπει να είμαι εκεί. Ακόμη κ αν εγώ έχω επιλέξει την έξοδο.

Quote:

---

Originally Posted by Sophie_

Μόνιμα τον τελευταίο καιρό κάτι μου συμβαίνει. Όλο κάτι έχω. Κ παθολογικά δε βρίσκει τίποτα κανεις. Έχω πραγματικά ξετιναξει τον ιατρικό κλάδο εδώ και δύο μήνες. Η ζέστη σήμερα με επιδείνωσε κ αυτό το πιάσιμο στην αναπνοή πριν από δύο ώρες, με μόνο είκοσι λεπτά περπάτημα με τρόμαξε. Είμαι μεν καλύτερα αλλά το σκέφτομαι κ φοβάμαι μήπως το πάθω ξανά το απόγευμα που πρέπει να κατέβω κάτω κ μήπως είναι δύσπνοια. Δε με αφήνουν οι σκέψεις μου να ηρεμήσω. Αν η ζωή στα 30 είναι έτσι, πώς θα είναι μετά; Το άλλο που παθαίνω τελευταία είναι ότι αγχώνομαι όταν πρέπει να βρεθώ κάπου κ να κάτσω πχ για καφέ ή φαγητό. Δε μπορώ να κάτσω στην καρέκλα ήρεμη, νομίζω ότι ζαλίζομαι κι αγχώνομαι ότι πρέπει να είμαι εκεί. Ακόμη κ αν εγώ έχω επιλέξει την έξοδο.

---

Κρισεις πανικου....χαλαρωσε ...θες θεραπεια με αντιτακαταθλιτπικτα . Η ταχυκαρδια με την ζεστη ινε φυσιολογικη....ξεκινα την θεραπεια κ κανε υπομονη....1 2 μηνες...μετα θα πετας

Quote:

---

Originally Posted by Sophie_

Μόνιμα τον τελευταίο καιρό κάτι μου συμβαίνει. Όλο κάτι έχω. Κ παθολογικά δε βρίσκει τίποτα κανεις. Έχω πραγματικά ξετιναξει τον ιατρικό κλάδο εδώ και δύο μήνες. Η ζέστη σήμερα με επιδείνωσε κ αυτό το πιάσιμο στην αναπνοή πριν από δύο ώρες, με μόνο είκοσι λεπτά περπάτημα με τρόμαξε. Είμαι μεν καλύτερα αλλά το σκέφτομαι κ φοβάμαι μήπως το πάθω ξανά το απόγευμα που πρέπει να κατέβω κάτω κ μήπως είναι δύσπνοια. Δε με αφήνουν οι σκέψεις μου να ηρεμήσω. Αν η ζωή στα 30 είναι έτσι, πώς θα είναι μετά; Το άλλο που παθαίνω τελευταία είναι ότι αγχώνομαι όταν πρέπει να βρεθώ κάπου κ να κάτσω πχ για καφέ ή φαγητό. Δε μπορώ να κάτσω στην καρέκλα ήρεμη, νομίζω ότι ζαλίζομαι κι αγχώνομαι ότι πρέπει να είμαι εκεί. Ακόμη κ αν εγώ έχω επιλέξει την έξοδο.

---

Κορίτσι μου ακριβώς το ίδιο θέμα έχω περάσει και εγώ με τις ζαλάδες! Είχα πάει σε 5 νευρολόγους και είχα κάνει και μαγνητική, δεν βρέθηκε τίποτα! Ένιωθα ένα αίσθημα σαν να είμαι σε βάρκα, μέσα στον κόσμο με έπιανε πανικός μην πέσω κάτω ακόμα και έξω να περπατούσα, αυτό με την ανάσα με πιάνει και εμένα με τη ζεστη και γενικώς με ενοχλεί πολύ η ζεστη, έχεις κοιτάξει τον θυροειδη σου;

Quote:

---

Originally Posted by Sophie_

Μόνιμα τον τελευταίο καιρό κάτι μου συμβαίνει. Όλο κάτι έχω. Κ παθολογικά δε βρίσκει τίποτα κανεις. Έχω πραγματικά ξετιναξει τον ιατρικό κλάδο εδώ και δύο μήνες. Η ζέστη σήμερα με επιδείνωσε κ αυτό το πιάσιμο στην αναπνοή πριν από δύο ώρες, με μόνο είκοσι λεπτά περπάτημα με τρόμαξε. Είμαι μεν καλύτερα αλλά το σκέφτομαι κ φοβάμαι μήπως το πάθω ξανά το απόγευμα που πρέπει να κατέβω κάτω κ μήπως είναι δύσπνοια. Δε με αφήνουν οι σκέψεις μου να ηρεμήσω. Αν η ζωή στα 30 είναι έτσι, πώς θα είναι μετά; Το άλλο που παθαίνω τελευταία είναι ότι αγχώνομαι όταν πρέπει να βρεθώ κάπου κ να κάτσω πχ για καφέ ή φαγητό. Δε μπορώ να κάτσω στην καρέκλα ήρεμη, νομίζω ότι ζαλίζομαι κι αγχώνομαι ότι πρέπει να είμαι εκεί. Ακόμη κ αν εγώ έχω επιλέξει την έξοδο.

---

Ρωτάω αν έχει γίνει κάτι άλλο αυτό το καιρό. Οχι με την υγεία σου. Συνήθως όταν ποναμε κάτι (και δεν είναι σωματικό), είναι παιχνίδι του μυαλού. Προσπαθεί να μας απασχολήσει με κάτι άλλο και όχι με αυτό που πραγματικά είναι το πρόβλημα μας. Μπορεί να σε αγχωσε κάτι, μπορεί να σε στεναχώρησε κάτι.

Πάντως να ξέρεις πως πέρασα αυτά που περνάς και τώρα είμαι μια χαρά. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι να επιμένεις και να κάνεις υπομονή. Αν έχεις την ανάγκη να πηγαίνεις σε γιατρούς, να το κάνεις. Μην είσαι αυστηρη με τον εαυτό σου. Αλλά να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου, ότι όλο αυτό μπορεί να είναι ψυχολογικό, οπότε χρειάζεται χρόνο. Κάνεις και ψυχοθεραπεία;

Λοιπον επειδη εχω περασει ακριβως τα ιδια θα σου πω τα εξης. Πρωτον μην κανεις το λαθος και ακυρωνεις εξοδους επειδη φοβασαι γιατι θα στο γυρισει σε αγοραφοβια.Εγω δεν παθαινω πια κρισεις αλλα αυτο μου εχει μεινει και με δυσκολευει. Επισης το ζαναξ για λιγο διαστημα μην το φοβασαι. Καλυτερα να το παρεις καποιες μερες γιατι και το συνεχες αγχος δεν κανει καλο στον οργανισμο. Αλλα η καλυτερη λυση ειναι ενα αντικαταθλιπτικο και ψυχοθεραπεια. Κουραγιο!

Quote:

---

Originally Posted by mare13

Αλλα η καλυτερη λυση ειναι ενα αντικαταθλιπτικο και ψυχοθεραπεια. Κουραγιο!

---

καλο θα ηταν να μην προτρεπουμε σε καποιον τα αντικαταθλιπτικα...για να της εδωσε ο γιατρος αγωγη μονο με αγχολυτικα θα ηθελε να δει ποσο πολυ επηρεαζουν την λειτουργικοτητα ενος ατομου το αγχος γιατι μπορει να ειναι διαχειρισιμο ολο αυτο.Η ζεστη και ο μεσημεριανος ηλιος πρεπει να αποφευγονται και εγω οταν βγαινω στον ηλιο προσπαθω να φοραω καπελο παντα, ακομα και 10 δευτερολεπτα ειναι αρκετα για να σε προκαλεσουν ζαλη... Μονο να στεκομαστε οχι να κανουμε και περπατημα ή ψωνια... ακομα και οταν η θερμοκρασια ενος εσωτερικου χωρου ξεπερναει τους 27 βαθμους ακομα και εκει ειναι δυσκολο να κανεις πολλα πολλα... εγω σε μιση ωρα να κανω πραγματα σε εσωτερικο χωρο με 27 βαθμους στο μισαωρο πρεπει να πιω σοβαρη ποσοστητα νερου.... επισης κατι το οποιο δεν το ξερουν πολλοι, ειναι οτι η αποτομη εφιδρωση, δηλαδη οταν χασεις πολλα υγρα οχι μονο πρεπει να τα αναπληρωσεις με νερο αλλα και ηλεκτρολυτες... ελπιζω να βοηθησα την παθουσα για να πραξει τα σωστα

μηπως να εβλεπες οτι παραπανω η ιδια λεει οτι και ο γιατρος την προετρεψε για αντικαταθλιπτικο και οχι ζαναξ?

Ηρεμιστικό παίρνουν όσοι ζουν κανονικά τη ζωή τουσ κ ηλεκτρολύτες είναι εναλλακτική θεραπεία

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας. Δεν ξέρω ρε παιδιά είναι μέρες που νιώθω ένα κενό, άδεια τελείως, βάζω τα κλάματα μόνη μου ξαφνικά και για ώρα...σήμερα το πρωί λόγω ζέστης δε βγήκα απ' το σπίτι. Ευτυχώς έχω άδεια αυτές τις ημέρες από τη δουλειά. Πριν δύο περίπου ώρες πάλι με έπιασε μια ζάλη κ ειδικά όταν χρησιμοποίησα τον υπολογιστή έγινε πιο έντονη. Έχω μια θολούρα στα μάτια μαζί κ παθαίνω άγχος ότι θα πέσω κάτω θα πεθάνω και δε θα με βρει κανείς. Το απόγευμα έχω νευρολόγο κι αύριο ξεκινάω σε ψυχολόγο. Λέτε να με βοηθήσουν όλα αυτά; Πώς θα ζω έτσι νέα κοπέλα; Νιώθω ότι προχωρά η ζωή κ εγώ την κοιτάζω